อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 38
เมื่อถึงวันพบปะครอบครัว เมื่อท่านหญิงอัตสึเข้ามาให้ห้องรับรองส่วนในแล้ว เมื่อไม่เห็นท่านแม่ฮิสะนั่งอยู่ในห้องด้วย ก็หันไปถามหาท่านแม่กับโอโนชิมะ โอโนะชิมะตอบว่า "โอกาสเช่นนี้ท่านผู้หญิงไม่ออกมาหรอกเจ้าค่ะ"
และเมื่อท่านนาริอาคิระเข้ามา ท่านโทราจุมารุลูกชายของท่านนาริอาคิเพียงคนเดียวก็เอ่ยทักทายท่านพ่อเป็นคนแรก ลูกๆของท่านนาริอาคิระนั้นไม่ใช่ลูกของท่านผู้หญืงฮิสะ แต่เป็นลูกของอนุภรรยาของท่านนาริอาคิระ
แต่เมื่อท่านหญิงอัตสึกล่าวต้อนรับบ้าง "ยินดีต้อนรับที่ท่านพ่อกลับมาถึงบ้านโดยสวัสดิภาพเจ้าค่ะ"
ท่านนาริอาคิระมีท่าทางที่เคร่งขรึมและยังไม่ตอบทักทายอัตสึกลับในทันที จนอัตสึแปลกใจ แล้วท่านนาริอาคิระก็เริ่มพูดว่า
"คุ้นกับเอโดะรึยัง"
"เจ้าค่ะไม่มีปัญหาอะไร"
การพูดคุยกับอัตสึของท่านนาริอาคิระมีเพียงแค่นั้น เมื่ออัตสึกลับมาที่ห้องแล้ว อัตสึก็บ่นกับอิคุชิมะว่า "ท่าทางท่านพ่อดูไม่เหมือนกับตอนอยู่ที่สัทสุมะเหมือนเป็นคนละคนเลย"
แต่อัตสึก็กลุ้มเรื่องท่านพ่อไม่ทันไร โอโนชิมะก็เข้ามาบอกว่าท่านนาริอาคิระเชิญให้ท่านหญิงไปพบตอนนี้
--------------------
"เจ้าไม่คุ้นเคยกับบ้านที่เอโดะ คงไม่สบายใจนักใช่มั้ย" ท่านนาริอาคิระถามด้วยสีหน้าที่สบายๆมากขึ้นแล้ว
"ไม่เจ้าค่ะ" อัตสีตอบอย่างยิ้มแย้ม
"มีเรื่องต้องถามท่านพ่อให้ได้เจ้าค่ะ" / "พูดมาสิ"
"การแต่งงานของข้ามีอุปสรรคนักใช่มั้ยเจ้าคะ เขาว่าอย่างนั้นเมื่อเข้ามาในบ้านนี้แล้วเจ้าค่ะ"
"มันยากตรงการเข้าไปในโอโอขุ แต่งงานกับโชกุน ต้องผ่านการพิจารณาของคนอีกเยอะ มันก็ต้องมีปัญหากันบ้าง"
"แต่ท่านแม่พูดว่า.."
"โออัตสึ ข้าเคยบอกว่าให้เชื่อใจข้า ข้าจะจัดการทั้งหมดจนได้"
"เจ้าค่ะ"
อิคุชิมะ "ท่านเจ้าคะ ทราบว่า ท่านโทกุกาวะ นาริอากิแห่งแคว้นมิโตะไม่เห็นด้วยใช่มั้ยเจ้าคะ?"
ท่านนาริอาคิระหันมาตอบกับโอคัตสึแทนว่า "การแต่งงานเข้าไปในโอโอขุ รัฐบาลกำลังจะคุยกัน มีวิธีวิ่งเต้นให้สำเร็จก็แล้วกัน"
ท่านหญิงอัตสึได้ยินแล้วก็รู้สึกสบายใจขึ้น
"แล้วก็เดือนพฤศจิกาปีก่อน ท่านอิเอซาชิก็ได้ขึ้นเป็นโชกุนคนที่13แล้ว และเปลี่ยนชื่อเป็นท่านอิเอซาดะไปพร้อมกัน"
"ท่านอิเอซาดะ.." อัตสึได้ยินเพียงชื่อก็อมยิ้มแล้ว
"เร็วๆนี้ โออัตสึรู้ข่าวแล้วใช่มั้ย เรื่องเพอร์รี่กลับมาอีก"
"เจ้าค่ะ มาเร็วกว่าที่นัดไว้ ทำให้เอโดะปั่นป่วนกันใหญ่เจ้าค่ะ"
"แล้วรัฐบาลตกลงทำยังไงเจ้าคะ" อิคุชิมะถาม
"ไม่ค้าขายตามที่เขาเสนอ แค่ส่งน้ำและอาหารอื่นๆให้เท่านั้น ใช้เมืองท่า2แห่งตามที่กำหนด"
"หมายความว่าเปิดประเทศรึเจ้าคะ"
"มันจะอยู่ที่จะช้าจะเร็วเท่านั้น ในที่สุดก็ต้องเปิดนั่นแหล่ะ แต่ทว่าแบบนี้เราก็ยังมีปัญหาอีกเยอะ"
"ถ้าเปิดกว้างกว่านี้ล่ะเจ้าคะ?"
"ข้าก็อยากจะให้เป็นอย่างนั้นซะเร็วๆ...แต่ก่อนเปิด จะต้องรวมพลังของประเทศเราให้เข้มแข็งเสียก่อน"
"พลังของประเทศ?" / "อึม"
"ท่านพ่อคนที่บ้านอิไมสุมิเป็นอย่างไรกันบ้างเจ้าคะ?"
คำถามนี้ท่านนาริอาคิระถึงกับหน้าขรึมขึ้นมาทันที และยังไม่ตอบอะไรกับอัตสึ
"ท่านพ่อเจ้าคะ!?" / "นึกแล้วว่าโกหกคนอย่างเจ้าไม่ได้หรอก"
"เกิดอะไรขึ้นรึเจ้าคะ"
"ทุกๆคนออกไปซะ!"
เมื่อทุกคนออกไป และประตูได้ปิดลงจนเหลือแค่ท่านนาริอาคิระกับท่านหญิงอัตสึเท่านั้น
ท่านนาริอาคิระถอนหายใจแล้วพูดขึ้นว่า "ท่านทาดาตาเกะ ไปสวรรค์แล้ว"
"เมื่่อไหร่เจ้าคะ"
"..เมื่อวันที่27กุมภาที่ผ่านมา เพราะป่วยหนัก"
"ท่านพ่อว่า.. ว่ายังไงนะเจ้าคะ" / "วันที่27กุมภา"
"แล้วทำไม ท่านพ่อไม่รีบบอกข้าสักคำนึงล่ะเจ้าคะ"
แล้วท่านนาริอาคิระก็เล่าถึงวันที่ท่านได้ไปเยียมท่านทาดาตาเกะให้โออัตสึฟัง
ท่านทาดาตาเกะ "สิ่งเดียวเท่านั้นที่จะขอความกรุณาจากท่าน"
ท่านนาริอาคิระ "ข้าจะทำทุกเรื่องที่ท่านขอร้อง พูดมาสิ"
"ขอรับ..โอคัตสึ..ไม่สิ!..ท่านหญิงอัตสึ" / "เรียกโอคัตสึเถอะ"
"ขอรับ..ถึงแม้ข้าจะเป็นอะไรไป ท่านก็อย่าบอกโอคัตสึ...เท่านั้นขอรับ"
"เพราะอะไร!?"
"โอคัตสึตอนนี้อยู่ที่เอโดะ ท่ามกลางคนแปลกหน้าทั้งนั้น เพื่อจะทำหน้าที่สำคัญนัก ต้องเรียนรู้สิ่งต่างๆทุกวัน ก่อนที่งานสำคัญจะสำเร็จไปได้ จิตใจโอคัตสึจะต้องไม่ถูกรบกวน เพราะสิ่งเล็กน้อยเช่นเรื่องของข้า เขาจะต้องจดจ่ออยู่กับเส้นทางของตนเอง เท่านั้นขอรับ" ท่านทาดาตาเกะกล่าว
"เข้าใจแล้ว ข้าจะทำตามที่ท่านขอ"
"ขอรับ" ท่านทาดาตาเกะยิ้มทันทีที่ท่านนาริอาคิระรับปาก
"ข้าน่ะทำผิดสัญญาที่ให้ไว้กับท่านทาดาตาเกะเสียแล้ว...โออัตสึ เจ้าคงเสียใจ แต่ว่า ที่สั่งไม่ให้บอกเพราะพ่อเค้าเป็นห่วงลูกสาวอย่างเจ้า แต่ถ้าข้ารู้เรื่องนี้แล้วไม่บอกล่ะก็ ใจร้ายเกินไปหน่อยแล้ว"
พูดจบท่านนาริอาคิระก็ลุกออกไปทันที และโออัตสึจึงค่อยๆร้องไห้ออกมาอยู่ในห้องนั้นคนเดียว
---------------
ที่สัทสุมะ ท่านอาจารย์โคมัทสึ คิโยมชิก็ขอให้โอชิคะไปจุดธูปให้
"ข้าจะบูชาให้ท่านทาดาตาเกะที่คิดถึงแต่สัทสุมะกับลูกสาว" / "ทราบแล้วเจ้าค่ะ"
------------------
ที่บ้านอิไมสุมิ นาโอโกโร่ก็ได้ไปไหว้ป้ายวิญญาณของท่านทาดาตาเกะ ซึ่งท่านโอยุกิก็นั่งอยูด้วย เมื่อนาโอโกโร่มองไปที่ป้ายวิญญาณก็มองเห็นกองหนังสือจำนวนหนึ่งวางไว้ที่หน้าป้าย จึงถามท่านโอยุกิ ซึ่งท่านโอยุกิก็บอกว่า "คือหนังสือที่โอคัตสึทิ้งเอาไว้ให้สามีข้าดูต่างหน้า แม้แต่นาทีสุดท้ายก่อนจะสิ้นลมเจาก็ยังนึกถึงตลอดเวลา"
.
"อย่างนั้นรึขอรับ"
"ตอนนั้นวันก่อนที่ท่านจะเสียน่ะ" แล้วท่านโอยุกิก็เล่าให้นาโอโกโร่ฟังว่า ท่านทาดาตาเกะพยายามออกไปที่ต้นคุโรนาเงะโมจิ โดยมีท่านโอยุกิและลูกชายคือทาดายุกิช่วยพยุงท่านออกไป ซึ่งท่านทาดาตาเกะก็เพ้อเหมือนมองเห็นโอคัตสึปีนอยู่บนต้นไม้
ท่านทาดาตาเกะมองขึ้นไปบนต้นคุโรนาเงะโมจิแล้วพูดว่า "โอคัตสึกำลังเล่นอยู่บนนั้น"
เมื่อท่านโอยุกิได้ยินก็มองหน้ากับทาดายุกิบุตรชาย
"อันตรายนะ โอคัตสึลงมาเร็วเข้า"
"โอคัตสึนี่ซนจังเหมือนเด็กผู้ชายเลยนะเจ้าคะ"
"ลงมาเดี๋ยวนี้นะโอคัตสึ" ทาดายุกิก็ตะโกนบ้าง
ท่านทาดาตาเกะพยายามจะพูดในขณะที่ร่างกายก็แทบยืนอยู่แทบไม่ไหวว่า
"ลูกสาวข้า ถึงจะไปอยู่ที่ไหน เปลี่ยนชื่อเป็นอะไร โอคัตสึก็ยังเป็นลูกสาวข้า"
"ถูกแล้วถูกแล้วเจ้าค่ะท่านพี่"
ท่านทาดาตาเกะก็วาดมือเป็นอักษรด้วยขีดเพียงขีดเดียว "เขียนด้วยเลขหนึ่ง อ่านว่าคัตสึ โอคัตสึ เป็นลูกสาวข้า"
แล้วท่านทาดาตาเกะก็หมดสติไปณ.ตรงนั้น ซึ่งเป็นวันก่อนที่ท่านจะเสียหนึ่งวัน
----------------------
โออัตสึไหว้พระของท่านแม่และหวนนึกถึงท่านพ่อทาดาตาเกะในวันเก่าๆที่เธอมีความสุข
ส่วนาโอโกโร่เมื่อได้ฟังเรื่องท่านทาดาตาเกะแล้ว ก็ออกมายืนมองที่ต้นคุโรนาเงะโมจิ...
ส่วนท่านหญิงอัตสึ เธอก็เดินออกมาเพื่อมองไปบนฟ้า
.
.
อ่านเจ้าหญิงอัตสที่รัก40
.
ตามมาอ่าน
ตอบลบขอบคุณค่ะ
ขอบคุณเช่นกันครับ แต่ช่วงนี้จะเขียนช้าหน่อยนะครับ
ตอบลบด้วยความขอบคุณที่ทำให้การติดตามชมทางทีวีมีอรรถรสขึ้นอีกมาก
ตอบลบ