อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 105
อีกด้านหนึ่งที่สัทสุมะ หลังงานศพของท่านนาริอาคิระผ่านไปโดยราบรื่น ท่านทาดายุกิน้องชายต่างมารดาของท่านนาริอาคิระได้เรียกทาเตวากิมาพูดคุยปรึกษากับท่าน ทีห้องหนังสือในปราสาทสึรุมารุ
ท่านทาดายุกิ "ขอบใจที่ช่วยจัดงานศพ ขอบใจมากๆเลยนะ" / "ต้องทำงานยุ่งๆไว้ จะได้ไม่คิดถึงนายท่านที่เสียไปขอรับ" ทาเตวากิตอบ
ท่านทาดายุกิรินวายแดงให้ทาเตวากิ "ความรู้สึกอาลัยรักอย่างนี้ ยากที่จะมีนายคนไหนได้รับจากบริวาร ถ้าท่านพี่รู้เข้า คงจะดีใจแน่้เลย" / "ขอบพระคุณขอรับ"
แล้วท่านทาดายุกิก็เชิญชวนทาเตวากิดื่ม
"อ้อ..เหล้านี้จากที่ไหนขอรับ?" ทาเตวากิเพิ่งจะเคยลิ้มลองรสชาติครั้งแรก
"ท่านพี่เคยบอกว่า เป็นของฝรั่งเศสน่ะ ท่านพี่เป็นคนหูตากว้างขวาง ติดต่อกับโลกภายนอกเยอะ ไม่เหมือนกับข้า ที่ไม่เคยออกจากสัทสุมะไปไหนเลย ข้าน่ะ! ไม่รู้เรื่องเอโดะ ไม่รู้เรื่องเกียวโต เหมือนคนบ้านนอกน่ะ! เ่อ่อ..เพราะอย่างนั้นน่ะสิ ข้าถึงได้อยากขอร้องเจ้า"
"ขอรับ" / "มาทำงานใกล้ชิดอยู่กับข้าได้มั้ย?"
"ให้ข้าัรับใช้ใกล้ชิดท่านรึขอรับ?!" / "ท่านพี่ข้าชมเจ้าไว้มาก ว่าเป็นคนดี ซื่อสัตย์จงรักภักดี ไม่ทรยศใคร และไม่ทรยศต่อตนเอง"
"ชมเกินไปแล้วขอรับ ข้า..ยังอ่อนประสบการณ์นัก เพื่อนของข้าเคยบอกว่า ข้าน่ะเป็นคนทำอะไรรอบคอบเกินไป จนอาจจะช้าไม่ทันกาลด้วยซ้ำ" / "นั่นแหล่ะ ที่ทำให้ข้าคิดว่า เจ้ามีคุณค่ากว่าใครๆทั้งหมด"
"เอ่อ..ไม่ทราบว่า ท่านมีเป้าหมายอะไรเป็นพิเศษใช่มั้ยขอรับ" / "ก็มีน่ะสิ...ข้าน่ะเลิอกทางเดินไว้แล้วก็คือ อยากจะสานต่องานของท่านพี่ให้สำเร็จตามแผนน่ะ"
"หมายความว่า?" / "ต่อไปนี้ ไม่ว่าจะนานสักแค่ไหน ข้าจะปรับปรุงกองทัพให้เข้มแข็ง เพื่อสนับสนุนเกียวโต มุ่งหน้าสู่เอโดะ ปฏิรูปบะขุฝุที่เละเทะเสียใหม่ให้จงได้!"
"ตั้งใจจะทำอย่างนั้นจริงรึขอรับ?" ทาเตวากิต้องการคำยืนยันที่ชัดเจน
"ตั้งใจทำจริงๆสิ!!" ท่านทาดายุกิตอบด้วยแววตามุ่งมั่นอย่างมั่นใจ
น้ำเสียงมั่นคงจริงใจของท่านทาดายุกิ สามารถเรียกความเชื่อถือแก่ทาเตวากิได้
จากนั้นท่านทาดายุกิ ก็ลุกขึ้นยืน ขอชนแก้วกับทาเตวากิ กริ๊ง!!
"มาช่วยกันทำงานนะ" / "ขอบพระคุณที่ไว้ใจข้าขอรับ"
แล้วทั้งสองคนก็ดื่มเพื่อสัญญาต่อกัน
"แต่ว่า...มีปัญหาอยู่อย่างนึง" / "อะไรขอรับ?"
"อยู่ที่พ่อของข้าเองแหล่ะ"
----------------------------
นั่นก็คือ ท่านนาริโอกิ อดีตเจ้าแคว้นแห่งสัทสุมะนั่นเอง
โอยุระ "ท่านจะกลับสัทสุมะรึเจ้าคะ" / "ก็กลับน่ะสิ ถามได้!" ท่านนาริโอกิซดน้ำชาดังซวบ!!
"เฮ่อ..ทำไมถึงพูดอย่างนั้นล่ะเจ้าคะ? งานทางสัทสุมะน่ะ ปล่อยให้ท่านทาดายุกิทำไปก็ดีแล้ว" โอยุระพยายามพูดเข้าข้างลูกชายของตน
"ปล่อยให้เขาทำไม่ไ้ด้หรอกน่า!! เพราะอี นาโอสุเกะได้เป็นไทโร มีอำนาจสูงสุดในบะขุฝุ ตั้งท่านโยชิโตมิเป็นทายาทโชกุน สัทสุมะของเราสนับสนุนฮิโตะสึบาชิมาตลอด จะต้องโดนเล่นงานหนักแน่ ข้่าจะต้องกลับไปป้องกันบ้านเมืองของเราละ"
"จะยังไงก็ตาม ท่านทาดายุกิทำได้เจ้าค่ะ!!" / "แล้วข้าจะแสดงฝีมือปกป้องสัทสุมะให้ดูแล้วกัน ฮ่าๆๆๆ...ฮ่าๆๆๆ..."
"เฮ่อ..." ท่านโอยุระออกอาการเซ็งกับคนแก่หลงตัวเองชัดๆ
(ถึงตอนนี้ ผู้คนภายนอกยังไม่รู้ข่าวที่ท่านโชกุนอิเอซาดะสิ้นแล้ว)
------------------------------
แล้วทาเตวากื ก็กลับไปบอกข่าวที่ตนจะทำงานให้ท่านทาดายุกิแก่พวกเพื่อนๆซามุไรระดับต่ำให้รับรู้ (เหล่าซามุไรระดับต่ำกำลังร่วมดื่มเหล้าพูดคุยกันอยู่หลายคน)
นาสะฮะระ "แบบนี้ ท่านทาดายุกิก็จะได้เป็นเจ้าแคว้นสัทสุมะ แปลว่า ท่านทาดายุกิก็จะมีอำนาจกุมกำลังทั้งหมด"
"ใช่แล้ว! ในที่สุดลูกของโอยุระก็จะได้กลายเป็นเจ้านายชองพวกเราไงล่ะ ใช่มั้ย! ท่านโคมัทสึ??" โอยามะที่เริ่มเมานิดๆถามทาเตวากิอย่างมีอารมณ์
"ก็ทำนองนั้น..." ทาเตวากิตอบอย่างลำบากใจ เพราะเข้าใจความเกลียดชังเก่าๆของเพื่อนที่มีต่อโอยุระแม่ของท่านทาดายุกิ
ยูสุเกะ "สนุกแน่ล่ะที่นี้" / "ใช่ สนุกแน่ๆ" ชิงโกเข้าเสริม
อิจิชิ "ไม่ใช่แค่ท่านทาดายุกิคนเดียวนะ ยิ่งถ้าท่านนาริโอกิกลับมาล่ะก็ ต่อไป ก็ไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้นอีก เดาไม่ถูกเลยล่ะ"
ท่านโอคุโบะคงได้แต่นั่งฟังเพื่อนๆบ่น เพราะเข้าใจความรู้สึกเพื่อนๆทุกคนดี แต่ท่านโอคุโบะก็เข้าใจความลำบากใจของทาเตวากิด้วยเช่นกัน
------------------------------
เมื่อทาเตวากิได้ปลีกตัวออกมานั่งชมพระจันทร์เต็มดวงทางด้านนอก เผื่อว่าจะอารมณ์จะดีขึ้น ท่านโอคุโบะจึงตามออกมาคุยด้วย
โอคุโบะ "จะไปรับใช้ใกล้ชิดท่านทาดายุกิเหรอ?" / "ใช่ แต่ไม่รู้ว่า..มันจะดีรึเปล่านะ" พอเห็นเพื่อนๆบ่น ทาเตวากิก็ชักลังเล
"ก็ดีแล้วนี่นา" / "เอ๋?"
"ข้าดีใจด้วยนะ โอกาสแบบนี้ หาได้ยากต้องคว้าไว้" / "..?!?.."
"ไม่เชื่อเหรอ?" / "ก็นิดหน่อย" ทาเตวากิงง!ว่าทำไมท่านโอคุโบะกลับเห็นด้วย
"ข้าเคยเห็นคนมีอำนาจส่วนใหญ่ มักใช้อำนาจในทางที่ไม่ถูกไม่ควร เพียงเพื่อต้องการขยายอิทธิพลของตน เมื่อก่อนข้าจึงเกลียดคนพวกนี้ แต่ว่า..เดี๋ยวนี้ความคิดข้าเปลี่ยนไปแล้ว.." / "เปลี่ยนไปยังไงเหรอ?"
ท่านโอคุโบะลุกขึ้นมองฟ้า "ข้าคิดว่าควรนำอำนาจของพวกเขา มาใช้ให้เป็นประโยชน์เพื่อช่วยให้เราบรรลุเป้าหมายในที่สุด น่า่จะีดีกว่า"
ท่านโอคุโบะนั่งลงอีกครั้งเพื่อขอร้องต่อทาเตวาิกิ "ขอให้ท่านจงทำเต็มกำลังเถอะ ถ้าท่านได้เป็นใหญ่เป็นโตล่ะก็ สักวันนึง.. พวกข้าจะอาจมีโอกาสได้ทำงานให้ท่านไงล่ะ"
"ข้่าจะขอจำคำท่านไว้"
นี่เป็นอีกครั้งที่ท่านโอคุโบะชี้แนะแก่ทาเตวากิ...
.
.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ถ้าแสดงความเห็นตรงช่องนี้ผมจะได้อ่านทุกความเห็นครับ แต่ถ้าความเห็นไม่ขึ้นอาจเพราะระบบรอตรวจสแปม ต้องรอ1-2วัน / ใหม่ เมืองเอก kaeake@ymail.com