คำสั่งเสียสองข้อ 103

atsuhime 103


อ่านเจ้าหญิงอัตสึทีี่รัก 102


เดี๋ยวนี้ในแทบทุกเช้า ท่านมิไดจะรีบมองหาอิคุชิมะทันทีด้วยความเป็นห่วงเหมือนในช่วงหลายๆวันที่ผ่านมา แต่ในวันนี้อิึุชิมะก็ไม่ได้หายไปไหน แต่กลับนั่งหน้าเศร้าอยู่ข้างนอกเมื่อมองจากห้องของท่านมิได พอท่านมิไดกำลังจะเข้าไปหา แต่เผอิญฮัทสึเสะได้มาแจ้งว่าทาคิยามะมาขอพบท่านมิไดอีก

ที่ห้องรับรอง ทาคิยามะมารออยู่ก่อนแล้ว (ตอนนี้อิคุชิมะก็เข้ามาในห้องแล้วเช่นกัน)

ท่านมิได "คราวก่อนขอโทษนะ เพราะว่ามีเรื่องต้องตรวจสอบก่อนที่จะฟังเจ้าพูดน่ะ"

ทาคิยามะ "คือเรื่องท่านคุโบใช่รึเปล่าเจ้าคะ?" / "ใช่ แต่มีอะไรอีกรึ?"

"ท่านคุโบกำลังไม่สบายเจ้าค่ะ" / "ป่วยเหรอ?"

อิคุชิมะ "แล้วป่วยตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?" / "ไม่สบายมาครึ่งเดือนแล้วเจ้าค่ะ แต่ตอนนั้นหมอบอกว่ากล้ามเนื้อหัวใจเป็นเหน็บชานิดหน่อย ไม่หนักหนาอะไรเจ้าค่ะ"

"รู้แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่ตอนนั้นล่ะ!?" / "ข้าถูกห้ามไม่ให้บอกเจ้าค่ะ"

"ท่านแม่สั่งเหรอ?" / "แต่ตอนนั้นจนถึงเดี๋ยวนี้ ท่านฮงจูอินก็ยังไม่ทราบว่าท่านคุโบมีอาการอย่างไรบ้างเจ้าค่ะ"

เมื่อท่านมิไดรู้แล้ว ก็รีบลุกเพื่อจะไปหาท่านคุโบทันที แต่ทาคิยามะรีบห้ามไว้

"ท่านมิไดหยุดก่อนนะเจ้าคะ!!" / "ไม่หยุด!!"

"ข้าจะไปดูให้นะเจ้าคะ แล้วจะขอร้องให้ท่านได้เข้าพบให้ได้นะเจ้าคะ ตอนนี้กรุณารอ! รอสักพักเถอะเจ้าค่ะ" / "ถอยไป! ปล่อยข้านะ!!"

ท่านมิไดกำลังจะไปพบท่านคุโบให้ได้ แต่ตอนนั้นเองฮัทสึเสะก็เข้ามา "ขออนญาตเจ้าค่ะ ทางสัทสุมะส่งคนมาแจ้งข่าวด่วน!เจ้าค่ะ"

"จากสัทสุมะเหรอ!?"

-----------------------

ตอนนี้ทาคิยามะออกไปจากห้องรับรองแล้ว และคนจากสัทสุมะก็เข้ามาพบท่านมิได เพื่อแจ้งข่าวด่วน

"ท่านพ่อน่ะเหรอ.. เสียแล้ว.." ท่านมิไดแทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

"วันที่8 เดือน7 ท่านออกคุมการซ้อมรบ เพื่อเตรียมกองทัพสมัยใหม่ไว้ให้แก่สัทสุมะ เย็นวันนั้นท่านป่วยไข้สูง และปวดท้องรุนแรงมาก เป็นอย่างนั้นหนักขึ้นทุกที จนกระทั่งใกล้รุ่งวันที่16 ท่านก็ไปสวรรค์ ศิริรวมอายุได้50ปีเท่านั้นเองขอรับ"

"ไม่จริง..โกหกข้าใช่มั้ย..?"

"ท่านเป็นคนที่..จะทำอะไรก็นึกถึงแต่บ้านเมืองและประชาชนเท่านั้น.. อายุแค่50ปีเท่านั้นก็เสียซะแล้ว.." อิคุชิมะเสียใจที่สุด น้ำตาไหลอาบสองแก้ม "น่าเสียอาย.. เศร้าใจ..จนไม่รู้จะว่าอย่างไรแล้ว.."

----------------

ท่านหญิงอัตสึได้นำกล่องจดหมายฉบับสุดท้ายของท่านพ่อนาริอาคิระที่ส่งมานานแล้วออกมา ซึ่งท่านหญิงยังไม่ได้เปิดอ่าน

ท่านหญิงค่อยๆแกะเชือกสีดำที่ผูกกล่องไว้ออก และค่อยๆคลี่จดหมายที่เขียนด้วยลายมือของท่านพ่อออกอ่าน

ท่านนาริอาคิระ "โออัตสึ สบา่ยดีเหมือนเดิมมั้ย?" / "ท่านพ่อ"

"มีเรื่องที่พ่ออยากจะบอกเจ้าให้ได้ เลยหยิบพู่กันมาเขียน ก่อนอื่นพ่อต้องขอโทษเจ้า" / "ขอโทษ?"

"ข้าได้ทำให้เจ้าต้องขมขื่น จากที่ถือสิทธิไปขอเจ้ามาเป็นบุตรบุญธรรม พรากเจ้ามาจากพ่อแม่ ผลักเจ้าเข้าไปในปราสาท เพื่อจะให้เจ้าเป็นมิไดโดโกโระของโชกุน มิหนำซ้ำ! ยังบังคับให้เจ้าทำงานเรื่องทายาทโชกุน ทำให้เจ้าต้องลำบากใจนัก นึกขึ้นมาแล้ว รู้สึกผิดจริงๆ" / "ท่านพ่อ"

"ยิ่งกว่านั้น สถานการณ์อาจจะทำให้สัทสุมะกลับกลายเป็นศัตรูกับเจ้าในวันหนึ่งข้างหน้า" / "กลายเป็นศัตรู?"

"หากวันนั้นมาถึง จงเดินไปตามทางที่เจ้าเชื่อ ไม่ต้องพะวงกับคำสั่งของพ่อ.. เพราะเจ้าเป็นคนอย่างนั้น พ่อจึงเลือกเจ้าเป็นลูกสาวบุญธรรม"

เมื่ออ่านจดหมายจบ ตอนนี้ท่านหญิงน้ำตาไหลอาบสองแก้ม

"ท่านพ่อ.." แต่ท่านมิไดร้องไห้ยังไม่ทันจะหยุด

ระหว่างนั้นจู่ๆฮัทสึเสะก็เข้ามาอีก "ท่านมิได" / "มีอะไรอีกเหรอ?"

"ท่านทาคิยามะ กับท่านที่ปรึกษาคุเสะมารอพบที่ห้องรับแขกเจ้าค่ะ" / "ที่ปรึกษาเหรอ?"

ท่านมิไดแปลกใจที่อยู่ๆก็มีที่ปรึกษามาขอพบ เพราะร้อยวันพันปีก็ไม่เคยได้พบที่ปรึกษาคนไหนที่ห้องรับรองของท่านอีกเลย หลังจากที่เคยพบกับท่านที่ปรึกษาอาเบะเ็ป็นคนสุดท้าย

----------------------------------

Shimazu Nariakira

ขอสรุปในบทนี้ว่า ท่านนาริอาคิระได้ขอโทษท่านหญิงจากการที่รับท่านหญิงมาเป็นบุตรบุญธรรม (ก่อนหน้าท่านนาริอาคิระก็ได้ขอโทษทาเตวากิหรือนาโอโกโร่แล้วก่อนสิ้นใจ จากที่ท่านได้ไปแย่งโอคัตสึมา)

ท่านนาริอาคิระเข้าใจสถานการณ์ที่ลำบากของท่านหญิงในตำแหน่งมิไดโดโกโระสำหรับในเรื่องทายาทโชกุน และท่านนาริอาคิระก็คาดการณ์ไว้ว่า หากอนาคตสัทสุมะจะต้องเป็นศัตรูกับบะขุฝุและโทกุกาวะ ขอให้ท่านหญิงอัตสึจงทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ไม่ต้องห่วงหรือกังวลใดๆทั้งสิ้น

.

.

อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 104
.

.