วีรบุรุษนักบินวันเด็ก ในความทรงจำของผม

ก่อนที่จะเล่าเรื่อง ฮีโร่(hero)ในวันเด็กของผม ผมขอยกตัวอย่างเหตุการณ์ที่คล้ายกันมาเปรียบเทียบสัก 2 ตัวอย่างที่เกิดขึ้นในต่างประเทศเมื่อไม่นานมานี้ เพื่อจะให้เห็นว่า เหตุการณ์ที่เกิดฮีโร่ของผมนั้นน่ายกย่องเพียงใดครับ

เครื่องบินโดยสารตกลงในแม่น้ำ

จากข่าวต่างประเทศเมื่อวานนี้ วันที่15ม.ค.51 เกิดเหตุสุดระทึกขวัญเมื่อผู้โดยสารพร้อมลูกเรือรวม 155 ชีวิต เครื่องบินโดยสารแอร์บัส 320 ของสายการบินยูเอส แอร์เวย์ส ของสหรัฐ รอดตายมาได้ทั้งหมดอย่างเหลือเชื่อ จากเหตุการณ์ที่เครื่องบินลำดังกล่าวได้ชนกับฝูงนกบนท้องฟ้า ก่อนที่เครื่องบินจะตกลงสู่ผืนน้ำในแม่น้ำฮัดสัน นครนิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา

คลิกที่รูปเพื่อขยาย!!


จากอุบัติเหตุครั้งนี้ที่ไม่มีผู้ใดเสียชีวิตเลย ทำให้นักบินคือกัปตัน เชสลีย์ บี.ซัลเลนเบอร์เกอร์ ที่ 3 อายุ 58 ปีได้รับเสียงชื่นชมว่าเป็นฮีโร่ที่สามารถควบคุมเครื่องบินลงสู่แม่น้ำได้อย่างปลอดภัยโดยไม่ทำให้มีผู้เสียชีวิต



ทั้งประธานาธิบดีจอร์ช w บุช และว่าที่ประธานาธิบดีบารัค โอบามา ต่างก็ออกมาชื่นชมสดุดีวีรกรรมของนักบินคนนี้ ว่าเป็น ฮีโร่ ที่เป็นตัวอย่างที่ดีที่คนอเมริกันควรนำมาเป็นแบบอย่าง

สำหรับความคิดผมนะ ผมว่า การที่นักบินสามารถนำเครื่องลงได้อย่างปลอดภัย โดยไม่มีใครต้องเสียชีวิตเลย แน่นอนต้องยกย่องในความสามารถของนักบิน ที่ได้พยายามรักษาความปลอดภัยให้กับผู้โดยสารอย่างดีที่สุดแล้ว

ไม่ใช่นักบินจะช่วยเหลือผู้โดยสารให้รอดชีวิตเท่านั้น แต่ก็เป็นการช่วยเหลือชีวิตตัวเองเช่นกัน?
หากช่วยเหลือให้ชีวิตตัวเองให้รอดได้ ก็เท่ากับได้ช่วยเหลือชีวิตผู้โดยสารเช่นกัน?
.
แน่นอน ภารกิจของนักบินครั้งนี้ ย่อมสมควรได้รับคำสรรเสริญยกย่องว่าเป็นวีรบุรุษ แต่ผมก็มีวีรบุรุษนักบินไทยในใจผมที่เกิดขึ้นในวัยเด็กของผม ที่เจ๋งกว่า วีรบุรุษนักบินของฝรั่งเสียอีก?
.
แต่ก่อนจะถึงเรื่องของผม ขออนุญาตยกตัวอย่างของ เหตุการณ์เครื่องบินตกในอเมริกาที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อเดือนธันวาคมปีที่แล้ว อีกสักตัวอย่างครับ

----------------------

เครื่องบิน F18 ตกกลางเมือง

รายงานข่าวแจ้งว่า เครื่องบินรบเอฟ/เอ-18 ดี ฮอร์เน็ตลำหนึ่งที่กำลังเดินทางกลับฐานทัพอากาศมิรามาร์ของหน่วยนาวิกโยธินสหรัฐ หลังจากการฝึกบินได้เกิดตกใส่บ้านพักอาศัยในเมืองซานดิเอโก รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา เมื่อวันที่ 8 ธันวาคมที่ผ่านมา ส่งผลให้มีผู้ที่อยู่บริเวณบ้านพักอาศัยดังกล่าวเสียชีวิตไป 3 ราย สูญหายอีก 1 ราย และบ้านเรือนเสียหายไป 2 หลัง
.
ขณะที่นักบินของเครื่องบิน เอฟ-18 ลำดังกล่าวสามารถดีดตัวออกมาได้อย่างปลอดภัยก่อนที่เครื่องบินจะตกลงมาปะทะกับบ้านพักอาศัยแรงระเบิดส่งผลให้เกิดแรงสั่นสะเทือนรุนแรงรู้สึกได้ทั่วบริเวณย่านที่พักอาศัยดังกล่าว และมีเปลวเพลิงและควันไฟจำนวนมากพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า คาดว่ามีเด็ก 2 คน แม่และคุณยายของเด็กทั้ง 2 อยู่ในบ้านหลังที่ถูกเครื่องบินตกใส่ขณะเกิดเหตุ (อ่าน รายละเอียดข่าว)

นักบินของเครื่องบินลำดังกล่าวที่ดีดตัวออกมาจากเครื่องบินนั้นถูกพบอยู่ในสภาพที่ร่มชูชีพของเขาห้อยติดอยู่กับต้นไม้ในหุบเขาบริเวณใกล้เคียงกับย่านที่พักอาศัยดังกล่าว ล่าสุด เขาได้ถูกส่งเข้าพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลของนาวิกโยธินในซานดิเอโก

ภายหลังข่าวบอกต่อว่า ครอบครัวที่สูญเสียชีวิตที่เป็นครอบครัวของคนเกาหลี และคุณยายที่เสียชีวิตในเหตุการณ์ก็เพิ่งจะเดินทางมาจากเกาหลีเพื่อมาช่วยลูกเลี้ยงหลานที่ยังแบบเบาะ
.
ส่วนหัวหน้าครอบครัวผู้เป็นสามีและพ่อของครอบครัวนี้ ไม่ได้โทษนักบินที่ก่อเหตุครั้งนี้ เพราะคิดว่ามันเป็นเหตุสุดวิสัย?


นี่คือสิ่งที่นักบินอเมริกันได้รับการฝึกฝนถึงวิธีปฏิบัติ หากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขณะทำการบิน คือต้องดีดตัวออกจากเครื่องบิน เพื่อรักษาชีวิตของตัวเองไว้ก่อน ใครจะเดือดร้อนกูไม่สน!?

นักบินรายนี้ เขาไม่ผิดหรอก เขาทำตามหน้าที่เช่นกัน?

-------------------------

ทีนี้ก็มาถึงเรื่อง วีรบุรุษนักบินวันเด็ก ในความทรงจำของผมสักที

เรื่องนี้เกิดขึ้นมากว่า25ปี เห็นจะได้ครับ ขออภัย! ที่ผมไม่สามารถจำปีพ.ศ.ที่เกิดเหตุได้ เพราะตอนนั้นผมยังเด็ก แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ได้เกิดกับลูกชายของครูผม จึงทำให้ผมยังจำเรื่องนี้ได้จนทุกวันนี้

เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันเด็กเมื่อกว่า25ปีมาแล้ว มีการแสดงการบินผาดโผนของกองทัพอากาศ ซึ่งผมต้องจำได้แม่นเพราะ พ่อผมก็เป็นทหารอากาศที่เป็นส่วนหนึ่งที่มีหน้าที่จัดงานวันเด็กของกองทัพอากาศ และในการแสดงการบินในวันเด็กปีนั้น ก็ได้เกิดอุบัติเหตุทางอากาศที่ดังมากเกิดขึ้นในวันเด็กปีนั้น
'
ก็คือ เครื่องบิน f5 เกิดขัดข้องขณะบินไปวนกลับบริเวณใกล้แม่น้ำเจ้าพระยา เครื่องบินเสียการควบคุม และกำลังจะตก สาเหตุเกิดความขัดข้องจากอะไร ผมจำไม่ได้ เพราะยังเด็กมาก
.
นักบินคนนี้ ตัดสินใจพยายามขับเครื่องบินให้ตกลงสู่แม่น้ำเจ้าพระยา นักบินเสียชีวิตทันที จากข่าวต่อมา ผู้ที่พบเห็นเหตุการณ์ ได้เห็นว่า เครื่องบินมีอาการผิดปกติและกำลังจะตก ซึ่งนักบินก็พยายามฝืนเป็นระยะเวลาพอควร หากนักบินตัดสินใจดีดตัวเองออกจากเครื่อง ก็น่าจะทัน และน่าจะรอดชีวิตได้
.
แต่นักบินกลับไม่สละเครื่อง กลับตัดสินใจบังคับให้เครื่องบินพุ่งลงแม่น้ำเจ้าพระยา ซึ่งอยู่ใกล้ๆชุมชนแถวฝั่งธน ซึ่งก็หมายความว่า นักบินยอมเสียสละชีวิตตัวเอง เพื่ออยู่ควบคุมเครื่องไม่ให้ตกใส่บ้านเรือนประชาชน

ซึ่งหากนักบินดีดตัวออกเพื่อรักษาชีวิตตัวเอง ก็จะทำให้ประชาชนบริเวณนั้น ก็อาจมีการเสียชีวิตมากมายเกิดขึ้น

นักบินนายนี้ ได้รับการยกย่องว่า เป็นวีรบุรุษผู้เสียสละอย่างแท้จริง ซึ่งนักบินนายนี้ก็เป็นลูกชายคนเดียวของคุณครูสำเนียง ศรีพื้นผล ครูหัวหน้าสายประถมปลาย(ป.5-ป.6) ของโรงเรียนปานะพันธูวิทยาในพระบรมราชูปถัมป์ เป็นอดีตโรงเรียนเอกชนดังย่านปากทางลาดพร้าวที่ตอนนี้กลายเป็นห้างคาร์ฟูไปแล้ว



ถ้าจำไม่ผิด ตอนเกิดอุบัติเหตุครั้งนั้น ลูกชายของคุณครูสำเนียง ยังเป็นแค่นายทหารหนุ่มยศแค่ร้อยเอกเท่านั้น

ซึ่งคุณครูสำเนียง ก็ได้สูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ แต่คุณครูก็เก็บอาการเศร้าเสียใจได้อย่างน่ายกย่อง ยังคงทำหน้าที่ครูต่อมาอีกนับสิบปี จนกระทั่งโรงเรียนถูกยุบขายไปในที่สุด

นี่แหล่ะครับ วีรบุรุษนักบินวันเด็ก ในความทรงจำของผม ซึ่งหากเปรียบเทียบกับเหตุการณ์เครื่งบินตกของฝรั่งที่ผมยกตัวอย่างมานั้น

ผมว่า วีรบุรุษของผม สุดยอดกว่าแน่นอนครับ