น้ำตาของพ่อ 16

atsuhime 16


อ่านเจ้าหญิงอัตสึ ที่รัก(15)

คืนวันก่อนเดินทางไปปราสาท ที่บ้านอิไมสุมิก็มีการเลี้ยงอำลาเล็กๆภายในครอบครัวซึ่งมีท่านพ่อ ท่านแม่ โอคัตสึ พี่ชายคนที่2และพี่ชายคนที่3

พอบรรยากาศเริ่มดูเศร้า โอคัตสึก็เลยลองแซวพี่ชายคนที่3ซึ่งสนิทที่สุดแต่ทะเลาะกันบ่อยสุดเช่นกันว่า

"ดีใจใช่มั้ยที่เธอจะจากไปแล้ว"

"ข้าดีใจซะที่ไหนเล่า แถมอีกหน่อยก็ยังต้องก้มหัวให้เจ้าอีก อ๊ะ! รินให้หน่อย!"

ตรงนี้ผมขำและประทับใจที่ว่า โอคัตสึเมื่อได้ฟังคำสั่งท่านพี่ก็ทำตัวเป็นเสมือนสาวใช้ที่เข้ามารินเหล้าให้เจ้านาย
ส่วนท่านแม่ก็หันไปถามท่านพ่อว่า "ท่านพ่อมีอะไรจะพูดกับโอคัตสึบ้างมั้ย?

ท่านพ่อดูมีท่าทางแปลกๆ ดูเงียบๆเขินๆผิดปกติ และพอท่านพ่อเริ่มจะกล่าว โอคัตสึรีบตั้งใจฟัง แต่ว่า.. คนรับใช้ได้เข้ามาบอกว่า มีแขกมาเยี่ยมท่านพ่อ

ท่านพ่อเลยหันไปยิ้มกับท่านแม่ (เหมือนจะบอกว่ารอดแล้วเรา) "มีแขกมา.."


-------------------------------

ระหว่างนั้นนาโอโกโร่ก็เข้ามาเพื่อนำของขวัญจากทางบ้านมาร่วมแสดงความยินดี แต่ไม่รู้ว่ามีการสังสรรค์ภายในครอบครัวอิไมสุมิ ก็เลยจะขอลากลับทันที แต่ท่านพ่อเชิญให้อยู่ด้วยกัน แล้วท่านพ่อก็บอกให้นาโอโกโร่ได้ไปเล่นอีโกกับโอคัตสึอีกครั้ง เพราะอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็ได้ที่ทั้งสองคนจะได้เล่นอีโดกด้วยกัน

แล้วโอคัตสึก็เอาชนะนาโอโกโร่ได้ตามเคย ช่วงที่เก็บเบี้ยด้วยกันนาโอโกโร่ก็แอบมองโอคัตสึด้วยแววตาเศร้าๆ เมื่อเก็บเบี้ยใส่ถ้วยเสร็จ โอคึตสึก็เริ่มพูด

"อุตส่าห์เป็นเพื่อนที่ดีของข้ามาจนวันนี้ ข้าต้องขอบคุณด้วยใจจริง"

"ไม่หรอกข้าต่างหาก"

หลังจากนั้นโอคัตสึก็ฝากปิ่นปักผมไปให้ท่านโอชิคะด้วย ส่วนพอคิดจะมอบของให้นาโอโกโร่ด้วยหนังสือ แต่นาโอโกโร่กลับขอว่า

"ถ้าหากจะกรุณา!! มีสิ่งที่ข้าอยากได้มากกว่านั้น..ข้าขอเครื่องรางของท่านได้มั้ย ข้าขอมากเกินไปหรือเปล่า" นั่นคือเครื่องรางที่ทั้งสองได้มาพร้อมๆกันตั้งแต่ทั้งสองคนยังไม่ได้เกิดด้วยซ้ำ เมื่อครั้งที่ท่านนาริอาคิระมอบให้ท่านพ่อของทั้งสองคนไว้ให้ลูกยามเมื่อเกิดมา

แล้วโอคัตสึก็เห็นดีกับนาโอโกโร่ด้วย

"ดีนะ ดีมากเลย ที่ต่างประเทศเวลาจะจากเพื่อนคนที่สำคัญที่สุด ก็มักจะแลกของสำคัญกันเพื่อเก็บไว้เป็นหลักฐานไงล่ะ"

"หลักฐานความเป็นเพื่อนเหรอ?"

"นาโอโกโร่ ขอจงปกป้องท่าน"

"ท่านโอคัตสึ ขอจงปกป้องท่านเช่นกัน"

แล้วทั้งคู่ก็แลกเครื่องรางของตนแก่กัน

"ขอให้ท่านจงสุขสบายตลอดไปนะ"

"ท่านก็เช่นกัน"

ในที่สุดเครื่องรางที่เป็นของเด็กผู้หญิงก็ได้กลับคืนสู่โอคัตสึ เครื่องรางของเด็กผู้ชายก็ได้กลับคืนสู่นาโอโกโร่ ตามเจตนาของผู้มอบได้มอบให้แต่แรกนั่นเอง

เมื่อเดินออกมาจากบ้านอิไมสุมิ นาโอโกโร่หยุดมองเครื่องรางของโอคัตสึ แล้วก็นำมาแนบอกตัวเองด้วยน้ำตา...

--------------------------------

หลังงานเลี้ยง ท่านพ่อเมาหลับอยู่ในห้องจัดงาน โอคัตสึพยายามจะปลุกแต่ท่านก็ไม่ตื่น เมื่อโอคัตสึเดินออกไปหาท่านแม่ ท่านพ่อจึงเปิดตามขึ้น

เมื่อโอคัตสึไปพบท่านแม่ที่ห้อง โอคัตสึจึงบอกกับท่านแม่ว่า ท่านพ่อหลับไม่ยอมตื่น แต่ท่านแม่บอกว่า ท่านพ่อคงแกล้งหลับน่ะ

ในคืนสุดท้ายที่บ้านอิไมสุมิของโอคัตสึก่อนจะเข้าปราสาท ท่านแม่ได้เล่าเรื่องความฝันของท่านแม่เมื่อครั้งยังตั้งครรภ์ให้โอคัตสึฟัง ซึ่งก็คือเรื่องที่ฝันไปว่ามีพระแก่ๆมาสั่งท่านแม่ว่า

"จงพาลูกสาวของเจ้า ไปที่เอโดะให้ได้" ซึ่งท่านแม่ก็บอกโอคัตสึในสิ่งที่ท่านเชื่อว่า บางทีโอคัตสึอาจจะมีอะไรบางอย่างที่พิเศษกว่าคนทั่วไป ซึ่งมีความสำค้ญที่อาจมีผลอะไรบางอย่างต่อแคว้นสัทสุมะก็เป็นได้

แล้วหลังจากนั้นท่านแม่ก็ยังได้สั่งสอนเรื่องสำคัญที่ควรปฏิบัติ

"จากนี้ไปลูกจะต้องไปเป็นเจ้านายที่ทำหน้าที่ปกครองผู้คนจำนวนมาก สุภาษิตโบราณมีคำนึงที่สอนไว้ว่า จงอย่าฟังความแต่เพียงข้างเดียว ขอให้ลูกจงอย่าปักใจเชื่อคำพูดของใครฝ่ายเดียวเสียทั้งหมด เปิดใจให้กว้างรับฟังเสียงจากคนรอบข้างแล้วไตรตรองให้ดี"

"แต่ถ้ายังไม่แน่ใจ(ว่าควรเชื่อความข้างไหน) ก็ให้เลิกคิดซะ(ไม่ใช้ความคิด) แต่ให้ใช้ความรู้สึกแทน เชื่อในตัวเอง แล้วปล่อยให้ความรู้สึกเป็นตัวตัดสิน"

โอคัตสึทบทวนทุกคำที่ท่านแม่สอน ก่อนจะตอบว่า "เข้าใจแล้วค่ะ!!"

"ทุกเวลาที่แม่จะได้อยู่ในฐานะแม่ของเจ้า ใกล้จะหมดลงแล้วนะ"

"ท่านแม่"

และแล้ววันเดินทางเข้าปราสาทก็มาถึง ก่อนจะต้องจากไป ท่านพ่อก็ได้สั่งสอนเป็นครั้งสุดท้าย

"พ่อก็หมดหน้าที่การเป็นพ่อของลูกแต่เพียงเท่านี้ จำไว้ให้ดีนะ เมื่อท่านไปเป็นเจ้าหญิงแห่งปราสาทชิมะสึแล้ว สถานะภาพ...ระหว่างเจ้ากับพ่อ..ก็จะ..ไม่เหมือนเดิม"

"เข้าใจแล้วค่ะ...... ท่านพ่อคะ ข้าน่ะมีความสุขเป็นอย่างมาก ที่ได้เกิดมาในบ้านหลังนี้ค่ะ"

"ส่วนข้าที่ได้เป็นพ่อของเจ้า จะพูดไงดีล่ะ.. ข้าก็มีความสุขเหมือนกัน"

"ท่านพ่อ ไม่ว่าลูกจะไปอยู่ที่ใด ท่านพ่อและท่านแม่ ลูกจะระลึกถึงและมีชีวิตอย่างภาคภูมิ ที่ได้เกิดมาเป็นลูกของท่าน สำหรับบุญคุณที่มีต่อลูกมาจนถึงทุกวันนี้ ขอกราบขอบพระคุณมากค่ะ"

แล้วโอคัตสึก็ก้มหัวทำความเคารพท่านพ่อ

"เอาล่ะ!ไปกันได้ละ"

เมื่อขบวนเกี้ยวของโอคัตสึลับสายตาไปแล้ว ท่านพ่อทาดาตาเกะผู้ที่ซ่อนความอ่อนแอในใจของตัวเองไม่ให้ใครเห็น ก็แอบไปร้องไห้คนเดียวที่สวนหลังบ้าน

ส่วนท่านแม่ก็ไปร้องไห้อยู่หน้าราวที่เคยแขวนกิโมโนชุดที่โอคัตสึใส่เพื่อออกเดินทางเข้าปราสาท

ผมชื่นชมวัฒนธรรมประเพณีอันดีทุกรายละเอียดของเจ้าหญิงอัตสึครับ ช่างงดงามจริงๆ และในระหว่างเดินทางโดยขบวนเกี้ยวที่ทางปราสาทส่งมารับ นาโอโกโร่และท่านโอคุโบะ ท่านไซโก และเพื่อนๆซามุไรที่เคยได้พูดคุยรู้จักกับโอคัตสึก็มาดักรอส่งโอคัตสึ อยู่ข้างทาง ทั้งหมดก้มหัวทำความเคารพให้แก่เกี้ยวโอคัตสึ

นาโอโกโร่หยิบเครื่องรางออกมาให้โอคัตสึเห็น โอคัตสึก็หยิบเครื่องรางออกมาให้นาโอโกโร่เห็นเช่นกัน

-----------------------

ระหว่างการเดินทาง โอคัตสึได้หวนระลึกถึงคำสั่งสอนของคิขุโมะโตะก่อนตายไปตลอดทาง..


.
อ่านเจ้าหญิงอัตสึ ที่รัก(17)

.