อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 101
ในสายของวันหนึ่ง ท่านมิไดเดินตามหาอิคุชิมะจนทั่ว เพราะวันนี้อิคุชิมะยังไม่มาหาท่านตามปกติ และเมื่อท่านมิไดเห็นฮัทสึเสะก็รีบเข้าไปถามหาอิคุชิมะทันที
ท่านมิได "อิคุชิมะหายไปไหน?" / "ท่านอิคุิชิมะรึเจ้าคะ ข้าไม่เห็นมาเลยตั้งแต่เช้าแล้วล่ะเจ้าค่ะ" ฮัทสึเสะตอบ
"เขาไปไหนของเขานะ" ท่านมิไดเริ่มคิดถึงล่ะสิ พออยู่ก็เถียงกัน พอไม่อยู่ล่ะก็คิดถึง แต่จู่ๆท่านมิไดก็เกิดตกใจกลัวขึ้นมา
"หรือว่า!!...ฆ่าตัวตายเหรอ!!?" / "ฆ่าตัวตาย!!?" ฮัทสึเสะพูดซะดังลั่น
"ไม่มีอะไำรหรอก" ท่านมิไดรีบกลบเกลื่อน
และในระหว่างนั้นนางกำนัลคนหนึ่งเข้ามาแจ้งแก่ท่านมิไดว่า "ท่านมิได ท่านทาคิยามะมาขอพบเจ้าค่ะ"
"จะไปเดี๋ยวนี้"
(ที่ท่านมิไดเริ่มห่วงอิคุชิมะ เพราะจากเรื่องที่อิคุชิมะปฏิบัติหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายมาล้มเหลว จนเผลอคิดไปไกลว่า อิคุชิมะจะทำการฆ่าตัวตายเพื่อลงโทษตัวเอง)
-----------------------
ที่ห้องรับรอง ทาคิยามะได้มารอท่านมิไดแล้ว
ทาคิยามะ "ท่านมิได ทาคิยามะมีเรื่องจะพูดด้วยเจ้าค่ะ" / "เรื่องอะไรล่ะ?" เสียงพูดของท่านมิไดแสดงว่าอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก เพราะใจท่านคงเอาแต่ห่วงแต่อิคุชิมะอยู่
ระหว่างนั้นเอง อิคุชิมะก็เกิดมายืนอยู่ที่หน้าห้อง
อิคุชิมะ "ขออภัยที่ข้ามาขัดจังหวะเจ้าค่ะ" / "เดี๋ยว!" ท่านมิไดเห็นอิคุชิมะจะเดินกลับไป จึงรีบเรียกไว้ก่อน แล้วจึงหันไปบอกกับทาคิยามะว่า
"ขอโทษนะไว้ค่อยคุยกันวันหลังได้มั้ย?" / "ถ้าอย่างนั้น..ก็ตามใจท่านเถอะเจ้าค่ะ" ท่าทางทาคิยามะดูซึมๆไป
"ขอโทษนะ" (ท่านมิไดกล่าวขอโทษแก่ผู้น้อยด้วย! น่ารักจริงๆ)
------------------------
ท่านมิไดรีบลุกออกจากห้อง เดินมาหาอิคุชิมะทันที
อิคุชิมะ "ท่านหญิงกำลังคุยกับเขาอยู่ไม่ใช่รึเจ้าคะ?" / "ไม่สำคัญหรอก ว่าแต่เจ้าหายไปไหนมา ข้าเป็นห่วงนะรู้มั้ย?"
"เป็นห่วงข้าแบบไหนรึเจ้าคะ" น้ำเสียงอิคุชิมะดูเรียบๆและเนิบๆ แสดงว่าจิตใจเธอยังไม่ค่อยปกตินัก แต่ก็คงอยากจะรู้ความรู้สึกของท่านหญิงเหมือนกัน
"ช่างเถอะ" พออิคุชิมะถามมาแบบนี้ ท่านหญิงก็ยังอุตส่าห์ทำเป็นปากแข็งไม่ยอมเผยความรู้สึกดีๆที่มีต่ออิคุชิมะ
"ว่าแต่! ดูโน่นสิ! ของดองส่งมาจากสัทสุมะ ข้าจะแบ่งให้เจ้าด้วยนะ" ท่านหญิงยิ้มเหมือนกลบเกลื่อนความในใจ (แต่ก็พยายามหาเอาใจอิคุชิมะล่ะสิ!)
"น่าดีใจ ที่นานๆท่านหญิงจะนึกถึงข้าสักครั้ง"
คำพูดแบบนี้ของอิคุชิมะ กลับทำให้ท่านหญิงรู้สึกผิดต่ออิคุชิมะมากขึ้น...
----------------------------
ขณะเดียวกันทางด้านสัทสุมะ ท่านนาริอาคิระได้ออกมาชมการฝึกซ้อมของกองทัพสัทสุมะเพื่อเป็นขวัญและกำลังใจให้เหล่าทหารหาญ ที่ตอนนี้กำลังฝึกซ้อมรบอย่างหนัก โดยมีทาเตวากิรับหน้าที่บัญชาการและควบคุมฝึกซ้อม
เสียงสั่่งยิง!! และเสียงปืนใหญ่ดังลั่น!!สนั่นหวั่นไหวแทบตลอดเวลา!!
ท่านนาริอาคิระนั่งอยู่บนหลังม้าเพื่อเฝ้าดูการฝึกซ้อม แต่ในระหว่างนั้นท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนระอุ อยู่ๆท่านเจ้าแคว้นก็มีอาการเหนื่อยล้า อ่อนเพลีย คล้ายคนที่กำลังหน้ามืดเหมือนจะเป็นลมแดด ท่านจึง
เกิดเสียการทรงตัวจนเซ!!
ทาเตวากิสังเกตเห็นจึงรีบเข้ามาถามอาการ "นายท่านเป็นอย่างไรบ้างขอรับ?...พักสักหน่อยจะดีกว่ามั้ยขอรับ?"
ท่านนาริอาคิระ "ไม่เป็นไร ข้ายังไหว"
การฝึกซ้อมจึงดำเนินต่อไปตามปกติ
---------------------
แต่แล้วค่ำวันนั้น ท่านนาริอาคิระได้ล้มป่วยหนักอย่างกะทันหันโดยไม่ทราบสาเหตุ และอาการก็ทรุดตัวต่อเนื่องหลายวัน จนกระทั่งวันหนึ่งน้องชายต่างมารดาของท่านนาริอาคิระ ก็คือท่านทาดายุกิก็รีบรุดมาเยี่ยม
ท่านทาดายุกิ "ท่านพี่! ทำใจดีๆไว้นะขอรับ"
ท่านนาริอาคิระเมื่อได้ยินเสียงเรียกของน้องชายก็ค่อยๆลืมตาขึ้น แล้วเรียกหาอย่างอ่อนแรง "ทาดายุกิ"
ท่านทาดายุกิจึงรีบกุมมือของพี่ชายไว้
"ข้ามีเรื่องจะสั่งเสียเจ้า" / "ขอรับ"
"ลูกชายข้าเท็ดสึมารุ(ลูกชายคนใหม่)ยังเด็กมากนัก.. ข้าต้องการให้วาตาจิโร่ลูกชายคนโตของเจ้า มาเป็นทายาทของข้า แล้วให้เท็ดสึมารุเป็นทายาทต่อจากเขา แล้วก็..ขอให้เจ้าทำหน้าเป็นผู้ปกครองให้พวกเขาด้วย"
"ให้ข้าเป็นผู้ปกครองรึขอรับ?"
"ถึงแม้เจ้าเป็นน้องชายต่างมารดากับข้า และข้าเคยทำให้เจ้าเจ็บใจ แต่..ขอให้เจ้าช่วยทำตามคำขอร้องของข้า จะได้มั้ย? ตอนนี้ข้าจำเป็นต้องพึ่งเจ้าแล้ว"
"ข้าเข้าใจความรู้สึกของท่าน ทาดายุกิขอสัญญาว่าจะทำตามคำสั่งของท่านแน่นอน ขอให้ท่านพี่วางใจข้าเถอะขอรับ"
ท่านนาริอาคิระยิ้มอย่างวางใจ และเรียกหาทาเตวากิ "ทาเตวากิ"
"ขอรับ" แล้วทาเตวากิก็รีบเข้ามาหาท่านเจ้าแคว้นใกล้ๆ
"บอกท่านหญิงด้วยนะ" / "หมายถึงท่านมิไดรึขอรับ?"
"ข้าอยากจะพบท่านหญิง อยากจะพบท่านหญิงอีกสักครั้งนึง" / "นายท่าน.." น้ำตาทาเตวากิน้ำตาไหลอาบแก้ม
"ข้าเสียใจจริงๆ ที่แย่งท่านหญิงมากจากเจ้า อโหสิให้ข้านะ" / "อย่าพูดอย่างนั้นสิขอรับ"
"จดหมายที่ข้าเขียนไปถึงท่านหญิง.. เจ้าส่งไป..ถึงเขาแล้วใช่มั้ย?.."
เพียงสิ้นเสียงของท่าน ท่านนาริอาคิระก็สิ้นลมหายใจ....
"ท่านพี่!!!" / "นายท่าน!!!"
ทาเตวากิสังเกตเห็นจึงรีบเข้ามาถามอาการ "นายท่านเป็นอย่างไรบ้างขอรับ?...พักสักหน่อยจะดีกว่ามั้ยขอรับ?"
ท่านนาริอาคิระ "ไม่เป็นไร ข้ายังไหว"
การฝึกซ้อมจึงดำเนินต่อไปตามปกติ
---------------------
แต่แล้วค่ำวันนั้น ท่านนาริอาคิระได้ล้มป่วยหนักอย่างกะทันหันโดยไม่ทราบสาเหตุ และอาการก็ทรุดตัวต่อเนื่องหลายวัน จนกระทั่งวันหนึ่งน้องชายต่างมารดาของท่านนาริอาคิระ ก็คือท่านทาดายุกิก็รีบรุดมาเยี่ยม
ท่านทาดายุกิ "ท่านพี่! ทำใจดีๆไว้นะขอรับ"
ท่านนาริอาคิระเมื่อได้ยินเสียงเรียกของน้องชายก็ค่อยๆลืมตาขึ้น แล้วเรียกหาอย่างอ่อนแรง "ทาดายุกิ"
ท่านทาดายุกิจึงรีบกุมมือของพี่ชายไว้
"ข้ามีเรื่องจะสั่งเสียเจ้า" / "ขอรับ"
"ลูกชายข้าเท็ดสึมารุ(ลูกชายคนใหม่)ยังเด็กมากนัก.. ข้าต้องการให้วาตาจิโร่ลูกชายคนโตของเจ้า มาเป็นทายาทของข้า แล้วให้เท็ดสึมารุเป็นทายาทต่อจากเขา แล้วก็..ขอให้เจ้าทำหน้าเป็นผู้ปกครองให้พวกเขาด้วย"
"ให้ข้าเป็นผู้ปกครองรึขอรับ?"
"ถึงแม้เจ้าเป็นน้องชายต่างมารดากับข้า และข้าเคยทำให้เจ้าเจ็บใจ แต่..ขอให้เจ้าช่วยทำตามคำขอร้องของข้า จะได้มั้ย? ตอนนี้ข้าจำเป็นต้องพึ่งเจ้าแล้ว"
"ข้าเข้าใจความรู้สึกของท่าน ทาดายุกิขอสัญญาว่าจะทำตามคำสั่งของท่านแน่นอน ขอให้ท่านพี่วางใจข้าเถอะขอรับ"
ท่านนาริอาคิระยิ้มอย่างวางใจ และเรียกหาทาเตวากิ "ทาเตวากิ"
"ขอรับ" แล้วทาเตวากิก็รีบเข้ามาหาท่านเจ้าแคว้นใกล้ๆ
"บอกท่านหญิงด้วยนะ" / "หมายถึงท่านมิไดรึขอรับ?"
"ข้าอยากจะพบท่านหญิง อยากจะพบท่านหญิงอีกสักครั้งนึง" / "นายท่าน.." น้ำตาทาเตวากิน้ำตาไหลอาบแก้ม
"ข้าเสียใจจริงๆ ที่แย่งท่านหญิงมากจากเจ้า อโหสิให้ข้านะ" / "อย่าพูดอย่างนั้นสิขอรับ"
"จดหมายที่ข้าเขียนไปถึงท่านหญิง.. เจ้าส่งไป..ถึงเขาแล้วใช่มั้ย?.."
เพียงสิ้นเสียงของท่าน ท่านนาริอาคิระก็สิ้นลมหายใจ....
"ท่านพี่!!!" / "นายท่าน!!!"
.
.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ถ้าแสดงความเห็นตรงช่องนี้ผมจะได้อ่านทุกความเห็นครับ แต่ถ้าความเห็นไม่ขึ้นอาจเพราะระบบรอตรวจสแปม ต้องรอ1-2วัน / ใหม่ เมืองเอก kaeake@ymail.com