วันศุกร์ที่ 22 มกราคม พ.ศ. 2553

บอกท่านฮงจูอิน 108

atsuhime 108


อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 107




ที่ห้องท่านฮงจูอิน ซึ่งท่านฮงจูอินกำลังตัดแต่งดอกไม้เพื่อจัดแจกันอยู่

"เจ้าว่าท่านคุโบเสียซะแล้วเหรอ? โฮ่ะๆๆ.. จู่ๆมาล้อเล่นอย่างนี้ทำไม?" ท่านฮงจูอินถามอย่างเนิบๆ แต่ทั้งสายตาและน้ำเสียงช่างน่ากลัวนัก

ท่านมิไดที่กำลังก้มหัวเคารพต่อท่านฮงจูอินอยู่ ก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาแล้วจึงตอบ "เป็นความจริงเจ้าค่ะ"

พอท่านมิไดพูดจบ ท่านฮงจูอินก็ตัดก้านดอกไม้ แล้วเสียบลงแจกันอีกหนึ่งดอก จึงค่อยพูดขึ้นอีกครั้ง
"เหลวไหล!!"

"มีคนบอกข้าเป็นกรณีพิเศษเจ้าค่ะ" / "ที่ว่าเสียแล้วน่ะ ด้วยเหตุอะไรกัน?"

"กล้ามเนื้อหัวใจตายเลยหัวใจวายเจ้าค่ะ"
ท่านมิไดยังคงก้มหน้าอยู่เล็กน้อย ในขณะที่ตอบท่านฮงจูอิน

(ท่านหญิงตอนนี้วางตำแหน่งมิไดไว้ก่อน แล้วพูดกับแม่สามีเหมือนที่ลูกสะใภ้ควรกระทำอย่างนอบน้อมที่สุด)

"ที่พูดนี่ เจ้าเห็นกับตาตอนตายรึยังไง?" มือที่ถือกรรไกรอยู่ของท่านฮงจูอินเริ่มสั่น

"ไม่เจ้าค่ะ เห็นเพียงหีบรบรจุท่านเท่านั้น"

อุตะฮะชิ "ท่านฮงจูอิน ในตลาดเมืองเอโดะมียาตัวนึงที่ชือ ฉุ (ผงปรอท) หรือว่า? มีคนเอามาใส่ให้ท่านคุโบทาน!?"

คำพูดของอุตะฮะชิ ทำให้ท่านฮงจูอินถึงกับทำกรรไกรในมือหล่น!

"เจ้าเองเหรอ!!?" / "......"

"เจ้าเดาได้ว่าเขาหัวใจวาย เพราะเจ้าเป็นคนเอายาพิษให้เขากิน!"
(ช่วงนั้นโอชิงะเดินมาพอดี จึงแอบฟังอยู่ข้างนอกห้อง)

"ฮึ่ย!!" ท่านฮงจูอินโมโหสุดขีด ลุกขึ้นหยิบดอกไม้ก้านแข็งๆในแจกันมาหนึ่งดอก แล้ววิ่งเข้าไปหวดท่านหญิง กระหน่ำใส่อย่างไม่ยั้งมือ!!

จนอิคุชิมะ และอุตะฮะชิ รีบลุกขึ้นมาห้ามปราม!! "อย่าเจ้าค่ะ!!อย่าเจ้าค่ะ!!"

"อย่ามาขวางข้านะ!!" ท่านฮงจูอินสะบัดจนอิคุชิมะล้มลง

แล้วท่านก็หันไปหยิบดอกไม้ก้านแข้งๆมาอีกกำ! แล้วเข้ามาหวดใส่ท่านหญิงซ้ำ!อีกหลายต่อหลายครั้ง!
โดยที่ท่านหญิงก็ก้มหน้ารับการฟาดของท่านฮงจูอินโดยไม่ขยับหนีไปไหน

"เจ้าทำให้โยชิโนะบุเป็นโชกุนคนต่อไปไม่สำเร็จ เลยแก้แค้นใช่มั้ย!!!"

ท่านฮงจูอินด่าไปก็ฟาดใส่ท่านหญิงไปอย่างไม่ยั้งหลายต่อหลายที จนอุตะฮะชิพยามยามจะเข้ามาห้ามอีก แต่ก็ถูกผลักล้มลงไปอีกคน

"ฆ่าคนแล้วยังมาทำหน้าตาย!! เจ้าบังอาจฆ่าเขา!!"

อุตะฮะชิลุกขึ้นมาห้ามปรามอีก ก็ถูกท่านฮงจูอินผลักกระเด็นไปอีกครั้ง แ้ล้วท่านฮงจูอิน ก็หันกลับไปคว้าเอาเก้าอี้มา ยกขึ้น! หวังจะเอามาทุ่มใส่ท่านหญิง!! อิคุชิมะกับอุตะฮะชิรีบลุกขึ้นพยายามเข้าขวางทันที

ระหว่างนั้นทาคิยามะก็มาถึงพอดี "ท่านฮงจูอิน! กรุณาอย่านะเจ้าคะ!!"

"ไม่ต้องห้ามหรอก!!" ท่านหญิงอัตสึตะโกนขึ้น จนทุกคนในห้องหยุด! รวมทั้งท่านฮงจูอินที่กำลังจะทุ่มเก้าอี้ลงมาใส่ท่านหญิง ก็ถึงกับต้องหยุดชะงักกลางอากาศ!!

"ข้าน่ะ พ่อก็ตาย ท่านพี่ก็ตายแต่ไม่มีใครบอกให้รู้ ตอนนั้นน่ะข้าโกรธแค้นมาก พอนึกถึงตอนนั้นจึงคิดว่าต้องบอกท่าน... สามีตาย ข้ายังเศร้าโศกถึงขนาดนี้ ถ้าเป็นลูกตาย! จะเศร้าสักเพียงไหน!!"

ท่านฮงจูอินได้ฟังจบ ท่านก็ร้องไห้โฮออกมา และไม่คิดทุ่มเก้าอี้ใส่ท่านหญิงอีก แล้วค่อยๆปล่อยเก้าอี้ทิ้งลงไปทางด้านหลังของท่านแทน

"ฮือๆ..หุบปากนะ! หุบปากเลย ไม่ต้องมาหลอกข้าหรอก" ท่านฮงจูิอินทรุดตัวลงนั่งร้องไห้อยู่ต่อหน้าท่านหญิง

"เป็นความจริงเจ้าค่ะ" ท่านหญิงยืนยันในความจริงใจของตน

ตอนนี้ทุกคนในห้อง ทาคิยามะ อิคุชิมะ หรือแม้แต่โอชิงะที่ยืนอยู่หน้าห้อง ทุกคนเริ่มร้องไห้ เพราะต่างเริ่มเข้าใจความรู้สึกของท่านมิได

โดยเฉพาะโอชิงะที่เห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นในห้องนี้ ความโกรธที่นางมีต่อท่านมิไดนั้น กำลังค่อยๆสลายลงไป...

"เป็นความจริงทั้งหมดเจ้าค่ะ" ท่านมิไดยังยืนยันในความจริงใจของตนที่มีต่อท่านแม่ของสามี และเพราะความจริงใจนี้เอง ที่แม้กระทั่งความโกรธดั่งไฟของท่านฮงจูอิน ก็ค่อยๆมอดลงเหลือเพียงน้ำตาแห่งความเสียใจ...
.
.
.
.

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ถ้าแสดงความเห็นตรงช่องนี้ผมจะได้อ่านทุกความเห็นครับ แต่ถ้าความเห็นไม่ขึ้นอาจเพราะระบบรอตรวจสแปม ต้องรอ1-2วัน / ใหม่ เมืองเอก kaeake@ymail.com


ผู้ติดตาม