อ่านเจ้าหญิงอัตสึ ที่รัก(17)
ท่านนาริอาคิระก็เดินทางออกจากเอโดะเพื่อจะกลับไปสัทสุมะเพื่อรับโอคัตสึเป็นบุตรอย่างเป็นทางการ แต่ระหว่างการเดินทางท่านนาริอาคิระก็ได้ไปแวะที่เกียวโต ก็เพื่อไปพบท่านโคโนเอะ (โคโนเอะ ทาดาฮิโร)ที่มีตำแหน่งเป็นเสนาขวาที่ปรึกษาของสมเด็จพระจักรพรรดิโคเม ตระกูลโคโนเอะนี้จัดเป็นตระกูลชนชั้นสูงมากระดับเชื้อพระวงศ์ และตระกูลโคโนเอะนี้มีความสัมพันธ์สนิทนับญาติกับตระกูลชิมะสึมาอย่างยาวนาน
ที่ท่านนาริอาคิระมาพบท่านโคโนเอะก็เพื่อจะมายืมตัวที่คนสนิทของท่านโคโนเอะ ซึ่งเคยเป็นอดีตพี่เลี้ยงของพี่สาวของท่านนาริอาคิระด้วย ที่ต้องการเชิญตัวคนสนิทของท่านโคโนเอะคนนี้ไปก็เพื่อโอคัตสึโดยเฉพาะ
.
ส่วนโอคัตสึก็ถูกกดดันจากกฏระเบียบที่เข้มงวดในปราสาท แถมเมื่อทำอะไรผิดพลาด พวกนางกำนัลเล็กๆต่างก็พากันหัวเราะเยาะ
-------------------
ย้อนกลับมาที่นาโอโกโร่เองก็ได้ไปร่วมงานเลี้ยงฉลองต้อนรับท่านโอคุโบะ โชสุเกะที่ได้รับการอภัยโทษอย่างเป็นทางการได้ให้กลับมารับตำแหน่งทำหน้าที่ตามเดิม
นาโอโกโร่ก็ได้ถือปลาไทไปเป็นของฝากที่บ้านตระกูลโอคุโบะ เหล่าเพื่อนๆซามุไรบางคนเมื่อเห็นปลาไทราคาแพงก็ทำให้พวกเขาอดคิดถึงคุณหนูโอคัตสึผู้น่ารักไม่ได้ เลยพูดถึงโอคัตสึขึ้นมา จนเพื่อนๆซามุไรบางคนก็รีบร้องห้ามว่าอย่าพูด! เพราะให้เกรงใจคนอกหักนั่งอยู่ตรงนั้น แต่นาโอโกโร่รีบบอกว่าไม่เป็นไร เพราะตนตัดใจได้แล้ว (โม้!)
ท่านแม่ฟุขุ ของท่านโอคุโบะเองก็ยังหวนกลับไปนึกถึงในวันที่โอคัตสึนำปลาไปมาฝากเช่นกัน
.
"ไม่น่าเชื่อเลยว่า จะกลายเป็นท่านหญิงสายหลักของตระกูลชิมะสึไปแล้ว ท่านมีน้ำใจงาม ไม่เคยถือตัวกับพวกเราเลยด้วยนะ"
ต่อมาเมื่อนาโอโกโร่อยู่เพียงลำพังเฉพาะเพื่อนซามุไรที่สนิทจริงๆอย่างท่านไซโก กับท่านโอคุโบะแล้ว ท่านไซโกกับท่านโอคุโบะที่รู้สึกเสียใจที่ไม่สามารถช่วยอะไรท่านคิโมสุกิ(นาโอโกโร่)เกี่ยวกับเรื่องท่านโอคัตสึได้เลย นาโอโกโร่เลยปลอบใจทั้งตัวเองและเพื่อนๆไปพร้อมกันว่า
"ข้าลืมได้แล้วจริงๆ อย่าได้ไปรื้อฟื้นอีกเลย.. ท่านทั้งสองอย่าได้กังวลไป ข้าถือว่าทำดีที่สุดแล้ว หากท่านหญิงต้องมาอยู่กับคนฐานะต่ำต้อยอย่างข้าก็คงไม่ได้ออกไปจากสัทสุมะแน่.. อย่างท่านหญิงที่แบบนั้นเหมาะสมกับนางมากที่สุดแล้ว"
"แล้วยิ่งเป็นท่านโอคัตสึด้วย ป่านนี้นางคงเป็นท่านหญิงของตระกูลหลักเต็มตัว คงกำลังสนุกสนานคงเพลิดเพลินอยู่อย่างแน่นอนเลย"
แม้ท่านไซโก และท่านโอคุโบะจะเข้าใจสภาพการณ์ดี แต่พวกเขาก็อดเป็นห่วงและสงสารเพื่อนผู้สูงศักดิ์กว่าตนไม่ได้อยู่ดี แต่ก็ต้องทำใจเพราะซามุไรมีข้อปฏิบัติที่สำคัญกว่าความรักระหว่างชายหญิง นั่นก็คือความเด็ดเดี่ยวและเข้มแข็งอยางนักรบ เมื่อถึงคราวต้องตัดใจก็ต้องเด็ดขาดทันที! โดยเฉพาะการอยู่ต่อหน้าผู้อื่น
------------------------
ส่วนทางเอโดะ เมื่อเรือรบอเมริกาโดยนายพลเพอร์รี่มาถึงเอโดะ รัฐบาลทหารของโชกุนพยายามจะยื้อเวลาออกไปสัก3ปีแต่ไม่เป็นผล รัฐบาลทหารก็จำเป็นต้องยอมรับหนังสือสัญญาของอเมริกา โดยหนังสือสัญญาจากประธานาธิบดีฟิลมอร์ระบุว่าอีก1ปีเรื่อรบอเมริกาจะกลับมาญี่ปุ่นอีกครั้ง เพื่อมาเจรจาใหม่
ส่วนท่านนาริอาคิระก็ได้รับจดหมายแจ้งเรื่องดังกล่าวจากนายพลเพอร์รี่ด้วยเช่นกัน
-----------------------
ที่ปราสาทแห่งสัทสุมะ โอคัตสึก็เริ่มซึมลงทุกวันๆ ไม่มีกะจิตกะใจอยากจะทำอะไรทั้งสิ้น เพราะเบื่อกับกฏระเบียบมากมายภายใต้การควบคุมของฮิโรกาวะ (หัวหน้านางกำนัลแห่งปราสาทสึรุมารุ)
วันๆโอคัตสึก็มักจะถือและมองแต่พระพุทธรูปที่ท่านแม่ให้มาด้วยอย่างว้าเหว่ยิ่งนัก โอคัตสึคงคิดว่าคิดผิดหรือถูกที่ตัดสินมาที่นี่ เธอคงหวังว่าจะได้รับคำตอบบางอย่างอะไรที่ชัดเจนมากกว่านี้ผ่านการอธิษฐานต่อพระพุทธรูป
.
ทากายามะ คิอคนสนิทคนใหม่ที่ฮิโรกาวะจัดมาให้ (ค่อนข้างจะแก่สักหน่อยแต่กลับใจดีกว่าที่คิด) เธอมีหน้าที่รับใช้โอคัตสึโดยเฉพาะเมื่ออยู่ในปราสาท ทากายามะได้ลองพยายามช่วยให้โอคัตสึหายเหงาหายเบื่อ โดยเสนอแนะให้ลองอ่านหนังสือใหม่ๆ รวมทั้งฮิโรกาวะเองก็เริ่มพยายามหาทางให้โอคัตสึด้วยเช่นกัน
.
แต่ทั้งหมดที่ฮิโรกาวาะกับทากายามะ พยายามสรรหามาให้เพื่อจะสร้างความบันเทิงแก่โอคัตสึนั้น กลับไม่ได้รับการตอบสนองใดๆจากโอคัตสึเลย จนกระทั่งวันหนึ่งทากายามะนำเอาเครื่องหอมจากเมืองจีนมาให้โอคัตสึลอง เท่านั้นแหล่ะ โอคัตสึก็เกิดไอเดียดีๆขึ้นมาทันที
.
"เครื่องหอมเหรอ..... .ใช่แล้ว!! รีบส่งคนไปที่บ้านโคมัทสึ ที่นั่นจะมีครูสอนปรุงเครื่องหอมชื่อโอชิคะอยู่ จงเชิญให้มาพบข้าหน่อย"
.
"เชิญมาที่ปราสาทนี่เหรอเจ้าคะ แต่ว่า...จะๆอนุญาตได้เหรอเจ้าคะ" ทากายามะยังไม่แน่ใจ
.
เมื่อทากายามะได้ยินคำสั่งของโอคัตสึ ก็หันมาทางกับฮิโรกาวะทันทีเพื่อจะถามว่าจะเอายังไงดี แต่ไม่ทันจะได้ถามอะไร ฮิโรกาวะรีบตบพื้นส่งสัญญาณให้ทากายามะเงียบ! แล้วฮิโรกาวะก็ถามโอคัตสึว่า
.
"ที่บ้านโคมัทสึท่านโอชิคะใชใช่มั้ยคะ รับทราบแล้วเจ้าค่ะ จะรีบไปเดี๋ยวนี้!!"
.
ที่แท้พอโอคัตสึหงอยจนน่าห่วง ฮิโรกาวะผู้วางท่าดุคนนี้ก็ใช่จะไร้น้ำใจ เธอยอมละทิ้งกฏระเบียบที่เคร่งครัดลง เพื่อหวังจะช่วยให้โอคัตสึสบายใจขึ้น
.
-----------------------------------
.
สิ่งที่ประทับใจในเจ้าหญิงอัตสึ
.
โอชิคะ(น้องท่านอาจารย์คิโยชมิชิ) เมื่อเธอได้รับเชิญจากทางปราสาทแล้ว ก็ยังมีน้ำใจไปไต่ถามที่บ้านอิไมสุมิก่อน เพื่อจะถามว่าทางบ้านอิไมสุมิมีอะไรจะบอกหรือจะฝากถึงโอคัตสึบ้างมั้ย
.
หลังจากท่านแม่โอยุกิขอบคุณในน้ำใจของโอชิคะแล้ว ท่านแม่โอยุกิก็บอกว่า ถ้าคำพูดที่จะฝากนั้นไม่มี แต่ที่จะฝากไปคือจดหมาย แตท่านแม่ก็กำชับด้วยเช่นกันว่า ควรมอบจดหมายให้โอคัตสึในกรณีใด และไม่ควรมอบให้ในกรณีใด...?
.
เมื่อโอชิคะออกจากบ้านอิไมสุมิแล้ว ก็ได้เดินผ่านบ้านคิโมสุกิของนาโอโกโร่ โอชิคะได้เดินเลยผ่านไปได้แล้ว แต่สุดท้ายโอชิคะก็ต้องหยุดเดินและคิดทบทวนบางอย่าง
ในที่สุดโอชิคะก็เดินย้อนกลับไปหานาโอโกโร่เพื่อจะไปบอกข่าวว่าโอคัตสึเชิญเธอไปพบที่ปราสาท เผื่อนาโอโกโร่จะมีอะไรฝากถึงโอคัตสึเช่นกัน แต่นาโอโกโร่กลับฝากคำพูดแค่เพียง
"หากท่านมีสิ่งของอันใดที่อยากจะมอบให้ท่านหญิง ข้าจะถือไปมอบให้เองก็ได้"
.
"ท่านโอชิคะ ท่านช่วยบอกท่านหญิงด้วยว่า ท่านโอคุโบะถูกปล่อยตัวออกมาแล้วและได้กลับไปทำหน้าที่ตามเดิมแล้วด้วย"
"ท่านโอคุโบะนั่นเหรอ..."
"ใช่ ท่านบอกเพียงแค่นั้นก็พอ แล้วก็..อีกเรื่อง...ฝากบอกท่านหญิงด้วยว่าให้รักษาสุขภาพด้วย"
"ข้าเข้าใจแล้ว ข้าจะนำคำพูดของท่านไปบอกนางแน่นอน"
"ขอบคุณที่ยังอุตส่าห์นึกถึงข้า ขอบคุณท่านมากเลย"
ตลอดเวลาที่โอชิคะมาถามนาโอโกโร่ เธอเฝ้าสังเกตดูสีหน้าของนาโอโกโร่อยู่ตลอด!? เพราะเธอรู้ดีว่านาโอโกโร่แอบรักโอคัตสึ
--------------------------
เมื่อโอชิคะได้พบโอคัตสึโดยลำพังสองต่อสองแล้ว (ฮิโรกาวะจำต้องยอมให้ทั้งสองอยู่ตามลำพัง เพราะเริ่มรู้ว่าถ้ามัวแต่ห้ามโน่นห้ามนี่ตลอด โอคัตสึจะคงแย่แน่)
ขณะโอชิคะกำลังปรุงกลิ่นเครื่องหอมไปพลางก็เล่าเรื่องที่นาโอโกโร่ฝากบอกมาถึงโอคัตสึแล้ว สิ่งที่ผมประทับใจก็คือตอนนี้ครับ โอชิคะผู้ที่แอบหลงรักนาโอโกโร่อย่างแอบสนิทจนไม่มีใครดูออก(นอกจากคนดู) โอชิคะก็ได้ละเลียดถามโอคัตสึเกี่ยวกับความรู้สึกของโอคัตสึที่มีต่อนาโอโกโร่
"ดูเหมือนท่านทั้งสองจะดูผูกพันธ์กันมากเลยนะเจ้าคะ"
"หมายถึงนาโอโกโร่นั่นเหรอ?" / "เจ้าค่ะ"
"ใช่ ก็เป็นเพื่อนที่อภัยให้กันได้ทุกอย่าง"
"เพียงแค่นั้นเหรอเจ้าคะ"
"เพียงแค่นั้น! อะไรเหรอ?"
"เปล่าเจ้าค่ะ" แล้วโอชิคะก้รีบเปลี่ยนเรื่อง โดยรีบหยิบจดหมายที่ท่านแม่โอยุกิฝากมาให้โอคัตสึ เนื่องจากโอคัตสึเผลอพูดในตอนแรกที่พูดคุยกันว่า ที่ปราสาทเหมือนนรก เธอจึงคิดว่าโอคัตสึคงไม่ได้อยู่อย่างสบายใจแน่
"ท่านแม่ของท่านฝากสิ่งนั้มาให้เจ้าค่ะ และท่านก็กำชับว่า หากท่านหญิงอยู่สบายดีก็ไม่จำเป็นต้องมอบให้แต่หากเห็นว่าท่านหญิงมีท่าทางไม่สบายใจ ก็ขอให้มอบสิ่งนี้ให้นางด้วย"
*************************
ที่ผมประทับใจก็คือโอชิคะ เพราะแม้โอชิคะจะแอบรักนาโอโกโร่ แต่เพราะคุณธรรมและความเป็นกุลสตรีที่มีมากในใจโอชิคะ ความริษยาต่อโอคัตสึจึงไม่มีแน่นอน ทั้งสองยังคงเป็นมิตรที่ดีต่อกัน
โอชิคะแม้จะไม่ใช่คนสวยทันที่ที่ได้เห็น แต่เธอเป็นคนงามที่ยิ่งพิศก็ยิ่งงาม เพราะเธองดงามในกิริยามารยาทตามแบบฉบับหญิงญี่ปุ่นที่ดีที่สุดคนนึง และผู้ชายดีๆย่อมมองเห็นความงดงามในตัวเธอเช่นกัน
อ่านเจ้าหญิงอัตสึ ที่รัก(19)
..
.
.
เก็บตก
ตอบลบเมื่อครั้งที่โอคัตสึได้พบโอชิคะในทันทีที่โอชิคะมาถึงปราสาท โอคัตสึได้เรียกโอชิคะว่า "ท่านโอชิคะ" ตามที่เคยเรียกเมื่อครั้งยังเป็นคุณหนูแห่งบ้านอิไม่สุมิอยู่
แต่กลับถูกทากายามะร้องห้ามว่า "ท่านหญิงไม่ควรเรียกแบบนั้นนะเจ้าคะ"
ก็เพราะโอคัตสึได้เป็นถึงท่านหญืงแห่งปราสาทแห่งตระกูลชิมะสึแล้ว จึงไม่สมควรเรียกหญิงที่ต่ำศักดิ์กว่าว่าท่านอีกต่อไป
.