อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 47
.
ส่วนหนึ่งของความประทับใจในเจ้าหญิงอัตสึในตอนนี้
กลับไปที่สัทสุมะ นาโอโกโร่ได้แวะไปเยี่ยมโอชิคะที่บ้านตระกูลโคมัทสึของท่านอาจารย์คิโยมิชิ ตอนนี้ท่านอาจารย์ได้ไปประจำที่ริวกิวแล้ว หลังจากนาโอโกโร่ได้มอบของฝากให้โอชิคะแล้ว ก็ถอนหายใจแสดงความเหนื่อยหน่ายขึ้นมาอย่างคนอมทุกข์
นาโอโกโร่ "เฮ่อ! อยู่ที่ปราสาทก็ยังเหมือนเดิม ว่างซะจนเบื่อ เลยได้แต่ดื่มเหล้า แล้วก็นึกถึง ท่านโอชิตะขึ้นมาน่ะขอรับ"
โอชิคะมองนาโอโกโร่ด้วยแววตาที่ผมเองก็อธิบายไม่ถูกครับ คล้ายๆจะเซ็งๆปนโกรธปนน้อยใจอะไรประมาณนั้น
"อ๋อ!จริงสิ ระยะนี้มีข่าวของท่านอาจารย์จากริวกิวบ้างมั้ยขอรับ?"
"เอ่อ!..ท่านนาโอโกโร่!..." / "ขอรับ"
โอชิคะเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง ลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินพูดขึ้นว่า
"..ท่านพี่ไม่ได้ส่งข่าวมา คงเป็นเพราะไม่มีอะไรที่ต้องเป็นห่วงน่ะ!" / "ไม่ต้องเป็นห่วง?"
"เพราะมีท่านนาโอโกโร่อยู่ทั้งคน จึงฝากสุทสุมะให้ดูแลได้อย่างไม่ต้องกังวล ท่านพี่จะได้ทุ่มเททำประโยชน์ให้กับริวกิวได้อย่างเต็มที่ แต่ตอนนี้ท่านกลับ...ดื่มเหล้าจนเมามาย แล้วเอาแตรำพึงรำพันแบบนี้ มันใช้ได้เหรอเจ้าคะ!?"
นาโอโกโร่อึ้ง!!
"ถ้าอยากเป็นอยู่อย่างนี้ต่อไปละก็ จงร้องไห้และตะโกนออกมาแบบนั้น จะสมเป็นลูกผู้ชายมากกว่า!"
-------------
เมื่อกลับออกจากบ้านโคมัทสึ นาโอโกโร่เดินคอตกคิดทบทวนคำพูดของโอชิคะมาตลอดทาง จนนาโอโกโร่เดินมาถึงสะพานข้ามคลอง ก็หยุดนึกทบทวนถึงคำของท่านอาจารย์คิโยมิชิที่เคยพูดไว้ก่อนที่ท่านจะจากไป
คิโยมิชิ "นาโอโกโร่ นายท่านมองอะไรไม่ผิดหรอก เพราะเห็นว่าในเวลานี้สัทสุมะเองก็สำคัญไม่น้อย จึงต้องให้เจ้าอยู่ที่นี่ไง..ฝากสัทสุมะ!..กับเจ้าด้วยนะ!"
-----------------
เช้าวันรุ่งขึ้น นาโอโกโร่ก็รีบไปหาโอชิคะตั้งแต่ฟ้ายังไม่สางดี เมื่อโอชิคะรู้ว่านาโอโกโร่มารออยู่ก็รีบวิ่งออกมาทันที คงเพราะเธอคงแปลกใจว่าทำไมถึงรีบมาขอพบแต่เช้ามากขนาดนี้
แต่เมื่อนาโอโกโร่พบโอชิคะแล้ว นาโอโกโร่ก็รีบคุกเข่าที่พื้นต่อหน้าโอชิคะทันที
"ท่านโอชิคะ!" / "เจ้าคะ"
"เรื่องเมื่อคืน..ขอบคุณมากเลยนะขอรับ" / "เอ๊ะ!"
"เป็นเพราะท่านแท้ๆ ตอนนี้ข้าตาสว่างแล้ว" แล้วนาโอโกโร่ก็ก้มหัวแสดงความเคารพและขอบคุณแก่โอชิคะทั้งกายและใจ
หลังจากนั้นนาโอโกโร่ก็ลุกขึ้นเดินออกจากบ้านโคมัทสึไปทันที แต่โอชิคะรีบตะโกนตาม "คือว่า!?"
นาโอโกโร่หันกลับมา "แล้วข้าจะแวะมาหาอีกนะขอรับ!"
นาโอโกโร่เดินออกไป ปล่อยให้โอชิคะงง! อยู่สักครู่! ก่อนที่จะ..สุดท้ายเธอก็หัวเราะออกมาอย่างสุขใจ..
------------------
ส่วนที่ปราสาทโชกุน ท่านอิเอซาดะ โชกุนคนใหม่ก็กำลังนั่งย่างขนมเซมเบ้บนเตาย่างอันใหม่อยู่สนุกเหมือนเดิม โดยมีท่านฮงจูอินนั่งอยู่ข้างๆ
ท่านอาเบะ "นายท่านขอรับ วันนี้เรามาฟังคำตอบ ตอนนี้ไม่อาจที่จะลังเลได้อีก เพราะเหตุการณ์ต่างๆกำลังวุ่นวายอย่างหนัก"
ท่านโชกุน "ไม่เห็นต้องรีบร้อนเลย หากว่าวันนี้ย่างออกมาไม่ดีอีก ข้าจะยกเลิกเรื่องแต่งงานนะ!!"
ท่านโยชินางะ "มีข่าวดีจะแจ้งให้ทราบขอรับ คือเรื่องแต่งงานของท่านน่ะ ท่านนาริอากิก็ยอมรับและเห็นดีด้วยแล้วขอรับ"
ท่านฮงจูอิน "อู๊ย!..อย่าพูดชื่อนี้ให้ข้าได้ยินที่นี่อีกนะ"
ท่านโชกุน "โยชินางะ อย่าบอกนะท่านไม่รู้ว่า ท่านแม่เกลียดท่านมิโตะแค่ไหน" / "ขอรับ"
ท่านฮงจูอิน "ไม่ใช่ข้าคนเดียวนะ ทุกคนในโอโอขุต่างหาก คนอะไรเอาแต่พูดเรื่องประหยัด ประหยัด อยู่คำเดียว"
ระหว่างสนทนาอยู่นั่นเอง ขนมเซมเบ้บนเตาชิ้นนั้นก็ดูท่ากำลังจะไหม้แล้ว ท่านโชกุนเห็นแล้วก็พยักหน้าและยิ้มอย่างพอใจ
ท่านโชกุน "งั้นต้องยกเลิกแล้วล่ะ!"
ท่านโยชินางะได้ฟังท่านโชกุนพูดแบบนี้ก็ท้อใจทันที แต่ไม่ทันจะสรุปอะไร อยู่ดีๆท่านฮงจูอินก็ไปหยิบเอาขนมเซมเบ้เกรียมๆชิ้นนั้นขึ้นมาชิม แล้วก็พูดว่า "มันย่างออกมาได้ดีต่างหาก..ไหม้ดำๆแบบนี้แหล่ะ..อึม!..ดูสิกลิ่นหอมดีจังเลย อร่อยด้วยนะ!"
ท่านอาเบะ "รับทราบแล้วขอรับ"
-----------------------
เมื่อทานนาริอาคิระทราบข่าวดีแน่ชัดจากปราสาทโชกุนแล้ว ก็เรียกท่านไซโกออกมาสั่งการทันที ว่าให้ท่านไซโกรีบไปจัดเตรียมข้าวของสำหรับออกเรือนของท่านหญิง
-----------------------
ส่วนทางสัทสุมะ ที่บ้านคิโมสึกิ ท่านพ่อของนาโอโกโร่ก็ได้เรียกนาโอโกโร่มารับจดหมายคำสั่งจากเอโดะที่ท่านเจ้าแคว้นส่งมา ซึ่งนั่นก็เป็นคำสั่งเรียกให้ให้นาโอโกโร่รีบเดินทางไปเอโดะ
นาโอโกโร่ดีใจมาก รีบวิ่งไปที่ต้นไม้ที่เป็นจุดชมซากุระจิมะ แล้วนาโอโกโร่ก็ร้องตะโกนด้วยความดีใจแบบสุดๆว่า
"ข้าจะไปเอโดะแล้ว!!"
.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ถ้าแสดงความเห็นตรงช่องนี้ผมจะได้อ่านทุกความเห็นครับ แต่ถ้าความเห็นไม่ขึ้นอาจเพราะระบบรอตรวจสแปม ต้องรอ1-2วัน / ใหม่ เมืองเอก kaeake@ymail.com