การแต่งงานที่ไม่คาดคิด 49

atsuhime 49
.

อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 48
.
.
ในยุคสมัยของท่านหญิงอัตสึ (ยุคศตวรรษที่19) เอโดะเมืองหลวงใหม่ของการปกครองโชกุนมีประชากรประมาณ1ล้านคนเป็นเมืองที่มีขนาดใหญ่พอๆกับลอนดอนของอังกฤษ นักโบราณคดีชื่อเชรีแมน กล่าวว่า "เอโดะในยุคเฟื่องฟู ชาวญี่ปุ่นเป็นผู้ฝักใฝ่อารายะธรรมเป็นอย่างมาก ทั้งซามุไรและพ่อค้าต่างมีวัฒนธรรมเป็นของตน และชอบศึกษาศิลปะวิทยาการและปรับปรุงให้ดีขึ้น" (เชรีแมนในwiki)

--------------------------

ปีอันเซที่2ฤดูร้อน พิธีแต่งงานของท่านหญิงอัตสึถูกกำหนดไว้ในต้นปีถัดไป จวนของแคว้นสัทสุมะที่เอโดะจึงอบอวลด้วยบรรยากาศอันรื่นเริง

ท่านไซโก คิชิโนะสุเกะ ในตำแหน่งนิวาคาตะยะกุ ได้รับงานแรกจากท่านเจ้าแคว้นคือ เตรียมข้าวของเครื่องใช้เพื่อการออกเรือนของท่านหญิงอัตสึ แต่เมื่อท่านไซโกได้จัดหามาเรียบร้อยแล้ว อิคุชิมะก็เป็นผู้ตรวจสอบความเรียบร้อยอีกที แต่อิคุชิมะกลับไม่พอใจในข้าวของที่ท่านไซโกเตรียมมาสักชิ้นเดียว

อิคุชิมะ "ใช้ไม่ได้เลยสักชิ้นเดียว"

ท่านไซโก "แต่ทุกชิ้นมาจากร้านที่มีชื่อเสียงฝีมือชั้นหนึ่งจากเกียวโตทุกชิ้นเลยนะขอรับ"

"ถึงยังไงก็ใช้ไม่ได้เลยสักชิ้นเดียว รีบไปหามาเปลี่ยนใหม่ทั้งหมดเลย"

อัตสึ "คงไม่ต้องหรอกมั้ง ข้าก็ชอบมันแล้วล่ะ เน๊อะ!(หันไปทางท่านไซโก)" (ท่านหญิงพยายามจะช่วยท่านไซโก)

แต่อิคุชิมะก็ไม่ยอม "ไม่ได้นะเจ้าคะ เพราะท่านหญิงจะต้องใช้มันในฐานะภรรยาโชกุน ถ้าไม่ใช้ของที่ดีที่สุดแห่งยุคแล้วล่ะก็ ตระกูลชิมะสึกับตระกูลโคโนเอะจะต้องอับอาย และตระกูลโชกุนจะข่มได้นะเจ้าคะ" อิคุชิมะพูดกับท่านหญิงแต่หันข้างเน้นเสียงไปที่ท่านไซโกเน้นๆ

สุดท้ายท่านหญิงก็ต้องยอมอิคุชิมะ แต่ท่านหญิงก็อดห่วงท่านไซโกไม่ได้อยู่ดี (จะไหวไม่น้อ!ท่านไซโก!)

------------------------

ที่เอโดะ ท่านอาเบะก็พยายามสาธยายความเหมาะสมของท่านหญิงให้แก่ท่านโชกุนอิเอซาดะทราบ (โดยมีท่านนาริอาคิระเข้าพบด้วย) ซึ่งท่านก็กำลังนั่งฟังแบบหน้าเบ้ !

ท่านอาเบะ "ท่านหญิงอัตสึที่จะมาแต่งงานกับท่าน ไม่เพียงจะมาจากตระกูลชิมะสึ แต่ยังเป็นบุตรบุญธรรมของสกุลโคโนเอะที่เกียวโตด้วย มี2สกุลเช่นนี้ เป็นสะใภ้ที่พึงประสงค์กับตระกูลโทกุกาวะสายตรงนะขอรับ"

ท่านอิเอซาดะ "ให้ท่านจัดการตามความเหมาะสมแล้วกัน"

แล้วหลังจากนั้นท่านอิเอซาดะก็นำขนมมาให้ท่านนาริอาคิระที่มาพร้อมกับท่านอาเบะได้ชิมขนมคาสเต็ลล่าที่ท่านอิเอซาดะลองทำเอง (ท่านโชกุนนั่งจ้องตาเขม็ง)เมื่อท่านนาริอาคิระชิมแล้วก็ชมว่ารสชาติดี

"แล้วเรื่องเจ้าสาวล่ะครับ คุโบซามะจะตัดสินใจให้พวกเราทำยังไงดีล่ะขอรับ" / "ยังไงก็ได้น่า"

(คุโบซามะ=ท่านคุโบ=kubosama=shogun=โชกุน)

"ท่านหญิงเป็นคนเฉลียวฉลาด นำรักมากขอรับ"

"น่าสงสารเขาจริงๆเลย..ฉลาดแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์หรอกโดยเฉพาะในโอโอขุ!?"

คำพุดที่ทิ้งท้ายนี้ของท่านคุโบ ทิ้งความฉงนแก่ท่านนาริอาคิระ ส่วนท่านคุโบตอนนี้เอาแต่ทานขนมตุ้ยๆ และทำเหมือนไม่ใส่ใจจะสนทนาต่ออีกแล้ว

------------------------

ขณะเดียวกันที่สัทสุมะ นาโอโกโร่ก็ได้ไปแจ้งข่าวให้ที่บ้านอิไมสุมิรู้ถึงเรื่องที่ตนกำลังจะไปเอโดะ ท่านโอยุกิฝากนาโอโกโร่แค่เพียงหากเจอโอคัตสึก็บอกว่าทุกคนที่บ้านสบายดี ต่อจากนั้นนาโอโกโร่ก็แวะไปบอกข่าวเรื่องเดียวกันนี้กับโอชิคะด้วย

โอชิคะแม้จะดูเศร้าบ้างแต่ก็กล่าวยินดีกับนาโอโกโร่ เพราะรู้ว่านี่คือความใฝฝันของนาโอโกโร่ แล้วโอชิคะก็มอบของฝากที่เธอเย็บเองให้แก่นาโอโกโร่ด้วย ส่วนนาโอโกโร่ก็ถามไถ่ถึงข่าวคราวของท่านอาจารย์คิโยมิชิ แต่โอชิคะก็บอกว่าท่านพี่ไม่ได้ส่งข่าวมาเลย

นาโอโกโร่ยังจำได้ว่าท่านอาจารย์เคยฝากฝังให้ตนแวะมาดูแลโอชิคะบ่อยๆด้วย นาโอโกโร่จึงบอกกับโอชิคะว่า "ระหว่างที่ข้าไปเอโดะ ท่านทาดายุกิที่บ้านอิไมสุมิจะมาดูแลท่านแทนขอรับ"

โอชิคะ "อย่างนั้นเหรอ ขอบคุณมากเจ้าค่ะ" / "ขอรับ"

"ขอให้ปลอดภัยตลอดการเดินทางนะเจ้าคะ" โอชิคะก้มหัวคำนับให้นาโอโกโร่เพื่อเป็นการอวยพร

"ขอบคุณมากขอรับ" นาโอโกโร่ก้มหัวคำนับตอบ

มารยาทตรงนี้งดงามมากครับ แม้ว่าผู้มีศักดิ์ตระกูลสูงกว่านาโอโกโร่อย่างเช่นท่านโอยุกิกับโอชิคะ เมื่อเวลาจะกล่าวยินดี หรือจะอวยพรแก่ใครก็ตาม ผู้กล่าวก็จะก้มหัวให้ก่อนเสมอ

โอชิคะ อยูในตระกูลโคมัทสึ ซึ่งมีศักดิ์ตระกูลสูงกว่าตระกูลคิโมสึกิของนาโอโกโร่ครับ

------------------------

ในวันที่นาโอโกโร่ออกเดินทาง ท่านพ่อท่านแม่ของนาโอโกโร่ก็ออกมาส่งแต่เช้ามืด แต่ที่สำคัญก็คือ กลุ่มเพื่อนๆซามุไรระดับต่ำอย่างท่านโอคุโบะและเพื่อนๆอีก2คน ก็รีบตามมาส่งนาโอโกโร่เช่นกัน แต่เพื่อนๆซามุไรก็ไปนั่งส่งอยู่ห่างๆเนื่องเพราะคงเกรงใจท่านพอ่ท่านแม่ของนาโอโกโร่ นาโอโกโร่เลยเดินเข้าไปหาเพื่อนๆ

แม้จะยากจนกว่าแต่น้ำใจของเพื่อนๆนั้นไม่เคยเคยจนตาม ท่านโอคโบะกับเพื่อนๆก็ได้มอบของฝากให้นาโอโกโร่ด้วย

นาโอโกโร่ "ขอโทษด้วยนะ ไม่ว่างไปหาพวกท่านเลย"

โอคุโบะ "ไม่เป็นไรขอรับ ไม่ต้องขอโทษหรอก ที่สำคัญเอานี่ไปด้วยขอรับ" แล้วท่านโอคุโบะก็มอบของฝากแก่นาโอโกโร เป็นเครื่องรางของศาลเจ้าอินารี

"ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพขอรับ"

เพื่อนซามุไรชื่อ ชุนไซ "อันนี้ข้าให้" สิ่งที่ชุนไซให้ดูเหมือนจะเป็นพวกผลไม้หนึ่งกระจาด

ส่วนเพื่อนซามุไรอีกคนชื่อ โอยามะ "ขอพรรค์นี้ให้ไปได้ยังไง เกะกะรุงรังไปเปล่าๆน่า"

ชุนไซ "ก็เหมือนของท่านล่ะน่า ให้อะไรล่ะ"

โอยามะจึงมอบของฝากของตนบ้าง "ถั่วนาตะเนี่ย มีความหมายว่า ให้กลับมาอย่างปลอดภัยขอรับ"

ชุนไซ "ทำเหมือนอย่างกับว่าไปแล้วจะไม่กลับมายังงั้นแหล่ะ"

โอคุโบะ"พูดมากน่า...ขอโทษนะ พวกเราให้ของกระจอกแต่มันก็เป็นน้ำใจน่ะ"

นาโอโกโร "ข้ายินดีรับของทุกคน ต้องขอบคุณมาก...ข้าต้องไปละ ขอลา"

หลังจากนั้นนาโอโกโร่ก็ไปกล่าวลาท่านพ่อท่านแม่ และออกเดินทางมุ่งสู่เอโดะทันที แต่เมื่อนาโอโกโร่เดินทางไปแล้ว คนที่มาส่งคนสุดท้ายก็คือ โอชิคะ แต่โอชิคะไม่ได้ออกมาให้นาโอโกโร่เห็น เธอเพียงแค่แอบมองอยู่ไกลๆ และเธอก็กล่าวเบาๆเพียงว่า

"ขอให้โชคดีนะ.."

--------------------

กลับมาที่ปราสาทสัทสุมะที่เอโดะ ท่านไซโกขอให้ท่านหญิงอัตสึไปดูข้าวของแต่งงานอีกครั้ง เมื่อท่านหญิงไปดูไม่ทันไร อิคุชิมะเดินกระฟัดกระเฟียดหน้างอเข้ามาในห้องเตรียมข้าวของของท่านหญิงเช่นกัน

สิ่งที่อิคุชิมะโมโหก็คือ เจ็บใจที่ท่านผู้หญิงฮิสะสั่งให้โอโนะชิมะกับฟูจิโนะ นำของใช้ของท่านผู้หญิงฮิสะสมัยท่านเคยใช้ตอนแต่งงานมาให้ท่านหญิงอัตสึ ซึ่งอิคุชิมะก็จำใจต้องรับมาก่อน อิคุชิมะยังเจ็บใจที่เธอเหมือนจะถูกโอโนะชิมะกับฟูจิโนะดูถูกด้วยถ้อยคำที่เธอจำต้องรับฟัง และต้องจำใจขอบคุณในน้ำใจของท่านผู้หญิง

ซึ่งอิคุชิมะเล่าให้ท่านหญิงฟังดังนี้

โอโนะชิมะ "เป็นของใช้ที่ท่านผู้หญิงเคยใช้ตอนแต่งเข้ามาในบ้านนี้ น่าจะเหมาะกับท่านหญิงอัตสึเอาไช้ได้พอดี เลยยกให้เจ้าค่ะ"

ฟูจิโนะ "เคยเห็นมั้ยเนี่ย ของหรูเลิศทั้งนั้นแพงๆทุกชิ้นเลย"

อิคุชิมะ "ขอน้อมรับไว้ด้วยใจอันปลาบปลื้มเจ้าค่ะ"

-----------

กลับมาที่ห้องเตรียมข้าวของแต่งงาน ซึ่งข้าวของที่ท่านผู้หญิงฮิสะมอบให้ได้ถูกนำมาไว้ในห้องนี้แล้ว

อิคุชิมะ "ทำแบบนี้เท่ากับดูถูกเราชัดๆนะเจ้าคะ ท่านหญิงน่ะโดนเขาดูถูกมากนะเจ้าคะ ข้าน่ะโกรธจนพูดไม่ออก มันน่าแค้นใจนัก"

อัตสึ "ทำไมล่ะ ของที่ท่านแม่เคยใช้ก็ดีไม่ใช่เหรอ..ท่านอุตส่าห์ยกให้ก็บุญแล้วล่ะ"

"ท่านหญิงก็พลอยเป็นไปกับเขาด้วยรึเนี่ย"

ขณะที่อิคุชิมะกำลังเจ็บใจ แต่อยู่ๆเสียงท่านไซโกก็ดังแทรกขึ้นมา เพราะท่านไซโกกำลังเข้าไปสำรวจข้าวของของท่านผู้หญิงฮิสะอยู่

ไซโก "โห!อันนี้สุดยอดเลยนะเนี่ย นี่ใช่มั้ยที่ท่านอิคุชิมะบอกว่าเป็นของที่ดีที่สุดแห่งยุคน่ะ"

"ก็ใช่น่ะสิ!" / "ชิ้นนี้ก็งามเหลือเกิน!"

"ดูสิ น่าจะเอาไปเป็นตัวอย่างให้ท่านไซโกสั่งทำได้นะ" / "อะฮึ่ม!"

"เข้าใจแล้วว่า ทำไมของที่ข้าหามาเลยใช้ไม่ได้เลยสักชิ้นเดียว"

"ยังจะมีหน้ามาพูดอีกเร๊อะ อายเขาไหม! เจ้าเป็นคนจัดซื้อของให้ลูกบุญธรรมของสกุลโคโนเอะ ที่จะแต่งกับโชกุนเชียวนะ...รีบไปหาซื้อของที่ดีกว่านี้หลายเท่ามาเดี่ยวนี้!" / "ขอรับ!!"

----------------

ไม่รู้ว่าใครฟังผิด หรือใครเจตนาพูดให้เข้าใจผิดกันแน่ เพราะโอโนะชิมะกับฟูจิโนะกับไปรายงานต่อท่านผู้หญิงฮิสะว่า ฝ่ายท่านหญิงอัตสึรับของใช้เหล่านั้นไปเลยโดยไม่ส่งคืนกลับมา ทั้งๆที่ท่านผู้หญิงฮิสะนั้นมีเจตนาให้ยืมไปเป็นตัวอย่างแค่นั้น

ฟูจิโนะ "นึกว่าดูเสร็จแล้วจะนำมาคืนเสียอีกเจ้าค่ะ"

โอโนะชิมะ "แถมยังฝากขอบพระคุณเป็นการใหญ่ เหมือนไม่รู้เจตนาของท่านเจ้าค่ะ"

แตท่านผู้หญิงตอบง่ายๆเพียงว่า "ท่านหญิงเป็นคนแบบนั้นแหล่ะ"

ตรงจุดนี้ผมว่าท่านผู้หญิงฮิสะชมท่านหญิงนะครับ ท่านผู้หญิงคงหมายถึง ท่านหญิงอัตสึนั้นไม่จู้จี้ ไม่ฟุ้งเฟ้อ เป็นคนเรียบง่าย อะไรหยวนได้ก็หยวนไป เพราะไม่อยากให้คนอื่นต้องพลอยเดือดร้อนมากเกินไป(อย่างเช่นท่านไซโกโดนอิคุชิมะบ่นเป็นต้น )
.
--------
.
อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก50
.
.