อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 65
ในโอโอขุนั้น ทุกๆเช้าท่านโชกุนกับมิไดโดโกโระและมารดา จะต้องมาพบกันที่ห้องพระเพื่อบูชาพระด้วยกัน ซึ่งเป็นธรรมเนียมที่มีมานานมากแล้ว
ในขณะที่ท่านมิไดนั่งรอท่านโชกุนอยู่นั้น คนที่เข้ามาในห้องพระคนต่อมา กลับกลายเป็นผู้หญิงหน้าสวยที่ท่านมิไดเคยสะดุดตาเมื่อหลายวันก่อน ซึ่งก็คือ โอชิงะ นั่นเอง แต่ถึงตอนนี้ท่านหญิงก็ยังไม่รู้ว่าเธอเป็นใครในโอโอขุ
ในขณะที่ท่านมิไดนั่งรอท่านโชกุนอยู่นั้น คนที่เข้ามาในห้องพระคนต่อมา กลับกลายเป็นผู้หญิงหน้าสวยที่ท่านมิไดเคยสะดุดตาเมื่อหลายวันก่อน ซึ่งก็คือ โอชิงะ นั่นเอง แต่ถึงตอนนี้ท่านหญิงก็ยังไม่รู้ว่าเธอเป็นใครในโอโอขุ
โอชิงะ "ท่านมิไดเจ้าคะ สบายดีมั้ยเจ้าคะ" / "อ๋อ..ก็ดี"
"ท่านคุโบดื่มมากเกินไป เลยยังไม่ตื่นเลยเจ้าคะ" / "เอ๊ะ!"
"ท่านฮงจูอินก็ไม่ค่อยสบายเจ้าค่ะ" / "งั้นรึ?"
โอชิงะยิ้มให้ท่านมิไดอย่างดูใจดีแต่แปลกๆ ถึงตอนนี้ท่านมิไดเริ่มจะสงสัยอะไรบางอย่างขึ้นมาแล้วสิ
เมื่อไม่มีใครจะมาอีก ท่านมิไดจึงต้องไหว้พระกับโอชิงะ หญิงที่รู้เรื่องท่านคุโบดีเสียจนน่าแปลกใจ? และเมื่อไหว้พระเสร็จ ท่านมิไดก็ยังหันไปมองโอชิงะอย่างสงสัยอีก
-------------------------
เมื่อกลับไปที่ห้องพัก อิคุชิมะก็นั่งรอท่านหญิงอยู่ และก็พูดด้วยเสียงอันหนักแน่นว่า "ท่านมิได ขอคุยด้วยตามลำพังสักครู่นะเจ้าค่ะ"
และเมื่ออยู่กัน2ต่อ2แล้ว อิคุชิมะก็เริ่มถามในสิ่งที่อยากจะถามอยากจะรู้อย่างที่สุด
"เล่านิทานอย่างนั้นเหรอ?" / "เล่าไปยังไม่ถึงไหนเลย ข้าก็ชิงหลับไปเสียก่อนแล้วล่ะ" แล้วท่านหญิงก็หัวเราะ
"ไม่ใช่เรื่องน่าขำนะเจ้าคะ!" / "แต่ว่า..มีคนเฝ้าอยู่ในห้องด้วยอย่างนั้น แล้ว..ใครจะไปทำอะไรได้เล่า!"
"เพราะธรรมเนียมเป็นแบบนั้นน่ะสิ ท่านคุโบถึงได้..กลายเป็นคนอย่างนั้น คงจะอึดอัดที่มีคนคอยดูคอยฟังอยู่ตลอดเวลาน่ะเจ้าคะ"
"ที่สำคัญนะอิคุชิมะ ข้าไม่เข้าใจเลยน่ะ" / "เรื่องอะไรเหรอเจ้าคะ?"
"ก็ท่านพี่นั่นแหล่ะ จะว่าปัญญาอ่อนก็ไม่ใช่ หรือเบาปัญญา ก็ไม่เชิงอีกนั่นแหล่ะ" / "หมายความว่าอย่างไรเจ้าคะ?"
"ถึงบอกว่าข้ายังดูไม่ออกไงเล่า ยังมีอีกนะ ข้าพบนางกำนัลที่ห้องพระ ก็คนที่ช่วยข้าตรงทางเดินตอนนั้นด้วยไง"
"หมายถึงโอชิงะรึเจ้าคะ" / "เขาชื่อโอชิงะรึ? แล้วเขาเป็นใครกันล่ะ"
"นางเป็น..อนุของท่านคุโบเจ้าค่ะ" / "อนุ..ภรรยาเหรอ?"
"ได้ยินว่า เข้าโอโอขุมาไม่ทันไร ท่านคุโบก็ติดใจเลยให้ตำแหน่งจูโระ มีห้องส่วนตัวด้วยนะเจ้าคะ"
ท่านหญิงเมื่อได้รู้แล้ว ก็คิดอะไรบางอย่าง หยุดนิ่งไป..
"ท่านมิไดเจ้าคะ!"
"มีอนุภรรยาแบบนี้..คงจะ..ไม่ใช่..คนเบาปัญญาล่ะมั้ง?.." ท่านหญิงพูดเหมือนบ่นอยู่คนเดียว
"ท่านมิได!" / "ว่าไงล่ะ?"
"นี่เป็น สงครามของลูกผู้หญิงนะเจ้าคะ ต้องสู้กันจริงๆจังๆ และท่านจะต้องชนะให้ได้ ด้วยการมีลูกก่อนแม่คนนั้นนะเจ้าคะ"
ช่างน่าลำบากใจจริงน้อ! ท่านหญิงมีสีหน้าแบบนั้น..
"มีลูกเหรอ.." / "ทายาท!ไงเจ้าคะ!" / "(ถอนหายใจ)"
(แข่งกันเรื่องแบบนี้นี่นะ ไม่น่าจะใช่ทาง ท่านมิไดคงคิดเช่นนั้น แต่ก็เถอะ! ก็มันเป็นหน้าที่นี่นา?)
แต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่ท่านมิไดกังวลมากเท่ากับอีกเรื่องที่ท่านรู้สึกคาใจมาแต่แรกแล้ว
------------------------------
แต่หลังจากนั้น ท่านอิเอซาดะก็ไม่เยี่ยงกรายเข้ามาหาท่านมิไดอีกเลย วันๆผ่านไปแบบเรื่อยๆเดิมๆ และในเวลาน้ำชาในวันอันแสนว่างวันหนึ่ง ขณะที่ท่านมิไดกำลังจะจิบชา
อิคุชิมะ "ท่านไม่มาหาแบบนี้ ก็แย่สินะเจ้าคะ?" / "ท่านไม่มาเราก็ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้วน่ะ"
"พูดอย่างนั้นไม่ได้นะเจ้าคะ ต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว" / ฮัทสึเสะ "ถูกแล้วเจ้าค่ะ"
หลังจากนั้นนางกำนัลทั้งหมด ก็ก้มหัวขอร้องต่อท่านมิไดพร้อมกัน เพื่อสนับสนุนความคิดที่ว่า จะต้องทำอะไรสักอย่างแล้วจริงๆ (นางกำนัลทุกคนต่างหวังให้โอโอขุมั่นคง ด้วยการที่ท่านมิไดมีทายาทของท่านโชกุนเอง)
"จริงด้วย!ขืนปล่อยไว้ ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก...ข้าจะต้องหาทางพิสูจน์ว่าเขาปัญญาอ่อนจริงหรือไม่" ท่านมิไดกลับพูดคนละเรื่องเดียวกัน!?
"ท่านมิไดเจ้าคะ!!" อิคุชิมะเกิดน้ำโหขึ้นทันที ก็เพราะอุตส่าห์พูดเตือนเรื่องนี้ แต่ท่านมิไดกลับไปคิดแต่เรื่องนู้น!
อิคุชิมะไม่ทันได้ดุอะไรท่านมิได นางกำนัลก็มาแจ้งว่า ท่านมิไดถึงเวลาต้องเปลี่ยนชุด เพื่่อไปทานอาหารแล้ว..
--------------------------
หลังจากท่านมิไดเปลี่ยนชุดเสร็จ อิคุชิมะที่ยังคาใจอยู่จากเรื่องเมื่อกี้อยู่ จึงสั่งให้นางกำนัลปิดห้อง เพื่อจะอยู่กับท่านมิไดตามลำพัง ฮัทสึเสะและนางกำนัลที่นั่งอยู่ข้างนอกก็งง!ว่าปิดทำไม?
"อิคุชิมะ เมื่อกี้ตั้งท่าจะพูดอะไรเหรอ?"
"ท่านมิได..ความจริงน่ะ ข้ารู้มาก่อนแล้วนะเจ้าคะ" / "เรื่องอะไรล่ะ?"
"ข่าวลือ ที่เขาว่าท่านคุโบเป็นคนปัญญาอ่อนเจ้าค่ะ"
"งั้น ท่านพ่อก็รู้ใช่มั้ย?" ท่านหญิงเริ่มมีน้ำเสียงเย็นชา
"ถูกต้องเจ้าค่ะ" / "แล้วทำไม..ถึงให้ข้ามาแต่งงานทั้งๆที่รู้อย่างนั้นล่ะ?"
"แต่ว่าท่านพ่อ เคยบอกข้าไว้นะเจ้าคะ" (แล้วอิคุชิมะเล่าถึงคำพูดของท่านนาริอาคิระ "ข้าน่ะ..คิดแล้วว่า ท่านผู้นั้นไม่ใช่คปัญญาอ่อน อย่างที่คนเขาลือกันหรอก!")
"อิคุชิมะ คำพูดเช่นนั้นน่ะ เชื่อถือได้มั้ย?"
อิคุชิมะอย่างมั่นใจ "แน่นอนเจ้าค่ะ!"
ท่านหญิงจ้องมองที่ตาของอิคุชิมะ แต่!!
มีเสียงท่านคุโบตะโกนดังมาแต่ไกล "หยุดนะ! หยุดๆ บอกให้หยุด!ไงเล่า! หยุดเดี๋ยวนี้นะ หยุดๆหยุดๆๆนะ.."
เมื่อท่านมิไดได้ยิน ก็รีบลุกออกไปตามเสียงของท่านคุโบที่ดังจากในสวนทันที!!
-------------------------------------
สิ่งที่ได้เห็นก็คือ ท่านคุโบกำลังวิ่งไล่จับเป็ดตัวเป็นๆอยู่ในสวน โดยมีโอชิงะคอยเดินตามท่าน โอชิงะท่าทางจะมีความสุขร่วมไปกับท่านคุโบ
"อิคุชิมะ" / "เจ้าคะ"
"ข้าทำผิดไปเองนั่นแหล่ะ" / "เอ๋?"
"ถ้าอยากรู้อะไร ก็ต้องพิสูจน์ให้แน่ใจด้วยตัวเอง" / "ทำยังไงล่ะเจ้าคะ?"
พูดไม่ทันขาดคำ ท่านมิไดยกชายกิโมโนขึ้นสูง แล้ววิ่งออกไปร่วมจับเป็ดกับท่านคุโบทันที!
"หยุดนะ! หยุดนะ! หยุดๆๆ หยุดนะ!.." / "ทำอะไรน่! ข้ากำลังไล่จับมันอยู่นะเนี่ย"
"ท่านพ่อนาริอาคิระสั่งมาว่า ท่านทำอะไรข้าก็ต้องทำตามด้วยเจ้าค่ะ" / "เอ้ย!เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อน"
"หยุดนะ หยุดๆๆๆ.หยุดก่อนๆ" ท่านหญิงเล่นเอาท่านคุโบงง! แล้วทั้งสองคนก็ช่วยกันวิ่งไล่จับเป็ดด้วยกัน
เสียงไล่จับเป็ดของทั้งคู่ดังเสียจนท่านฮงจูอินต้องลุกออกมาดู และสิ่งที่ท่านฮงจูอินเห็น ก็ทำให้ท่านฮงจูอินเกิดมีความหวังเรื่องทายาทชองโชกุนขึ้นมาอีกแล้ว..
--------------------------
หลังจากท่านมิไดเปลี่ยนชุดเสร็จ อิคุชิมะที่ยังคาใจอยู่จากเรื่องเมื่อกี้อยู่ จึงสั่งให้นางกำนัลปิดห้อง เพื่อจะอยู่กับท่านมิไดตามลำพัง ฮัทสึเสะและนางกำนัลที่นั่งอยู่ข้างนอกก็งง!ว่าปิดทำไม?
"อิคุชิมะ เมื่อกี้ตั้งท่าจะพูดอะไรเหรอ?"
"ท่านมิได..ความจริงน่ะ ข้ารู้มาก่อนแล้วนะเจ้าคะ" / "เรื่องอะไรล่ะ?"
"ข่าวลือ ที่เขาว่าท่านคุโบเป็นคนปัญญาอ่อนเจ้าค่ะ"
"งั้น ท่านพ่อก็รู้ใช่มั้ย?" ท่านหญิงเริ่มมีน้ำเสียงเย็นชา
"ถูกต้องเจ้าค่ะ" / "แล้วทำไม..ถึงให้ข้ามาแต่งงานทั้งๆที่รู้อย่างนั้นล่ะ?"
"แต่ว่าท่านพ่อ เคยบอกข้าไว้นะเจ้าคะ" (แล้วอิคุชิมะเล่าถึงคำพูดของท่านนาริอาคิระ "ข้าน่ะ..คิดแล้วว่า ท่านผู้นั้นไม่ใช่คปัญญาอ่อน อย่างที่คนเขาลือกันหรอก!")
"อิคุชิมะ คำพูดเช่นนั้นน่ะ เชื่อถือได้มั้ย?"
อิคุชิมะอย่างมั่นใจ "แน่นอนเจ้าค่ะ!"
ท่านหญิงจ้องมองที่ตาของอิคุชิมะ แต่!!
มีเสียงท่านคุโบตะโกนดังมาแต่ไกล "หยุดนะ! หยุดๆ บอกให้หยุด!ไงเล่า! หยุดเดี๋ยวนี้นะ หยุดๆหยุดๆๆนะ.."
เมื่อท่านมิไดได้ยิน ก็รีบลุกออกไปตามเสียงของท่านคุโบที่ดังจากในสวนทันที!!
-------------------------------------
สิ่งที่ได้เห็นก็คือ ท่านคุโบกำลังวิ่งไล่จับเป็ดตัวเป็นๆอยู่ในสวน โดยมีโอชิงะคอยเดินตามท่าน โอชิงะท่าทางจะมีความสุขร่วมไปกับท่านคุโบ
"อิคุชิมะ" / "เจ้าคะ"
"ข้าทำผิดไปเองนั่นแหล่ะ" / "เอ๋?"
"ถ้าอยากรู้อะไร ก็ต้องพิสูจน์ให้แน่ใจด้วยตัวเอง" / "ทำยังไงล่ะเจ้าคะ?"
พูดไม่ทันขาดคำ ท่านมิไดยกชายกิโมโนขึ้นสูง แล้ววิ่งออกไปร่วมจับเป็ดกับท่านคุโบทันที!
"หยุดนะ! หยุดนะ! หยุดๆๆ หยุดนะ!.." / "ทำอะไรน่! ข้ากำลังไล่จับมันอยู่นะเนี่ย"
"ท่านพ่อนาริอาคิระสั่งมาว่า ท่านทำอะไรข้าก็ต้องทำตามด้วยเจ้าค่ะ" / "เอ้ย!เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อน"
"หยุดนะ หยุดๆๆๆ.หยุดก่อนๆ" ท่านหญิงเล่นเอาท่านคุโบงง! แล้วทั้งสองคนก็ช่วยกันวิ่งไล่จับเป็ดด้วยกัน
เสียงไล่จับเป็ดของทั้งคู่ดังเสียจนท่านฮงจูอินต้องลุกออกมาดู และสิ่งที่ท่านฮงจูอินเห็น ก็ทำให้ท่านฮงจูอินเกิดมีความหวังเรื่องทายาทชองโชกุนขึ้นมาอีกแล้ว..
"ถ้าเข้ากันได้อย่างนี้ สงสัยเรื่องทายาทก็คง.. โฮ่ะๆๆๆ..จริงมั้ยอุตะฮะชิ?"
----------------------
"ท่านพี่ๆ มันจะจนมุมแล้วเจ้าค่ะ" เสียงท่านหญิงตะโกนบอก แต่ทันใดนั้น!ท่านหญิงตอนนี้ก็เกิดพลาดท่า กำลังจะตกสะพานแดงแล้ว "อ๊ะ!ๆๆๆๆๆๆ อ้าๆ....!!"
เมื่อท่านคุโบเห็นท่านมิไดกำลังยื้อตัวเพื่อไม่ให้ตกสะพานอยู่นั้น สายตาของท่านคุโบก็กลับเปลี่่ยนแปลงฉับพลัน จากที่เคยหลุกหลิกกลับเฉียบคม! แล้วท่านคุโบก็กระโจนไปคว้าท่านมิได้ไว้ ไม่ให้ตกสะพานได้ทัน!
ตอนนี้ท่านมิไดได้ตกอยู่ในวงแขนของท่านคุโบแล้ว พลันสายตาของท่านมิไดก็ประสานสายตาของท่านคุโบ ปิ๊ง!
"ท่านพี่ๆ มันจะจนมุมแล้วเจ้าค่ะ" เสียงท่านหญิงตะโกนบอก แต่ทันใดนั้น!ท่านหญิงตอนนี้ก็เกิดพลาดท่า กำลังจะตกสะพานแดงแล้ว "อ๊ะ!ๆๆๆๆๆๆ อ้าๆ....!!"
เมื่อท่านคุโบเห็นท่านมิไดกำลังยื้อตัวเพื่อไม่ให้ตกสะพานอยู่นั้น สายตาของท่านคุโบก็กลับเปลี่่ยนแปลงฉับพลัน จากที่เคยหลุกหลิกกลับเฉียบคม! แล้วท่านคุโบก็กระโจนไปคว้าท่านมิได้ไว้ ไม่ให้ตกสะพานได้ทัน!
ตอนนี้ท่านมิไดได้ตกอยู่ในวงแขนของท่านคุโบแล้ว พลันสายตาของท่านมิไดก็ประสานสายตาของท่านคุโบ ปิ๊ง!
"อันตรายนะ ระวังหน่อยสิ!"
ท่านมิไดเห็นสายตาเฉียบคมคู่นั้น!! "ท่านพี่?"
เพียงชั่วเสี้ยววินาทีเท่านั้น ท่านคุโบก็กลับมาติ๊งต๊องเหมือนเดิม "แย่แล้ว แย่แล้ว!เป็ดหนีลงสระไปแล้วล่ะ หยุดเดี๋ยวนี้นะ หยุดๆๆๆ.."
ท่านคุโบก็กลับไปวิ่งไล่จับเป็ดต่อ โอชิงะก็จะรีบตาม แต่โอชิงะกลับมาหยุดมองท่านมิไดด้วยสายตาแปลกอีกแล้ว ก่อนที่จะคำนับท่านมิไดแล้วรีบตามท่านคุโบต่อไป
อิคุชิมะ "ท่านมิไดมีบาดเจ็บตรงไหนรึเปล่าเจ้าคะ?" / "อิคุชิมะ" / "เจ้าคะ!"
"ข้ารู้แล้วล่ะ" / "เอ๊ะ!"
"ท่านพี่ไม่ใช่คนปัญญาอ่อนหรอกนะ.." / "ว่าไงนะเจ้าคะ?"
"ท่านอิเอซาดะ..ไม่ใช่คนปัญญาอ่อนแน่!..ข้าจะต้อง..รู้จักตัวจริงของเขาให้ได้!..คอยดูเถอะ!"
.
.
.
.
.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ถ้าแสดงความเห็นตรงช่องนี้ผมจะได้อ่านทุกความเห็นครับ แต่ถ้าความเห็นไม่ขึ้นอาจเพราะระบบรอตรวจสแปม ต้องรอ1-2วัน / ใหม่ เมืองเอก kaeake@ymail.com