วันอาทิตย์ที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2553

ท่านโชกุนอิเอซาดะ 104

atsuhime 104


อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 103



เมื่อท่านมิไดไปถึงห้องรับรอง ทาคิยามะกับที่ปรึกษาคุเสะมารออยู่ก่อนแล้ว

ท่านมิไดมา ทั้งที่คราบน้ำตาก็ยังไม่ทันจะแห้ง และเริ่มถามขึ้นก่อน "อาการท่านพี่เป็นยังไงบ้าง?"

ทาคิยามะ "เรื่องนั้น... ข้าเสียใจ..ต้องขออภัยอย่างสูงเจ้าค่ะ... ท่านโชกุนอิเอซาดะ..ป่วยด้วยโรคหัวใจแล้วหัวใจล้มเหลว ถึงแก่กรรมไปแล้วเจ้าค่ะ"

เหมือนฟ้าผ่าซ้ำลงกลางใจท่านมิไดซ้ำอีกครั้ง!!

"นี่เจ้า..กำลังพูดว่าอะไรนะ?" / "จนถึงวันนี้ ที่จริงข้าก็ยังแจ้งให้ท่านมิไดทราบไม่ได้ แต่ท่านคุโบที่เสียไปรักและเมตตาท่านมิไดจนพวกผู้ใหญ่ฝ่ายหน้ารู้กันหมด ก็เลยยอมอนุญาตเป็นกรณีพิเศษ พอได้รับอนุญาต ข้าก็รีบมาบอกเป็นการส่วนตัวเจ้าค่ะ"

"ท่านเสียตั้งแต่เมื่อไหร่?"


ท่านคุเสะ
"ตั้งแต่วันที่6เดือน7 ขอรับ"

"เสียตั้งเกือบเดือนนึงแล้วไม่ใช่เหรอ!? ทำไมไม่บอกข้า!? ทั้งๆที่ข้าเป็นภรรยาน่ะ!!"
ท่านมิไดทั้งโกรธทั้งเสียใจจนระเบิดอารมณ์ออกมา

"ข้าทราบว่าท่านจะต้องโกรธมากแน่ขอรับ แต่ตามธรรมเนียมโบราณ หลังจากโชกุนถึงแก่กรรมแล้ว จะต้องตั้งศพไว้เตรียมทำพิธีไม่น้อยกว่า30วันขอรับ เพราะว่า จะต้องรอที่ปรึกษามาเตรียมงานให้เสร็จ แล้วที่ปรึกษาจึงจะแจ้งให้ทราบขอรับ"

ท่านมิไดลุกขึ้นยืน "พาข้าไปซิ...พาข้าไปที่ห้องท่านพี่ที่ฝ่ายหน้าเดี๋ยวนี้เลย!!"

----------------------------

เมื่อท่านมิไดไปถึงห้องที่ฝ่ายหน้าของท่านโชกุน ที่ใช้เป็นห้องจัดพิธีศพ ท่านมิไดหยุดอยู่ที่หน้าประตูที่ถูกปิดไว้อยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะสั่งซามุไรหน้าห้อง

ท่านมิได
"เปิดประตู"

เมื่อประตูได้เปิดออก ภาพที่เห็นก็ืคือหีบบรรจุศพของท่านอิเอซาดะที่คลุมด้วยผ้าสีขาวสะอาด ตั้งอยู่อย่างประณีตและเรียบง่ายตามพิธีมาแต่โบราณ ท่านมิไดค่อยๆก้าวเข้ามาในห้องพิธีด้วยหัวใจที่แหลกสลาย ไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ได้เห็น ไม่อยากจะเชื่อกับเรื่องที่เกิดขึ้น ท่านมิได้เริ่มร้องไห้มากขึ้นๆ

แล้วท่านมิไดหวนนึกถึงวันสุดท้ายที่ได้พูดคุยกับท่านคุโบในคืนนั้น

ท่านคุโบ "ขอโทษนะข้าไม่เป็นนกละ เกิดเป็นข้าอย่างนี้แหล่ะดีแล้ว จะได้มาพบกับเจ้าไงล่ะ"

ท่านมิได "ท่านพี่เป็นยอดบุรุษของญี่ปุ่นเจ้าค่ะ" / "ยอดบุรุษเหรอ?"

"เจ้าค่ะ ไม่ใช่เพราะท่านเป็นโชกุนนะ แต่ท่านพี่เป็นยอดบุรุษของญี่ปุ่นสำหรับข้าน่ะเจ้าค่ะ"

--------

เมื่อท่านมิไดทรุดตัวลงต่อหน้าหีบบรรจุศพของท่านคุโบ

"ทำไมท่านพี่จะต้องไปอยู่ในที่แบบนั้นด้วยล่ะเจ้าคะ...ฮือๆ..."

ท่านหญิงอัตสึร้องไห้ฟูมฟายอย่างคนสื้นหวังที่เหมือนสิ้นแล้วทุกสิ่ง ที่ต้องพลักพรากจากท่านคุโบไปชั่วนิรันดร

(คงไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆ ได้ดีไปกว่าดูจากคลิปเอาเองครับ ว่าท่านหญิงอัตสึเสียใจมากเพียงใด)


ตราประจำตระกูลโทกุกาวะ

ท่านโชกุนอิเอซาดะ โชกุนคนที่13 อยู่ในตำแหน่งเพียง 5ปี ค.ศ.1853-1858
.
.
.
.

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ถ้าแสดงความเห็นตรงช่องนี้ผมจะได้อ่านทุกความเห็นครับ แต่ถ้าความเห็นไม่ขึ้นอาจเพราะระบบรอตรวจสแปม ต้องรอ1-2วัน / ใหม่ เมืองเอก kaeake@ymail.com


ผู้ติดตาม