เข้าไปในโอโอขุ 60

atsuhime 60


อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 59




เมื่อท่านหญิงอัตสึไปถึงห้องรับรองแขก ท่านฮงจูอินว่าที่แม่สามี พร้อมด้วยนางกำนัลอาวุโสที่ตามมาอีกหลายคนก็มารอพบอยู่แล้ว เมื่อท่านหญิงนั่งลง ทุกคนที่รออยูในห้องนั้นก็ทำการคำนับต่อท่านหญิง แม้กระทั่งท่านฮงจูอินก็คำนับเช่นกัน

นางกำนัลอาวุโสชื่ออุตะอะชิ คนสนิทของท่านฮงจูอินเป็นคนเริ่มกล่าวทักทายและแนะนำท่านฮงจูอินมารดาของท่านคุโบให้ท่านหญิงได้รู้จัก หลังจากนั้น

ฮงจูอิน "ข้าชื่อฮงจูอินเจ้าค่ะ ท่านหญิง"


ท่านหญิงอัตสึลุกขึ้นจากที่นั่ง เดินเข้ามานั่งต่อหน้าท่านฮงจูอิน ทุกคนที่อยู่ในที่นั้นเห็นท่านหญิงลุกขึ้นก็ตกใจ โดยเฉพาะอิคุชิมะถึงกับต้องเรียกท่านหญิงเพื่อจะปราม เพราะในฐานะท่านหญิงตอนนี้ต้องถือว่าสูงศักดิ์ที่สุด (ว่าที่ผุ้หญิง)

เพราะท่านหญิงอัตสึเป็นถึงธิดาจากสกุลขุนนางชั้นสูงแล้ว(และกำลังจะเป็นท่านผู้หญิงอันดับ1ในอีกไม่นานนี้ ) แม้กระทั่งท่านฮงจูอินก็ต้องถือว่าอยู่ในฐานะต่ำกว่า เพราะท่านฮงจูอินเป็นเพียงอนุของอดีตโชกุนเท่านั้น

อัตสึ "ยินดีที่ได้รู้จักเจ้าค่ะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยและขอความกรุณาอย่างนึง" / "ท่านผู้หญิง!"

"พูดธรรมดาเถอะเจ้าค่ะ เพราะอีกไม่ช้า ข้าก็จะอยู่ในฐานะที่จะต้องเรียกท่านว่าท่านแม่ อยู่แล้วนะเจ้าคะ"

คำพูดที่นอบน้อมของท่านหญิงนั้น ทำให้ท่านฮงจูอินถึงกับตะลึง! อึ้ง! เพราะไม่คาดฝัน

"ข้า..ข้าคาดไม่ถึงว่าท่านจะทำเช่นนี้"

"ถ้าพูดแบบเป็นกันเองได้ ข้าก็จะดีใจมากเลยเจ้าค่ะ ถ้าโอโอขุมีสิ่งที่ข้าควรรู้ก็กรุณาสั่งสอนด้วยนะเจ้าคะ"

"เจ้านี่พูดจาน่าประทับใจจริงๆ ข้าก็มีเรื่องหนึ่งจะขอร้องเหมือนกัน" / "เจ้าค่ะ"

"ขอให้รีบมีทายาทโดยเร็วที่สุด"

ท่านหญิงยิ้มอย่างอายๆ "เจ้าค่ะ!"

"พอมีทายาทแล้ว ตระกูลโชกุนจะได้มั่นคง บ้านเมืองจะได้สงบนะเจ้าคะ"

"ข้าก็..อยากจะได้อุ้มลูกโดยเร็วที่สุดเหมือนกันเจ้าค่ะ"

เมื่อได้ฟังคำตอบจากท่านหญิงแล้ว ท่านฮงจูอินก็ดีใจจนยิ้มแก้มปริ ทำให้บรรยากาศในห้องนั้นชื่นมื่นกันทั่วทุกคนเลยเชียว..

เว้นเพียงคนเดียวที่ไม่ยิ้มด้วยกับคนอื่นๆก็คือ ทาคิยามะ
.
-----------------
.
ในขณะที่อิคุชิมะกำลังเดินผ่านทางเดินเดิม ก็เผอิญได้ยินพวกนางกำนัลกำลังชื่นชมท่านหญิงกันยกใหญ่ อิคุชิมะก็แอบปลื้ม

พวกนางกำนัล "ท่านผู้หญิงจากสัทสุมะมีของมาแจกพวกเราเยอะแยะด้วยล่ะ แล้วก็มีของกระจุ๋มกระจิ๋ม ขนมและอย่างอื่นอีกเยอะเชียวล่ะ"

"ท่าทางนายหญิงคนนี้จะเป็นคนใจดีมากๆเลยนะ" / "นั่นสินะ!" แล้วทุกคนก็หัวเราะกันร่วนเลย

-----------------

ที่จวนสัทสุมะแห่งเอโดะ ท่านนาริอาคิระเรียกท่านไซโกมาสั่งเรื่องสำคัญ

ท่านนาริอาคิระ "ไซโก!งานของเจ้าคือหาข่าวความเคลื่อนไหวของท่านอี นาโอสุเกะเจ้าแคว้นฮิโคเนะ เจ้าจงอย่าลืมหน้าที่ซะล่ะ" / "รับทราบแล้วขอรับ"

ระหว่างนั้นโอโนะชิมะ(คนสวยของผม) ก็เข้ามาพบท่านนาริอาคิระ และท่านนาริอาคิระก็สั่งความแก่ท่านไซโกเพิ่มอีก

"ไซโก! จงร่วมมือกับอิคุชิมะที่ตามท่านหญิงไปอยู่ในโอโอขุ ส่วนทางนี้มีโอโนะชิมะ จงช่วยกันทั้ง3คน..ถ้าในโอโอขุมีอะไรเคลื่อนไหวล่ะก็ รีบบอกให้ข้ารู้ทันที" / "รับทราบแล้วขอรับ"

แล้วท่านไซโกหันไปคำนับให้โอโนะชิมะอีกคน เกิดหน่วย3ประสานขึ้นแล้ว ระหว่าง อิคุชิมะ ไซโก โอโนะชิมะ

---------------------

ขณะเดียวกันที่สัทสุมะ นาโอโกโร่กำลังสั่งการให้ลูกน้องไปจัดการเรื่องการส่งเสริมชาวนาให้มีอาชีพเสริมเช่นการทอผ้าจากเส้นใยพืชชนิดใหม่ เพื่อช่วยให้ชาวนามีรายได้เพิ่มขึ้น

หลังจากสั่งงานเสร็จแล้ว โอชิคะภรรยาของนาโอโกโร่ก็ยกน้ำชามาให้ดื่ม แต่สิ่งที่น่าสังเกตอย่างหนึ่งก็คือ โอชิคะเรียกนาโอโกโร่ว่า "ท่านพี่" ก็คงไม่ต้องแปลกใจ เพราะเป็นการเรียกเพื่อให้เกียรติสามี แม้โอชิคะจะอายุมากกว่าก็ตาม

ระหว่างนั้นท่านโอคุโบะก็เข้ามาเยี่ยม แต่ท่านโอคุโบะเผลอเรียกนาโอโกโร่ว่า ท่านคิโมสึกิ พอคิดได้ก็เรียกใหม่ว่า ท่านโคมัทสึ ก็เพราะตอนนี้นาโอโกโร่เป็นทายาทในตระกูลโคมัทสึไปแล้ว

เมื่อเข้าไปคุยกันในบ้าน หลังจากที่ท่านโอคุโบะชมนาโอโกโร่ว่า "กลายเป็นคุณชายที่สง่างามไปเลยนะ" นาโอโกโร่ก็ถามไถ่ถึงข่าวคราวทางเอโดะจากท่านโอคุโบะว่า ทางท่านไซโกได้ส่งข่าวมาบ้างไหม ท่านโอคุโบะก็บอกว่าส่งมาแล้วถึงรีบมาบอก

ซึ่งท่านโอคุโบะก็เล่าว่า ท่านหญิงอัตสึเข้าไปในโอโอขุเรียบร้อยแล้ว และก็บอกถึงกำหนดวันหมั้นและวันแต่งงานของท่านหญิงที่จะมีขึ้นในเดิอนหน้า (นาโอโกโร่ได้ยิน ก็มีสีหน้าแบบคนที่ยังตัดเยื่อใยไม่หมด อะไรประมาณนั้นแหล่ะครับ)

ส่วนข่าวสำคัญที่ท่านโอคุโบะเล่าให้นาโอโกโร่ฟังก็คือ เรื่องที่พวกฝรั่งเอาเรือรบมากดดันบะขุฝุอีก โดยที่ผู้แทนปธน.อเมริกาเรียกร้องจะขอเข้าพบท่านโชกุนให้จงได้ และเมื่อพูดมาถึงประเด็นนี้

นาโอโกโร่ "อย่างนี้ก็เรื่องใหญ่น่ะสิ"

โอคุโบะ "ท่านคิชิโนะสุเกะก็เป็นห่วงอยู่เหมือนกันว่าจะบานปลายไปใหญ่โต ตอนนี้เลยจับตามองสถานกาณ์อย่างไม่กระพริบตา"

"ท่านโอคุโบะ เราอยู่ไกลถึงขนาดนี้ แล้วจะไปช่วยอะไรเขาได้ล่ะ" / "ขอรับ"

ระหว่างนั้นโอชิคะกำลังจะยกน้ำชาเข้ามา แต่ต้องหยุดอยู่ที่หน้าประตู เพราะนาโอโกโร่พูดขึ้นอีกว่า

"ข้าได้กินตำแหน่งเรียวจุปกครองชาวบ้านโดยไม่มีปัญหา ชีวิตคู่ก็เป็นที่น่าพอใจ ข้ากับชิคะก็เข้ากันได้ดี"

โอชิคะได้ยินประโยคนี้ก็อดยิ้มไม่ได้ แต่เมื่อได้ฟังประโยคต่อไป

"แต่บางครั้ง..ข้าเองก็รู้สึกเหมือนว่าตัวเองจะตาย เวลาเกิดวิกฤติอย่างนี้ ข้ากลับอยู่ไกลจากเอโดะ ไกลเกินไปสบายเกินเหตุ"

"สบายเกินไปเหรอ?"

โอชิคะได้ยินคำตัดพ้อท้อแท้ใจของสามีแบบนี้ เธอผู้เป็นภรรยาคงจะน้อยใจเสียใจไม่น้อย...

--------------------

ความประทับใจของผมในเจ้าหญิงอัตสึในตอนนี้

เย็นวันนั้นในโอโอขุ ขณะที่ท่านหญิงกำลังรับประทานอาหารเย็น ฮัทสุเสะรายงานท่านหญิงว่า ทาคิยามะขอเข้ามาเยี่ยม แต่เมื่ออิคุชิมะหันไปดู ชายแขนเสื้อของอิคุชิมะก็พลาดลงไปในถ้วยน้ำแกงของท่านหญิง

อิคุชิมะ "ขออภัยเจ้าค่ะท่านหญิง ข้านี่ซุ่มซ่ามจริงๆเลยนะเจ้าคะ" / "ไม่เป็นไรหรอก"

แล้วอิคุชิมะก็สั่งคนให้ไปเปลี่ยนถ้วยใหม่มาโดยเร็ว แต่ทาคิยามะ หัวหน้านางกำนัลแห่งโอโอขุ ผู้เปรียบเสมือนผู้คุ้มกฏแห่งโอโอขุนี้ ก็ได้เห็นเหตุการณ์นี้ด้วย จึงเกิดการต่อว่าขึ้น

ทาคิยามะ "เดี๋ยวก่อน!ท่านอิคุชิมะ..ตอนทานข้าวท่านอิคุชิมะไม่ใช้ผ้ากันเปื้อนติดแขนเสื้อหรอกรึ?"

ทาคิยามะ ให้นางกำนัลชูผ้ากันเปื้อนสีขาวให้อิคุชิมะดู

อิคุชิมะ "โอ๊ะ! ในโอโอขุนี้มีกฏแบบนั้นด้วยรึเนี่ย?"

ทาคิยามะยิ้มเยาะ "ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก แต่ทุกคนทราบว่าเวลาใส่เสื้อแขนยาว ต้องมีผ้ากันเปื้อนติดไว้ เผื่อเวลาทำงานจะได้ไม่เกิดเรื่องแบบนี้ แค่นี้ท่านอิคุชิมะก็น่าจะทราบ!"

"หยาบคาย!!" / "หยาบคายรึ?"

"อยู่ต่อหน้าท่านหญิงจะมาทำบังอาจติดผ้ากันเปื้อนที่แขนเสื้อได้อย่างไรกัน!?"

"ท่านอิคุชิมะเนี่ย! คงจะไม่เข้าใจธรรมเนียมของโอโอขุสินะ ประหยัดไม่เข้าเรื่องแบบนี้ ไม่นึกถึงหน้าตาเจ้านายบ้างเลยรึยังไง?"

"ท่านหญิงเป็นธิดาบุญธรรมของเสนาบดีขวาท่านโคโนเอะ ทาดาฮิโระ แถมท่านยังมาจากในสกุลชิมะสึสายตรง ได้รับการศึกษาอบรมเป็นพิเศษจากทั้ง2ตระกูล มาเป็นเวลาหลายเดือนแล้วนะเจ้าคะ!"

ท่านหญิง "พอแล้ว อิคุชิมะ" / "ขออภัยต้องพูดให้จบเจ้าค่ะ"

"แล้วเวลาที่อยู่ต่อหน้าท่านหญิง ถ้าผ้ากันเปื้อนติดแขนเสื้อพลาดจุ่มลงในถ้วยน้ำแกง แล้วจะมาให้ท่านหญิงรับประทานต่อ คิดดู! ถ้าท่านคุโบมาเห็นเข้า คิดว่าท่านจะพอใจรึ?..ท่านทาคิยามะ!"

แล้วอิคุชิมะก็ลุกขึ้นมานั่งลงตรงหน้าทาคิยามะ "เจ้าคะ"

"ต่อไปนี้ อย่าพูดถึงค่าใช้จ่ายต่างๆรอบตัวท่านมิไดอีกนะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับท่าน ส่วนเรื่องรักษาหน้าตาน่ะ ก็ไม่ควรพูดออกมาให้ได้ยินอีก ขอร้องล่ะนะ พึงสังวรไว้! ว่าท่านเป็นใครและจำไว้ให้ดีด้วย!!"

สายตาทาคิยามะไม่ได้หวั่นเกรงอะไรอิคุชิมะ "พอเข้าใจแล้วล่ะ!" / "หา!"

"เชิญเถอะ!จะทำยังไงก็ตามใจ"

แล้วทาคิยามะก็หันไปที่ท่านหญิง "วันนี้ยุติเท่านี้ ขอตัวก่อนเจ้าค่ะ"

เมื่อทาคิยามะออกไป แม้อิคุชิมะก็ยังคงอารมณ์เสียยังคงค้างอยู่ แต่สายตาท่านหญิงกลับมองอิคุชิมะด้วยสายตาชิ่นชมอยู่ในที (ชื่นชมอยู่ในที หมายถึง หากไม่สังเกตก็จะไม่รู้ว่าชื่นชม,แอบชื่นชม)

--------------------

ตรงนี้ผมขอวิจารณ์หน่อยครับ คือทำไมอิคุชิมะถึงจำเป็นต้องปะทะฝีปากกับทาคิยามะ? นั่นเพราะ! เพื่อเป็นการปกป้องศักดิ์ศรีให้ท่านหญิงโดยตรง (เอ๊ะ!หรือโดยอ้อม?)

เพราะถ้าทาคิยามะสามารถดูถูกอิคุชิมะพี่เลี้ยงคนสนิทของท่านหญิงว่าไม่รู้เรื่องกฏระเบียบได้แล้ว ก็เท่ากับว่าเป็นการดูถูกว่าท่านหญิงคงได้รับการสั่งสอนมาแบบผิดๆด้วย

หากปล่อยให้ทาคิยามะดูถูกและข่มอิคุชิมะได้ ต่อไปเมื่อท่านหญิงได้เป็นมิไดโกโระแล้ว จะเสียการปกครองเสียหมด เรียกได้ว่า ต้องตัดไฟเสียแต่ต้นลม มิฉะนั้นไฟนั้นอาจแรงขึ้นจนควบคุมไม่ได้

อิคุชิมะจึงต้องออกโรงปกป้องศักดิ์ศรีท่านหญิงโดยทันที!

ที่จริงระหว่างทาคิยามะกับอิคุชิมะนั้น จะว่าไปแล้ว ทาคิยามะจะมีภาษีเหนือกว่านิดหน่อย เพราะทาคิยามะเป็นโรโจะของท่านโชกุน ส่วนอิคุชิมะเป็นโรโจะของว่าที่มิไดโกโระ

แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับว่า อิคุชิมะต้องปูทางให้ท่านหญิงขึ้นเป็นมิไดโกโระอย่างสมศักดิ์ศรีต่างหากครับ
.
"
อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 61
.
.