ศรีภรรยาแห่งโทกุกาวะ 97

atsuhime 97


อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 96

กลับไปที่ท่านอี นาโอสุเกะ วันนี้ที่ท่านปรึกษาทาดาคาตะที่เข้าข้างท่านอี ได้นำหนังสืออุทธรณ์ที่โอโอขุเสนอชื่อท่านอีเป็นไทโร มาแจ้งให้ท่านอีอ่านได้รับทราบ

ส่วนทางท่านไซโกก็ได้นำจดหมายมาให้ท่านโยชินางะ เป็นจดหมายทีีท่านนาริอาคิระแจ้งเรื่องต้องการเสนอชื่อท่านโยชินางะเป็นไทโรเช่นกัน ซึ่งท่านโยชินางะก็รับปากว่าจะยอมเข้าชิงตำแหน่งนี้

ส่วนทางท่านฮตตะก็ได้กลับมาถึงปราสาทเอโดะแล้วเช่นกัน และรีบเข้าแจ้งผลอย่างเป็นทางการแก่ท่านโชกุนอิเอซาดะทันที

ท่านฮตตะ "ทางราชสำนักไม่อนุญาตให้เราทำสัญญาอีกแล้วขอรับ ขออภัยอย่างที่สุดที่ข้าทำไม่สำเร็จขอรับ"

ท่านคุโบ "ก็ฮตตะไม่เก่งอยู่แล้วนี่นา" / "ขอรับ"

"ข้าก็พูดไปอย่างนั้นเองล่ะ เรื่องยากอย่างนั้น ข้าก็ไม่คิดว่าเจ้าจะทำสำเร็จหรอก เจ้าเดินทางไกลคงจะเหนื่อย ไปพักได้ละ"

"ขอรับ..เ่อ่อ..ขออนุญาตพูดหน่อยขอรับ เรื่อง..แต่งตั้งไทโรน่ะขอรับ" / "มีคนพูดให้ข้าฟังแล้ว"

"ขอรับ..ข้าคิดว่าท่านมัทสึไดระ โยชินางะมีคุณสมบัติเหมาะสมขอรับ" (ท่านฮตตะตอนนี้หันมาเข้าข้างท่านโยชินางะ เพราะอะไรไม่แน่ใจ แต่ผมคิดว่า คงเพราะท่านฮตตะน่าจะชอบบุคคลิกที่ประนีประนอมของท่านโยชินางะมากกว่าท่านอี)

"งั้นเหรอ ทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะ?" / "คือว่า.."

แล้วท่านฮตตะก็คลานเข้าไปหาท่านโชกุน แต่ไม่ทันจะถึง ท่านโชกุนก็รีบชิงพูดว่า "ไม่ฟัง!ไปได้ละ!!"

ท่านฮตตะคลานสะดุด (ผมล่ะขำ) "ขอรับ"

-------------------------

ท่านมิได "ให้โยชินางะขึ้นเป็นไทโรรึ?"

อิคุชิมะ "ท่านมิได นี่อาจจะเป็นโอกาสสุดท้ายก็ได้นะเจ้าคะ ถ้าท่านอีได้เป็นไทโรล่ะก็ เป็นอันว่าท่านโยชิโนะบุไม่มีทางจะได้ทายาทโชกุนเป็นแน่ๆเจ้าค่ะ"

อิคุชิมะจรดมือ3เหลี่ยม "คราวนี้ท่านมิไดจะต้องเสี่ยงสนับสนุนท่านโยชินางะ โอกาสสำเร็จมีถึงครึ่งต่อครึ่งเชียวนะเจ้าคะ"

"อิคุชิมะ! จะให้พูดอีกกี่ครั้งกันล่ะ ข้าน่ะ" / "ขอความกรุณาด้วยเจ้าค่ะ!!" อิคุชิมะรีบชิงพูด และก้มหัวขอร้องต่อท่านมิไดอย่างหนักที่สุด เมื่่อเงยหน้าขึ้นมาก็รีบพูดต่ออีก

"ถึงอย่างไรก็ต้องทำให้ท่านคุโบสนับสนุนท่านโยชินางะอย่างเต็มที่ ต้องทำให้ได้นะเจ้าคะ!!"

ท่านหญิงอัตสึเข้าใจในภาระหนักที่อิคุชิมะต้องทำตามหน้าที่ แต่ท่านหญิงก็ลำบากใจมากเช่นกัน

-----------------------

คืนนั้นระหว่างการเดินหมากเรียง5 ท่านมิไดดูเงียบลงแบบผิดสังเกต

ท่านคุโบ "เป็นอะไรไปล่ะ?" / "ท่านพี่ ข้ามีเรื่องอยากจะถามเจ้าค่ะ"

"เรื่องไทโรใช่รึเปล่า? ถ้าเจ้าถาม ข้าก็จะตอบทันที"

ท่านมิไดเดินหมาก แล้วเริ่มถามว่า "ท่านพี่ตั้งใจจะทำยังไงกับเรื่องนี้ล่ะเจ้าคะ?"

"ถ้าเป็นเจ้า เจ้าจะทำอย่างไรล่ะ?" / "ก่อนอื่นก็ต้อง" / "นัดพบกันทั้งอี ทั้งโยชินางะถูกหรือเปล่า?" ท่านคุโบชิงพูดดักทางก่อน

ท่านมิไดยิ้ม "เจ้าค่ะ" / "เอาอย่างนี้มั้ย เจ้าไปพบกับพวกเขาพร้อมกับข้า"

ท่านมิไดมองท่านคุโบอย่างสงสัย!?!

"ตอนนี้..ไม่มีใครที่ข้าไว้ใจได้เลยสักคนเดียวน่ะ เจ้ามาเป็นผู้ช่วยข้าทำงานได้มั้ย?" / "เจ้าค่ะ!ข้าจะลองดูเจ้าค่ะ"

ท่านมิไดดีใจอย่างเห็นได้ชัด เพราะนี่คือสิ่งที่ทำให้สมกับการเป็นคู่ครองคู่คิดกันอย่างแท้จริง ตามที่ท่านหญิงอัตสึใฝ่ฝันมาตลอด

แล้วท่านคุโบก็เลยหยิบเบี้ยขึ้นมาทำเป็นตา ท่านหญิงก็ทำตามด้วย

-----------------------

ต่อมา ผู้ชิงตำแหน่งไทโรคนแรก ที่ได้มาเข้าพบท่านคุโบและท่านมิได ก็คือ ท่านโยชินางะแห่งเอชิเซ็น

ท่านคุโบ "เงยหน้าขึ้น" / "ขอรับ..เ่อ่อท่านหญิงนั่นเอง อ้อ! ไม่ใช่ิสิ นึกไม่ถึงว่าท่านมิไดโดโกโระจะมาด้วย"

(ที่จริงท่านหญิงอัตสึเป็นระดับท่านผู้หญิงนะครับ แต่ผมขอเขียนว่าท่านหญิงเหมือนเดิม)

"เราเป็นสามีภรรยากันก็เหมือนคนๆเดียวกันนั่นแหล่ะ" / "ขอประทานโทษด้วยขอรับ"

"ไม่อ้อมค้อมล่ะนะ เรื่องการเมืองเจ้ามีความคิดว่าอย่างไรบ้างล่ะ?" / "ขอรับ"

ท่านโยชินางะจึงเข้าไปให้ใกล้ท่านคุโบขึ้นอีก "ที่จริงข้าคิดไว้ว่า ควรจะตั้งคณะกรรมการบริหารบ้านเมืองขอรับ"

"กรรมการบริหารยังไง?" / "ให้ไดเมียวที่มีความรู้ความสามารถมาช่วยกันทำงาน ด้วยวิธีใหม่แบบที่ฝรั่งเยอรมันเขาทำกันน่ะขอรับ"

ท่านมิได "แบบเยอรมันรึ?" / "หมายความว่าไม่ใช่เฉพาะตระกูลโทกุกาวะและพวกฟุไดเท่านั้น แต่ให้ไดเมียวจากทุกแคว้นทั่วทั้งญี่ปุ่นมาร่วมปกครองด้วยใช่มั้ย?"

"เป็นอย่างนั้นจริงๆ ท่านเข้าใจถูกแล้วขอรับ นี่เป็นความคิดของผู้เฒ่าแห่งมิโตะ และท่านชิมะสึผู้เป็นเจ้าแคว้นสัทสุมะ ก็เห็นด้วยขอรับ" ช่วงที่พูดถึงท่านนาริอาคิระ ท่านโยชินางะตั้งใจมองไปที่ท่านมิได เหมือนตั้งใจจะย้ำ!อะไรบางอย่างแก่ท่านมิได

ทำให้ท่านมิไดก็ต้องพยายามรักษาสีหน้าให้เหมือนเดิมที่สุด ท่านคุโบสังเกตเห็นก็ยิ้ม

"อ๋อ!! เข้าใจละ เป็นแนวคิดที่ดีนี่นา" / "ขอรับ" ท่านโยชินางะยิ้มดีใจ

----------------

ต่อมาท่านอี แห่งฮิโคเนะ ก็มาเข้าพบเป็นคนต่อไป

ท่านอี "การปกครองทั้งหมดต้องอยู่ใต้บะขุฝุ แปลว่าตรุะกูลโชกุนโทกุกาวะรับผิดชอบทั้งหมด โดยมีฟุไดไดเมียวเป็นผู้ค้ำจุนตามแบบที่เราทำกันมาแต่ต้น จนกระทั่งถึงปัจจุบัน ถึงจะเก่งสักแค่ไหน พวกโทซามะและไดเมียวอื่นๆก็ไม่ควรมีสิทธิมีเสียง ไม่อาจให้เข้าร่วมรัฐบาลได้"

ท่านโชกุน "เจ้าคิดว่ารูปแบบที่เป็นอยู่ตอนนี้ มันดีอยู่แล้วใช่มั้ย?"

"มีคนวิจารณ์ว่าตระกูลโทกุกาวะผูกขาดอำนาจปกครอง เรื่องนั้นข้าทราบขอรับ แต่ว่า! ถ้าให้พวกไดเมียวทั้งหมดออกความเห็นตามอำเภอใจ มันจะยุ่งสักแค่ไหน"

ท่านมิได "ข้าขอถามท่านอีกสักเรื่องนึง จะได้มั้ย?" / "เอ๋!?" ท่านอีมีท่าทางไม่ค่อยอยากให้ท่านมิไิดเข้ามาเกี่ยวสักเท่าไหร่ (อาจเพราะคิดว่าท่านมิไดอยู่ฝ่ายตรงข้าม)

แต่ท่านโชกุนดูออก เลยช่วยถามแทน "มิไดจะถามว่า ปกครองแบบรวบอำนาจอย่างเดิมแบบนี้ดีแล้วใช่มั้ย?" / "ขอรับ"

"การปกครองที่เป็นอยู่ตอนนี้ ท่านคิดว่าจะปรับปรุงอย่างไรดี" ท่านมิไดถามเสริมขึ้นมา

ท่านอีหันไปตอบทางท่านโชกุน "ต้องทำให้บะขุฝุเข้มแข็งขอรับ" ตอบเสร็จก็ชำเลืองไปที่ท่านมิได

"ทำให้บะขุฝุเข้มแข็งเหรอ?"

"ใช่! ทหารต้องเป็นผู้นำของประเทศ กำกับไดเมียว รวมใจคนให้เป็นหนึ่ง สามัคคีกัน สู้กับชาติตะวันตก และต้องปกป้องตระกูลโทกุกาวะไว้ให้ได้ขอรับ" ท่านอีตอบด้วยแววตาและน้ำเสียงที่แข็งกร้าวต่อท่านมิได

จนท่านมิไดรู้สึกถึงความแข็งกร้าวนั้นได้ และรู้สึกกระเทือนถึงความหมายที่ท่านอีต้องการสื่ออย่างชัดเจน

"ปกป้องตระกูลโทกุกาวะ..เหรอ?...ถ้าเจ้าได้เป็นไทโรล่ะก็ เจ้าจะทำแบบนั้นใช่รึเปล่า?"

"นาโอสุเกะคนนี้! เตรียมจะถวายชีวิต! ทำงานที่ว่านั้นให้สำเร็จจนได้ขอรับ!!" ท่านอีก้มหัวลงเพียงเล็กน้อยต่อท่านโชกุนเท่านั้น เพราะเขาใหญ่จริงๆในหมู่ฟุไดไดเมียว และเหมือนจะไม่อยากก้มหัวอย่างนอบน้อมต่อหน้าท่านมิไดด้วย

สีหน้าท่านมิไดไม่ค่อยจะสบายใจเลย กับบุคคลิกอันแข็งกร้าวของท่านอีคนนี้ ท่านคุโบสังเกตเห็นสีหน้าท่านมิไิดเช่นกัน

.

.

อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 97.1

.

.