น้ำตาของพ่อ 14

atsuhime 14

อ่านเจ้าหญิงอัตสึ ที่รัก(13)

ใหม่เมืองเอก

.

"การฆ่าตัวตายเป็นบาปมหันต์" ตามหลักพุทธศาสนา ก็จริงแต่................

เมื่อจบบทที่แล้ว คิขุโมโตะได้ฆ่าตัวตาย สาเหตุการฆ่าและทำไมถึงต้องฆ่า กรุณาอย่าเพิ่งเอาความคิดความเชื่อของเรารีบตัดสินนะครับ เพราะการฆ่าตัวตายเหมือนกันแต่ผลทีได้ไม่เหมือนกัน อดใจรออีกสักนิด แล้วผมจะอธิบายในมุมมองของผมตอนท้ายครับ

แต่ตอนนี้เรากลับไปที่เจ้าหญิงอัตสึ บทต่อไปก่อนดีกว่าครับ

*************************

(ดูสะดุดกรุณารอโหลดให้เต็มก่อน คลิปนี้ยาวจนจบบทควาทตอนที่14นี้ครับ)

ตระกูลชิมะสึ เป็นตระกูลใหญ่ที่มีชื่อเสียงแห่งแคว้นสัทสุมะและมีประวัติศาสตร์ยาวนานกว่า600ปี เป็นตระกูลไดเมียวที่มีที่ดินครอบครองมากมาย จะเป็นรองแค่แคว้นคางะเท่านั้น และตระกูลอิไมสุมิก็เป็นสายย่อยของตระกูลชิมะสึ

----------------

หลังจากโอคัตสึพอจะควบคุมสติและอารมรณ์อยู่คนเดียว กับเรื่องที่เกิดได้บ้างแล้ว สักพักสาวใช้ก็มาบอกว่าท่านพ่อต้องการให้ไปพบเดี๋ยวนี้ และเมื่อไปถึง ท่านพ่อก็สั่งอย่างเด็ดขาดทันทีว่า

"จำไว้นะโอคัตสึ หลังจากคืนนี้ไปห้ามพูดเรื่องคิขุโมโตะอีก พวกข้าวของส่วนตัว พ่อให้คนจัดการไปหมดแล้ว ส่วนศพก็มอบให้พวกญาติๆของเขาไปจัดการกันเอง"

"แม้แต่งานศพ! ก็ไม่มีเหรอคะ"

"งานศพเรอะ!! คนที่ทำให้บ้านนี้แปดเปื้อนเลือด ก็ไม่ต่างจากการเป็นคนร้ายนักหรอก ช่างเป็นเรื่องที่น่าละอายยิ่งนัก มาทำเรื่องแบบนี้ในเวลาที่เป็นมงคลของเจ้า.. ถึงยังไงก็ตาม ลูกจงตัดใจลืมเรื่องคิขุโมโตะซะ เข้าใจนะ!!"

"แต่ว่าท่านพ่อ" / "พอละ!! กลับไปพักผ่อนซะ"

"ท่านพ่อ!!!" / "บอกให้ไปก็ไปสิ!!"

โอคัตสึไม่อาจขัดคำสั่งได้แต่ก็ไม่อาจเข้าใจได้เช่นกัน เมื่อหันไปมองทางท่านแม่ ท่านแม่ก็พยักหน้าให้ทำตามที่ท่านพ่อสั่ง

วัฒนธรรมญี่ปุ่น แม้จะไม่เห็นด้วย แต่เมื่อโอคัตสึจะลากลับออกไป โอคัตสึก็ต้องคำนับลาท่านพ่อ

เมื่อโอคัตสึเข้านอน โดยมีชิโนะนั่งอยู่เป็นเพื่อน โอคัตสึน้ำตาไหล แต่สักพักท่านแม่ก็เข้ามาคุยด้วย และพยักหน้าให้ชิโนะ ชิโนะจึงออกไป

"นึกแล้วว่าลูกคงนอนไม่หลับเป็นแน่"


"ท่านแม่คะ ทำไมคิขุโมโตะทำแบบนั้น"

"คิขุโมโตะเขียนจดหมายลาไว้ เขียนถึงท่านพ่อ ท่านแม่ ส่วนของลูกก็มีด้วย.. เขียนถึงท่านพ่อว่าขออภัยที่ทำอะไรเห็นแก่ตัว ส่วนจดหมายอีกฉบับที่เขียนถึงแม่นั้นบอกว่า เธอรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมาก ที่แม่ให้คนตระกูลต่ำต้อยอย่างเธอมาเป็นแม่นมและดูแลลูก เพื่อรักษาชื่อเสียงของตระกูลเรา เธอเลือกที่จะสละชีวิตเพื่อลบภาพของตัวเองให้หมดไป"

"ทำไมคะ"

"รู้อะไรมั้ย.. คิขุโมโตะตั้งใจใช้ความตายลบเรื่องราวของตัวเอง..เรื่องนี้น่ะ ดูเหมือน.. คิขุโมโตะตัดสินใจตั้งแต่ตอนที่ลูกถูกขอเป็นลูกบุญธรรมของบ้านชิมะสึแล้ว"

"แล้วที่เขียนถึงข้าล่ะคะ"

"ท่านพ่อโยนเข้ากองไปเผาทิ้งไปหมดแล้ว"

โอคัตสึยิ่งสะเทือนใจมากยิ่งขึ้นเมื่อรู้ว่าท่านพ่อไม่ยอมให้เธอได้อ่านแม้แต่จดหมายลาของคิขุโมโตะ

"อย่าโกรธพ่อเลยนะลูก ท่านพ่อต้องการให้ลูกตัดใจเสียให้หมด ลืมเรื่องราวของเขาที่ผ่านมา"

แล้วท่านแม่ก็หันไปหยิบห่อผ้าชิ้นหนึ่งขึ้นมา แล้วก็ค่อยๆแกะผ้าออก เพื่อมอบให้โอคัตสึ

"ของสิ่งนี้แม่ตั้งใจจะมอบให้ลูกในวันที่เข้าปราสาทน่ะ เจ้าอาวาสวัดโบะไดได้สร้างให้เป็นพระพุทธรูปประจำแคว้นสัทสุมะ เวลาที่ลูกมีเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจ.. ก็กราบไหว้ขอให้วิญญาณคิขุโมโตะ อธิษฐานให้ดวงจิตของเขาไปสู่สุคตินะลูก"

เมื่อโอคัตสึรับมาแล้ว โอคัตสึก็มองพระแล้วก็รำพึงถึงแต่ คิขุโมโตะ

ต้องขออภัยด้วย เพราะตอนแรกผมก็เข้าใจว่าคิขุโมโตะเป็นแค่พี่เลี้ยง แต่ที่ไหนได้เมื่อดูถึงตอนนี้ผมถึงรู้ว่า คิขุโมโตะสำคัญกว่าตำแหน่งพี่เลี้ยงมาก เพราะเธอเป็นถึงแม่นมของโอคัตสึ และเมื่อผมรู้ว่าคิขุโมโตะเป็นแม่นม ก็ยิ่งทำให้เข้าใจได้มากขึ้นว่า ทำไมคิขุโมโตะถึงเป็นคนสำคัญที่สุดของโอคัตสึ และทำไมคิขุโมโตะกับโอคัตสึถึงผูกพันประดุจดั่งแม่ลูกกันแท้ๆ

(แม่นม อาจหมายถึงแม่ที่ให้นมแทนแม่จริงก็ได้ หรือเป็นแค่แม่นม ที่มีหน้าที่เลี้ยงดูสั่งสอนแต่ไม่ได้ให้นมก็ได้)


************************

ส่วนหนึ่งของความประทับใจในเจ้าหญิงอัตสึ

แล้วเมื่อถึงวันที่นาโอโกโร่ได้มาเล่นอีโกกับโอคัตสึอีกครั้ง โอคัตสีก็มีอาการเหม่อลอยจนลืมเดินเบี้ย จนนาโอโกโร่ต้องเรียกเตือนหลายครั้ง แต่แล้วนาโอโกโร่ะก็พูดถึงเรื่องคิขุโมโตะ

"ได้ยินว่าท่านคิขุโมโตะยอมสละชีวิตเพื่อแสดงความจงรักภักดี" / "จงรักภักดีเหรอ ........"

"มีชีวิตต่างหากที่จะทำให้ข้าดีใจ คนที่คอยดูแลข้ามาตลอดตั้งแต่เป็นเด็กทารกต้องมาจากไป....."

"ข้ารู้สึกเหมือนสูญเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตไปแล้ว... แต่ทุกๆคนกลับบอกให้ข้าลืมซะ แล้วข้าจะทำอย่างนั้นได้ยังไงกันน่ะ"

"ข้าก็คิดว่าควรลืม..."

"คิขุโมโตะเขายอมสละะชีวิตตัวเองเพื่อข้าเชียวนะ" โอคัตสึเริ่มเสียงดังขึ้น

"ก็เพราะเหตุผลนี้หล่ะ!! ..หากคิดถึงความตั้งใจของคิขุโมโตะ อะไรล่ะที่ควรทำ!" ตอนนี้นาโอโกโร่เริ่มเสียงดังขึ้นบ้าง

"ข้ารู้ว่าควรต้องทำยังไง!!" โอคัตสึก็สวนกลับทันควันคิดว่าตัวเองรู้แต่ที่จริงยังไม่เข้าใจอะไรเลยต่างหาก!!

"ถ้ารู้อยู่แล้วก็ควรทำไม่ใช่เหรอ!!!.... ท่านน่ะ ไม่เคยรับรู้และเข้าใจคนที่หวังดีต่อท่าน ท่านไม่เข้าใจเลย!!!"

"ข้าเข้าใจดี!!" สวนกลับทันทีอีก

นาโอโกโร่พยายามจะควบคุมอารมณ์ให้นิ่งลง แล้วพูดต่อ

"ถึงท่านคิขุโมโตะ จะถึงจะยอมสละชีวิตของตัวเองเพื่อท่าน แต่ท่านก็ต้องจดจำความเสียสละและความรู้สึกเหล่านี้ไว้แต่เพียงในใจ ตัดใจลืมเรื่องนี้ให้ได้!!! แล้วจง..มีกำลังใจต่อไปก้าวเดินไปข้างหน้า!!"

"มีเพียงเท่านี้แหล่ะ ที่เป็นสิ่งที่ท่านสมควรทำ!"นาโอโกโร่เองก็น้ำตาคลอเบ้า เพราะเขาเข้าใจความรู้สึกของคิขุโมโตะดี เพราะนาโอโกโร่เอง ก็เสียสละเพื่อคนที่เขา(แอบ)รักเช่นกัน


โอคัตสึนิ่งไปสักพัก เพื่อหยุดคิดทบทวน สีหน้าแววตาที่เปี่ยมด้วยความเศร้าที่มีอยู่นั้น ก็พลันค่อยๆเปลี่ยนเป็นเกิดรอยยิ้มขึ้นมา แต่นาโอโกโร่ต่างหากที่มีน้ำตาคลออยู่เต็มเบ้าขึ้นมาแทน

"นาโอโกโร่...ก็โกรธเป็นเหมือนกันเหรอ.. อีกเรื่องแล้วสินะ ที่นาโอโกโร่สอนข้าน่ะ ท่านคอยให้กำลังใจข้า คอยช่วยเหลือ และอยู่เคียงข้างอยู่เสมอ ขอบใจมากนะ"

โอคัตสึเข้าใจในสิ่งที่นาโอโกโร่พูดแล้ว แล้วทั้งสองคนก็ยิ้มให้แก่กัน

(นิสัยแปลกอย่างนึงของโอคัตสึ แต่เป็นข้อดีของเธอคือ การเปลี่ยนอารมณ์ฉับพลัน จากทุกข์กลับกลายเป็นสุขได้อย่างฉับพลัน!!)



-----------------

ในคืนนั้นโอคัตสึก็ตื่นขึ้นมาเห็นคิขุโมโตะนั่งรออยู่ในห้อง

"คิขุโมโตะ เป็นท่านเองเหรอ?"

"คุณหนูเจ้าคะ จากนี้ไปไม่ว่าคุณหนูจะอยู่ที่ไหน คิขุโมโตะจะคอยดูแลและคุ้มครองคุณหนูเอง ตอนนี้ข้าไม่ต้องหอบร่างกายหนักๆ ไปด้วยอีกแล้ว ดวงวิญญาณของข้าจะไปหาท่านได้ทันที่ที่ต้องการ"

แล้วคิขุโมโตะก็ก้มหัวคำนับให้โอคัตสึ โอคตัสึยิ้มแล้วเรียกคิขุโมโตะพร้อมกับจะเอื้อมมือเข้าไปหา แต่คิขุโมโตะก็หายวับไปทันที

โอคัตสึลุกขึ้นมาและเดินไปที่พระพุทธรูปที่ท่านแม่ให้ที่วางอยู่เหนือหัวนอน โอคัตสึเอื้อมไปหยิบพระขึ้นมาแล้วยิ้ม ประหนึ่งว่าคิขุโมโตะได้มาสถิตอยู่ในองค์พระแล้ว เพื่อจะเฝ้าดูแลเธอไปในทุกๆที่ที่เธอจะไป..

***************************

ว่าด้วยการฆ่าตัวตายของคิขุโมโตะ

การฆ่าตัวตายของคิขุโมโตะไม่เหมือนกับการฆ่าตัวตายของคนทั่วไปที่เราเคยได้รับรู้หรือเคยได้ยิน เพราะการฆ่าตัวตายส่วนใหญ่ที่เราได้รู้ ก็มักจะเป็นการฆ่าตัวตายของคนที่อ่อนแอที่ไม่อาจทนรับความเป็นจริงที่เกิดขึ้นกับตัวเองได้ จนถึงขนาดยอมหนีความจริงบนโลกนี้ไป แต่หารู้มั้ยว่า จะไปเจอความเลวร้ายที่โหดกว่าในโลกหน้าแทน

คิขุโมโตะรักโอคัตสึมาก แต่เพราะตนเองเกิดมาในชนชั้นต่ำต้อย ในขณะที่โอคัตกำลังจะไปเป็นท่านหญิงสูงศักดิ์แห่งตระกูลปกครองแคว้นสัทสุมะ

หากใครได้รับรู้ว่าโอคัตสึถูกเลี้ยงดูอบรมมาจากคนชนชั้นต่ำต้อยอย่างเธอ โอคัตสึก็อาจจะโดนลบหลู่และหมิ่นเกียรติจากคนอื่นทั้งต่อหน้าและลับหลังได้ และเพียงเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ก็อาจจะเป็นตัวขัดขวางหนทางสำเร็จที่จะมีขึ้นต่อๆไปอีกของโอคัตสึได้ในอนาคต

เพื่อเป็นการตัดไปเสียแต่ต้อนลม คิขุโมโตะจึงยอมสละชีวิตของตนเพื่อรักษาเกียรติของคุณหนูอันเป็นที่รัก และที่สำคัญหากคุณหนูต้องไปเป็นท่านหญิงแล้ว ขนาดท่านพ่อท่านแม่แท้ๆก็ยากที่จะพบเจอได้โดยง่าย

แล้วนับประสาอะไรกับแค่แม่นมต่ำต้อยอย่างเธอ ก็คงไม่มีโอกาสได้ตามไปรับใช้คุณหนูได้อีกแล้ว คงมีเพียงหนทางเดียวที่คิขุโมโตะจทำได้ นั่นก็คือ สละชีวิตตัวเองเพื่อจะได้เป็นดวงวิญาณที่จะตามไปปกป้องคุ้มครองดูแลคุณหนูได้ในทุกๆที่นั่นเอง

การฆ่าตัวตายนั้นจะบาปมากหรือน้อยมีเจตนาเป็นตัวกำหนด หากเจตนาดีก็บาปน้อย แต่หากเจตนาร้ายเพื่อหมายทำลายชีวิตตัวเองเป็นสำคัญ ก็บาปมาก

กรณีคิขุโมโตะ ผมก็อยากจะนำไปเปรียบเทียบกับกรณีของคุณสืบ นาคะเสถียร ครับ ที่คุณสืบฆ่าตัวตาย เจตนาไม่ได้ต้องการทำลายชีวิตตัวเองเป็นหลัก แต่คุณสืบได้ฆ่าตัวตายเพื่อหวังช่วยปกป้องป่าห้วยขาแข้ง ทุ่งใหญ่นเรศวรที่ตัวเองรักเป็นหลัก

หากคุณสืบยังอยู่ คุณสืบคิดว่าจะทำประโยชน์ให้กับป่าได้น้อยกว่าตัวเองตาย ซึ่งก็เป็นจริงตามนั้น

ด้วยเหตุนี้ การฆ่าตัวตายของคุณสืบจึงเป็นการตายที่ได้รับยกย่อง เพราะคุณสิบได้ต่อชีวิตแก่สรรพชีวิตแห่งป่ามากมายต่างหาก

ถามว่าบาปมั้ย ก็ต้องตอบว่าบาปแน่ๆ แต่บาปนั้นไม่มากแบบที่เราเข้าใจหรอกครับ

ผิดถูกอย่างไรขออภัยด้วยนะครับ ผมคิดตามที่ผมเข้าใจเท่านั้น

.

อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก(15)
.
..