อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 42
เมื่อท่านหญืงอัตสึได้ไปอยู่ต่อหน้าท่านนาริอากิและโอยุระแล้ว ก็ได้ทำความเคารพต่อท่านนาริอากิโดยมีโอยุระนั่งอยู่ข้างด้วยท่าทีหยิ่งผยอง
ท่านนาริอากิ "อัตสึโกะเหรอ?" / "เจ้าค่ะ" ท่านหญิงตอบ
"เงยหน้าขึ้นสิ"
ท่านหญิงค่อยๆเงยหน้าขึ้นด้วยแววตาที่มั่นใจเด็ดเดี่ยว ส่วนโอยุระก็ทำสีหน้าไม่ยี่หระและไม่ได้ทำการคำนับตอบท่านหญิงเลยโดยมารยาท ทั้งๆที่ตนเองเป็นแค่ภรรยาอนุอดีตเจ้าแคว้น
"แล้วเจ้าคนนั้นใครกันล่ะ?" ท่านนาริอากิมองเห็นท่านไซโกนั่งคุกเข่าอยู่ข้างล่างหน้าห้อง
อิคุชิมะ "เขาชื่อไซโก!เจ้าค่ะ เป็นองครักษ์ของท่านหญิง"
"ตัวใหญ่ดีนะ เลยหน้าให้ข้าดูหน่อยซิ"
"ขอรับ!" ท่านไซโกค่อยๆเงยหน้าขึ้นพร้อมด้วยแววตาที่เข้มแข็งดุดัน!
โอยุระ "ต๊าย! คิ้วกับหน้าตาโตสมตัวดีจังเลยนะ หึๆ" (แต่ท่านไซโกยังตีหน้ายักษ์เหมือนเดิม)
อัตสึ "ท่านผู้อาวุโส ท่านโอยุระ(โอยุระมองท่านหญิงด้วยแววตาเหยียดๆ) วันนี้ได้รับเชิญ เป็นพระคุณหาที่สุดมิได้ ตั้งแต่มาเอโดะได้ปีกว่า ยังไม่ได้มาคาราวะท่านเลย ต้องขออภัยจริงๆนะเจ้าคะ"
"ตอนแรกนึกว่า ท่านจะไม่ให้พบเสียแล้ว แต่ท่านก็ไม่ได้ถือตัว ยังสละเวลาเมตตาให้ข้า ขอขอบพระคุณอีกครั้งนึงเจ้าค่ะ"
"อึม..ไม่ต้องมีพิธีรีตรองอะไรมากหรอก ทำตัวให้สบายเถอะ"
"ขอบพระคุณเจ้าค่ะ "
โอยุระ "แล้วตอนนี้ท่านนาริอาคิระเป็นยังไงบ้างล่ะ?"
"ไม่กระเตื้องขึ้นเลย ไข้สูงตลอดเวลาเจ้าค่ะ" / "ตายจริง.. งั้นก็แย่ล่ะสิเนี่ย"
"ข้าก็แต่ได้สงสารเขาเหลือเกิน ไม่รู้จะทำยังไง ลูกชายตายคนนึงก็กินไม่ได้นอนไม่หลับไปนาน นี่ก็ตายไปหลายคนแล้วเขาจะทนไหวเหรอ" (ที่ท่านนาริอากิพูดหมายถึงท่านนาริอาคิระนั้นเสียลูกชายไปหลายคน จนตอนนี้ไม่เหลือลูกชายเลยสักคนเดียว) (ขณะเดียวกันไซโกที่นั่งอยู่ข้างนอก ก็เกิดอาการกระฟัดกระเฟียดขึ้นมา)
"ลูกตายเนี่ยเป็นเรื่องเศร้าที่สุดในโลกของพ่อแม่ทุกคน.... ท่านโอยุระคงเข้าใจ!?นะเจ้าคะ!" ท่านหญิงแสร้งถามไปที่โอยุระ เพื่อจะสังเกตอะไรบางอย่าง?
"แน่นอนอยู่แล้ว เพียงแค่คิดเท่านั้นหัวใจข้าก็ทรมานแทบจะสลายไปด้วยแล้วล่ะ" โอยุระทำเสียงเศร้าสร้อยแถมน้ำเสียงช่างออเซาะเหลือเกิน!
"เพราะเจ้าเป็นผู้หญิงใจดีนี่นา.." ท่านนาริอากิก็เลยหันมาปลอบและชมภรรยาสุดที่รัก
"ครั้งนี้ที่ท่านพ่อป่วยหนักปางตาย ทำให้ที่บ้านที่ชิบะมีข่าวลือที่ไม่เป็นมงคล ท่านทราบมั้ยเจ้าคะ?"
"ท่านหญิงเจ้าค่ะ!" อิคุชิมะรีบทัก
"ข่าวลือร้ายรึ?" / "แล้วรือกันว่ายังไงล่ะ?"
"การที่ท่านโทราจุมารุเสียและท่านพ่อป่วยหนักคราวเนี้ย เป็นเพราะฝีมือท่านโอยุระทำพิธีสาปแช่งสิเจ้าคะ"
"สาปแช่ง!?"
"ไม่ใช่เพียงเท่านั้น ลูกชาย4คนที่เสียไปก่อนหน้านี้ ก็เป็นเพราะท่านเหมือนกัน!!"
"เหลวไหล!!" / "ขอภัยเจ้าค่ะ ทั้งหมดนั้นเป็นเพียงข่าวลือเจ้าค่ะ"
"ข้าว่าผู้หญิงแบบนี้ไม่มีวันทำเรื่องแบบนี้ได้หรอก!!"
"คิดได้ยังไงกันเนี่ย..เมื่อก่อนก็ถูกผู้คนพากันเกลียด ทั้งๆที่ข้าก็ไม่เคยทำอะไรให้ใครเจ็บแค้น กรรมเวรอันใดถึงทำให้ข้าถูกใส่ร้ายได้ถึงขนาดนี้ เพราะอะไร? ถึงคิดว่าคนอย่างข้าจะสาปแช่งท่านนาริอาคิระกับลูกๆให้ตายได้ลงคอ ข้าทำไม่ได้หรอก..ฮือๆ.." แล้วโอยุระก็แสร้งบีบน้ำตาทันที
"โถๆ..อย่าร้องนะ ข้ารู้ ข้ารู้.." ท่านาริอากิรีบปลอบใจภรรยาอนุที่กำลังร้องไห้ฟูมฟายในทันที
ส่วนโออัตสึนั้นเมื่อได้เห็นก็สีหน้าเครียดอยู่แวบหนึ่ง ก่อนที่จะค่อยๆเปลี่ยนสีหน้าแบบฉับพลันด้วยรอยยิ้ม ทันที
"ดีแล้วเจ้าค่ะ!" อัตสึยิ้มอย่างสบายใจ
โอยุระหยุดร้องไห้ทันทีทันใดเช่นกันเมื่อได้ยินท่านหญิงอัตสึพูดประโยคดังกล่าวขึ้น
"เมื่อท่านพูดถึงขนาดนี้ ข้าก็รู้แล้วว่าท่านไม่ได้พูดปดเจ้าค่ะ...จะได้โล่งอกไปซักทีนึง"
ท่านนาริอากิยิ้มรับแถมพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของท่านหญิง ส่วนโอยุระก็คงงง!กับทีท่าฉับพลันของท่านหญิงเหมือนกัน
"ต้องขออภัยจริงๆที่ล่วงเกินข้าเจ้าค่ะ... พอกลับไปถึงบ้านที่ชิบะ ข้าจะบอกทุกคน..ว่าข่าวลือนั้นไม่มีมูล ทุกคนคิดมากเกินไปเองทั้งนั้นเจ้าค่ะ"
ท่านนาริอากิพยักหน้างึกๆ เห็นด้วยกับท่านหญิงทุกคำพูดทีเดียว และท่านหญิงก็ชำเลืองสั่งกับองครักษ์ที่นั่งรออยู่ภายนอกสำทับขึ้นอีกว่า
"ไซโก!" ท่านหญิงชำเลืองไปทางไซโกเพื่อสังกำชับ / "ขอรับ!" ไซโกเงยหน้าขึ้นขานรับ
"กลับไปบอกบริวารทุกคนตามนี้ด้วยนะ"
"ขอรับ! ข้าจะทำตามคำสั่งขอรับ"
*-*
ทีนี้ถึงคราวอิคุชิมะต้องมีบทบาทเสริมบ้างแล้ว
อิคุชิมะ "ข้าก็โล่งใจไปเปราะหนึ่ง...ทีนี้ท่านหญิงจะได้ไปแต่งงานอย่างสบายใจซะทีนะเจ้าค่ะ"
ท่านนาริอากิ "แต่งงาน! มีเรื่องอะไรแบบนั้นด้วยเหรอ?" / "เจ้าค่ะ"
โอยุระ "แล้วเจ้าบ่าวเป็นใครล่ะ?"
"พูดแล้ว.. ต้องรู้เฉพาะคนในห้องนี้เท่านั้นเจ้าคะ" / "อึม..รับรองน่ะ"
"โชกุนคนที่13 ท่านอิเอซาดะ!..เป็นเจ้าบ่าวเจ้าค่ะ"
"เอ๊ะ!!.." ท่านนาริอากิได้ฟังดังนั้นถึงกับสะดุ้ง โอยุระก็ผวาตามเช่นกัน "ปะ..ปะ..แปล..ว่า..ท่านหญิงอัตสึจะเป็นถึงสะใภ้โชกุนเชียวรึเนี่ย!!??"
ท่านหญิงพยายามตีสีหน้าเรียบเฉย(แต่แววตายิ้มนิดๆ) ส่วนท่านไซโกที่นั่งอยู่ข้างนอกก็ต้องรีบซ่อนสีหน้าเช่นกัน(อมยิ้ม)
ท่านนาริอากิได้ยินก็ถึงกับสะดุ้ง ส่วนโอยุระได้ยินก็ถึงกับตะลึง!!
"ตอนนี้ขอให้ปิดเป็นความลับไว้ก่อนนะเจ้าคะ" อิคุชิมะก้มหัวเคารพต่อท่านนาริอากิ
"ท่านผู้อาวุโส...ท่านโอยุระ...เรื่องวันนี้...ขอบพระคุณมากเจ้าค่ะ!" ท่านหญิงอัตสึจึงก้มหัวคำนับเพื่อจะลากลับ
ครานี้ท่านนาริอากิถึงตอนนี้ก็รีบนั่งอย่างตัวตรงและก้มหัวรับการคำนับของท่านหญิงเช่นกัน ส่วนโอยุระน่ะหรือ? เมื่อเห็นสามีคำนับรับท่านหญิงแล้ว ถึงคราวนี้โอยุระจึงรีบก้มหัวคำนับอย่างนอบน้อมที่สุดต่อท่านหญิงทันที!?
----------------------------------
เมื่อท่านหญิงกลับมาถึงที่คฤหาสน์สัทสุมะแห่งเอโดะ และลงจากเกี้ยวแล้ว
"วันนี้ขอบใจมากนะ" ท่านหญิงขอบใจท่านไซโก
"ข้ายอมนับถือท่านหญิงจนหมดหัวใจขอรับ"
"เจ้าเองก็ไม่เบาเหมือนกัน..ฝ่ายโน้นจะโกรธเราไม่นะ?"
"ไม่หรอกขอรับ..เพราะท่านหญิงได้ตอกย้ำตะปูตัวใหญ่ลงไป ถ้าเขาทำอีกเราก็จะทำกับลูกเขาบ้าง"
ทานหญิงยิ้ม "ได้อย่างนั้นก็ดี"
อิคุชิมะ "เราคงไม่ต้องทำอย่างนี้อีกนะเจ้าคะ ข้าน่ะเหนื่อยเจ้าค่ะ"
"เจ้าก็ไหวพริบดีน่าชื่นชมนะ" ท่านหญิงชมอิคุชิมะ
"รับส่งบทได้เหมาะสมนัก!" ท่านไซโกเอ่ยสมทบ
"แทบจะกระพริบตาไม่ได้ เพราะไม่รู้ว่าท่านหญิงจะทำอะไรแบบไหนเมื่อไหร่เจ้าค่ะ"
ท่านหญิงหัวเราะแล้วยังหันไปหัวเราะกับท่านไซโกด้วย
"ต่อไปนี้ ก็เหลิอแต่รอให้ท่านพ่อหายเร็วๆเท่านั้นล่ะ.."
-----------------------
แต่เมื่อท่านหญิงผู้หญิงฮิสะรู้ว่าท่านหญิงอัตสึออกไปที่คฤหาสน์ทานาคาวะโดยไม่แจ้งให้ท่านทราบก่อน ท่านผู้หญิงจึงเรียกโอโนชิมะมาต่อว่า
ท่านผู้หญิงฮิสะ "ว่าไงนะ ท่านหญิงไปหาท่านผู้ผู้อาวุโสถึงบ้านเลยรึ?"
โอโนะชิมะ "เจ้าค่ะ"
"ใครอนุญาตให้เขาทำอย่างนั้น"
"ขออภัยจริงๆเจ้าค่ะ"
แต่ไม่ทันได้พูดอะไรต่อ ก็มีนางกำนัลรีบเข้ามาอย่างเร่งด่วนแล้วแจ้งให้ท่านผู้หญิงทราบว่า ตอนนี้ท่านนาริอากิกับภรรยาอนุได้ส่งของมาเยี่ยมไข้ท่านนาริอาคิระแล้ว ทั้งๆที่ท่านนาริอาคิระป่วยมาร่วมปีแต่ไม่เคยได้รับของเยี่ยมจากท่านพ่อของท่านเลย
*-*
และเมื่อฟุจิโนะโรโจะซ้ายได้นำของฝากของท่านนาริอากิมาให้ท่านผู้หญิงฮิสะดู ท่านผู้หญิงถึงกับต้องแปลกใจมาก
ท่านผู้หญิงฮิสะ "ของสิ่งนี้เป็นสิ่งสำคัญที่ปลุกเสกโดยพระชั้นสูงที่ดังที่สุดในตอนนี้ ไม่รู้ว่าอัตสึไปทำอะไรมานะ?"
ฟูจิโนะ "ท่านหญิงนี่เหลิอเชื่อจริงๆเลยนะเจ้าคะ"
ตอนนี้ท่านผู้หญิงฮิสะคงจะเปิดใจให้ท่านหญิงอัตสึมากขึ้นบ้างแล้วล่ะ..
หลังจากนั้นท่านหญิงฮิสะก็ได้นำของฝากชิ้นนั้นเข้าไปไว้ในห้องของท่านนาริอาคิระ
---------------------
กระแสจิตอธิษฐานของท่านหญิงอัตสึและท่านผู้หญิงฮิสะคงจะสื่อไปถึงได้ อาการป่วยของท่านนาริอาคิระจึงดีขึ้นเรื่อยๆ นับตั้งแต่นั้นมา จนท่านหายดีในที่สุด..
-------------------
ขณะเดียวกันที่สัทสุมะ ท่านอาจารย์คิโยมิชิเรียกนาโอโกโร่มารับคำสั่งแต่งตั้งจากท่านเจ้าแคว้น
นาโอโกโร่ "ข้าน่ะหรือขอรับ?"
ท่านคิโยมิชิ "เจ้าได้รับตำแหน่งเป็นโกะคินจูประจำตัวท่าน...ได้เป็นคนรับใช้ใกล้ชิดท่าน เป็นงานสำคัญเชียวนะ เสียดายที่ท่านไม่ได้อยู่ในปราสาท ตอนนี้เจ้าก็ฝึกงานทุกอย่างไปก่อนแล้วกัน"
"ขอรับ! คิโมสึกิ นาโอโกโร่ จะถวายชีวิตเพื่อเตรียมตัวให้เหมาะกับงานขอรับ"
เมื่อนาโอโกโร่ได้รับหนังสื่อแต่งตั้งแล้ว ก็ยังได้ทราบข่าวจากท่านอาจารยคิโยมิชิอีกว่า ตอนนี้มีเรือมาเข้าฝั่งสัทสุมะลำหนึ่ง ซึ่งเรือลำนั้นได้นำนักโทษที่ถูกลงโทษด้วยการเนรเทศไปอยู่เกาะจากคราวเกิดจราจลโอยุระกลับมา
นาโอโกโร่จึงรีบวิ่งไปที่ท่านโอคุโบะในทันที และเมื่อไปถึงนาโอโกโร่ก็ได้พบภาพที่น่าปิติยินดีที่สุด นั่นก็คือ ท่านพ่อเจ้าบ้านตระกูลโอคุโบะได้กลับมาถึงบ้านแล้ว หลังจากที่ท่านต้องถูกเนรเทศไปอยู่เกาะนานถึง5ปี
ทุกคนในบ้านต่างร้องไห้ดีใจในการกลับมาของท่านพ่อ เมื่อท่านโอคุโบะหันมาเห็นนาโอโกโร่
"ท่านโอคุโบะ ดีจังเลย ดีจังเลยนะ"
"ท่านคิโมสึกิ คราวนี้ ข้าจะได้ตั้งเป้าหมายของตัวเอง ได้มองเห็นอนาคตแล้ว" / "ใช่!..ใช่...ใช่!"
เพราะเพื่อนรักทั้งสองต่างเข้าใจถึงความรู้สึกของกันและกัน
------------------
.
อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 44
.
.
ขอบคุณค่ะ
ตอบลบตอนนี้มีปัญหากับกูเกิ้ลอีกแล้วครับ สงสัยต้องแก้ไขอีก
ตอบลบช่วงนี้บล็อคหายากอีกแล้ว
ขอบคุณที่ยังมาแวะอ่านนะครับ