.
อ่านatsuhime 33
. .
ถิ่นกำเนิดชิมะสึในปัจจุบันอย่ในอำเภอมิยาโกะโจ จังหวัดมิยาซากิ เป็นเขตอุปถัมภ์ของตระกูลโคโนเอะ ซึ่งได้ให้ตระกูลชิมะสึปกครอง ชื่อชิมะสึจึงได้มาจากชื่อเขตปกครอง ตระกูลชิมะสึกับตระกูลโคโนเอะจึงมีความสัมพันธ์กันอย่างลึกซึ้ง นานกว่า600ปี
และโคโนเอะ ทาดาฮิโระ เป็นขุนนางชั้นสูงผู้มีชื่อเสียงที่สุดในยุคอัตสึ
ที่ผ่านมาในอดีต ภรรยาของโชกุนก็มักจะมาจากตระกูลขุนนางชั้นสูง ที่มาจากตระกูลขุนนางเล็กๆนั้นไม่ค่อยมี ท่านนาริอาคิระจึงจัดการให้ท่านหญิงอัตสึไปเป็นบุตรบุญธรรมของตระกูลโคโนเอะ
"ข้าจะไปเพื่อทำงานอุทิศตัวเพื่อบ้านเมืองเจ้าค่ะ" นี่คือคำสัญญาของท่านหญิงอัตสึต่อหน้าซากุระจิมะในวันออกเดินทางจากสัทสุมะ
*********************
บทที่34
การเดินทางไปเอโดะนั้นต้องผ่านหลายเมืองเพื่อหยุดแวะเปลี่ยนเรือ ซึ่งในการเดินทางช่วงแรกลมทะเลแรง ทำให้ระหว่างการเดินทางท่านหญิงจึงมีอาการเมาเรืออยู่เสมอ จนเมื่อมาถึงทะเลในเซโตะคลื่นลมจึงสงบลง การเดินทางจึงเริ่มสบายขึ้น
และในการเดินทางที่แสนทุลักทุเลนั้น ก็ทำให้ท่านหญิงและอิคุชิมะสนิทสนมและเปิดใจให้กันมากขึ้น
-----------
ตั้งแต่วันที่ส่งอัตสึออกเดินทางท่านทาดาตาเกะก็ป่วยมาตลอด นาโอโกโร่ก็เลยแวะมาเยี่ยม ซึ่งท่านทาดาตาเกะก็ยังบอกนาโอโกโร่ว่า ยังนึกเสียใจเรื่องนั้น (เรื่องที่ผิดสัญญาจะยกโอคัตสึให้นาโอโกโร่) ท่านทาดาตาเกะบอกว่ารู้สึกผิดต่อนาโอโกโร่ แต่นาโอโกโร่บอกว่าไม่เป็นไร ส่วนทาดายุกิพี่ชายคนที่3ของอัตสึที่นั่งฟังอยู่ก็งง! ว่าเขาคุยกันเรื่องอะไร แต่ไม่ทันได้ถามอะไร นาโอโกโร่ก็รีบเปลี่ยนเรื่องพูดทันที
"หมู่นี้มีข่าวจากท่านหญิงบ้างมั้ยขอรับ?"
ท่านโอยุกิเลยเรียกชิโนะให้นำจดหมายของท่านหญิงเข้ามาให้ ชิโนะ คือสาวใช้ที่ติดตามโอคัตสึมาตั้งแต่โอคัตสึยังเด็ก(หรือเป็นผู้ช่วยคิขุโมโตะดูแลโอคัตสึ) ชิโนะเองก็เคยได้ตามโอคัตสึเข้าไปในปราสาทสึรุมารุด้วย แต่ตอนนี้ชิโนะได้กลับมาอยู่ที่บ้านอิไมสุมิดังเดิม ไม่ได้ติดตามท่านหญิงอีกแล้ว
เมื่อชิโนะได้นำจดหมายส่งให้ท่านโอยุกิ แล้วท่านโอยุกิก็ส่งต่อให้นาโอโกโร่ได้ดูจดหมาย(แต่ไม่อ่านเพราะไม่ใช่เหตุต้องอ่าน)
ชิโนะ "ข้าน่ะก็อยากจะตามท่านไป....ท่านหญิงเวลาแวะไปถึงไหนก็จะส่งจดหมายกับมาที่บ้านทุกทีเจ้าค่ะ"
หลังจากนั้นนาโอโกโร่บอกว่า "เรื่องเอโดะนั้น ข้าก็ได้ทำเรื่องจะขอติดตามท่านเจ้าแคว้นและจะได้คอยดูแลท่านหญิงด้วย และหากได้ไปเมื่อใดจะส่งข่าวเรื่องท่านหญิงกลับมาให้เรื่อยๆ"
เมื่อท่านโอยุกิกับท่านทาดาตาเกะได้ยินก็รู้สึกดีใจ
"ได้คุยกับนาโอโกโร่แล้วรู้สึกค่อยยังชัวขึ้นมาหน่อยนึง" ท่านทาดาตาะเกะแม้หน้าจะดูโทรมแต่ก็กล่าวอย่างอารมณ์ดี
------------------------
แล้วขบวนของท่านหญิงก็ได้มาแวะพักที่ค่ายสัทสุมะแห่งเกียวโต เมื่อมาถึงผู้ดูแลค่ายก็ได้นำของที่ท่านแม่ที่เอโดะ(ภรรยาของท่านนาริอาคิระ)ได้ส่งมาให้ท่านหญิง ซึ่งเป็นผ้าตัดกิโมโนอย่างดีหลายพับ ซึ่งพออิคุชิมะได้เห็นก็ปลื้มใจมากและได้บอกกับท่านหญิงว่า "เป็นผ้าชั้นเลิศที่สุดที่ส่งออกไปขายให้ชาวตะวันตกเชียวนะเจ้าคะ"
"ท่านแม่คงจะเป็นคนใจดีมากสิ" ท่านหญิงก็รู้สึกยินดีมากเช่นกัน
"ท่านคงกำลังคอยท่านหญิงอยู่แน่ๆเชียว ส่งของมาอย่างนี้สื่อความรู้สึกได้ดีกว่าคำพูดเสียอีก พอไปถึงเอโดะคงต้องรีบไปขอบคุณท่านนะเจ้าคะ"
"ข้าก็อยากพบกับท่านแม่เหมือนกัน"
"เหมาะกับท่านหญิงมากเลย ระวังกิริยาให้สวยสมกับเสื้อด้วยนะเจ้าคะ"
"พูดมากน่ะ!" / "ขออภัยเจ้าค่ะ"
-----------------
หลายวันต่อมา ท่านหญิงก็ได้ไปคาราวะเพื่อแนะนำตัวต่อท่านโคโนเอะ ทาดาฮิโระ(ว่าที่ท่านพ่อคนใหม่ในอนาคต) โดยท่านหญิงได้นำขนมเลืองชื่อของสัทสุมะไปฝาก ซึ่งท่านโคโนเอะก็ปลื้มมากเพราะโปรดขนมชนิดนี้ ซึ่งท่านก็ไม่ได้รับประทานมานานแล้ว
อัตสึ "ถ้ามันเค็มไปหน่อยก็ต้องขออภัยด้วยนะเจ้าคะ" / "เค็มเหรอ?" ท่านทาดาฮิโระ
"เพราะมันผ่านทะเลที่คลื่นลมแรงมาเจ้าค่ะ" อัตสึเล่นมุขซะแล้ว
"เลยโดนไอน้ำเค็มจับเหรอ?..ฮ่าๆ..แหม!เจ้านี่เป็นท่านหญิงที่คุยสนุกดีนะ"
มุราโอกะหัวหน้านางกำนัลของตระกูลโคโนเอะ ที่นั่งอยู่ข้างๆท่านทาดาฮิโระ ได้พูดขึ้นว่า "เห็นอย่างนี้แล้วคิดถึงท่านหญิงอิคุภรรยาของท่านทาดาฮิโระ เพราะท่านหญิงก็ชอบขนมนี้เหมือนกัน" พูดจบก็หันไปมองทางอิคุชิมะ อิคุชิมะก็ก้มหัวให้
"จริงด้วยนะ เขาเป็นท่านหญิงที่ดี ฉลาดน่ารักมาก"
"ท่านเจ้าคะ ท่านหญิงของอิคุชิมะเลิศเลอถึงปานนั้นเชียวรึเจ้าคะ อิคุชิมะไม่ค่อยจะยอมเล่าให้ฟังเลยล่ะเจ้าค่ะ"
"เขาเป็นท่านหญิงที่สมบูรณ์แบบมากเชียวล่ะ"
"งั้นก็ต้องสงสารอิคุชิมะสินะเจ้าคะ เคยทำงานให้ท่านหญิงที่ยอดเยี่ยมขนาดนั้น ตอนนี้กลับต้องมาทุ่ทเทให้กับคนอย่างข้า" อัตสึแสร้งตัดพ้อให้ท่านทาดาฮิโระฟัง แต่แฝงประชดกึ่งน้อยใจนิดๆให้อิคุชิมะ
"อย่าพูดอย่างนั้นสิ ได้ยินว่าเจ้ายอมเสียสละเพื่อทำงานสำคัญมาก อิคุชิมะก็ต้องสนับสนุนสุดกำลังสิใช่มั้ย"
อิคุชิมะรีบตอบว่า "ใช่แล้วเจ้าค่ะ"
หลังจากนั้นท่านโคโนเอะก็เชิญท่านหญิงไปรับน้ำชาเพื่อเป็นการต้อนรับและตอบแทนขนมแสนอร่อยที่ท่านหญิงอุตส่าห์นำมาฝาก ส่วนมุราโอกะก็เรียกอิคุชิมะไปคุยด้วย ซึ่งในคำพูดสำคัญในการคุยกกับอิคุชิมะก็คือ
มุราโอกะ "แต่ ต่อไปยังต้องลำบากอีกหลายยกนะ เพราะว่าการที่จะให้ท่านหญิงไปเป็นมิไดโดโกโระนั้น ยังไม่ได้ตกลงกันอย่างเป็นทางการเลยนี่นา"
อิคุชิมะ "หมายความว่ายังไงเจ้าคะ?!"
"รัฐบาลกำลังหาเจ้าสาวให้ท่านโชกุน จึงได้ทาบทามกันเป็นการภายใน และจะรับเฉพาะหญิงที่มาจากตระกูลสูงระดับคุเงะในเกียวโตเท่านั้น"
"เข้าใจผิดอะไรกันรึเปล่าเจ้าคะ ข้าไม่รู้เรื่องนี้เลย"
"จะไปเป็นมิไดโดโกโระไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่คิดหรอกนะ ยังไงก็ขอให้เจ้าทำสำเร็จก็แล้วกัน"
มุราโอกะพูดจบก็หันหลังเดินจากไป (จำเธอคนนี้ไว้นะครับ เมื่อตอนท่านหญิงมาเป็นบุตรของท่านโคโนเอะแล้ว มุราโอกะคนนี้เธอจะเป็นท่านแม่บุญธรรมของท่านหญิงอัตสึ เพราะท่านโคโนเอะเป็นหม้าย
-------------------
ขณะเดียวกันที่เอโดะ ท่านอาเบะไปเสนอต่อท่านนาริอากิเจ้าแคว้นมิโตะ ว่าน่าจะให้ท่านหญิงจากชิมะสึไปเป็นมิไดฯ เพื่อจะได้เสียงสนับสนุนในเรื่องต่างๆจากทางโอโอขุ(ฝ่ายในของปราสาทโชกุน)โดยเฉพาะจากท่านฮงจูอินท่านแม่ของท่านอิเอซาชิ เเต่ท่านเจ้าแคว้นมิโตะกลับไม่เห็นด้วย
"โอโอขุจะว่ายังไงก็ช่าง พวกผู้หญิงฝ่ายในของโอโอขุผลาญเงินไปเพราะเรื่องนี้เยอะแล้ว ไม่คุ้มเลย เอะอะอะไรก็จะให้ท่านอิเอซาชิแต่งงานอยู่เรื่อยจะได้มีทายาทเป็นโชกุนต่อไป กว่าลูกเขาจะเกิดขึ้นมาและเติบโตประเทศเราก็หายไปซะก่อนแล้ว"
คือท่านนาริอากิแห่งมิโตะ ท่านเป็นที่ปรึกษาพิเศษแห่งบะขุฟุ(รัฐบาลทหารโชกุน)มีอำนาจมากในรัฐบาล แต่ท่านมิโตะ(เรียกอย่างย่อๆ)ไม่ถูกกับทางโอโอขุฝ่ายในของโชกุน
เพราะทางโอโอขุอินคิดว่าท่านมิโตะคนนี้เป็นคนขี้เหนียวและมักโจมตีเรื่องการใช้เงินอย่างสุรุ่ยสุร่ายของทางโอโอขุนั่นเอง โดยเฉพาะท่านฮงจูอินท่านแม่ของว่าที่โชกุนคนต่อไปเกลียดท่านมิโตะคนนี้มากๆ
---------------------
และข่าวการคัดค้านที่จะให้ท่านหญิงอัตสึเป็นมิไดฯก็ส่งไปถึงสัทสุมะในทันที เมื่อท่านนาริอาคิระได้อ่านจากทางเอโดะแล้ว
ท่านนาริอาคิระ "มันยากเย็นแสนเข็ญจริงๆ
ท่านคิโยมิชิ "เรื่องสู่ขอท่านหญิงรึขอรับ?"
"นึกแล้วไม่มีผิด ที่ปรึกษาจากแคว้นมิโตะแว้งกัดเราเข้าแล้ว..เฮ่อ..คงต้องหาวิธีอื่นซะแล้ว"
แล้วนาโอโกโร่ก็ได้เข้ามาพบท่านเจ้าแคว้น เพราะถูกเรียกให้มาพบ ท่านเจ้าแคว้นก็ไต่ถามถึงเรื่องพวกซามุไรหนุ่มๆว่าเป็นยังไงกันบ้างพอเป็นพิธี ต่อมานาโอโกโร่ก็ถามขึ้นว่า
"ขออภัยขอรับ ได้ยินว่าท่านนจะเดินทางเร็วกว่ากำหนดรึขอรับ"
"รัฐบาลสั่งให้รีบกลับ หลังปีใหม่แล้วข้าถึงจะไปเอโดะ" / "ขอรับ"
"แต่ว่าคราวนี้ข้าจะไม่พาเจ้าไปด้วยนะ"
นาโอโกโร่ได้ยินก็ถึงอ้าปากค้าง
"ครั้งนี้ให้ไซโกไปเอโดะกับข้า เรื่องนี้เจ้าจงไปแจ้งให้เขารู้ด้วยล่ะ"
"ขอรับ" นาโอโกโร่มีสีหน้าผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด
"เพื่อให้โอกาสแก่พวกระดับล่างที่มีฝีมือ แต่ตระกูลต่ำจะได้ได้ผุดได้เกิดกับเขาบ้าง ตอนนี้เลือกชนชั้นไม่ได้" ท่านคิโยมิชิกล่าวเสริม
"อย่างนั้น..เหรอขอรับ"
"ข้าถึงไม่ให้เจ้าไปไง" ท่านเจ้าแคว้นพูดจบก็ลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องทันที
นาโอโกโร่ยังคงคาใจ จึงมองไปที่ท่านอาจารย์คิโยมิชิอีกครั้ง เผื่อจะได้เหตุผลอะไรมากขึ้น แต่ท่านอาจารย์ก็รีบลุกจากไปเช่นกัน
********************
และเมื่อนาโอโกโร่ไปแจ้งข่าวแก่ท่านไซโกว่าท่านไซโกจะได้ไปติดตามท่านเจ้าแคว้นแล้ว ท่านไซโกกับท่านโอคุโบะก็ดีใจกันยกใหญ่ ระหว่างกำลังดีใจมากๆกับโอกาสที่ได้รับอยู่ๆดีๆท่านไซโกก็หยุดลง เพราะไม่ลืมที่จะห่วงเพื่อนเช่นกัน
"แล้วท่านคิโมสึกิล่ะ"
"ข้าน่ะ โดนคัดออกไปก่อน" / "อ้าว!"
"ท่านไซโกก็เคยพูดบ่อยๆว่าคนเก่งไฟแรงอย่างพวกท่านและอีกหลายคนควรจะได้ไปเอโดะ ท่านก็เป็นคนนึงในจำนวนนั้น"
"แต่ว่า.."
"ยินดีด้วยนะ" แล้วนาโอโกโร่ก็นำของขวัญแสดงความยินดีส่งให้ท่านไซโก (ผมเห็นไม่ชัดว่าเป็นอะไร แต่คาดว่าน่าจะเป็นเหล้าชั้นดี)
"ท่านคิโมสึกิ..!?"
"คราวหน้าข้าคงจะได้ฉลองบ้าง ข้าไม่เลิกล้มความตั้งใจหรอก..ถ้างั้นวันนี้ข้าขอตัวก่อน"
ท่านไซโกกับท่านโอคุโบะก้มหัวส่งนาโอโกโร่
ท่านโอคุโบะกระโดดร้องดีใจ "บุญหล่นทับแล้วล่ะ"
แต่ท่านไซโกกลับยังดูดีใจไม่เต็มที่เท่าไหร่
ท่านโอคุโบะ "นี่ตั้งสติให้ดีหน่อยสิ ถึงจะเสียใจกับท่านคิโมสึกิ แต่เราก็ควรจะดีใจกับตัวเองบ้างนะ"
ท่านไซโกโดดออกมายืนบ้าง "ก็ดีใจอยู่นี่ไงเล่า แต่ที่ดีใจที่สุดคือท่านเจ้าแคว้นยอมรับข้าแล้ว ข้าจะทำงานให้อย่างสุดกำลัง ดีใจจนไม่รู้จะพูดยังไงเลย..ไปแน่ล่ะ..ข้าจะไปเอโดะ!!"
-----------------
เส้นทางแห่งประวัติศาตร์ของท่านไซโกได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ส่วนนาโอโกโร่ก็คงต้องรอความหวังต่อไป....
.
อ่านatsuhime 35
..
.
.
.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ถ้าแสดงความเห็นตรงช่องนี้ผมจะได้อ่านทุกความเห็นครับ แต่ถ้าความเห็นไม่ขึ้นอาจเพราะระบบรอตรวจสแปม ต้องรอ1-2วัน / ใหม่ เมืองเอก kaeake@ymail.com