อ่านเจ้าหญิงอัตสึ ที่รัก(16)
ในตอนแรกที่ดูเจ้าหญิงอัตสึทางทีวีไทยถึงตอนที่โอคัตสึเดินทางออกจากบ้านอิไมสุมิเพื่อจะไปเป็นธิดาบุญธรรมของตระกูลชิมะสึแล้ว ผมตั้งใจว่าจะเขียนเรื่องเจ้าหญิงอัตสึจบลงแค่จุดนี้เท่านั้น จะไม่เขียนต่อ เพราะแค่ถึงตอนโอคัตสึออกจากบ้านตรงนี้ ก็น่าจะเพียงพอสำหรับความประทับใจของผมแล้ว ไม่อยากจะเขียนต่ออีก
แต่เมื่อได้ดูตอนต่อๆไปอีก ความประทับใจใหม่ๆก็ยังมีเพิ่มขึ้นอยู่เรื่อยๆ จนอยากจะเขียนความประทับใจดีๆของเจ้าหญิงอัตสึเก็บต่อไปอีก ผมไม่อาจทิ้งความประทับใจให้เลยผ่านไปได้ เพราะเห็นแล้วว่ามีประโยชน์ต่อใครก็ตามที่ได้มาอ่าน ผมคิดว่าบางครั้งเราอยากจะเตือนหรืออยากจะบอกอะไรในบางอย่างที่เราคิดว่าดีต่อผู้คน โดยเฉพาะเรื่องการเมืองนั้น
หากบอกไปตรงๆมีรังแต่จะถูกค้านเพราะจะมีอคติเนื่องจากความเห็นการเมืองไทยตอนนี้แตกแยกกันมาก ทำให้บางครั้งเรื่องที่ดีๆ เมื่อมีผู้เห็นแตกต่างมาอ่านบทความผม ก็จะไม่ยอมอ่านเพราะเกิดอคติไปแล้ว
เจ้าหญิงอัตสึมีข้อคิดดีๆหลายอย่างที่เป็นประโยชน์ต่อคนไทยอย่างมากครับ เพราะละครไทยไม่ค่อยเป็นตัวอย่างที่ดีแก่เยาวขนเท่าไหร่เลย
*******************************
ปราสาทสึรุมารุ
ปราสาทแห่งเจ้าแคว้นสัทสุมะมีชื่อว่า ปราสาทสึรุมารุ ซึ่งระเบียบแบบแผนไม่ได้ต่างจากปราสาทโชกุนเท่าใด เช่นจะมีตำหนักในสำหรับอนุภรรยาอย่างเป็นสัดส่วน นางกำนัลของสึรุมารุทุกคนก็ได้รับการอบรมเกี่ยวกับวัฒนธรรมประเพณีอย่างดีมาจากเอโดะ
เหล่านางกำนัลไม่วาจะเป็นเหล่าอนุ นางต้นห้อง สาวรับใช้ รวมทั้งเด็กยกอาหาร นางห้องเครื่องนางกำนัล ทั้งหมดจะอยู่ในความดูแลของหัวหน้านางกำนัล หญิงสาวที่ได้ผ่านการอบรมอย่างเข้มงวดเหล่านี้จะรายล้อมอยู่รอบตัวโอคัตสึตลอดเวลา..
และหัวหน้านางกำนัลแห่งปราสาทสึรุมารุ มีชื่อว่า ฮิโรกาวะ เป็นโรโจะ(โรโจะคือนางกำนัลคนสนิท)
โอคัตสึมีเพียง ชิโนะ คนเดียวเท่านั้นที่ติดตามเข้ามาในปราสาทด้วย ในตอนนี้ท่านนาริอาคิระยังอยู่ที่เอโดะ เพราะยังต้องปรึกษาหารือเรื่องเรือรบอเมริกาอยู่
โอคัตสึเมื่อเข้ามาที่ปราสาทแล้วก็ได้ห้องนอนที่มีทิวทัศน์สวยที่สุดของปราสาท ที่สามารถมองเห็นภูเขาซากุระจิมะได้สวยงามที่สุด
แต่โอคัตสึกลับต้องเผชิญกับความกดดันของระเบียบที่มากมายจนแทบจะกระดิกไปไหนไม่ได้ ขาดความเป็นส่วนตัวอย่างมาก เพราะจะมีเหล่านางกำนัลนั่งเฝ้าเพื่อคอยรับใช้อยู่ต่อหน้ามากมาย ทำให้โอคัตสึไม่มีความสุขทันทีเมื่ออยู่ที่นี่เพียงแค่วันแรก เพราะมีระเบียบที่เคร่งครัดการห้ามโน่น ห้ามทำนี่ มากมาย
ฮิโรกาวะ ได้รับคำสั่งจากท่านเจ้าแคว้นให้คอยดูแลโอคัตสึให้มีกิรืยามารยาทให้สมกับฐานะท่านหญิง แต่นั่นกลับทำให้โอคัตสึกลับกลายเป็นแค่นกน้อยในกรงทอง ที่ไม่มีอิสระเลยในปราสาทที่สวยงามแห่งนี้
เหล่านางกำนัลก็ค่อนข้างจะไม่ค่อยเกรงใจโอคัตสึ เพราะยังคิดว่าโอคัตสึเป็นเพียงแค่คุณหนูบ้านนอกที่ขาดการอบรมตามแบบฉบับผู้ดีอย่างที่เอโดะ เวลาโอคัตสึทำอะไรซุ่มซ่ามหรือผิดพลาดไม่เป็นตามระเบียบแบบแผน ก็จะถูกพวกเหล่านางกำนัลทั้งหลายหัวเราะเยาะต่อหน้าทันที โดยเฉพาะฮิโรกาวะก็ดูจะดุเสียเหลือเกิน
ทำให้โอคัตสึเครียดมากจนกินน้อย หน้าตาไม่สดชื่น จนแทบอยากจะหนีออกจากปราสาทไปเสียตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาในปราสาท ชิโนะเองก็รู้สึกเสียใจไปด้วย แต่ชิโนะนั้นแสนงาม แม้ตัวเองจะเสียใจที่ต้องจากบ้านอิไมสุมิที่ตนรักและผูกพันธ์มาติดตามคุณหนู แต่ชิโนะก็ยังคอยเตือนสติคุณหนูที่ตนรักอยู่เสมอ
ขณะที่โอคัตสึล้างมือหลังออกจากห้องน้ำ ชิโนะเลยถือโอกาสปลอบใจโอคัตสึ
"ข้าเข้าใจความรู้สึกของท่านดี แต่คงทำอะไรไม่ได้นอกจากอดทน"
"ข้าอยากหนีออกจาปราสาทนี่แล้วกลับไปอิไมสุมิเหลือเกิน"
"ไม่ที่ที่ไหนจะดีไปกว่าอิไมสุมิอีกแล้ว ไม่มีที่ไหนอีกแล้ว! ไม่มีที่ไหนอีกแล้ว!" ชิโนะร้องไห้ เมื่อโอคัตสึเห็นก็เริ่มจะร้องไห้ตาม
"อย่าร้องสิ เดี๋ยวข้าก็อดร้องไปด้วยไม่ได้หรอก"
นายและบ่าวหัวอกเดียวกันแท้ๆ และเมื่อต้องกลับไปเผชิญความกดดันกับระเบียบที่ถูกบังคับอีก ชิโนะคือผู้ที่คอยส่งกำลังใจให้คุณหนูทุกครั้ง แต่ชิโนะไม่อาจพูดได้ เพราะเธอต่ำต้อยเกินกว่าจะมีสิทธิพูดใดๆเมื่ออยู่ต่อหน้าฮิโรกาวะและเหล่านางกำนัลคนอื่นๆ
ฮิโรกาวะ "ท่านจะอยู่ในห้องน้ำตามลำพังนานๆไม่ได้นะเจ้าคะ ต่อไปจะมีทากายามะะจะมาดูแลท่านทุกอย่างในปราสาทแห่งนี้"
ทากายามะ จะเป็นนางกำนัลคนสนิทของโอคัตสึ ซึ่่งทากายามะค่อนข้างจะแก่และดูจะดุ ทำให้โอคัตสึหน้าเสีย แต่ชิโนะก็พยายามส่งสีหน้าบอกให้คุณหนูของเธอพยายามอดทน
-------------------
ขณะเดียวกันที่บ้านอิไมสุมิ ท่านพ่อก็รู้สึกคิดถึงโอคัตสึอย่างมากจนเห็นได้ชัด บ่นกับท่านแม่ว่า เสียดายที่ก่อนหน้านี้ท่านไม่ได้ทำอย่างโน้น อย่างนี้เสียแต่แรก พอโอคัตสึจากไปแล้วก็มาเสียดาย ท่านพ่อดูเศร้าลงและดูอ่อนแอลงจริงๆ โอคัตสึจากไปเพียงแค่ครึ่งวันก็รู้สึกเหมือนจากไปนานเป็นปี
ส่วนนาโอโกโร่ก็ยังแวะมาเล่นอีโกกับพี่ชายคนที่3ของโอคัตสึ ซึ่งนาโอโกโร่ก็เอาชนะพี่ชายโอคัตสึได้ไม่ยาก
"ยายจอมกวนไม่อยู่สักคนก็เหงาแย่เหมือนกันนะนี่.. นาโอโกโร่ข้าอยากถามท่านมานานแล้วว่า ท่านน่ะ ท่าทางเหมือนจะหลงรักโอคัตสึอยู่ จริงมะ"
"ไม่นะ ไม่ใช่อย่างนั้นนะขอรับ"
"ล้อเล่นๆน่ะล้อเล่น แต่แก่นแก้วขนาดนั้นใครจะไปหลงรักว่ามั้ย" / "ใช่.."นาโอโกโร่พยายามกลบเกลื่อนความรู้สึกที่แอบซ่อน
"แต่ว่าโอคัตสึกลับไปเป็นคนที่ผู้ใหญ่คาดหวังได้ ข้าล่ะไม่เข้าใจจริงๆ"
"ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นไงบ้าง ท่านโอคัตสึน่ะ"
"ข้าว่าป่านนี้ยัยนั่นน่ะ คงจะป่วนจนปราสาทวุ่นวายใหญ่แล้วล่ะมั้ง"
-------------------------
ตอนนี้เรือของอเมริกาได้เข้ามาเทียบที่ท่าเรือนาฮะแล้ว ข่าวนี้ก็ไปถึงที่เอโดะเช่นกัน ท่านนาริอาคิระ ท่านอาเบะ ท่านนาริอากิเจ้าแคว้นมิโตะ และท่านโยชินางะ ก็กำลังปรึกษาเรื่องเรือรบอเมริกาอยู่เช่นเคย
ท่านนาริอาคิระ "อีกไม่นานอเมริกาก็จะมาถึงเอโดะแน่"
ท่านนาริอากิ "แล้วอย่างนั้นเราจะทำไงดีล่ะ"
ท่านนาริอาคิระ "ก่อนอื่นก็ให้ต้านกองเรือรบของอเมริกาไว้ แล้วต่อรองให้รอไปอีกสัก3ปี ระหว่างนั้นระดมกำลังทหาร เร่งสร้างเรือรบ ตั้งกองทัพเรือ แต่ก็เห็นว่าเราควรจะสร้างสัมพันธ์กับนานาชาติเอาไว้บ้าง"
"ท่านนาริอาคิระหมายความว่าจะเปิดประเทศหรือ" ท่านโยชินางะถามขึ้น
"พูดบ้าๆน่ะ เรื่องการเปิดประเทศเป็นกฏเหล็กของโทกุกาวะ ถ้ามรเรือต่างชาติบุกรุกเข้ามาก็สกัดมันออกไปซะ!" ท่านนาริอากิชักเดือด เพราะท่านมีคนที่ต่อต้านต่างชาติแบบสุดๆคนนึง
ท่านนาริอาคิระ "ตอนนี้หากเราทำสงคราม กองกำลังที่เรามีอยู่ในตอนนี้คงต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน และถ้าเป็นอย่างนั้นอำนาจของรัฐบาลทหารก็จะสูญสิ้นไป"
"เรื่องนั้นเราจะปล่อยให้เกิดขึ้นไม่ได้เด็ดขาด" ท่านอาเบะเสริม
"ตั้งแต่รัฐบาลอิเอยาสึ (โชกุนคนแรกแห่งตระกูลโทกุกาวะปกครองเมื่อค.ศ.1603-1616)บ้านเมืองก็สุขสงบมาโดยตลอด" ท่านโยชินางะ
ท่านนาริอาคิระ "เราต้องยอมรับเรื่องนี้ก่อนว่า ในขณะที่เราปิดประเทศอยู่นี่ ที่เป็นสาเหตุให้เราล้าหลังเช่นนี้"
"งั้นก็รีบเตรียมกำลังทหานซะเลยสิ หากว่าท่านโชกุนคนต่อไปเป็นคนที่เราคิด(หมายถึงท่านอิเอซาชิ ลูกชายของท่านอิเอโยชิโชกุนคนปัจจุบันที่พวกขุนนางหลายคนคิดว่าท่านอิเอซาชิปัญญาอ่อน) ต่อให้ข้าไปบัญชาการกองทัพเสียเอง ที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ไม่มีทางสู้ได้แน่" ท่านนาริอากิพูดทิ้งท้ายไว้แล้วลุกออกจากที่ประชุมทันที
"ขอรับ!!!" ทุกคนขานรับ แล้วเสร็จสิ้นการประชุม
เมื่อออกจากที่ประชุมท่านนอาเบะกับท่านนาริอาคิระก็ปรึกษากัน ถึงความลำบากใจที่ท่านนาริอากิพูดประชดว่าตัวเองอาจจะออกไปนำรบเองก็ไม่มีทางชนะได้หากโชกุนคนต่อไปเป็นท่านอิเอซาชิ
แล้วท่านอาเบะก็ถามถึงเรื่องแผนการที่รู้กันสองคนกับท่านนาริอาคิระ นั่นก็คือเรื่องโอคัตสึ!?
"หลังจากวันนั้นท่านหญิงเป็นยังไงบ้างขอรับ" ท่านอาเบะถาม
"ตอนที่อยู่ที่ปราสาทระหว่างนี้ก้เตรียมตัวเอาไว้ก่อน"
"ท่านหญิงได้รู้เรื่องนี้แล้วรึยัง"
"ยังไม่ได้บอก เกรงว่าถ้ารับเรื่องหนักเกินไป อาจจะทำให้เสียเรื่อง แล้วแผนการทุกอย่างเราจะพังหมด"
************************
.
ในบทนี้ผมประทับใจในชิโนะสาวใช้ของโอคัตสึครับ แม้เธอจะต่ำต้อยแต่เธอสูงส่งในจิตใจเพราะความจงรักภักดีที่เธอมีต่อโอตสึ ในบทต่อไป(บทที่18หรือ19ยังไม่แน่ใจครับ) ชิโนะยังมีเรื่องประทับใจที่มากกว่านี้ครับ
>
อ่านเจ้าหญิงอัตสึ ที่รัก(18)
..
.
.
ขอบคุณนะคะ
ตอบลบดูหนังแล้ว แต่มาอ่านที่นี่อีกรอบก็ยังสนุกอยู่ดี
ตอนนี้ติดเรื่องนี้มากๆเลยคะ
อ่านบล็อกของคุณตอนแรก ก็อ่านไปเรื่อยๆ ลื่นๆ เฉยๆ
ลืมชมไปเลยว่าอ่านรู้เรื่อง แล้วก็แทรกความคิดที่ไม่ได้เอียงไปทางไหนดีคะ
ขอบคุณอีกคร้งนะคะ
ขอบคุณอีกครั้งครับ แต่มันเป็นการยากพอควรที่จะเล่าเรื่องนี้ เพราะรายละเอียดดีๆมีมากมาย จนยากที่จะละเลย แต่ถ้าไม่ละเลยบ้างก็ยาวยืดเยื้อ
ตอบลบผมคงทำได้เท่าที่จะทำได้ ขาดตกบกพร่องอะไรขออภัยครับ
เก็บตก
ตอบลบท่านอิเอซาชิ เป็นบุตรชายคนเดียวของท่านโชกุนอิเอโยชิ ที่ถูกบรรดาชนชั้นสูงที่ใกล้ชิดกับเอโดะ ลือกันว่าท่านอิเอซาชินั้นปัญญาอ่อน
ครั้งนึงเมื่อท่านนาริอาคิระได้เคยเข้าพบท่านโชกุน ขณะที่ได้เข้าไปปรึกษางานอยู่กับท่านโชกุน
ท่านอิเอซาชิก็เล่นตัวต่อปริศนาอย่างอึกทึกอยู่ตรงนั้นด้วย แล้วก็ถามหาใครก็ได้ช่วยต่อตัวต่อให้หน่อย แล้วท่านนาริอาคิระก็ได้ขอลองต่อตัวต่อปริศนานั้นให้ท่านอิเอซาชิ ซึ่งท่านนาริอาคิระใช้เวลาไม่นานก็ต่อเสร็จ
ท่านอิเอซาชิก็ชมว่า "ท่านนาริอาคิระฉลาดเหมือนกันเนอะ" และยังได้ถามอีกว่า "อยู่ที่สัทสุมะใช่มั้ย งั้นก็ดีนะสิ กว่าจะมาถึงเอโดะก็ได้ผ่านมาหลายเมือง ก็ได้มองดูเมืองอื่นด้วยใช่ปะ"
แค่เพียงคำพูดของคนถูกที่ผู้อื่นกล่าวหาว่าปัญญาอ่อนเพียงแค่นี้ ได้สร้างความฉงนให้แก่ท่านนาริอาคิระมากมายจนต้องเก็บไปคิด!?!