อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 68
หลังจากท่านคุโบสวดมนตร์เสร็จ ก็ลุกขึ้นจะกลับทันที แต่ท่านหญิงอัตสึรีบเรียกไว้ "ท่านคุโบ!"
ท่านคุโบหันหลังกลับมาถามว่า "เมื่อกี้มีใครเรียกข้าเหรอ" / "มีเรื่องจะขอร้องเจ้าค่ะ" / "ก็ว่ามาสิ"
"คือว่าคืนนี้น่ะเจ้าค่ะ" / "คืนนี้เหรอ?"
"ขอให้ท่านแวะมาหาข้าได้มั้ยเจ้าคะ!?"
พอสิ้นประโยคนี้ ท่านฮงจูอิน อุตะฮะชิ และอิคุชิมะ รวมถึงทุกคนในห้อง ทั้งโอชิงะด้วย ต่างตกอกตกใจเหมือนประหนึ่งเห็นผี!
"คืนนี้ยังงั้นเหรอ?" / "คืนนี้เจ้าค่ะ!!" / "คืนนี้น่ะเหรอ?..คืนนี้เหรอ?.."
"ยังไงก็ขอร้องเถิดนะเจ้าคะ!"
ท่านคุโบเดินคอเอียงท่องประโยค"คืนนี้เหรอ?" ซ้ำๆจนออกจากห้องไป...
ส่วนท่านฮงจูอินก็ถึงกับบ่นอย่างระเหี่ยใจว่า "นี่เราพยายามไปเพื่ออะไรกันเนี่ย?"
การออกปากเชื้อเชิญผู้ชายให้ไปเยือนห้องหอ ใครๆเขาไม่ทำกันหรอกนะท่านหญิง!?
-------------------
แต่คำร้องขอของท่านหญิงอัตสึดูเหมือนจะได้ผล เพราะนางกำนัลตำหนักกลางแจ้งมาว่าท่านคุโบจะมาหาท่านมิไดในคืนนี้ ข่าวนี้สร้างความตื่นเต้นดีใจให้กับท่านฮงจูอินอย่างมาก และท่านฮงจูอินก็ถือโอกาสตู่ว่า ที่สำเร็จได้เพราะผลงานของพวกท่านที่ช่วยกันแปลงโฉมใหม่ให้ท่านหญิงแน่ๆ
ส่วนทาคิยามะซึ่งกำลังสูบยาเส้นอยู่นั้น ก็ได้รับข่าวนี้เช่นกัน
-----------------
ขณะท่านมิไดแต่งผมเสร็จ ก่อนจะถึงเวลาที่ท่านคุโบมา ท่านหญิงเอ่ยกับอิคุชิมะอีกว่า
"เขาแสร้างทำเป็นสติไม่สมประกอบหรือเปล่า? ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง แล้วเพราะเหตุผลอะไร? คราวนี้แหล่ะข้าต้องพิสูจน์ให้ได้!"
แม้อิคุชิมะพยายามจะเตือนว่าเป้าหมายของท่านหญิงไม่ใช่เรื่องนี้ แต่ท่านหญิงรีบตัดบท ออกเดินทางไปห้องหอทันที
----------------
ในที่สุดเสียงกระดิ่งก็ส่งสัญญาณว่าท่านคุโบกำลังจะมา ท่านหญิงอัตสึรออยู่แล้ว แต่คราวนี้แววตาท่านหญิงมุ่งมั่นมาก และเมื่อท่านคุโบมาถึง ทุกอย่างก็เป็นไปตามระเบียบปฏิบัติเหมือนเดิม คือมีคนกั้นฉากและนั่งอยู่หลังฉากนั้น
"ท่านพี่เจ้าคะ ที่คืนนี้ท่านพี่รับฟังคำขอร้องของข้าน่ะ ขอขอบพระคุณมากจริงๆเจ้าค่ะ"
"อะไรกัน..ที่ข้ามาที่นี่ก็เพราะมาด้วยเรื่องอื่นต่างหากล่ะ นี่ไง!นี่ไง!" / "ว้าย!!"
ท่านคุโบโยนตุ๊กตาหนูส่ายหัวหลายตัวใส่ท่านหญิง จนท่านหญิงตกใจ!มากมาย
"อย่ามัวแต่วี้ดว้ายสิ ดูโน่นสิ ดูดิ!" ที่ท่านคุโบบอกให้ดู เพื่อให้รู้ว่านั่นมันของปลอมต่างหากเล่า
.
"นึกว่าจะตายเสียแล้ว!" / "อะไรนะ!" / "เปล่าๆเจ้าค่ะ"
"ตามใจท่านพี่เถอะเจ้าค่ะ แต่ว่าก่อนจะคุยกันน่ะ ขอให้คนอื่นออกไปกันก่อนได้มั้ยเจ้าคะ?" / "ให้ออกไป ทำไมล่ะ?"
"ก็เรื่องหนูที่เราจะคุยกันน่ะ ข้ารู้สึกอายมาก คงคุยต่อไม่ได้หรอก ถ้ายังมีคนอื่นอยู่ที่นี่น่ะเจ้าค่ะ" / "งั้นเหรอ?"
หลังจากนั้นท่านคุโบก็สั่งให้คนอื่นๆที่หลังฉากนั่น ให้ออกไปให้หมด(แต่ไม่ค่อยจะยอมออกกันเลย) จึงต้องย้ำ!ว่า "นี่เป็นคำสั่งของข้านะ!" เท่านั้นแหล่ะถึงได้อยู่กัน2ต่อ2สักที
"เอาล่ะ เล่ามาสิ สิ!"
แต่ท่านหญิงก็ไม่ยอมเล่าง่ายๆเพราะ
"
"แต่ว่าก่อนที่จะเล่าเรื่องนั้น" / "อะไรอีกเล่า?" / "มีเรื่องนึงที่ข้าอยากรู้"
"ทำไมเจ้าคะ ทำไมท่านพี่ต้องแสร้งทำเป็นสติไม่สมประกอบด้วย?" สายตาท่านหญิงแสดงออกถึงความจริงใจ เพื่อขอร้องให้ท่านคุโบยอมเปิดใจ
ท่านคุโบนิ่งอึ้ง!อยู่ชั่วครู่ ก่อนที่จะตอบว่า "ข้าก็ไม่ได้สติไม่สมประกอบสักหน่อยนึงนี่"
"ข้ารู้เจ้าค่ะ หากสติไม่สมประกอบจริงๆก็ไม่ต้องแสร้งทำ แต่เพราะท่านพี่ไม่ได้เป็น! ก็เลยจำเป็นต้องแสร้งทำใช่มั้ยเจ้าคะ?"
"พูดอะไรไม่เห็นจะรู้เรืองเลย! แล้วเมื่อไหร่จะคุยเรื่องหนูสักที!"
"ก่อนจะคุยถึงเรื่องหนูต้องคุยถึงเรื่องเป็ด!ก่อนเจ้าค่ะ!" / "เรื่องเป็ดอะไรเหรอ?"
"เมื่อวันก่อนตอนที่ไล่ตามเป็ดในสวนไง ข้ามองเห็นสายตาจริงจังของท่านแล้ว เพราะว่า!สายตาแบบนั้นถึงทำให้ข้าแน่ใจมากขึ้น ว่าที่จริงแล้วท่านพี่ไม่ได้เป็นแบบนั้น!"
"โอ้ว โย่ว โหยว.." ท่านคุโบพยายามจะทำตลกใส่ "หน้าแ
แต่ไม่ทันท่านหญิง เพราะท่านหญิงพุดว่า "ไม่มีประโยชน์หรอกค่ะที่จะทำท่าแบบนั้น เพราะว่าข้าเห็นด้วยสายตาของข้าเองเลย!"
.
ท่านคุโบนิ่งอีกครั้ง..
..
"โอ..ใช่แล้ว..ข้าเป็นปกติ!..เมื่อกี้!ข้าก็บอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ?"
เมื่อท่านหญิงเห็นท่านคุโบยังไม่ยอมเปิดใจให้ จึงนำมือจรดเป็นรูป3เหลี่ยมที่พื้น(ท่าเตรียมเคารพ)พร้อมกับกล่าวด้วยสายตาและน้ำเสียงที่จริงจังอย่างจริงใจ
"ท่านพี่..ข้าน่ะ! เป็นภรรยาของท่านพี่แล้วนะเจ้าคะ" / "ข้ารู้แล้ว ก็เจอกันตอนแต่งงานแล้วไง"
"แล้วกับข้าที่เป็นภรรยาของท่าน ท่านก็ยังแสดงท่าทางหลอกข้าด้วยอย่างนั้นเหรอเจ้าคะ!? ให้ข้าได้เห็นใบหน้าและสายตาแบบที่แท้จริงๆไม่ได้เหรอเจ้าคะ?"
"ใบหน้าที่แท้จริงเหรอ? มันเป็นหน้าแบบไหนเหรอ?" / "ก็ใบหน้า..ที่ข้าเคยเห็นเมื่อตอนนั้นไงล่ะเจ้าคะ!"
"ใช่หน้าตาแบบนี้เหรอเปล่าล่ะ?"แล้วท่านโชกุน ก็แสดงหน้าตาตลกหลายแบบให้ท่านหญิงลองเลือก "หรือว่าหน้าแบบนี้?"
ท่านหญิงชักงอน!ล่ะสิ แต่ท่านคุโบสิ!แน่กว่า! "ข้าเหนื่อยละ นอนเถอะ"
พูดจบท่านคุโบก็ล้มลงนอนหันไปอีกทาง "พอตกกลางคืนทีไรก็ง่วงทุกที"
"ท่านพี่!" / "จริงสิ! แล้วหนู2ตัวผัวเมียนั่นมีลูกด้วยเหรอเปล่า?"
"เอ่อ..เจ้าค่ะ!..มีประมาณ10ตัว!"
แล้วท่านคุโบก็หันกลับมา "แต่ว่าข้ามีลูกไม่ได้หรอกนะ!" / "เอ๋?"
"แล้วก็ไม่คิด..อยากจะมีแม้แต่คนเดียว!" สายตาตลกๆของท่านคุโบพร้อมกับคำพูดประโยคนี้ แม้สายตาท่านจะยิ้ม แต่กลับแฝงความจริงจังที่มีน้ำหนัก! จนน่าตกใจ!
"เจ้าก็นอนซะเถอะ" ท่านคุโบหันหลังกลับไป
"ท่านพี่! ท่านพี่!.."
ไม่มีเสียงตอบของท่านคุโบอีก คราวนี้ท่านหญิงกลับถูกปล่อยให้นั่งงง!อยู่คนเดียว
"มีลูก?..ไม่ได้เหรอ?.."
.
.
อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 69.1
.
.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ถ้าแสดงความเห็นตรงช่องนี้ผมจะได้อ่านทุกความเห็นครับ แต่ถ้าความเห็นไม่ขึ้นอาจเพราะระบบรอตรวจสแปม ต้องรอ1-2วัน / ใหม่ เมืองเอก kaeake@ymail.com