ท่านหญิงออกรบ 42

atsuhime 42

อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 41
.
.
ท่านไซโกได้นำแผนที่ของบ้านทานาคาวะออกมาให้เพื่อนๆได้ช่วยกันวางแผนลอบสังหาร และชี้ในแผนที่ว่า ห้องนี้คือห้องของโอยุระ

-----------------------

และแล้วในวันรุ่งขึ้น ท่านนาริอาคิระทีกำลังป่วยหนักอยู่นั้น อยู่ๆท่านก็เกิดรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ซึ่งตอนนั้นมีพ่อบ้านคาวาคามิได้นั่งเฝ้านายท่านอยู่ เมื่อท่านนาริอาคิระเห็นคาวาคามิ ท่านนาริอาคิระก็พูดขึ้นว่า "คาวาคามิ..เรียกไซโกให้หน่อยซิ..เรียกมาเดี๋ยวนี้!"

เมื่อท่านไซโกได้มาอยู่ต่อหน้าท่านนาริอาคิระ "ข้าไซโก คิชิโนสุเกะมาแล้วขอรับนายท่าน" ท่านนาริอาคิระได้พยุงตัวลุกขึ้นมานั่งรออยู่ก่อนแล้ว ก็ได้เรียกให้ท่านไซโกเข้าไปใกล้ๆอีก เนื่องจากท่านบอกว่าไม่ค่อยได้ยินและท่านก็เริ่มพูดขึ้นว่า

"ข้าเห็นเทพารักษ์หลายคนปะปนในบ้านเรา อยู่ทางโน้นทางนี้เต็มไปหมดทั้งบ้านเลย" / "ขอรับ"

"สรุปว่า ขอให้เลิกล้มแผนการที่เจ้ากำลังทั้งหมดซะ ห้ามทำเลยนะ!!"

ท่านไซโกรู้ทันทีว่าที่ท่านเจ้าแคว้นสั่งหมายถึงอะไร จึงค่อยๆรับว่า "ขอรับ"

"นิสัยอย่างเจ้า..พอเกิดอะไรขึ้นล่ะก็..ตั้งใจจะแบกภาระไว้คนเดียวใช่ไหม..เพราะเจ้าเป็นคนแบบนั้น..ข้าถึงได้เลือกเจ้ามาเอโดะ ข้าดูคนไม่ผิดใช่มั้ย?"

"นายท่าน.." ท่านไซโกน้ำตาเริ่มคลอเบ้าแล้ว



"ไซโก!" / "ขอรับ"

"เจ้าคงจะคิดว่าข้าทำทั้งหมดเพื่อตระกูลชิมะสึ แต่มันไม่ใช่หรอก สิ่งที่เจ้ากำลังโกรธา มันเป็นเรื่องส่วนตัว ที่เล็กนิดเดียวเท่านั้น เหตุเฉพาะหน้า เป็นเพียงแค่จุดเล็กๆ ไซโก! เราจะต้องมองไปให้ไกล เรียนรู้โลกกว้างใหญ่ไพศาลใบนี้..ข้าคิดว่า เจ้าจะทำให้ญี่ปุ่นเกิดใหม่ได้ ถึงได้ให้เจ้าได้อยู่เคียงข้าไง"

ถึงตอนนี้ท่านไซโกก็ร้องไห้ด้วยความซาบซึ้งใจ "เป็นพระคุณยิ่งนัก ขอบพระคุณมากขอรับ"

ความสัมพันธ์ที่สื่อใจกันได้ระหว่างเจ้านายกับซามุไร ท่านนาริอาคิระรู้ได้เองว่าท่านไซโกกำลังจะคิดทำอะไร เหมือนมีเทวดามาช่วยปลุกให้ท่านตื่น เพื่อที่จะให้ท่านลุกขึ้นมาเพื่อเตือนสติท่านไซโกก่อนที่จะทำอะไรที่ร้ายแรงลงไป

ความแค้นของท่านไซโกยังคงอยู่ แต่เมื่อเป็นคำสั่งของเจ้านาย ซามุไรก็ต้องทำตาม ท่านไซโกจึงทำได้แค่เพียงเอาน้ำเย็นๆราดใส่ตัวเองเพื่อดับความคั่งแค้นภายใจตน..

----------------------

อิคุชิมะได้นำข่าวลือเรื่องมีคนทำคุณไสยใส่ท่านเจ้าแคว้นมาเล่าให้ท่านหญิงฟัง

"เขาสงสัยกันว่า ท่านโอยุระ ทำคุณไสยใส่เจ้าค่ะ"

"แต่ท่านนาริอากิเป็นพ่อแท้ๆของท่านพ่อใช่มั้ย?" / "เจ้าค่ะ"

"อิคุชิมะเคยพบท่านทั้งสองบ้างรึเปล่า?"

"เคยเห็นแค่แวบเดียวเท่านั้นเองเจ้าค่ะ"

"อยากจะพบท่านดูสักครั้งน่ะ" / "แต่ท่านหญิงเจ้าคะ.."

"เมื่อก่อนท่านแม่สอนข้าว่า สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น..คือถึงจะพูดกันยังไง ก็บรรยายได้ไม่ละเอียด เท่ากับเห็นได้ด้วยตาตนเองหรอกนะ"

"ข้าก็รู้เจ้าค่ะ"

"ฉะนั้นข้าถึงอยากจะดูให้แน่แก่ใจ" / "เรื่องอะไรเจ้าคะ?"

"เรื่องที่ท่านสามารถสาปแช่งใครได้จริงมั้ยนะ..อิคุชิมะ จัดการให้ข้าได้พบท่านนาริอากิให้ข้าหน่อย"

ทีแรกที่อิคุชิมะได้ยินคำสั่งนี้จากท่านหญิง ก็จะปฏิเสธว่าคงเกินกำลังที่ตนจะทำให้ได้ แต่ท่านหญิงมั่นใจว่าอิคุชิมะต้องทำได้แน่

(คำสอนของท่านแม่โอยุกิเรื่อง สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น คำสอนนี้ท่านหญิงอัตสึได้นำมาปฏิบัติตามในชั่วชีวิตของเธอ)

----------------------

ท่านหญิงอัตสึมาอยู่ที่เอโดะปีกว่าแล้ว ก็ยังไม่เคยพบท่านนาริอากิเลยสักครั้ง และเมื่อท่านหญิงเรียกพ่อบ้านทาวาคามิให้มาพบ เพื่อจะบอกถึงความประสงค์ที่ท่านหญิงต้องการจะไปพบท่านชิมะสึ นาริอากิ(อดีตเจ้าแคว้นสัทสุมะ) ท่านพ่อบ้านก็รีบปฏิเสธกับท่านหญิงทันทีว่า เป็นไปไม่ได้

แต่เมื่ออิคุชิมะได้นำหนังสือตอบรับให้เข้าพบจากท่านนาริอากิออกมาให้ท่านพ่อบ้านได้อ่านแล้ว ท่านพ่อบ้านก็ต้องยอมจำนนทันที

แล้วท่านหญิงก็สั่งท่านพ่อบ้านว่า "เรื่องที่ข้าจะไปบ้านทาคานาวะ อย่าได้บอกเรื่องนี้ให้ท่านพ่อท่านแม่รู้เชียวนะ"

"แต่ว่า.." ท่านทาคาวาคามิลำบากใจ

"ข้าไม่อยากให้ท่านเป็นห่วงน่ะ ขอแค่นี้เอง!" / "ขอรับ"

เมื่อจะได้ไปบ้านทาคานาวะแน่แล้ว ท่านหญิงจึงหันมามองอิคุชิมะเหมือนส่งสัญญาณพืเศษอะไรบางอย่างที่รู้กันเฉพาะนายกับบ่าว

------------------

ส่วนที่บ้านทาคานาวะ ท่านนาริอากิกำลังจิบชาและก็พูดคุยกับโอยุระถึงเรื่องที่ได้อนุญาตให้ท่านหญิงอัตสึได้เข้าพบในวันนี้

ท่านนาริอากิ "แค่ท่านหญิงเล็กๆคนเดียวจากสกุลย่อยด้วย ทำไมข้าถึงยอมให้เข้าพบได้นะ"

โอยุระ "เพราะท่านก็ชอบหาเรื่องน่ะสิ ถ้าไม่ให้เข้าพบก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น"

"ก็มันน่าสนุกดีนี่นะ ฮ่ะๆ"

"ท่านคงจะดูให้แน่ใจว่า ท่านหญิงคนนี้จะเก่งสักแค่ไหรใช่มั้ยเจ้าคะ"

"มันก็น่าดูนะ ก็สอนกันถึงขั้นเอามาใช้ที่เอโดะได้เนี่ย ฮิๆๆฮ่ะๆๆ"

แววตาของโอยุระนั้นมีเลศนัยซ่อนเร้นอยู่ ช่างไม่น่าไว้ใจเลย..

---------------------

เมื่อเกี้ยวที่จะพาท่านหญิงไปสู่บ้านทานาคาวะมารอพร้อมแล้ว ขณะที่ท่านหญิงกำลังจะก้าวขึ้นเกี้ยว แต่ทันใดนั้นเสียงท่านไซโกก็ดังขึ้นแต่ไกล

"ท่านหญิงขอรับ!" ท่านไซโกวิ่งเข้ามาถึง ท่านหญิงจึงหันไปมองตามเสียงเรียก

คาวาคามิ "จะทำอะไรน่ะ! นี่มันไม่ใช่เรื่องของเจ้านะ!"

ไซโก "ข้าได้ยินว่า ท่านหญิงจะไปคฤหาสน์ทานาคาวะ"

"นี่เจ้ารู้มาจากไหน!?"

ท่านไซโกไม่ตอบท่านพ่อบ้าน แต่หันไปคุกเข่าพูดต่อหน้าท่านหญิงแทน "ขอความกรุณาให้ข้าไปกับท่านหญิงได้มั้ยขอรับ..ขอร้องล่ะขอรับ!"

"พูดอะไรเนี่ย เจียมตัวซะบ้างสิ!"

"จะไปทำไม?" ท่านหญิงถามท่านไซโก

"ข้าจะไปคุ้มครองท่านหญิงขอรับ"

"มากไปแล้ว!" เสียงคาวาคามิตวาดขึ้น

"เข้าใจแล้ว เจ้าเป็นองครักษ์ของข้านะ" ท่านหญิงตอบท่านไซโกโดยไม่ได้ใส่ใจกับเสียงรบกวนจากท่านพ่อบ้านเลย (ตอนนี้ท่านหญิงเริ่มสวมบทบาทเป็นเจ้านายอย่างเต็มตัวแล้ว ท่านหญิงจึงพูดกับท่านไซโกด้วยสำเนียงเข้มแข็งประหนึ่งเจ้านายสั่งลูกน้อง บทบาทหน้าที่เป็นสิ่งสำคัญ ท่านไซโกได้เป็นลูกน้องของท่านหญิงอย่างเต็มตัวแล้วครับ และมีเหตุผลที่ท่านหญิงจะต้องสวมบทบาทนี้?)

"ขอรับ" ท่านไซโกตอบด้วยแววตามุ่งมั่น

อิคุชิมะ "ฟังนะ! ถ้าเกิดอะไรขึ้นล่ะก็ ตัดหัวฝ่ายโน้นได้เลยนะ" (ตรงนี้ท่านหญิงกับอิคุชิมะน่าจะวางแผนและรู้กันอยู่แล้ว ที่ให้ท่านไซโกมา)

"ข้าเอาหัวเป็นประกัน จะปกป้องท่านหญิงให้ปลอดภัย"

"ไปกันเถอะ" / "ขอรับ!"

*****************************

ในบทนี้ ชอบตั้งแต่ท่านนาริอาคิระเรียกท่านไซโกมาเตือนสติและสั่งสอน และตอนที่ท่านไซโกตามมาเสนอตัวเพื่อเป็นองครักษ์ปกป้องท่านหญิง ท่านหญิงมองท่านไซโกด้วยใจสื่อใจ ระหว่างนายสื่อใจกับบ่าวผู้ซื่อสัตย์ คำพูดไม่ต้องมากแต่แววตาสั่งการได้ ซึ่งเราจะได้เห็นนายบ่าวสื่อใจสั่งการในบทหน้าได้อย่างชัดเจน (เมื่อท่านหญิงต้องเผชิญกับท่านนาริอากิกับนางโอยุระ)

แต่ในบทหน้า จะเป็นสุดยอดพลังภายในที่ท่านหญิงได้ปล่อยออกมาได้สนุกอีกตอน สำหรับผมคิดว่าเป็นตอนที่ฮาที่สุดที่ผมได้ดูมาจนถึงตอนนี้ ได้ทั้งฮาและได้เห็นถึงไหวพริบความเฉลียวฉลาดของท่านหญิงอัตสึ.
.
.

อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก43
"
"