อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 69
รูปเจ้าหญิงอัตสึ ที่เด็กญี่ปุ่นวาด
เมื่อถึงรุ่งเช้า อิคุชิมะก็รีบมาถามถึงเหตุการณ์เมื่อคืนกับท่านหญิงอัตสึทันที
อิคุชิมะ "ไม่คิดอยากจะมีลูกเหรอ? ท่านพูดอย่างนั้นเหรอเจ้าคะ?" / "ใช่!..แล้วว่ามีลูกไม่ได้ด้วย"
"ถ้าอย่างนั้น ไม่ต้องลังเลแล้วเรื่องท่านโยชิโนบุ!..ขอโทษที่เสียมารยาทเจ้าค่ะ" (เสียมารยาทที่ใช้น้ำเสียงเหมือนมาสั่งท่านมิได)
"เจ้าอย่าพึ่งจริงจังเกินไป นั่นอาจจะเป็นอุบายโกหกหลอกข้าก็ได้" / "แต่ว่าอาจจะเป็นเรื่องจริงก็ได้!"
.
"อาจจะโกหกน่ะ!" น้ำเสียงท่านหญิงชักเริ่มแข็ง
.
.
การที่ท่านหญิงยังไม่อยากพูดเรื่องท่านโยชิโนบุในช่วงนี้ เพราะหากยังคงคาใจบางเรื่องอยู่ ท่านหญิงก็ยังไม่อยากเดินหน้าตามแผนต่อ อีกทั้งการมีลูกได้ด้วยตัวเอง ย่อมต้องดีกว่าแน่นอน!
.
(ที่เป็นเช่นนั้นไม่ใช่เพราะใช้เหตุผลตัดสิน แต่มันเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้้นเองของหญิงที่เป็นภรรยาต่างหาก!)
.
เห็นท่านหญิงมีน้ำเสียงแบบนั้น อิคุชิมะจึงจำต้องอธิบาย
"ที่ตำหนักในเนี่ย! เป็นที่ที่เต็มไปด้วยเหล่าคนที่เกลียดชังท่านมิโตะ และเกลียดชังท่านนาริอาคิระนะเจ้าคะ แม้แต่ท่านฮงจูอินเอง ก็เป็นตัวตั้งตัวตีอยู่แถวหน้าคอยกีดกันท่านมิโตะอย่างชัดเจนด้วยนะเจ้าคะ!"
.
"เป็นอย่างนั้นเหรอ?"
"เรื่องทายาทสืบทอดอำนาจก็เช่นกัน สำหรับพวกเราที่จะสนับสนุนท่านโยชิโนบุสายของท่านมิโตะนั้น จะว่าไปแล้วก็เหมือนกับมาอยู่ในฐานของศัตรู หากพวกเราไม่พยายามทำหน้าที่อย่างเต็มที่ สิ่งที่พวกเราปรารถนา ก็จะไม่สำเร็จนะเจ้าคะ!"
"อย่าง..นั้น..เองเหรอ?" เมื่อท่านหญิงได้ฟังอิคุชิมะอธิบายย้ำเตือนถึงหน้าที่และอุปสรรคที่มีแล้ว ก็ถึงกับทรุดตัวลงนั่งลงอย่างเศร้าๆ
เพราะอิคุชิมะอ่านใจท่านหญิงออก จึงพูดว่า "ส่วนเรื่องมีทายาทของท่านคุโบนั่นน่ะ ที่ว่าท่านไม่สามารถมีลูกได้ เป็นไปอย่างที่พูดแบบนั้นจริงๆ หรือว่า..ท่านไม่ยอมให้กำเนิดลูกกันแน่เจ้าคะ?"
"ข้าเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน.."
ท่านหญิงอัตสึเองคงยังไมรู้ตัวว่า ความรู้สึกของการเป็นภรรยาได้ก่อกำเนิดขึ้นแล้ว!
และนี่แหล่ะ!คือสิ่งที่อิคุชิมะห่วงกังวลมาตลอด..
--------------------------
ในวันนั้น ท่านอิคุชิมะก็ได้แอบเขียนจดหมายเล่าเรื่องของท่านหญิงอัตสึ และเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดภายในตำหนักใน แล้วแอบส่งไปให้โอโนะชิมะ(คนสวย)ที่อยู่ที่จวนของสัทสุมะในเอโดะ
ซึ่งหลังจากโอโนะชิมะรับจดหมายดังกล่าวแล้ว ก็เรียกท่านไซโกมารับจดหมายเพื่อส่งให้ต่อท่านนาริอาคิระอีก
ไซโก "ทางนั้นน่ะ ท่าทางเป็นยังไงบ้างรึขอรับ?"
โอโนะชิมะ "ในจดหมายที่เขียนมาถึงข้านั้น บอกในทำนองว่า อาจจะมีการเคลื่อนไหวอะไรบางอย่างน่ะสิ"
"หมายความว่าอย่างไรหรือขอรับ?"
"ข้าก็ไม่รู้อะไรมากไปกว่านี้หรอก หากว่ามีเรื่องอะไร เดี๋ยวนายท่านก็คงบอกท่านเองแหล่ะ"
.
"เข้าใจแล้วขอรับ!"
.
เห็นท่านหญิงมีน้ำเสียงแบบนั้น อิคุชิมะจึงจำต้องอธิบาย
"ที่ตำหนักในเนี่ย! เป็นที่ที่เต็มไปด้วยเหล่าคนที่เกลียดชังท่านมิโตะ และเกลียดชังท่านนาริอาคิระนะเจ้าคะ แม้แต่ท่านฮงจูอินเอง ก็เป็นตัวตั้งตัวตีอยู่แถวหน้าคอยกีดกันท่านมิโตะอย่างชัดเจนด้วยนะเจ้าคะ!"
.
"เป็นอย่างนั้นเหรอ?"
"เรื่องทายาทสืบทอดอำนาจก็เช่นกัน สำหรับพวกเราที่จะสนับสนุนท่านโยชิโนบุสายของท่านมิโตะนั้น จะว่าไปแล้วก็เหมือนกับมาอยู่ในฐานของศัตรู หากพวกเราไม่พยายามทำหน้าที่อย่างเต็มที่ สิ่งที่พวกเราปรารถนา ก็จะไม่สำเร็จนะเจ้าคะ!"
"อย่าง..นั้น..เองเหรอ?" เมื่อท่านหญิงได้ฟังอิคุชิมะอธิบายย้ำเตือนถึงหน้าที่และอุปสรรคที่มีแล้ว ก็ถึงกับทรุดตัวลงนั่งลงอย่างเศร้าๆ
เพราะอิคุชิมะอ่านใจท่านหญิงออก จึงพูดว่า "ส่วนเรื่องมีทายาทของท่านคุโบนั่นน่ะ ที่ว่าท่านไม่สามารถมีลูกได้ เป็นไปอย่างที่พูดแบบนั้นจริงๆ หรือว่า..ท่านไม่ยอมให้กำเนิดลูกกันแน่เจ้าคะ?"
"ข้าเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน.."
ท่านหญิงอัตสึเองคงยังไมรู้ตัวว่า ความรู้สึกของการเป็นภรรยาได้ก่อกำเนิดขึ้นแล้ว!
และนี่แหล่ะ!คือสิ่งที่อิคุชิมะห่วงกังวลมาตลอด..
--------------------------
ในวันนั้น ท่านอิคุชิมะก็ได้แอบเขียนจดหมายเล่าเรื่องของท่านหญิงอัตสึ และเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดภายในตำหนักใน แล้วแอบส่งไปให้โอโนะชิมะ(คนสวย)ที่อยู่ที่จวนของสัทสุมะในเอโดะ
ซึ่งหลังจากโอโนะชิมะรับจดหมายดังกล่าวแล้ว ก็เรียกท่านไซโกมารับจดหมายเพื่อส่งให้ต่อท่านนาริอาคิระอีก
ไซโก "ทางนั้นน่ะ ท่าทางเป็นยังไงบ้างรึขอรับ?"
โอโนะชิมะ "ในจดหมายที่เขียนมาถึงข้านั้น บอกในทำนองว่า อาจจะมีการเคลื่อนไหวอะไรบางอย่างน่ะสิ"
"หมายความว่าอย่างไรหรือขอรับ?"
"ข้าก็ไม่รู้อะไรมากไปกว่านี้หรอก หากว่ามีเรื่องอะไร เดี๋ยวนายท่านก็คงบอกท่านเองแหล่ะ"
.
"เข้าใจแล้วขอรับ!"
----------------------------
atsuhime 69.2
หลังจากที่ท่านนาริอาคิระได้รับจดหมายจากอิคุชิมะแล้ว ท่านก็เรียกท่านไซโกมาสั่งการ
"ไซโก ที่ตำหนักในมีอันตรายมากกว่าที่่คิดนัก อาจจะจำเป็นต้องขอให้ทางโน้นทำงานให้มากขึ้นกว่าเดิม!" / "ขอรับ!"
หลังจากนั้น ท่านนาริอาคิระก็เอาเรื่องที่่ได้รับรายงานจากในโอโอขุมาปรึกษากับพวกท่านมิโตะ ท่านอาเบะ และท่านมุเนะนาริ
ท่านนาริอาคิระ "เรื่องที่ท่านคุโบจะมีลูกได้หรือไม่ได้นั้น! ก็ไม่สำคัญเท่าเรื่องที่คิดจะไม่มีทายาทเพื่อสืบทอดอำนาจ!"
ท่านมุเนะนาริ "ถ้าอย่างงั้น!เราก็ไม่ต้องลังเลอีกแล้ว สนับสนุนท่านโยชิโนบุขึ้นมาเลยดีกว่า"
แต่ปัญหาที่ท่านนาริอาคิระหนักใจก็ยังมีอีก นั่นก็คือฝ่ายท่านอี นาโอสุเกะรวมทั้งท่านฮงจูอิน ก็คิดสนับสนุนท่านโยชิโตมิแห่งคิชู(คิอิโทกุกาวะ โยชิโตมิ)ขึ้นเป็นทายาทเช่นกัน
ท่านมิโตะโทกุกาวะ นาริอากิ "และยิ่งไปกว่านั้นพวกนั้นยิ่งเกลียดข้ามากเสียด้วยสิ เพราะข้าชอบติติงพวกผู้หญิงที่่นั่นว่าชอบสุรุ่ยสุร่ายไม่รู้จักประหยัด!"
ในขณะที่ประชุมกันอยู่นั้น ท่านที่ปรึกษาอาเบะมีอาการป่วยจนเห็นได้ชัด ทำให้ทุกคนเริ่มเป็นห่วง
ท่านอาเบะ "หากขืนยังเป็นแบบนี้ เราก็คงต้องหวังพึ่่งการทำงานของท่านมิไดซะแล้วล่ะนะ"
ท่านนาริอากิ "ที่ว่ามีลูกไม่ได้เนี่ย ช่างน่าสงสารท่านหญิงมากเลยนะ"
ท่านนาริอาคิระ "ตั้งแต่ตอนแรก เรื่องการเข้าไปในโอโอขุเพื่อสนับสนุนท่านโยชิโนบุนั้น เจ้าตัวเองก็เข้าใจหน้าที่นี้ดีอยู่ก่อนแล้ว คงไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงอะไรมากหรอกขอรับ"
---------------------
ส่วนท่านหญิงตอนนี้ แม้มือกำลังเขี่ยตุ๊กตาหนูส่ายหัวเล่น แต่ใจของท่านหญิงกลับยังคงวนเวียนคิดถึงแต่เรื่องเมื่่อคืนก่อน ในคำพูดของท่านคุโบที่ว่า "ข้ามีลูกไม่ได้หรอกนะ และก็ไม่คิดจะมีด้วย!"
สายตาของท่านคุโบที่พูดในคืนนั้น ช่างมีแววตาที่แฝงความจริงจังเหมือนที่ในสวนเมื่อหลายวันก่อน..
วันนี้ท่านมิไดมีอาการเซื่องซึมและเหม่อๆอยู่ตลอดเวลา จนฮัทสึเสะสังเกตเห็นและแอบกระซิบบอกอิคุชิมะ ทำให้อิคุชิมะก็เลยเข้าไปชวนท่านมิไดออกไปเดินเล่นในสวน ซึ่งในวันนี้อากาศดีมาก
เมื่อได้ออกมาเดินเล่นในสวนแล้ว อิคุชิมะก็พยายามชวนท่านมิไดให้ชมความงามของดอกซากุระที่กำลังเริ่มแข่งกันบานในต้นฤดูใบไม้ผลิ แต่ก็ไม่ทำให้สีหน้าท่านมิไดดูดีขึ้นเลย
จนกระทั่งท่านมิไดเดินไปเห็นโอชิงะกำลังเพลิดเพลินกับการเก็บดอกไม้ในสวน เมื่อท่านมิไดเห็นโอชิงะ จึงเปรยขึ้นว่า
"โอชิงะล่ะ ทำไมท่าทางมีความสุขได้แบบนั้นนะ?"
อิคุชิมะ "ท่านมิได!เจ้าคะ" / ฮัทสึเสะ "ท่านมิไดเราไปทางอื่นต่อดีกว่านะเจ้าคะ"
แต่ท่านหญิงก็ยังคงมองโอชิงะอย่างสนใจ! และสงสัย? "เดี๋ยวสักพัก ช่วยเรียกนางให้ไปที่ห้องของข้าด้วยนะ"
"เมื่อกี้ ว่ายังไงนะเจ้าคะ?" / "ไปบอกให้นางไปหาข้าที่ห้องด้วย"
"ไม่ได้นะเจ้าคะ! เรียกไปที่ห้องไม่ได้!" / "ก็ข้าอยากจะคุยกับเขานี่นา แค่เพียงสองคน"
"ยิ่งเรียกไม่ได้ใหญ่เลย!เจ้าค่ะ" / "ไปบอกว่าข้าจะคอยอยู่ที่ห้อง เข้าใจนะ!"
ท่านมิไดจริงจังกับคำสั่ง!นี้มาก ทำให้อิคุชิมะเองก็ไม่กล้าจะขัดได้
.
--------------------------------
แล้วโอชิงะก็ได้ไปพบท่านมิไดตามคำสั่ง..
.
.
.
.
.
.
.
"
ซึ่งก็ได้ผลแฮะ! ท่านอุตส่าห์หยุด!)
