อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก54
นาโอโกโร่ใช้เกณฑ์ตัดสิน?เพื่อครองคู่กับโอชิคะชั่วชีวิต
ซามุไร ก็มีหัวใจเช่นกัน แต่เหตุผลและหน้าที่ต้องมาก่อนอารมณ์และความรู้สึก นาโอโกโร่ได้เคยพยายามในเรื่องความรักของตนอย่างดีที่สุดแล้ว แต่เมื่อไม่สมหวัง ที่เหลือ..ก็อยู่ที่หน้าที่และเหตุผล(เกณฑ์)เท่านั้นที่เป็นจะตัวกำหนด
โอชิคะ เป็นผู้หญิงที่ดีตามแบบฉบับผู้หญิงญี่ปุ่นยุคนั้น แถมยังฉลาดลึกซึ้ง ซึ่งนาโอโกโร่ก็รับรู้แล้วในจุดนี้ เธอเหมาะที่จะเป็นคู่ครองตามคำสั่งของเจ้านาย นาโอโกโร่เองก็คิดแบบนั้นเช่นกัน
เพราะสมัยเอโดะ ความรักไม่สำคัญเท่ากับความผูกพันธ์ ตัวอย่างมีให้เห็นมากมาย ที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ไม่ได้รักกันมาก่อน แต่หากคนสองคนเปิดใจให้กัน พร้อมที่จะเข้าใจซึ่งกันและกัน ความรักก็ตามมาที่หลังได้แน่นอน
--------------------------
กลับไปที่จวนสัทสุมะที่เอโดะ
อัตสึ "เมื่อ2ปีก่อน เราก็มาเอโดะในฤดูนี้ใช่มั้ย?"
อิคุชิมะ "เจ้าค่ะ เรามาถึงปลายเดือนตุลาคม เป็นวันที่อากาศอุ่นสบายเจ้าค่ะ"
"ตั้งแต่นั้นมาก็ได้แต่รอกำหนดวันแต่งงาน ตกอยู่ในความสงสัยตลอดเวลาเลย" / "หา?"
"คราวนี้จะเป็นยังไงก็ไม่รู้สิ" / "ท่านหญิง อย่าคิดอย่างนั้นสิเจ้าคะ"
"ลองคิดว่าถ้าข้าไม่อยากแต่งล่ะ" / "แล้วกัน.."
"แต่ว่า ที่เกิดขึ้นมันก็ดีเหมือนกันนะ" / "?"
"บางครั้งการรอแล้วรออีก ก็ทำให้ข้าใจเย็นลง และเข้มแข็งขึ้น" / "ท่านหญิง.."
"สักวันนึงนิสัยใหม่นี่ต้องมีประโยชน์อย่างแน่นอนเลย"
"ท่านหญิง!! ช่างมีความคิดที่วิเศษจริงๆเลยเจ้าค่ะ" / "อิคุชิมะ?!?"
"เจ้าคะ!!!" / "อึ๋ย! ข้าแสบแก้วหูไปหมดแล้ว"
อิคุชิมะก้มหัวขอโทษแก่ท่านหญิงแล้วหัวเราะ ท่านหญิงเองก็หัวเราะเช่นกัน..
-----------------------
หลังจากนั้นอีกหลายเดือนต่อมา นาโอโกโร่กับโอชิคะ ได้เข้าพิธีเลี้ยงฉลองการแต่งงาน มีแขกเหรื่อมาร่วมงานกันมากมาย อิไมสุมิชิมะสึ ทาดายุกิก็มาร่วมงานแต่งด้วย สายตาของทาดายุกิมองไปที่คู่บ่าวสาวปนอิจฉาแต่ไม่ริษยา ทาดายุกิเมามาก แล้วก็เดินเข้าไปพูดกับเจ้าบ่าวว่า
"นาโอโกโร่! ถ้าทำให้ท่านโอชิคะไม่มีความสุขล่ะก็ ข้าจะไม่ให้อภัยท่านเลยนะ" / "รู้แล้วน่า..รับรองได้"
แล้วทาดายุกิก็หันไปทางเจ้าสาว "จะว่าไป เจ้าสาวนี่ก็สวยซะเหลือเกินนะ!"
โอชิคะก็ได้แต่อมยิ้ม สำหรับทาดายุกิพี่ชายของโอคัตสึนี้ เมื่อตอนที่นาโอโกโร่ไปเอโดะก็เคยฝากฝังให้ทาดายุกิให้แวะมาดูแลโอชิคะด้วย ไม่รู้ว่าทาดายุกิจะแอบชอบโอชิคะหรือไม่? แต่สายตาทาดายุกิที่มองเจ้าสาวแล้ว ดูเหมือนจะเสียดายเจ้าสาวไม่น้อยทีเดียว..
ระหว่างงานเลี้ยงนั้น ก็มีบ่าวมาแจ้งแก่ท่านพ่อบุญธรรมของนาโอโกโร่ว่า มีกลุ่มซามุไรจะมาขออวยพรบ่าวสาว ส่วนท่านพ่อแท้ๆของนาโอโกโร่ได้ยินเช่นกันกลับมีสีหน้ากังวล ซึ่งซามุไรกลุ่มนี้ก็คือกลุ่มซามุไรระดับต่ำนำโดยท่านโอคุโบะกับท่านอาริมะนั่นเอง
เมื่อประตูเปิดขึ้น นาโอโกโร่เห็นเพื่อนๆก็ตกใจไม่น้อย
ทาดายุกิ "เจ้าพวกนี้!มาทำไมกันเนี่ย?"
โอคุโบะ "ขอแสดงความยินดีกับบ่าวสาวทั้ง2ครอบครัวด้วยขอรับ" "ยินดีด้วยขอรับ!!" แล้วเพื่อนๆซามุไรก็ก้มหัวคำนับอวยพร
อาริมะ "โอกาสนี้ พวกข้าจะร้องทำนองเสนาะให้คู่บ่าวสาวนะขอรับ"
ทาดายุกิ "เฮ้ย! กลับไปเลยเจ้าพวกนี้ ที่นี่ไม่ใช่ที่ๆพวกเจ้าจะมาเสนอหน้าได้นะ."
ทาดายุกิเป็นคนถือตัวเรื่องชนชั้น เมื่อเมาก็ยิ่งแสดงกิริยาที่น่าอับอายออกมา แต่ไม่มีใครใส่ใจทาดายุกิ นาโอโกโร่ก็พยักหน้าบอกอนุญาตแก่เพื่อนๆซามุไร แล้วเพื่อนๆซามุไรของเจ้าบ่าวทั้งหมดร้องเพลงอวยพรแก่คู่บ่าวสาว
"ในโอกาสอันเป็นวันดีทั้งหมด..ขอให้มีความสุขสำราญ..จิตใจชื่นบานตลอดไป..คิดอันใดก็ให้สมปรารถนา..มีลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมือง..อนาคตสดใสรุ่งเรื่อง..มีชีวิตราบรื่น..เป็นที่รักของผู้คนและเทวดา..สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั่วทุกสารทิศจงมาคุ้มครองอยู่ในครรลองครองธรรมอันงดงาม..ชั่งกาลนานเทอญ..."
ทำนองเสนาะที่มาจากความจริงใจของเพื่อนๆซามุไรระดับล่างที่มีต่อคู่บ่าวสาว ช่างมีพลังนัก! เสมือนมีมนต์ขลัง! สามารถสะกดทุกคนในงานให้ร่วมสัมผัสพลังนั้นได้ แม้แต่คนเมาหนักนิสัยเสียอย่างทาดายุกิก็ยังตั้งใจฟังอย่างสงบ
นาโอโกโร่คือผู้ที่สัมผัสพลังแห่งความปรารถนาดีและจริงใจจากเพื่อนๆได้มากที่สุด โอชิคะก็เช่นกัน
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็อยู่กินในบ้านที่สัทสุมะต่อมาอีกนาน...
-------------------
เหตุการณ์ในเอโดะก็ดำเนินไปตามปกติ กระทั่งวันนึงในเดือนกุมภาพันธ์ ท่านที่ปรึกษาอาเบะก็มาแจ้งข่าวแก่ท่านนาริอาคิระว่าพิธีแต่งงานของท่านอิเอซาดะกับท่านหญิงอัตสึถูกกำหนดขึ้นแล้ว
ทุกคนที่จวนสัทสุมะจึงช่วยกันเตรียมสิ่งจำเป็นสำหรับการแต่งงาน โดยเฉพาะท่านไซโก ก็ยังทำหน้าที่จัดหาของใช้เพื่อการออกเรือนของท่านหญิงอีกครั้งอย่างขะมักเขม้น
ในเดือนเมษาที่เกียวโต ตระกูลโคโนเอะก็ทำพิธีรับท่านหญิงเป็นลูกบุญธรรมของท่านทาดาฮิโระอย่างเป็นทางการ แต่เพราะท่านทาดาฮิโระเป็นหม้าย ท่านมุราโอกะ โรโจะประจำตระกูลโคโนเอะจะทำหน้าที่แทนแม่บุญธรรมให้กับท่านหญิงในวันสมรส
ท่านทาดาฮิโระ เปรยว่า "ถ้าท่านหญิงไปเป็นมิไดโกโระ คงจะสนุกแน่ๆเลยนะ" (ทุกคนในห้องงง!?!) "...ข้าหมายถึงเยี่ยมยอดต่างหากล่ะ ฮ่ะๆๆ"
เมื่อตระกูลโคโนะเอะทำพิธีรับลูกบุญธรรมเรียบร้อยแล้ว ต่อไปจะมีพิธีสมรสของท่านหญิงอัตสึกำหนดในวันที่18ธันวาคม แต่ท่านหญิงจะต้องเข้าไปอยู่ปราสาทเอโดะก่อนประมาณ1เดือน เพื่อให้คุ้นกับการใช้ชีวิตในโอโอขุ กำหนดเข้าปราสาทคือในวันที่11พฤศจิกายน
ซึ่งตอนนั้นเป็นเวลาที่ทาวเซนต์ ฮาริส กงศุลอเมริกันเดินทางมาถึงเอโดะพอดี ทั้งประเทศจึงมีบรรยากาศอันน่าตื่นเต้น
---------------
แล้วท่านไซโกก็เตรียมข้าวของเครื่องใช้สำหรับท่านหญิงออกเรือนเสร็จ จึงขอให้อิคุชิมะตรวจสอบดูอีกครั้ง สีหน้าท่านหญิงอัตสึก็กังวลอีกแล้วแม้ไม่มากเท่าครั้งก่อนก็ตาม ไม่ใช่ห่วงว่าจะได้ของไม่ดีสำหรับตัวเองหรอก แต่คงจะห่วงท่นไซโกอีกเหมือนเดิมนั่นแหล่ะ!?
เมื่ออิคุชิมะตรวจสอบเสร็จ "ท่านไซโก!" / "ขอรับ"
"ดีไม่มีที่ติเลย!" เมื่อได้ยินอิคุชิมะชม ท่านหญิงหันมายิ้มหน้าบานให้ท่านไซโกเช่นกัน
"ขอรับ" ท่านไซโกครานี้ไม่มีการสะดุดคำชม
"ทำได้สุดยอดขนาดนี้ คงเหนื่อยมากล่ะสินะ เราคงไม่ต้องรบกวนท่านอีก ขอขอบใจมากนะ"
"ทำได้ดี สุดยอดจริงๆ!" ท่านหญิงยิ้มและชมท่านไซโกอีกคน
ในที่สุดก็ถึงคืนก่อนส่งตัวท่านหญิงเข้าปราสาทเอโดะ ท่านหญิงถูกเรียกให้ไปพบ...
.
อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก56
.
.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ถ้าแสดงความเห็นตรงช่องนี้ผมจะได้อ่านทุกความเห็นครับ แต่ถ้าความเห็นไม่ขึ้นอาจเพราะระบบรอตรวจสแปม ต้องรอ1-2วัน / ใหม่ เมืองเอก kaeake@ymail.com