อ่านเจ้าหญิงอัตสึ ที่รัก(10)
.
ในซี่รี่ย์เจ้าหญิงอัตสึนั้น หัวใจของเรื่องก็คือ "การทำหน้าที่เสียสละเพื่อส่วนรวม สำคัญกว่าความสุขและความสบายส่วนตัว" ซึ่งจะมีการแทรกจิตวิญญาณในเรื่องการเสียสละเพื่อส่วนรวมมากกว่าประโยชน์ส่วนตัวตลอดเรื่อง ซึ่งเราจะได้เห็นต่อไปอีกในหลายเหตุการณ์
******************
พอรุ่งเช้า ท่านทาดาตาเกะก็รีบไปที่บ้านคิโมสุกิ เพื่อไปเล่าเรื่องที่ท่านเจ้าแคว้นจะขอโอคัตสึไปเป็นบุตรสาว แม้ท่านทาดาตาเกะจะมีชนชั้นสูงกว่าตระกูลคิโมสึกิ แต่ท่านทาดาตาเกะก็ยอมก้มหัวขอโทษแก่ท่านคาเนโยชิท่านพ่อของนาโอโกโร่ก่อนทันที หลังเล่าเรื่องทั้งหมดจบ
"ขอไปเป็นบุตรสาวเลยรึ" ท่านคาเนโยชิกล่าว
"ถูกแล้ว พอข้ารู้เรื่องปุ๊บ อารามดีใจเต็มที่ ข้าก็เลยลืมเรื่องที่สัญญากับนาโอโกโร่สนิท เลยตอบตกลงกับท่านเจ้าแคว้นไปแล้ว นาโอโกโร่ ขอโทษนะ" ท่านทาดาตาเกะก็ยังก้มหัวขอโทษแก่นาโอโกโร่อีก
"ท่านทาดาตาเกะอย่าคิดมากเลยนะ เรื่องนี้ท่านไม่มีทางทำอะไรได้อย่างอื่นได้อยู่แล้ว"
"ข้าเสียใจที่ทำให้นาโอโกโร่ผิดหวังในเรื่องที่สัญญากันไว้แล้ว"
ท่านคาเนโยชิพยามปลอบใจท่านทาดาตาเกะว่าอย่าไปคิดมากเลย
"ถ้าทำไปเพื่อโอคัตสึแล้ว เราก็คงทำได้แต่ขอแสดงความยินดี ถูกไหม! นาโอโกโร่เองก็คงเข้าใจ" แล้วท่านคาเนโยชิก็หันไปถามนาโอโกโร่
"ใช่มั้ยล่ะ!" (นาโอโกโร่เงียบ)
.
" ...นี่ทำใจดีๆเอาไว้...อ้าว!!! " ท่านคาเนโยชิถาม แต่นาโอโกโร่ยังงง!อยู่ จนท่านคาเนโยชิเลยต้องตบไหล่แรงๆขณะถาม ทำให้นาโอโกโร่ที่กำลังอยู่ในพวังค์ ถึงกับล้มหงายไป
เมื่อเรียกสติกลับคืนมาได้ นาโอโกโร่ก็พูดขึ้นว่า
"ท่านทาดาตาเกะ ขอร้องอีกอย่างนึงนะขอรับ ปิดท่านโอคัตสึไว้ อย่าเพิ่งบอกเรื่องที่ข้าไปคุยกับท่าน"
"ข้าก็ยังไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น"
"งั้นก็ปล่อยเลยตามเลยไปเถอะครับ เพื่อท่านโอคัตสึจะได้ไม่กลุ้มใจมากยิ่งขึ้น..."
ทุกคนเงียบกันหมด แล้วนาโอโกโร่จึงพูดต่อ
"ไม่ต้องกังวลกับความรู้สึกของข้าหรอก ข้าก็เป็นนักรบแห่งสัทสุมะ นับแต่วันนี้ไป จะลืมเรื่องท่านโอคัตสึ จะลืมเธอเสียให้สิ้น!เลยขอรับ!!"
"อืม!!! พูดได้ดี!! ยังงี้สิ สมเป็นลูกผู้ชายตัวจริงสมเป็นลูกข้า" ท่านคาเนโยชิพยายามกำลังใจให้ลูกชายคนที่3ของตน
"ขอโทษนะ" ท่านทาดาตาเกะยังย้ำอีกครั้ง
"ไม่เป็นไรขอรับ ข้าไม่เป็นไรจริงๆ " นาโอโกโร่พยายามยิ้มเพื่อข่มความเศร้าในใจตน
แต่หลังจากนั้น นาโอโกโร่ไปที่วัด เพื่อไปฝึกฟันดาบเคนโด้อย่างเอาเป็นเอาตาย(อีกแล้ว!) โดยมีเด็กวัดยืนดูอย่าง งง!ๆ
*************************
เย็นย่ำวันนั้น บ้านอิไมสุมิของโอคัตสึก็มีงานเลี้ยงฉลองการที่โอคัตสึจะได้ไปเป็นบุตรสาวของท่านเจ้าแคว้น ซึ่งหมายถึง การได้เป็นท่านหญิงระดับ2 ตามระดับบรรดาศักดิ์ชนชั้นสูงของญี่ปุ่น
ใครๆต่างเข้ามาแสดงความยินดี แต่โอคัตสึก็ยังมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก เพราะยังคงรู้สึกสับสนและกังวลกับเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไป
ระหว่างงานเลี้ยงดำเนินไป โอคัตสึปลีกตัวออกไปยืนชมจันทร์ข้างนอก และก็ได้มีโอกาสปรับทุกข์ให้ท่านแม่ฟัง ซึ่งท่านแม่เองก็แปลกใจ
"ท่านแม่คะ ข้ารู้สึกกลัวพิกล รู้สึกไม่ได้เป็นตัวของตัวเองเลยล่ะค่ะ"
"ผิดคาดเลยนะ คิดว่าลูกจะดีใจกับเรื่องนี้เสียอีก"
"ก็ดีใจ...ที่จะได้เห็นโลกใหม่ที่กว้างใหญ่สมใจ แต่ว่า....."
โอคัตสึยังไม่พูดอะไรต่อจนจบ ชิโนะ คนรับใช้ที่คล้ายๆเป็นพี่เลี้ยงของโอคัตสึอีกคน ก็เข้ามาบอกท่านแม่และโอคัตสึเกี่ยวกับคิขุโมโตะ
"นายหญิงเจ้าคะ ตอนนี้ท่านคิขุโมโตะ(พี่เลี้ยงที่เปรียบเสมือนแม่คนที่2ของโอคัตสึ) ดูท่าทางแปลกๆเจ้าค่ะ "
เมื่อทั้ง3คนเข้าไปดูอาการของคิขุโมโตะซึ่งได้นั่งนิ่งอยู่ในครัว แล้วชิโนะก็เล่าต่อ
"นั่งอยู่แบบนั้นมาตั้งแต่เย็นแล้วค่ะ"
เหมือนคิขุโมโตะจะเรียกสติคืนกลับมาได้ จึงหันกลับมา เมื่อท่านแม่ได้ไต่ถามอาการ คิขุโมโตะก็บอกว่า
"ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ แค่เหนื่อยไปนิดหน่อยเท่านั้น"
แล้วคิขุโมโตะก็รีบขอตัวออกไปดูแลเหล้ายาปลาปิ้งสำหรับงานเลี้ยงต่อ (สีหน้าโอคัตสึรู้สึกเป็นหว่ง)
*************************
ช่วงเวลานั้น ทางสัทสุมะก็กำลังสร้างป้อมปราการพร้อมปืนใหญ่เพื่อไว้รอรับมือพวกฝรั่งต่างชาติที่อาจจะมารุกราน โดยที่ท่านมันจิโร่(ชายผู้รอบรู้ซึ่งเคยอยู่ที่อเมริกา) เป็นผู้ควบคุมการก่อสร้าง ระหว่างนั้นนาโอโกโร่ก็เดินทางมาเยี่ยมเยียน ท่านมันจิโร่เลยถือโอกาสเล่าเรื่องอเมริกาให้ฟังต่อ
"ข้าเคยเล่าเรื่องเพรสซิเดนท์ให้ฟัง แต่ไม่ได้พูดถึงสิ่งที่ต้องระวัง.. อเมริกาน่ะทำสงครามกับเม็กซิโกประเทศเพื่อนบ้านเอาเป็นอาณานิคม... ต่อไปคงใช้เรือรบบุกญี่ปุ่นเป็นแน่"
นาโอโกโร่จึงถาม "จะบุกเราทำไม?"
"ก็เห็นฝรั่งเคยทำกับประเทศอื่นไง อยากจะค้าขายกับใครก็บังคับ ใช้กำลังทหารทำให้เปิดทางเดินเรือ เป็นวิธีคิดของฝรั่งเค้า"
"การค้ากับญี่ปุ่นสำคัญจนต้องทำขนาดนั้นเชียวหรือ ญี่ปุ่นเป็นเพียงประเทศเล็กๆเอง"
"เมืองที่เจริญที่สุดในโลก คิดว่าเป็นเมืองไหนบ้างล่ะ.. " / "ไม่รู้"
"มีลอนดอนของอังกฤษ ปักกิ่งของจีน และก็เอโดะของเรา" / "ขนาดนั้นเชียวเหรอเนี่ย"
"ต่อไปนี้ ฝรั่งหลายชาติจะเเข่งขันกันมาตีญี่ปุ่นเป็นเมืองขึ้น สัทสุมะเป็นด่านทางทะเลตะวันตก เลยต้องสร้างยุทโธปกรณ์เตรียมไว้" / "เพื่อจะทำสงครามกับฝรั่งเหรอ?"
"ติดอาวุธไว้จะได้ไม่ต้องต่อสู้กัน คู่ต่อสู้เห็นเรามีอาวุธ จะได้ไม่ใช้อาวุธกับเราไง"
"เข้าใจแล้ว!"
"อ๋อ! ตะกี้เนี้ย เป็นคำของท่านนาริอาคิระน่ะ"
"(ถอนหายใจ)... ท่านนาริอาคิระงั้นเหรอ" / "มีอะไรกับท่านอย่างนั้นเหรอ?"
นาโอโกโร่ถอนหายใจอีกครั้ง แล้วก็ค่อยๆพูดว่า "คนที่ข้ารักได้ถูกแย่งไป"
"งั้นก็แย่งคืนมาสิ"
"เฮอะๆ ... ถ้าเป็นคนที่ข้าสู้เขาได้ ข้าก็จะทำ"
แต่ยังไม่ทันมีบทสนทนาใดต่อ โอชิคะ น้องสาวของท่านอาจารย์คิโยมิชิก็นำอาหารกลางวันมาส่งให้ท่านมันจิโร่ โอชิคะจึงมีโอกาสได้ฟังนาโอโกโร่ระบายเรื่องเศร้าในใจให้แก่ท่านมันจิโร่ด้วยอีกคน
"เกิดเรื่องขนาดนั้นเชียวรึเจ้าคะ"
"คือว่า... ขอให้ปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความลับนะขอรับ ... "
"แต่ว่า...ท่านนาโอโกโร่รักท่านโอคัตสึมานานแล้วใช่มั้ย ข้าไม่รู้เลย.." โอชิคะถามด้วยน้ำเสียงเศร้าๆเหมือนมีความในใจอะไรบางอย่าง
"แล้วท่านโอคัตสึล่ะ ทราบมั้ยว่าท่านรู้สึกยังไง" ท่านมันจิโร่ถาม
"ไม่หรอก ข้าไม่เคยบอก"
"ตั้งใจจะปิดไว้อย่างนี้น่ะเหรอ" / "แน่นอน!" / "ทำไม?"
"ทำไมน่ะเหรอ... จะบอกไปจะได้อะไรขึ้นมา รังแต่จะทำให้ท่านโอคัตสึเป็นทุกข์เท่านั้น"
"ถ้าอย่างนั้นจะไม่ใส่ใจความรู้สึกของตัวเองเลยหรือ ความเจ็บปวดในหัวใจ กับความทุกข์น่ะ"
"ถึงจะเป็นทุกข์ ก็พูดไม่ได้ ท่านโอคัตสึจะต้องไม่เป็นทุกข์เพราะข้า"
"ถึงแม้ว่าข้าจะไปอยู่อเมริกามาหลายปี แต่ข้าก็เป็นผู้ชายญี่ปุ่น... แต่ถ้าหากเป็นข้า ข้าจะบอก เพราะหัวใจข้าเป็นอิสระ! ความรู้สึกเป็นอิสระ! ถ้าขังมันไว้แบบนั้น ข้าจะรู้สึกเหมือนกับตายไปแล้ว"
"ตายอย่างนั้นหรือ.."
"ก็เพราะคนตาย ทำอะไรหรือบอกความรู้สึกอะไรไม่ได้น่ะสิ" ท่านมันจิโร่พูดทิ้งท้าย
ทั้งนาโอโกโร่กับโอชิคะ ทั้งสองต่างคิดตามไปกับคำพูดของท่านมันจิโร่ด้วยความรู้สึกและบรรยากาศที่เศร้าๆ....
*************************
ขอสรุปในบทนี้ว่า "เมื่อมีรักแท้แล้ว แม้ต้องทุกข์หรือผิดหวัง หากเป็นเพื่่อความสำเร็จความก้าวหน้าของคนรักแล้ว ก็ต้องยอมเสีสละเพื่อเขาหรือเธอเสมอ"
คำว่าคนรัก อาจไม่ได้แปลแคบๆแค่เพียง หญิงที่ตนรัก หรือ ชายที่ตนรัก เท่านั้น ยังหมายรวมถึงทุกๆสิ่งที่เรารู้สึกรักแท้ เช่นรักพ่อ รักแม่ รักชาติรักแผ่นดิน!! เป็นต้น
.
.
อ่านเจ้าหญิงอัตสึ ที่รัก(12)
.
..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ถ้าแสดงความเห็นตรงช่องนี้ผมจะได้อ่านทุกความเห็นครับ แต่ถ้าความเห็นไม่ขึ้นอาจเพราะระบบรอตรวจสแปม ต้องรอ1-2วัน / ใหม่ เมืองเอก kaeake@ymail.com