ศรีภรรยาแห่งโทกุกาวะ 99

atsuhime 99


อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 98


และแล้ว บะขุฝุก็ส่งหนังสือแต่งตั้งไทโร มาถึงคฤหาสน์ของท่านอี ในวันที่22 เมษายน ในปีอันเซที่5 (ค.ศ.1858)

-----------------

ที่ห้องพักของท่านมิได

อิคุชิมะ "ตอนนี้ท่านอีได้เป็นไทโรเสียแล้ว ท่านโยชิโตมิก็ต้องได้เป็นโชกุนคนต่อไปแน่นอน ถ้าเป็นอย่างนั้น ฝ่ายคิชูก็จะได้ปกครองบ้านเมือง กรุณาอย่าให้มันต้องเกิดขึ้นเลยเจ้าค่ะ ข้าขอร้อง! ขอความกรุณาด้วยเจ้าค่ะ" อิคุชิมะก้มหัวทั้งน้ำตา

ท่านมิได "พอเถอะ...อิคุชิมะ"

"ตอนนี้ความหวังของข้ามีเพียงแค่นี้เท่านั้นเจ้าค่ะ เพื่อให้งานนี้สำเร็จ ข้าจึงติดตามท่านมิไดมาจนถึงที่นี่นะเจ้าคะ ข้าติดตามรับใช้ใกล้ชิดท่านมา ถึงวันนี้ก็6ปีกว่าแล้ว ท่านมิไดลืมเรื่องนี้..ท่านลืมได้ลงคอรึเจ้าคะ!!?"

"อิคุชิมะ ข้าเป็นคนในสกุลโทกุกาวะนะ ข้าต้องอุทิศเพื่อท่านพี่เท่านั้น" / "ท่านมิได...ฮือๆ..."

อิคุชิมะเสียใจอย่างที่สุด ที่ตอนนี้ตนเองได้ทำงานในหน้าที่ล้มเหลวไปแล้ว และด้วยเหตุผลของคำว่าหน้าที่ หน้าที่ของศรีภรรยาแห่งโืทกุกาวะของท่านมิได ก็เป็นเหตุผลที่อิคุชิมะเองไม่อาจจปฏิเสธได้

"ขอโทษนะ อิคุชิมะ" ท่านมิไดเข้าใจอิคุชิมะ และเสียใจต่อความผิดหวังของอิคุชิมะเช่นกัน

"เสียใจเหลือเกินเจ้าค่ะ...อิคุชิมะ เสียใจจริงๆเจ้าค่ะ"

"อภัยให้ข้าด้วย"

-----------------------------

ขอแทรก ท่านมิไดนั้นไม่ได้ทรยศท่านนาริอาคิระ ท่านได้ทำตามคำสั่งของท่านนาริอาคิระอย่างดีที่สุดแล้ว แต่มันไม่สำเร็จ และในฐานะที่มาเป็นมิไดโดโกโระ ท่านหญิงอัตสึเป็นคนในสกุลโทกุกาวะแล้ว หน้าที่ของภรรยาในการช่วยปกป้องตระกูลก็คือหน้าที่ๆสำคัญที่สุดในเวลานั้นๆ

ยกตัวอย่างเช่น สเวน โกรันอีริคสันโค้ชฟุตบอลชาวสวีดิชไปเป็นโค้ชให้ทีมชาติอังกฤษ แต่เมื่อเวลาที่ทีมชาติสวีเดนชาติของโค้ชอีริคสันต้องมาแข่งกับทีมอังกฤษ

อีริคสัน เมื่อเป็นโค้ชให้อังกฤษก็ต้องทำหน้าที่ในเวลานั้นให้ดีที่สุด ต้องทำทีมอังกฤษให้แข่งสู้กับทีมสวีเดนอย่างสมศักดิ์ศรี สมมุติว่าแม้หากอังกฤษจะชนะสวีเดนได้ ก็ไม่มีใครประณามว่าโค้ชอีริคสันทรยศต่อชาติบ้านเกิดเมืองนอน

เพราะคนที่มีจิตสำนึกที่ดีในเรื่องความรับผิดชอบต่อหน้าที่ ย่อมรู้และเข้าใจดีว่า โค้ชอีริคสันได้ทำหน้าที่สมกับเป็นคนสวีดิชที่ดี ที่ต้องมีควาามรับผิดชอบในหน้าที่ที่ตนเองรับผิดชอบ

--------------------------

เวลาเดียวกันนั้นที่ปราสาทสึรุมารุ ในห้องทำงานหนังสือของท่านนาริอาคิระ

ทาเตวากิ "เป็นอะไรไปรึขอรับ?"

"เปล่า..จู่ๆก็นึกถึงโออัตสึขึ้นมาเฉยๆน่ะ" ท่านเจ้าแคว้นตอบ

"นึกถึงท่านมิไดรึขอรับ?" / "หมู่นี้ อยู่ดีๆก็นึกถึงเรื่องที่ผ่านไปนานแล้ว...อาการแบบนี้ ข้าคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานล่ะมั้ง"

"อย่าพูดอย่างนั้นสิ! ไม่เป็นมงคลเอาเสียเลย!" อยู่ๆทาเตวากิก็เสียงดังขึ้นมา "ขออภัยขอรับ"

ท่านนาริอาคิระหัวเราะพอใจ "ข้าน่ะมีลูกน้องดีๆทั้งนั้นเลยนะ คิโยมิชิก็ดี เจ้าก็ดี แค่นี้..ข้าก็มีความสุขมากแล้วล่ะ"

------------------------------

คืนนั้นท่านคุโบก็มาพักกับท่านมิไดอีกเช่นเคย ขณะที่ท่านคุโบนั่งอยู่บนที่นอนแล้ว ท่านคุโบนิ่งเงียบและดูอิดโรย

ท่านมิไดจึงเอ่ยถามขึ้นก่อน "ดูเหมือนว่าท่านพี่เหนื่อยมากเลยนเจ้าคะ" / "เพราะมีแต่เรื่องโน้นเรื่องนี้ต้องทำไม่หยุดเลย"

"ต้องถนอมร่างกายไว้บ้าง..นอนพักผ่อนเถอะเจ้าค่ะ"

เมื่อท่านคุโบนอนลงแล้ว ก็พูดขึ้นอีก "โชกุนคนต่อไปน่ะข้าตัดสินใจเลือกได้แล้ว" / "เจ้าค่ะ"

"ข้าจะให้โยชิโตมิแห่งคิชูเป็นทายาท" / "อย่างนั้นรึเจ้าค่ะ"

"เจ้าไม่อยากรู้เหตุผลหรือไง?" / "ข้าน่ะ เคารพความคิดของท่านก็พอแล้วล่ะเจ้าค่ะ"

"แบบนี้มิไดก็ไม่น่าสนใจแล้วสินะ" (ท่านคุโบแซว)

"งั้นอยากรู้ก็ได้เจ้าค่ะ" / "อย่างนี้ค่อยน่าคุยด้วยหน่อย" แล้วท่านคุโบก็ลุกขึ้นนั่งอีก ท่านมิไดคอยพยุงช่วย

"ที่ท่านพี่เลือก.. เพราะเกลียดท่านโยชิโนะบุหรือเจ้าคะ?" / "ถึงจะเกลียดแค่ไหน มันก็ต้องมีเหตุผลอื่นๆประกอบด้วยนะ"

"ที่ข้าเลือกน่ะ เพราะโยชิโตมิอายุยังน้อย" / "เพราะอายุน้อย?...มันเกี่ยวกันยังไงข้าไม่เข้าใจ"

"แต่ก่อนข้าน่ะไม่คิดเลยว่าควรให้ผู้หญิงมายุ่งเกี่ยวกับการเมือง แต่พอข้าได้รู้จักเจ้า ความคิดของข้าก็ค่อยๆเปลี่ยนไปทีละนิด เจ้าน่ะเป็นมิตรแท้ที่ใจกว้าง ความคิดลึกซึ้ง รอบรู้นักที่ข้าก็เคยมองข้ามไป" / "...!??..แล้ว??"

"โยชิโตมิยังเด็ก ถ้าให้เขาเป็นโชกุนคนต่อไปตอนนี้ แล้วให้เจ้าเป็นผู้ปกครองเขาจะเป็นประโยชน์อย่างมาก ตอนโยชิโตมิว่าราชการ ข้าอยากจะให้เจ้าไปนั่งอยู่ข้างๆเขา ช่วยเขาปกครอง.." / "ข้าน่ะเหรอ? ทั้งที่ข้าเป็นผู้หญิงแบบนี้น่ะรึเจ้าคะ"

"เพราะหากเลือกโยชิโนะบุที่อายุมากกว่า เขาก็ต้องไม่ยอมให้ผู้หญิงมานั่งว่าราชการแน่ เรื่องนี้!ข้าจะพูดกับอี เพื่อให้ความตั้งใจของข้าเป็นจริง "

"ขอบพระคุณที่ท่านพี่คิดเผื่อข้าขนาดนั้น แต่ว่า..คิดตอนนี้มันเร็วเกินไปหน่อยมั้ยเจ้าคะ? โชกุนคนปัจจุบันคือท่านพี่นะ ท่านยังมีอนาคตอีกนานนะเจ้าคะ" / "ก็หวังว่าอย่างนั้น" ท่านคุโบตอบอย่างเศร้าๆ

"ขอความกรุณา อย่าทำหน้าแบบนั้นได้มั้ยเจ้าคะ มันเหมิอนกับท่านรู้ตัวว่าจะ..."

ท่านคุโบรีบหันมาหาท่านมิได และเข้าไปมองหน้าท่านมิไดใกล้ๆ

"มีอะไรรึเจ้าคะ?" / "ข้าอยากจะดูหน้าเจ้า ดูให้ดีๆเก็บไว้ในใจ จะได้ไม่มีวันลืมเจ้าไงล่ะ"

"อีกแล้ว" ท่านมิไดน้ำตาชักคลอ "ข้าไม่อยากฟังท่านพี่พูดเหลวไหลแบบนี้เลยเจ้าค่ะ!" น้ำเสียงท่านหญิงชักงอน!!

ท่านคุโบจึงเข้าไปกอดท่านมิไดจากทางด้านหลัง (นี่เป็นครั้งแรกที่ท่านคุโบกอดท่านมิได!)และกอดไว้อย่างนั้น

"ข้าอยากจะถามอะไรเจ้าอย่างนึง" / "เจ้าค่ะ"

"การที่ต้องมาเป็นภรรยาของข้า ที่ไม่มีอำนาจแถมร่างกายอ่อนแอ เจ้าเสียใจบ้างมั้ย?"

"ไม่เลยเจ้าค่ะ" / "พูดจากใจจริงเหรอ?"

ท่่านมิไดค่อยๆหันมา มองตาท่านคุโบ "ท่านพี่น่ะ เป็นยอดบุรุษของญี่ปุ่นเจ้าค่ะ"

"ยอดบุรุษ?" / "เจ้าค่ะ! ไม่ใช่เพราะท่านเป็นโชกุนนะ ท่านเป็นยอดบุรุษของญี่ปุ่น สำหรับข้าน่ะเจ้าค่ะ...การที่ได้มาเป็นภรรยาของท่านพี่ ข้าคิดว่า...มีบุญมากเจ้าค่ะ"

ท่านคุโบมองตาท่านมิได ท่านมิไดก็มองตาท่า่นคุโบ แล้วท่านคุโบก็นั่งลงอย่างสบายๆอีกครั้ง นิ่งคิดสักครู่แล้วก็บอกแก่ท่านมิไดว่า

"ถ้ากลับชาติมาเกิดใหม่แล้วเลือกได้ ข้าเคยบอกว่าข้าอยากจะเกิดเป็นนกใช่มั้ย?" / "เจ้าค่ะ"

"ส่วนเจ้าบอกว่าอยากจะเกิดเป็นตัวเองอย่างนี้แหล่ะ" / "ถูกแล้วเจ้าค่ะ"

"ขอโทษนะข้าไม่เป็นนกแล้ว เกิดเป็นตัวข้าแบบนี้น่ะดีแล้ว จะได้มาพบกับเจ้ายังไงล่ะ"

เมื่อท่านมิไดได้ยินเช่นนี้ น้ำตาก็ไหลอาบแก้ม "ที่ข้าพูดว่าอยากเกิดเป็นตัวอง ก็เพราะ!..เหตุผลเดียวกับท่านพี่เจ้าค่ะ"

ท่านคุโบได้ยินเช่นนี้ ก็ยิ้มและค่อยๆกุมมือของท่านหญิงไว้ทั้งสองข้าง

"ถ้าไม่มีบะขุฝุ ไม่มีฮาริส ไม่มีโชกุน ข้าก็ยอกอยู่ในโลกนี้ตลอดไป ข้าจะได้มาอยู่คุยกับเจ้าให้สนุกทั้งวันเลย" / "ต้องคุยกันไม่มีวันจบแน่ๆเลย"

"เราคงเล่นเดินหมากได้ทั้งวัน" / "ให้ท่านพี่แข็งแรงขึ้นอีกหน่อยก็ทำได้แล้วเจ้าค่ะ"

แล้วอยู่ๆ ท่านคุโบก็เอามือมาบีบหน้าท่านมิได

"พอดูดีๆแล้ว หน้าตาเจ้าก็ตลกเหมือนกันนะ" / "ใจร้าย!"

แล้วท่านคุโบก็ดึงท่านมิไดเข้ามากอดอีกครั้ง อย่างอบอุ่นที่สุดเท่าที่ชายคนหนึ่งจะมอบให้แก่ภรรยาของเขาได้..

-------------------------------------

หลังจากนั้นยังมีชะตากรรมที่โหดร้ายนักรออยู่หลายเรื่อง แต่ทั้ง2คนไม่ได้รู้เลยสักนิด...

.

.

อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 100
.
.