วันจันทร์ที่ 23 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

คืนแต่งงาน 65

atsuhime 65



อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 64




และแล้วพิธีการลำดับสุดท้ายในช่วงเวลากลางคืน นั่นคือพิธีส่งตัวเข้าห้องหอ และก่อนที่จะไปสู่ห้องหอ อิคุชิมะก็คุกเข่าลงและพูดกับท่านหญิงอัตสึอีกครั้ง (ขอเรียกว่าท่านหญิงอัตสึไปก่อนนะครับ แม้ตอนนี้จะเป็นท่านมิไดแล้ว)

"ท่านมิไดเจ้าคะ..งามเหลือเกินเจ้าค่ะ ท่านคุโบเห็นแล้วจะต้องชมแน่ๆเจ้าค่ะ"

ท่านมิไดยิ้มอายๆ

"ท่านมิได ข้าลาแล้วล่ะเจ้าค่ะ" / "จะไปแล้วเหรอ?"

"ข้าอยู่เป็นเพื่อนท่านได้ ถึงตรงนี้เท่านั้นเจ้าค่ะ"

แน่นอน ผู้หญิงเมื่อต้องเข้าหอครั้งแรก ยิ่งกับชายผู้ที่ตัวเองยังแคลงใจด้วยแล้ว ความหวั่นใจย่อมมีมากกว่าปกติ แต่หนทางของท่านมิไดหรือหนทางของลูกผู้หญิง เมื่อมาถึงตรงนี้แล้ว ย่อมต้องเดินหน้าต่อไป

"เข้าใจแล้ว"

"ปรนนิบัติให้ดี ทำให้ท่านคุโบ ชอบท่านให้ได้นะเจ้าคะ" / "รู้แล้วน่า.."


------------------------

ส่วนที่สัทสุมะ นาโอโกโร่นั่งชมแสงเดือนเต็มดวงอยู่ ก็พระจันทร์ดวงเดียวกัน อยู่ที่ไหนก็พระจันทร์เดียวกัน แล้วนาโอโกโร่ก็หยิบเครื่องรางของโอคัตสึออกมาดู ครู่หนึ่งโอชิคะก็เดินมาหา "ท่านพี่ ท่านพี่เจ้าคะ"

"มีอะไรรึ?" เมื่อนาโอโกโร่ได้ยินเสียงเรียก ก็รีบเก็บเครื่องรางนั้นเข้าชายแขนเสื้อ โอชิคะแม้เห็นกิริยานั้นของสามี แต่เธอก็ทำเหมือนไม่เห็น

โอชิคะยิ้ม "เปล่าเจ้าค่ะ"

แล้วนาโอโกโร่ก็นั่งมองพระจันทร์ต่อไป 'แค่เพียงได้รักเขาก็พอ' ทั้งโอชิคะและนาโอโกโร่ก็คงรู้สึกเช่นเดียวกัน..
.
--------------------

ตอนนี้ท่านหญิงอัตสึได้เข้าไปรอในห้องหอแล้ว เสียงกระดิ่งนำทางดังแว่วมาแต่ไกล "นายท่านมาแล้ว!"

เมื่อท่านคุโบเดินเข้ามานั่งในห้องแล้ว นางกำนัลพิธีก็พูดขึ้น "ท่านคุโบ ต่อไปเป็นพิธีเข้าหอ"

"น่าเบื่อออก ไม่ต้องทำแล้วล่ะ" / "แต่..แต่ว่า"

"ข้าไม่ฟ้องใครหรอก เพราะฉะนั้นหมดธุระของเจ้าแล้วล่ะ ออกไปได้แล้วไป" / "แต่.."

"ข้าบอกให้ออกไปได้แล้วไง" / "เจ้าค่ะ"

นางกำนัลพิธีจึงจำต้องออกไป หลังจากนั้นนักบวชหญิง2คน(นักบวชหญิงในศาสนาชินโต) ก็นำฉากมาบังตามากั้น


แล้วทั้งนักบวชหญิง2คน และนางกำนัลรับใช้อีก1คน ก็นั่งลงหลังฉากบังตาแค่นั้น พูดได้ว่าในห้องหอนั้นจะมีคนทั้งหมด 5คน!

ท่านหญิงอัตสึเห็นพิธีการที่มีคนเฝ้าอยู่แบบนี้ครั้งแรก ก็งง! (อย่าว่าแต่ท่านมิไดเลยครับ คนดูก็งง!เหมือนกัน แต่ทำไงได้นี่คือสิ่งที่โชกุนทุกคนและภรรยาของท่านต้องประสบตามๆกันมาเป็นร้อยปีแล้ว อยู่สูงเหนือผุ้คน ก็ลำบากแบบนี้เอง)

"ว่าไงล่ะ?" ท่านคุโบถามท่านมิได / "!?"

แล้วจะให้ทำไงล่ะ? ก็ท่านโชกุนแต่งงานมา3ครั้งแล้วนี่นา? (ท่านหญิงคงจะคิดแบบนี้กระมัง ก็คนมันเขินนี่นะ)

"ข้าเหนื่อยแล้วนะ จะนอนล่ะ" / "เอ๊ะ!"

"เจ้าก็นอนเถอะ"
ท่านคุโบนอนอยู่ใต้ผ้าห่มแล้วอย่างไม่พูดพร่ำทำเพลง แล้วหันหน้าไปอีกทางหลับตาลงทันที แต่!!



"ท่านพี่! ตั้งแต่วันนี้ไป ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วย ถึงข้าจะไม่ใช่คนเก่งกล้าสามารถ แต่ในฐานะมิไดโดโกโระแห่งตระกูลโชกุน ข้าก็จะพยายามทำงานอย่างสุดกำลังเจ้าค่ะ!"

"หนวกหูน่า! เจ้าทำให้ข้าตื่นเลยเห็นมั้ย!" / "อุ้ย!ขออภัยจริงๆเจ้าค่ะ"

ท่านคุโบหันกลับไปนอนต่อ ท่านหญิงก็ไม่รู้จะทำอะไรได้อีก ก็ขอนอนบ้างดีกว่า แต่ท่านหญิงก็ยังคงประหม่าไม่หาย จนกระทั่ง..

"นอนไม่หลับเหรอ?" ท่านคุโบถามทั้งๆที่ยังหลับตา

"เจ้าค่ะ" / "หาเรื่องหนุกๆมาเล่าให้ข้าฟังหน่อยซิ"

"เรื่องสนุกๆเหรอเจ้าคะ?" / "ใช่แล้ว"

ท่านหญิงนึกอยู่แป๊บเดียว "เรื่องฮาริสดีมั้ยเจ้าคะ?" / "เรื่องฮาริส!!"

"เจ้าค่ะ คนที่อยู่ที่ชิโมดะน่ะ เรื่องนี้ท่านพี่คิดว่ายังไงบ้างล่ะเจ้าคะ?"

ท่านคุโบหันกลับมาดุ "เรื่องนั้นมันหนุกตรงไหน เนี่ย! อย่าเอามาพูดกับข้าอีกเชียวนะ!!" / "เจ้าคะ!?"

แล้วท่านคุโบก็หันกลับไปนอนต่อ ท่านหญิงเองก็ไม่รู้จะทำไงได้อีก พยายามหลับดีกว่า แต่..

"เรื่องอื่นมีมั้ยล่ะ? อ้ะ!นึกออกแล้ว เล่านิทานให้ข้าฟังหน่อยสิ"

"ให้ข้าเล่านิทานเหรอเจ้าคะ" / "นิทานปรัมปราน่ะ"

ท่านหญิงคิดแค่แป๊บเดียว "เอ่อ..เริ่มนะ กาลครั้งหนึ่ง ณ.ที่แห่งนึง มีหนูอยู่คู่นึง หนูตัวผู้นั้นชอบเล่นซูโม่เป็นชีวิตจิตใจ.."

"น่าสนใจดีนะ แล้วไงต่อล่ะ?" / "(เงียบ!)"

เมื่อไม่มีเสียงเล่าต่อ ท่านคุโบจึงลืมตาขึ้น หันกลับไปดูท่านหญิง แต่ท่านหญิงหลับสนิทไปแล้ว!

"เอ๊ย!!" ท่านคุโบลุกขึ้นทันที "แล้วมันเป็นยังไงต่อไปล่ะ!?

ก็ยังไม่มีวี่แววว่าท่านหญิงจะตื่น


ท่านคุโบก็เลยเรียกนางกำนัลรับใช้หลังฉาก

"เอาเหล้ามาซิ!" / "เจ้าค่ะ ได้เจ้าค่ะ"

ท่านคุโบก็เลยต้องดิ่มเหล้าเหงาๆเซ็งๆเพียงคนเดียว นั่งมองภรรยาที่กำลังหลับสนิทอย่างมีความสุข..


.
(นี่คือบุคลิกที่คนทั่วไปต้องอิจฉา เมื่อหลับก็คือหลับง่าย! หลับสนิท!คือผู้นำ!)

-------------------------

เช้าวันรุ่งขึ้น ท่านฮงจูอินกับอุตะฮะชิคนสนิทก็รู้เรื่องทุกเรื่องในห้องหอ

ท่านฮงจูอิน "ไม่ได้ทำอะไรกันเลยเหรอ?"

อุตะฮะชิ "เจ้าค่ะ เขาว่าเล่านิทานก่อนนอนเท่านั้นเจ้าค่ะ..มิหนำซ้ำท่านมิไดพูดเรื่องฮาริสขึ้นมาด้วยนะเจ้าคะ" / "พูดถึงฮาริส?"

"ไม่ใช่เท่านั้นนะเจ้าคะ"
แล้วอุตะฮะชิก็เข้าไปกระซิบ

ท่านฮงจูอินได้ยินก็ลมใส่ "หลับไปเสียก่อนด้วย! โอย..แล้วจะมีทายาทได้ไงกัน"

---------------------

ส่วนอิคุชิมะเอง เช้าวันนี้ตื่นสายกว่าปกติ จึงรีบไปหาท่านมิไดทันที แต่ไปไม่ทันได้พบ เพราะท่านมิไดไปไหว้พระทีห้องพระแล้ว..
.
.

4 ความคิดเห็น:

  1. เข้ามารบกวนอีกแล้วค่ะ

    ขอบคุณนะคะ

    ตอบลบ
  2. ในบทที่64คุณจูนอ่านผ่านไปรึยัง

    ผมเพิ่งลงภาพพิธีแต่งงานของท่านหญิงกับท่านคุโบชัดๆสวยๆให้ครับ

    ตอบลบ
  3. ไม่ระบุชื่อ25 พฤศจิกายน, 2552 03:45

    เพิ่งเข้ามาอ่านได้ไม่กี่วันเองค่ะ
    แต่ก้อติดใจจนอ่านซ้ำๆๆ

    ชอบมากๆๆเลย...เขียนได้ดีจริง ๆๆ

    MBA :)

    ตอบลบ
  4. หวัดดีครับคุณmba

    ถ้าทำให้ผู้อ่านชอบได้

    แค่นี้ผมก็ดีใจแล้วครับ

    ตอบลบ

ถ้าแสดงความเห็นตรงช่องนี้ผมจะได้อ่านทุกความเห็นครับ แต่ถ้าความเห็นไม่ขึ้นอาจเพราะระบบรอตรวจสแปม ต้องรอ1-2วัน / ใหม่ เมืองเอก kaeake@ymail.com


ผู้ติดตาม