อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 100
ถ้าไม่เห็นคลิปลองrefreshอีกครั้ง
ในเวลาเดียวกันทางด้านท่านนาริอาคิระ กับทาเตวากิที่กำลังชื่นชมปืนยาวของฝรั้งอยู่ด้วย
ทาเตวากิ "ปืนนี่ดีมากเลยนะขอรับ" / "เพอร์รี่ให้เป็นบรรณาการน่ะ" ท่านาริอาคิระตอบ (เพอร์รี่คือนายพลแห่งเรือดำ)
"ข้ายืมมาจากบะขะฝุ แกะแบบเขียนแปลนไว้แล้ว กำำลังจะให้ผลิต3พันกระบอกไว้ใช้ด่วน" / "3พันเชียวรึขอรับ?"
"ถึงยังไงบะขะฝุก็ต้องทำสัญญาทางการค้าแน่ๆ" / "งั้นก็แปลว่า เราต้องเตรียมกองทัพแบบฝรังให้เสร็จโดยเร็วด้วย ใช่มั้ยขอรับ?"
"ตอนนี้ข้าได้สั่งเรือรบจากฝรั่งเศสแล้ว เพราะสัทสุมะต้องเตรียมกองทัพอย่างทันสมัยให้เร็วที่สุด ทั้งทัพบกทัพเรือให้เสร็จทันป้องกันตัวเอง" / "ขอรับ"
ท่านเจ้าแคว้นลองมาเล็งปืนยาวฝรั่งดูบ้าง
"พอได้ปืนมาครบปุ๊บ! เริ่มซ้อมรบทันทีนะ ข้าจะให้เจ้าคุมกำลังสักกองพันนึงด้วย" / "ขอรับ!!" ทาเตวากิดีใจ
"เรื่องนั้นกับการผลิตปืนนั่น ยังมีจุดประสงค์อื่นด้วย" / "จุดประสงค์อื่น?"
ระหว่างนั้นเอง พวกซามุไรในจวนก็ตะโกนเรียกท่านเจ้าแคว้น พร้อมทั้งแบกท่านไซโกเข้ามาพบ ท่าทางท่านไซโกโทรมมาเชียว
"ไซโก!!" / "ท่านไซโก!!"
ไซโก "นายท่าน ข้าเพิ่งกลับมาถึงขอรับ" / "ขอบใจที่ทำงานให้นะ"
ท่าทางท่านไซโกเหนื่อยล้าและ่อ่อนเพลียมาก จึงค่อยล้มตัวลงนั่งคกุเข่าอย่างอ่อนแรง
"ขออภัยจริงๆขอรับ โชกุนคนต่อไปท่านโยชิโตมิแห่งคิชูจะต้องได้เป็นแน่แล้วขอรับ" / "อย่างนั้นเหรอ"
ข่าวนี้สร้างความผิดหวังให้กับท่านเจ้าแคว้นพอควร ทาเตวากิก็ด้วย
"ข้าทำงานไม่สำเร็จ ขออภัย..ไม่มีอะไรจะแก้ตัวหรอกขอรับ" ท่านไซโกก้มหัวขอโทษ
"ไซโก..ข้ายังไม่ยอมล้มเลิกความตั้งใจหรอก!!"
แล้วท่านเจ้าแคว้นก็หันมาพูดกับทาเตวากิต่อ "พูดเรื่องเมื่อกี้ต่อนะ ฤดูใบไม้ร่วงนี้ มีกำนหดที่ข้าจะไปเกียวโต เพื่อไปคุ้มครองเจ้าชายแห่งริวกิว โดยการใช้กองทัพแบบฝรั่งของเราไงล่ะ" (ทาเตวากิมีสีหน้าดีใจตื่นเต้น)
(ริวกิว ยังไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของญี่ปุ่น แต่มีสัมพันธ์อันดีกับสัทสุมะ ดังที่เคยเล่าไว้ในบทก่อนๆ)
"ขออภัยขอรับ นายท่านจะไปเมื่อไหร่?" / "ประมาณเดือน8ถึงเดือน9 ถึงตอนนั้นพวกเจ้าช่วยข้าทำงานใหญ่ด้วยแล้วกัน"
"ขอรับ!!" ทั้งทาเตวากิและไซโกต่างดีใจมากๆ
-----------------------
ความเรื่องท่านเจ้าแคว้นจะไปเกียวโต เพื่อพบเจ้าชายแห่งริวกิวนั้น ทาเตวากิก็ได้มาเล่าให้เพื่อนๆซามุไรระดับต่ำกว่าตนที่บ้านโอคุโบะ ข่าวนี้สร้างความคึกคักให้กับเพื่อนๆซามุไรทั้งหลาย เพราะทุกคนเชื่อกันว่านี่คือการเตรียมปฏิวัติเพื่อเปลี่ยนแปลงบะขุฝุของท่านเจ้าแคว้น
แต่นาโอโกโร่กลับบอกว่า "นายท่านไม่ได้คิดจะทำอย่างนั้นหรอก ตอนนี้ท่านว่าควรจะเปิดประเทศต่างหาก"
โอยามะ "แต่ไม่รู้ว่าฝรั่งจำทำยังไงกับเรา เลยต้องเตรียมกองทัพไว้ใช่มั้ยล่ะ" / "เตรียมปฏิวัติกันเถอะ มาๆซ้อมรบไว้!!" เพื่อนๆซามุไรต่างร้องตะโกนอย่างคึกคักและออกไปฝึก
เหล่าเพื่อนๆซามุไรต่างเชื่อกันว่า กำลังจะมีการปกิวัติล้มบะขุฝุแน่ๆ เลยคึกคักรีบฝึกซ้อมดาบกันยกใหญ่
โอคุโบะ "คงเป็นเรื่องใหญ่กันล่ะสิ?" / "เอ๊ะ!?"
"ก็เรื่องที่นายท่านคิดเอาไว้น่ะ" / "คงจะเป็นอย่างนั้น! ถ้าคิดจะเปลี่ยนบะขุฝุเพื่อจะสร้างประเทศญี่ปุ่นใหม่"
แม้ทาเตวากิจะพยายามปกปิดเพื่อนซามุไรคนอื่นๆว่าท่านเจ้าแคว้นยังไม่ได้คิดจะปฏิวัติ แต่หามีใครเชื่อไม่...ซึ่งทีีทุกคนเข้าใจก็ไม่ผิดแต่อย่างใด!?!
------------------------------------------------
อีกด้านหนึ่งที่เอโดะ บรรดาที่ปรึกษาต่างรายงานการที่ฝรั่งเศสกับอังกฤษบุกยึดจีนสำเร็จให้ท่านไทโรอีทราบ
ที่ปรึกษาอิโนะอุเอะ "ฝรั่งเศสกับอังกฤษควบคุมจีนได้แล้ว กำลังจะยกทัพนั่นมาญี่ปุ่นขอรับ"
ท่านฮตตะ "ฮาริสบอกว่า เราควรจะทำสัญญากับอเมริกาซะก่อนที่พวกนั้นจะมาขอรับ" (หวังใช้อเมริกาเป็นกันชน)
ที่ปรึกษาอิวาเสะ "เราคงจะผลัดผ่อนต่อไปไม่ได้แล้วนะขอรับ"
"แต่เรายังไม่ได้รับพระบรมราชานุญาตเลยนะ" ที่ปรึกษาทาดาคาเตะรีบค้านท่านอิวาเสะ
ท่านไทโรอี "อิวาเสะ อิโนะอุเอะ" / "ขอรับ!!"
ท่านอี "สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องได้รับอนุญาตจากราชสำนักเสียก่อน ถึงจะทำสัญญาจริงได้ พวกเจ้าถ่วงเวลาเอาไว้ให้ได้มากที่สุด จนกว่าจะได้รับพระราชานุญาตแล้วกันนะ" (ถ่วงฮาริส)
อิโนะอุเอะ "แต่ว่าถ้าถ่วงไม่ไหวจริงๆ ถึงไม่ได้รับพระราชานุญาต ก็ทำสัญญาไปก่อนได้มั้ยขอรับ?"
ท่านอี "ก่อนที่บ้านเมืองจะต้องเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย ก็คงจำเป็นต้องทำเช่นนั้น"
------------------------
ในที่สุดวันที่19เดือน6 ปีอันเซที่5 เกิดความเปลี่ยนแปลงในประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น นั่นคือการทำสัญญาทางการค้าระหว่างญี่ปึ่นกับอเมริกา มีเงื่อนไขผูกพัน14ข้อ (เป็นการทำสัญญาโดยไม่รอพระราชานุญาต)
-------------------------
ที่โอโอขุ
ท่านมิได "อะไรนะ ไทโรอีทำสัญญาแล้วเหรอ?" / "อิคุชิมะ "เจ้าค่ะ ทั้งที่ไม่ได้รับอนุญาตจากราชสำนักด้วยนะเจ้าค่ะ"
"แล้วเรื่องนี้ท่านพี่ทราบรึยัง?" / "เรื่องนี้ข้าไม่ทราบหรอกเจ้าค่ะ"
"หมู่นี้ข้าก็ไม่ได้พบท่านพี่เลยด้วย ไม่รู้ว่าท่านพี่กำลังทำอะไรอยู่นะ" ท่านมิไดเริ่มกังวลที่ไม่ได้พบท่านคุโบมาหลายวันแล้ว
"ข้าก็กำลังอยากจะถามท่านหญิงอยู่เหมือนกันเจ้าค่ะ ท่านไม่ได้มาที่นี่หลายวัน ได้ยินว่าท่านก็ไม่ได้ออกไปฝ่ายหน้าตั้งหลายวันด้วย ทั้งที่ยังวิกฤติอย่างนี้"
"หรือว่า! ท่านพี่กำลังไม่สบายรึเปล่า?"
ท่านหญิงเริ่มจะคิดมากจึงเรียกสั่งฮัทสึเสะ "ฮัทสึเสะ เรียกหมอประจำตัวท่านพี่มาซิ" / "เจ้าค่ะ"
แต่ตอนนั้นท่านหมอประจำตัวของท่านโชกุน กำลังถูกเรียกไปพบท่านฮงจูิอินอยู่เช่นกัน
-------------------------------
ท่านฮงจูอิน "ท่านคุโบป่วยหนักเหรอ?
ท่านอิโต้(หมอประจำตัวท่านโชกุน) "มีอาการกล้ามเื้นื้อหัวใจเป็นเหน็บชานิดหน่อยขอรับ ตอนนี้ท่านไม่ต้องเป็นห่วงหรอก มีอาการนิดหน่อยเท่านั้นขอรับ"
เพียงสิ้นคำของท่านหมอ ท่านฮงจูอินตกใจมาก รีบจะลุกไปเยี่ยมท่านคุโบทันที แต่ท่านหมอรีบห้ามไว้! ว่าตอนนี้ห้ามเยี่ยม! เพราะเห็นว่าตอนนี้ท่านคุโบควรพักผ่อนให้มากที่สุด ยังไม่อยากให้ใครไปเยี่ยมในช่วงนี้ ซึ่งน่าเป็นผลดีกับท่านมากกว่า
แม้อุตะฮะชิจะสงสัยว่า ในเมื่อบอกว่าท่านไม่เป็นอะไรมาก ทำไมถึงห้ามเยี่ยม? แต่ท่านหมอก็ไม่ยอมบอกอะไรมากกว่านั้น บอกแค่เพียงห้ามท่านฮงจูอินไปเยี่ยมอย่างเด็ดขาด
ท่านฮงจูอินผิดหวังมากที่ถูกท่านหมอห้าม แต่ท่านฮงจูอินกลับคิดอะไรได้อย่างหนึ่งจึงสั่งกับท่านหมอว่า
"แต่ว่าเรื่องท่านคุโบป่วยนี่น่ะ อย่าบอกกับมิไดโดโกโระรู้เชียวนะ" / "ไม่บอกท่านมิไดรึขอรับ!?"
"เพราะถ้ารู้ปุ๊บ! นางก็ต้องรีบวิ่งไปหาท่านทันที ถ้าทำอย่างนั้นก็มีแต่ทำให้อาการทรุดหนักเท่านั้น" / "ทราบแล้ว ข้าจะไม่บอกขอรับ"
ทาคิยามะ "แต่ว่า.." / "อะไรล่ะ?"
"ถ้าหากท่านมิไดไม่เห็นท่านคุโบหลายวันล่ะก็ ข้าคิดว่าท่านมิไดก็คงเป็นห่วงท่านคุโบเหมือนกับท่านนะเจ้าคะ" / "แสดงว่าเจ้าอยากจะบอกนางใช่มั้ย?"
ทาคิยามะเข้าไปพูดเบาๆให้ใกล้ท่านฮงจูอิน "เพราะตอนทำหนังสืออุทธรณ์เสนอชื่อท่านอี ท่านมิไดก็ช่วยพวกเรา ข้าก็เลยอยากจะตอบแทนบ้างน่ะเจ้าค่ะ"
"เรื่องแบบนั้นนะข้าไม่สนใจหรอก จำไว้! ยังไงก็ห้ามทุกคนบอกมิไดเรื่องนี้เด็ดขาด!! เข้าใจใช่มั้ย!" / "ขอรับ" ท่านหมอรับปาก
(คาดว่า กล้ามเนื้อหัวใจเป็นเหน็บชาที่ว่านั้น น่าจะเป็นโรคหัวใจขาดเลือด ที่ต่อมาก็จะเป็นกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดไปหล่อเลี้ยง หรือที่เรียกว่า "โรคกล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือด" ซึ่งจะทำให้กล้ามเนื้อหัวใจจะค่อยๆตายไปทีละน้อยอย่างช้าๆ จนกระทั่งเสียชีวิตได้)
-------------------------------
แต่เมื่อท่านหมออิโต้ไปพบท่านมิไดตามคำเชิญ ท่านหมอก็รายงานอาการป่วยของท่านคุโบแต่เพียงบอกให้อาการเบากว่าที่ได้บอกแก่ท่านฮงจูอิน
ท่านมิได "ขยับร่างกายไม่ได้งั้นเหรอ?" / "ขอรับ คงจะเป็นเพราะระยะนี้ ท่านเครียดจากงานราชการที่ยุ่งมากเท่านั้น ข้ากำลังให้ยาบำรุงหัวใจต่อไปขอรับ"
"ขอให้ข้าไปเยี่ยมท่านหน่อยได้มั้ย?" / "ตอนนี้คงให้ไปเยี่ยมท่านไม่ได้หรอกขอรับ ไม่ได้จริงๆขอรับ"
อิคุชิมะ "ไปเยี่ยมอยู่ห่างๆได้มั้ยล่ะ?" / "ไม่ได้ขอรับ ตอนนี้คงต้องงดเยี่ยมไปก่อนนะขอรับ"
ท่านหมอสั่งห้ามอย่างนี้ ท่านมิไดก็คงจะไปฝืนคำสั่งของหมอไม่ได้ แต่ท่านมิไดก็เกิดคิดอะไรได้อย่างหนึ่ง
"ถ้าอย่างนั้น ข้าขอฝากของไปให้ท่านดูต่างหน้าก็แล้วกัน"
--------------------------
เมื่อท่านหมอเข้าไปหาท่านคุโบที่กำลังนอนป่วยอยู่
ท่านหมออิโต้ "มีของฝากขอรับ"
ท่านหมอส่งกระดาษแผ่นเล็กที่ห่อสิ่งๆหนึ่งให้ท่านคุโบที่ตอนนี้ท่านดูอิดโรยมาก เมื่อท่านคุโบคลี่กระดาษออก ก็มีของเล็กๆชิ้นหนึ่งหล่นลงมาบนอกเสื้อของท่าน และสิ่งๆั้นั้นก็คือ เบี้ยสีขาวตัวหนึ่งที่ใช้ในการเล่นหมากเรียง5 ที่ท่านมิไดเคยใช้
เมื่อท่านคุโบหยิบขึ้นมาดู
"อ๋อ...มิไดฝากมาล่ะสิ" / "ขอรับ" / "จากมิไดนะ.."
"ขอข้าตรวจชีพจรหน่อยขอรับ" / "ไม่ต้อง" / "แต่" / "ข้ารู้สภาพตัวเองดี"
จากนั้นท่านหมอก็ค่อยๆลุกกลับออกไป
ท่านคุโบหยิบเบี้ยสีขาวตัวนั้นขึ้นมามอง แล้วก็หวนกลับไปคิดถึงในวันที่ท่านล้อเล่นกับท่านมิได ด้วยการหยิบเบี้ยสีดำขึ้นมาทำเป็นตาของท่าน ส่วนท่านมิไดก็ทำตามท่านด้วย ด้วยการหยิบเบี้ยสีขาวขึ้นมาทำเป็นตาเช่นกัน
ท่านคุโบ "มิได.. ทีเวลาอย่างนี้.. ทำไมไม่มาหาข้าอีก"
แต่ในเวลาเดียวกัน ท่านหญิงอัตสึได้ไปนั่งเล่นที่ศาลาริมน้ำ คงกำลังคิดถึงท่านคุโบเหมือนกัน เพราะในมือท่านหญิง ก็มีเบี้ยสีดำที่ท่านคุโบเคยใช้เช่นกัน
ท่านคุโบ "ข้า..ไปหาเจ้า..ไม่ได้แล้ว...ไปหาเจ้า..ไม่ได้แล้ว..."
น้ำตาของท่านคุโบก็ค่อยๆไหลรินลงมา พร้อมๆกับน้ำตาท่านหญิงก็ค่อยๆไหลลงมาเช่นเดียวกัน....
บรรยากาศในสวนที่ดูเศร้าของท่านหญิง ไม่ใช่มีเพียงท่านหญิงเท่านั้นที่คิดถึงท่านคุโบ ยังมีหญิงที่น่าสงสารอีกคนที่คิดถึงท่านคุโบเช่นกัน
โอชิงะแอบมองท่านมิไดจากอีกด้านหนึ่งของสวนนั้น....
.
.
จำได้ว่าดูตอนนี้แล้วอินมาก
ตอบลบรู้สึกเป็นตอนที่จำได้ดีที่สุด ซึ้งมากๆคะ
อ่านแล้วก็นึกย้อนกลับไปเลย
ขอบคุณที่บรรยายไว้อย่างดีเลยนะคะ
ขอบคุณครับ
ตอบลบ