กิโมโนสีขาว 112

atsuhime 112


อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 111


ช่วงไทโคคุของปีอันเซ (ไทโคคุคือการใช้อำนาจบาตรใหญ่) ไทโรของรัฐบาลบะขุฝุ อี นาโอสุเกะ ใช้กำลังเข้ากวาดล้างฝ่ายต่อต้านอย่างรุนแรง รวมทั้งบรรดาคนที่เคยมีอำนาจในรัฐบาลเดิมเสียนจนหมดสิ้น (เช่นที่สนับสนุนฝ่ายฮิโตะสึบาชิ)

ไทโรอี "ข้าต้องกวาดล้างพวกต้านรัฐบาลเสียให้สิ้นซาก" นี่เป็นคำพูดของไทโรอีที่พูดต่อหน้าท่านโชกุนคนใหม่

โดยเฉพาะคนที่ร่วมมือนำคำสั่งลับจากราชสำนักไปยังสัทสุมะและมิโตะ ผู้ที่ทำหน้าที่เป็นผู้ใหญ่ฝ่ายท่านหญิงอัตสึตอนแต่งงานเข้าบ้านโชกุน คือท่านมุราโอกะ โรโจะแห่งสกุลโคโนเอะและท่านโคโนเอะ ทาดาฮิโระเสนาซ้าย ก็ไม่รอดพ้นน้ำมือของไทโรอีเช่นกัน

บรรดาคนรอบข้างของเท็นโชอินต่างเข้าข่ายมีความผิดเกือบทั้งหมด

ไทโรอี "พวกสัทสุมะเป็นกลุ่มที่สนับสนุนให้ฮิโตะสึบาชิขึ้นเป็นโชกุึนต่อไป หนึ่งในนั้นคือท่านเท็นโชอิน!!รวมอยู่ด้วย" นี่คือคำพูดของไทโรอีที่หมายหัวคนสัทสุมะไว้ ซึ่งได้พูดประโยคนี้ต่อหน้าท่านโชกุนเสียด้วย!!

-----------------------

บทที่112

อีกเพียงไม่กี่วันจะสิ้นปีอันเซที่5 ท่านเท็นโชอินสั่งนางกำนัลนำชุดกิโมโนที่ท่านเคยใส่สมัยยังเป็นมิไดโดโกโระมาแขวนรวมกันอีกครั้งทุกชุดในห้อง

ท่านเท็นโชอิน "พอเอามารวมๆกันแล้ว มีมากมายถึงเพียงนี้เลยหรือเนี่ย"

แต่เมื่อทาคิยามะเดินมาเห็นเข้า "นี่พวกเจ้ามาทำอะไรกันอยู่" (นางกำนัลก็ทำความเคารพทาคิยามะ แม้แต่อิคุชิมะเองก็ยังก้มหัวให้นิดหน่อย)

ทาคิยามะยังไม่รู้ว่าท่านเ็ท็นโชอินก็อยู่ด้วยในห้องด้วย "นี่มันชุดของท่านเท็นโชอินไม่ใช่รึ?"

ท่านเท็นโชอินจึงเดินออกมา "ไม่เป็นไรหรอกทาคิยามะ ข้าให้เอาออกมาเองนั่นแหล่ะ"

ทาคิยามะนั่งลงพูดต่อ "ถ้างั้นก็..ขออภัยนะเจ้าคะ แต่ถึงยังไงก็..." (เวลาทาคิยามะกล่าวขออภัย นางกำนัลที่นั่งอยู่ก็ต้องก้มหัวขอโทษตามด้วย)

อิคุชิมะ "ท่านเท็นโชอินบอกว่าให้นำเสื้อผ้าทั้งหมดมาแบ่งให้กับทุกคนน่ะ" / "อะไรนะ!"

"ตอนนี้ไม่มีท่านพี่แล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องใช้ชุดพวกนี้แล้วล่ะ ข้าอยากให้คนตำหนักในทุกคนเก็บไว้เป็นที่ระลึกน่ะ" ท่านเท็นโชอินกล่าวด้วยรอยยิ้ม เพราะท่านไม่ติดยึดกับข้าวของมีค่าเช่นของพวกนี้ ท่านจึงมีน้ำใจอยากให้เป็นที่ระลึกแก่บ่าวที่คอยรับใช้ท่าน

"ชุดกิโมโนของท่านมิได จะเป็นสมบัติล้ำค่าตลอดไป ทุกคนคงจะตื้นตันมากนะเจ้าคะ" ทาคิยามะเห็นดีเห็นงามไปกับน้ำใจของท่านเท็นโชอินด้วยเช่นกัน

"พวกเจ้าเลือกตามใจชอบเลยนะ" / "เจ้่าค่ะ!!"

แล้วเหล่านางกำนัลก็เข้ามาเลือกหาชุดสวยๆของท่านมิไดโดโกโระกันใหญ่ แต่มีนางกำนัลคนหนึ่งไปหยุดที่ชุดกิโมโนสีขาวที่สวยมาก แล้วถามขึ้น "ท่านเท็นโชอิน แล้วชุดนี้ล่ะเจ้าคะ?" / "ชุดนั้นเหรอ?"

อิคุชิมะเห็นเข้าก็รีบลุกขึ้นดุใส่นางกำนัลคนนั้นทันที "อย่าไปยุ่งกับชุดนั้นเชียวนะ!! นั่นมัน! ชุดที่ท่านเท็นโชอินใส่ในวันแต่งงานนะ สำคัญเสียยิ่งกว่าสิ่งใด ไม่มีทางยกให้กับใครแน่!!" / "ขออภัยเจ้าค่ะ"

"ไม่ต้องทำเสียงดุขนาดนั้นก็ได้ไม่ใช่เหรอ?" ท่านเท็นโชอินเตือน

แล้วอิคุชิมะเดินเข้าไปพินิจชุดกิโมโนขาวตัวนั้นอย่างชื่นชมและรักใคร่!!

ส่วนท่านเท็นโชอินที่มองดูอิคุชิมะอยู่นั้น ท่านก็เกิดหวนคิดถึงเรื่องเมื่อวันก่อน ที่อิคุชิมะมาพูดเกริ่นว่า อยากจะไปจากโออขุแล้ว เมื่อท่านเท็นโชอินคิดถึงเรื่องนั้น ท่านก็รู้สึกกังวลใจขึ้นมา

ชิเงโนะ "ขออนุญาตนะเจ้าคะ ข้าจะมาเรียนว่าท่านคุโบกำลังจะมาที่นี่เจ้าค่ะ" / "ท่านอืเอโมจิเหรอ?" ท่านเท็นโชอินมีสีหน้าดีใจขึ้นมาทันที

---------------------------

ที่ห้องรับรอง

ท่านคุโบอิเอโมจิ "ข้ามาที่นี่เพราะอยากมาเยี่ยมท่านแม่อีกน่ะขอรับ" / "ยินดีมากเจ้าค่ะ ว่าแต่ท่านมีเรื่องอะไรรึเปล่าล่ะ?"

"ท่านอีน่ะ คอยจะขัดขวาง ไม่ยอมให้ข้ามาพบท่านแม่สักที เมื่อเช้าก็....."

แล้วท่านคุโบก็เล่าเหตุการณ์เมื่อเช้าที่พบไทโรอีให้ฟังว่า

ไทโรอี "เรื่องที่ท่านจะเคารพท่านเท็นโชอินเสมือนมารดาของท่านนั้น ไม่เป็นปัญหาอะไรเลย เพียงแต่ว่าตอนนี้ ท่านเป็นผู้นำทหารแล้ว ยังไงก็ขอให้นึกถึงการปกครองเป็นสำคัญด้วย" / "ข้ารู้อยู่แล้วน่า"

"แน่ใจรึขอรับ! ข้าได้ยินมาว่า ท่านแวะไปตำหนักในอยู่บ่อยๆ ไม่ใช่เหรอ?" / "แล้วทำไมล่ะ!?"

"พอถึงวันขึ้นปีใหม่ เราจะต้องเรื่มทำการสอบสวนผู้ที่เกี่ยวข้องกับราชโองการลับนั้นแล้ว" / "แต่นั่นมันคนละเรื่องกับเรื่องท่านแม่นะ!!"

"แต่ข้าคิดว่าคนที่จะถูกสอบสวนนั้น จะเป็นพวกที่เกี่ยวข้องกับท่านเท็นโชอินซะส่วนใหญ่นะขอรับ"

ท่านคุโบได้ยินไทโรอีพูดเช่นนั้น ท่านก็ลุกขึ้นยืนอย่างไม่พอใจ "ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ไม่ใช่เหตุผลที่ข้าจะไปพบท่านแม่ไม่ได้นี่นา!!"

"ท่านคุโบยังเด็กนัก ถึงเวลานี้ข้าจะไม่พูดอ้อมค้อมอีกต่อไปแล้ว! คนที่จะช่วยท่านดูแลบริหารประเทศนี้ต่อไป มีข้าเพียงคนเดียวเท่านั้น!! ไม่ใช่ท่านเท็นโชอิน!! หรือว่าคนในตำหนักในหน้าไหนทั้งนั้น!! ไม่มีซักคน!!"

คำพูดที่ดุดันและตั้งใจจะข่มท่านคุโบของไทโรอี สร้างความขุ่นเคืองใจแก่ท่านคุโบมาก!!

-------------------

เมื่อฟังเรื่องที่ท่านคุโบเล่าจบ

ท่านเท็นโชอิน "อย่างนี้นี่เอง.." / "แต่ว่า..ข้ากลับคิดว่าท่านอีกำลังจะสอบสวนในเรื่องที่ไม่จำเป็น"

"ข้่าเองก็คิดเช่นนั้นน่ะ" / "แต่ท่านอีบอกว่า เพื่อสร้างความแข็งแกร่งให้กับรัฐบาลก็จำเป็นต้องทำ ข้าเองก็ไม่เข้าใจ..ว่าอะไรถูกต้อง..หรือะไรผิดกันแน่!?"

(การสอบสวนของรัฐบาลกับพวกต่อต้าน เป็นไปด้วยความรุนแรงและโหดเหี้ยม)

ท่านเท็นโชอินได้ฟังท่านคุโบพูดแล้ว อยู่ท่านเท็นโชอินก็ค่อยๆยิ้มและหัวเราะขึ้นมา

"ขำอะไรรึขอรับ?" / "เมื่อนานมาแล้ว ข้าเองก็เคยพูดประโยคนี้เหมือนกันนะ"

สิ่งที่ท่านเท็นโชอินหมายถึงว่าเคยพูดประโยคแบบนี้มาแล้วเหมือนกัน ก็คือเมื่อตอนที่โอคัตสึกับนาโอโกโร่กลับจากการไปพบท่านสุโช เหรัญญิกแห่งสัทสุมะในวันก่อนที่ท่านจะเสียชีวิต

ตอนนั้นโอคัตสึก็ยังไม่เข้าใจในสิ่งที่ท่านสุโชสอนเท่าไหร่ เมื่อโอคัตสึออกมาจากบ้านท่านสุโชแล้ว และผ่านมาที่ต้นไม้จุดชมวิวภูเขาซากุระจิมะที่ทั้งสองชอบมาเป็นประจำ

(ในตอนแรกๆผมยังเขียนไม่ละเอียดเท่าไหร่ ตรงจุดนี้ผมได้ข้ามไป แต่ในคลิปของบทที่2จะมีให้ดูอยู่)

โอคัตสึในเวลานั้นได้พูดกับนาโอโกโร่ว่า "ข้าไม่เห็นเข้าใจเลยน่ะ ว่าอะไรถูกหรือว่าอะไรผิดกันแน่? แต่ว่าจะต้องเข้าใจให้ได้ สักวันข้าจะต้องเข้าใจมันให้ไ้ด้" (โอคัตสึเริ่มต้นพูดอย่างน้อยใจ แต่พอช่วงที่พูดท้ายประโยคกลับเริ่มยิ้มแย้มแจ่มใส)

(ขอแทรกหน่อยครับ สิ่งหนึ่งที่สังเกตได้ในตัวโอคัตสึจนมาเป็นท่านหญิงอัตสึ จนเป็นท่านมิได และมาถึงท่านเท็นโชอิน นิสัยอย่างนึงที่เธอมักกระทำเป็นประจำคือ การเปลี่ยนอารมณ์แบบฉับพลัน!! โดยเฉพาะจากโกรธเปลี่ยนฉับพลันมายิ้มแย้ม หรือเสียใจเปลี่ยนฉับพลันมาเป็นยิ้มแย้ม เพียงแค่ในชั่วประโยคเดียวกันนั่นเองครับ)

เมื่อท่านคุโบได้ฟังที่ท่านเท็นโชอินเล่าจบ ก็รู้สึกดีขึ้้นมาก "ข้าเองก็จะต้องเข้าใจให้ได้! ต้องทำให้ได้!"

"จากนี้ไป มีเรื่องอะไรก็มาคุยกัน และเรียนรู้ไปด้วยกันนะ" / "ขอรับ!"

ทั้งสองต่างยิ้มให้กำลังใจแก่กัน ทำให้อิคุชิมะที่นั่งฟังอยู่ด้วยรู้สึกอิ่มใจและเริ่มวางใจในสถานะและบทบาทใหม่ของท่านเท็นโชอิน

----------------------

วันขึ้นปีใหม่ของปีอันเซที่6 ที่สัทสุมะ

ทาเตวากิ "ท่านทาดายุกิน่ะเหรอ?" / โอคุโบะ "ข้าแค่อยากรู้ว่าท่านโคมัทสึ มองว่าท่านทาดายุกิเป็นคนแบบไหนน่ะขอรับ?"

"ทำไมเหรอ?" / "ก็เพราะว่า พวกเราถูกลืมแล้วน่ะสิ แล้วท่านก็ไม่ยอมให้ความช่วยเหลือคิชิโนะสุเกะกับท่านเก็ชโชเลย!"

"แต่ข้าคิดว่า ที่ท่านไซโกได้ไปอามามิโอชิมะนั้น เป็นเพราะได้ท่านทาดายุกิช่วยต่างหากล่ะ"

"ท่านคิดอย่างนั้นเหรอ ข้านึกว่าเรื่องทั้งหมดนี่เป็นเพราะท่านนาริโอกิที่ปลดเกษียณไปแล้วเสียอีก ถ้าอย่างนั้น หมายความว่าจากนี้ไป พวกเราฝากความหวังไว้กับท่านทาดายุกิได้รึขอรับ?" (ในตอนนี้ท่านนาริโอกิท่านพ่อของท่านทาดายุกิล้มป่วยลงแล้ว)

ทาเตวากิเข้าไปพูดใกล้ๆ "ข้าบอกได้แต่เพียงว่า.." / "ขอรับ"

"ท่านทาดายุกินั้นมีความมุ่งมั่น ที่จะสานต่อความตั้งใจของท่านนาริอาคิระจริงๆ" / "แน่ใจเหรอขอรับ?"

"แน่ใจสิ!!"

------------------------

ในวันต่อมา ทาเตวากิได้นำจดหมายเสนอแนวคิดทางการเมืองที่ท่านโอคุโบะเขียนเอง จ่าหน้าท่านเจ้าแคว้นสัทสุมะมาส่งถึงมือท่านทาดายุิกิด้วย

(ท่านทาดายุกิเป็นผู้ปกครองของท่านเจ้าแคว้นคนใหม่ซึ่งเป็นลูกชายคนโตของท่านเอง ที่ยังเด็กอยู่)

ท่านทาดายุกิอ่านชื่อเจ้าของจดหมาย "โอคุโบะ?"

ทาเตวากิ "เขามีความสามารถในการรวบรวมพวกคนหนุ่ม และจะช่วยค้ำจุนอนาคตของประเทศเราต่อไปได้อย่างแน่นอนขอรับ"

"เขามีความสามารถถึงขนาดนั้นเชียวเหรอ?" / "ในวันข้างหน้าเขาจะเป็นบุคคลที่สำคัญต่อสัทสุมะอย่างแน่นอนขอรับ!!"

แล้วท่านทาดายุกิก็เปิดจดหมายที่ท่านโอคุโบะเขียนออกมาอ่าน

"เรื่องหนึ่ง ต้องรวบรวมผู้คนจากที่ต่างๆ แล้วก็ปฏิรูปการปกครองของรัฐบาลและสานต่อความตั้งใจของท่านนาริอาคิระ..."

.

.

อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 113

.

.