พบกันในเทศกาลฮานาบาตะ 29

atsuhime 29

อ่านเจ้าหญิงอัตสึ ที่รัก(28)
.

"นายท่านขอรับ ท่านหญิงจะเดินทางวันไหนขอรึรับ?" นาโอโกโรถาม

"จะไปไหนเหรอ" ท่านเจ้าแคว้นแสร้งสงสัย ถามกลับนาโอโกโร่ด้วยรู้ใจว่านาโอโกโร่คงจะรู้เรื่องอัตสึจะไปเอโดะแล้วเป็นแน่

"เปล่าขอรับ" นาโอโกโร่คิดได้ว่า เรื่องไปเอโดะของอัตสึ โดยทั่วไปยังถือว่าเป็นความลับอยู่

แต่โออัตสึเมื่อได้รับแจ้งว่ามีนาโอโกโร่มารอพบ อัตสึก็รีบวิ่งมาหานาโอโกโร่ทันที อิคุชิมะพยายามร้องเตือน แต่ก็ไม่เป็นผล

"ท่านนาโอโกโร่!!" อัตสึมาถึงก็ร้องเรียกอย่างดีใจ

นาโอโกโร่เมื่อได้เห็นโออัตสึก็ถึงกับตะลึง

"สบายดีรึเปล่า ให้ข้าดูหน้าชัดๆหน่อยซิ"

"กำลังอยู่ต่อหน้านายท่านนะเจ้าคะ" อิคุชิมะพยายามเตือน (เพราะเป็นท่านหญิงแล้วจะวิ่งก็ห้าม จะดีใจออกนอกหน้านั้นไมควร)

ท่านนาริอาคิระ "เห็นว่ามีธุระก็เลยเรียกมา ได้ยินว่าเป็นเพื่อนเก่าของเจ้าด้วยใช่มั้ย"

"ขอบพระคุณมากเจ้าค่ะ ดีใจมากเหลือเกิน"

"นาโอโกโร่..ที่บ้านอิไมสุมิทุกคนสบายดีมั้ย?" / "สบายดีขอรับ"

"แล้วคนอื่นๆล่ะ" / "ก็เหมือนเดิมขอรับ"

"อย่างนั้นเหรอ.." / "ท่านหญิงเจ้าคะ!" อิคุชิมะร้องเตือนอีกแล้ว

"เป็นไงล่ะ พอใจรึยัง" ท่านนาริอาคิระถาม

"เป็นพระคุณอย่างยิ่งขอรับ" นาโอโกโร่ก้มหัวคาราวะ

"ท่านพ่อข้ามีเรื่องจะขอร้องเจ้าค่ะ"

-----------------------------

เรื่องที่ท่านหญิงอัตสึขอท่านนาริอาคิระก็คือ การขอเล่นอีโกกับนาโอโกโร่นั่นเอง ซึ่งท่านนาริอาคิระก็อนุญาต แถมยังช่วยเปิดโอกาสให้ทั้งสองคนได้เล่นอีโกกันตามลำพัง ไม่ต้องมีนางกำนัลมานั่งอยู่ด้วย ที่สำคัญที่สุดแม้แต่อิคุชิมะก็ถูกท่านนาริอาคิระเรียกให้ตามออกไปด้วย อิคุชิมะไม่อยากจะออกไปแต่ก็ขัดคำสั่งไม่ได้ ซึ่งก่อนจะไปอิคุชิมะก็ยังหันมาสั่งมากำชับท่านหญิงอัตสึว่า

"ท่านหญิง!รู้ใช่มั้ยเจ้าคะ!" สั่งเสร็จอิคุชิมะยังหันไปทำตาดุใส่นาโอโกโร่ด้วย (เพราะมันไม่ควรที่ท่านหญิงซึ่งกำลังจะถูกส่งไปแต่งงานกับท่านโชกุนจะมานั่งอยู่กับผู้ชายตามลพัง2ต่อ2

"นากลัวมั้ยล่ะ!.." อัตสึทำหน้าเหยเกให้นาโอโกโร่ดู

"อิคุชิมะเนีย เป็นคนโหดมากเชียวล่ะ"

นาโอโกโร่ทำหน้าตื่น "ยังงั้นเชียวเหรอ?"

โออัตสัพยักหน้าอย่างเหยเก ก่อนจะยิ้มขึ้นและค่อยๆหัวเราะออกมา

----------------------

ขณะอิคุชิมะเดินตามนายท่านออกมา

"นายท่านๆ นายท่าน ทำแบบนี้ดีแล้วเหรอเจ้าคะ"

"สองคนนี้ไม่มีอะไรหรอก"

"แล้วถ้าหาก คุยกันเรื่องที่จะแต่งงานล่ะเจ้าคะ"

"ข้าคิดว่า เขารู้เรื่องนี้อยู่แล้ว" ท่านนาริอาคิรรีบเดินจากไป ปล่อยให้อิคุชิมะยืนงง!ต่อไป

----------------------

ระหว่างที่อีโกกำลังดำเนินอยู่

"ไม่ได้เจอกันครึ่งปีได้มั้ง ดูท่าจะเล่นเก่งขึ้นมากเลยนะ"

"ไม่หรอก ยังไม่เก่งเลย"

โออัตสึหันมองออกไปวาปลอดคนแล้ว จึงพูดว่า

"ข้าจะต้อง..ไปเอโดะแล้วล่ะ"

"ข้าทราบแล้ว" / "เอ๊ะ!"

"เรื่องที่จะแต่งงานก็ด้วย ท่านทาดายุกิ..เล่าให้ฟังแล้ว"

"ทำไมพูดมากแบบนี้นะ!..ถ้าอย่างนั้นท่านพ่อกับท่านแม่ก็คงจะรู้แล้วสินะ"

"ขอรับ" / "อย่างนั้นเหรอ"

"ยอดบุรุษของญี่ปุ่น!!" / เอ๊ะ!.."

"เห็นท่านเคยพูดเอาไว้..ว่าท่านจะเป็นภรรยาของยอดบุรุษของญี่ปุ่นยังไงล่ะ"

"............................ไม่รู้ว่าทางโน้นจะเป็นคนยังไง....แล้ว..คิดว่าข้าจะทำได้มั้ย?"

"ที่ข้าจะเป็นท่านผู้หญิงโชกุนน่ะ?"

"...........ได้สิ! ถ้าเป็นเจ้า!...ไม่สิ!... ถ้าเป็นท่านต้องได้แน่นอน!"

".......................ไม่น่าเชื่อเลยเน๊อะ...พอได้ยินท่านพูดแล้ว...ก็รู้สึกว่าทำได้ขึ้นมาเลย"

"อย่างนั้นเหรอ..." แม้นาโอโกโร่จะยิ้ม แต่แววตาก็ยังแฝงไว้ซึ่งความอาลัย

"นาโอโกโร่.." / "ขอรับ"


"ฝากท่านพ่อท่านแม่ด้วยนะ.." / "ขอรับ"


"ฝากท่านพี่ด้วย.." / "ขอรับ"

"ที่สัทสุมะน่ะ ข้าฝากด้วยนะ" / "..........."

"เป็นอะไรไปเหรอ?"

"...ตัวท่านเอง.. จะต้องเป็นใหญ่.. ยิ่งๆขึ้นไป..จริงๆแล้วนั่นสินะ"

โออัตสึมองนาโอโกโร่ด้วยอาลัยเช่นกัน แล้วนาโอโกโร่ก็ก้มหัวคำนับให้แก่โออัตสึ

----------------------------

เย็นวันนั้น นาโอโกโร่ได้แวะไปที่บ้านท่านโอคุโบะแล้วก็เล่าเรื่องที่ท่านเจ้าแคว้นเอ่ยถึงท่านไซโกแถมยังชมการแสดงความคิดเห็นของท่านไซโกที่เคยส่งขึ้นไปด้วย ท่านไซโกดีใจมากจนนึกว่าตัวเองฝันไป

ส่วนเรื่องของท่านพอโอคุโบะ นาโอโกโร่ก็แจ้งแก่ท่านโอโบะว่า ทานเจ้าแคว้นรับปากว่าจะปล่อยตัวอย่างแน่นอน แต่ขอให้รอไปก่อน

-----------------------

เย็นวันนั้นที่ปราสาทสึรุมารุ ท่านนาริอาคิระก็ได้มาคุยกัยโออัตสึเกี่ยวกับนาโอโกโร่อีก

"สุดท้ายเจ้าก็ยังเป็นคนชนะอีกแล้วเหรอ?"

"เจ้าคะ แต่ว่า เล่นเก่งขึ้นมากเลยเจ้าค่ะ"

"คิโมสุกิ นาโอโกโร่ เด็กหนุ่มที่มี..แววตาสดใสสมวัยมากทีเดียว" / "เจ้าค่ะ"

"ท่านหญิงไม่มีใจบ้างเหรอ?"

"มีใจหมายถึงอะไรเจ้าคะ?"

"คิดมากกว่าความเป็นเพื่อน รู้สึกเหมือนหญิงที่รู้สึกกับชาย"

"ไม่มีทางที่จะรู้สึกแบบนั้นหรอกเจ้าค่ะท่านพ่อ"

"จริงๆรึ"

"ทางโน้นก็เหมือนกัน เขาเองก็คงไม่คิดว่าข้าเป็นผู้หญิงเลยด้วยซ้ำน่ะ"

"ก็เพราะเขาไม่เป็นประสาอะไรน่ะสิ..." / "หา!...เจ้าคะ!?!"

"เปล่า...ว่าแต่ตอนนี้กำหนดวันเดินทางแล้วนะ วันที่21 เดือน8"

"วันที่21 เดือน8" / "มีเวลาอีกนิดเดียว"

"เข้าใจแล้วเจ้าค่ะ"

"วันที่จะออกเดินทาง ข้าตั้งใจว่าจะเชิญนายของบ้านอิไมสุมิมาส่งเจ้าด้วย"

"มาที่ปราสาทเหรอเจ้าคะ"

"ไม่ได้เจอหน้านานตั้งนานแล้ว อดใจรออีกนิดนะ"

"เจ้าค่ะ!"

-------------------------

แผ่นดินสัทสุมะ ผู้คนของสัทสุมะ เหลือเวลาอีกแค่เดือนเดียวก็ต้องจากไปแล้ว

"ท่านพ่อ...ท่านแม่..." โออัตสึนั่งมองพระพุทธรูปของท่านแม่ด้วยรอยยิ้มและความหวัง.... .
.
***********************
.
.
อ่าน atsuhimeที่รัก 30

.
.
.