วันพุธที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2552

วิถีแห่งสตรี 11

atsuhime 11

อ่านเจ้าหญิงอัตสึ ที่รัก(10)
.


naogoro/เจ้าหญิงอัตสึ11


ในซี่รี่ย์เจ้าหญิงอัตสึนั้น หัวใจของเรื่องก็คือ "การทำหน้าที่เสียสละเพื่อส่วนรวม สำคัญกว่าความสุขและความสบายส่วนตัว" ซึ่งจะมีการแทรกจิตวิญญาณในเรื่องการเสียสละเพื่อส่วนรวมมากกว่าประโยชน์ส่วนตัวตลอดเรื่อง ซึ่งเราจะได้เห็นต่อไปอีกในหลายเหตุการณ์

******************

พอรุ่งเช้า ท่านทาดาตาเกะก็รีบไปที่บ้านคิโมสุกิ เพื่อไปเล่าเรื่องที่ท่านเจ้าแคว้นจะขอโอคัตสึไปเป็นบุตรสาว แม้ท่านทาดาตาเกะจะมีชนชั้นสูงกว่าตระกูลคิโมสึกิ แต่ท่านทาดาตาเกะก็ยอมก้มหัวขอโทษแก่ท่านคาเนโยชิท่านพ่อของนาโอโกโร่ก่อนทันที หลังเล่าเรื่องทั้งหมดจบ

"ขอไปเป็นบุตรสาวเลยรึ" ท่านคาเนโยชิกล่าว

"ถูกแล้ว พอข้ารู้เรื่องปุ๊บ อารามดีใจเต็มที่ ข้าก็เลยลืมเรื่องที่สัญญากับนาโอโกโร่สนิท เลยตอบตกลงกับท่านเจ้าแคว้นไปแล้ว นาโอโกโร่ ขอโทษนะ" ท่านทาดาตาเกะก็ยังก้มหัวขอโทษแก่นาโอโกโร่อีก

"ท่านทาดาตาเกะอย่าคิดมากเลยนะ เรื่องนี้ท่านไม่มีทางทำอะไรได้อย่างอื่นได้อยู่แล้ว"

"ข้าเสียใจที่ทำให้นาโอโกโร่ผิดหวังในเรื่องที่สัญญากันไว้แล้ว"

ท่านคาเนโยชิพยามปลอบใจท่านทาดาตาเกะว่าอย่าไปคิดมากเลย

"ถ้าทำไปเพื่อโอคัตสึแล้ว เราก็คงทำได้แต่ขอแสดงความยินดี ถูกไหม! นาโอโกโร่เองก็คงเข้าใจ" แล้วท่านคาเนโยชิก็หันไปถามนาโอโกโร่

"ใช่มั้ยล่ะ!" (นาโอโกโร่เงียบ)
.
" ...นี่ทำใจดีๆเอาไว้...อ้าว!!! " ท่านคาเนโยชิถาม แต่นาโอโกโร่ยังงง!อยู่ จนท่านคาเนโยชิเลยต้องตบไหล่แรงๆขณะถาม ทำให้นาโอโกโร่ที่กำลังอยู่ในพวังค์ ถึงกับล้มหงายไป



เมื่อเรียกสติกลับคืนมาได้ นาโอโกโร่ก็พูดขึ้นว่า

"ท่านทาดาตาเกะ ขอร้องอีกอย่างนึงนะขอรับ ปิดท่านโอคัตสึไว้ อย่าเพิ่งบอกเรื่องที่ข้าไปคุยกับท่าน"

"ข้าก็ยังไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น"

"งั้นก็ปล่อยเลยตามเลยไปเถอะครับ เพื่อท่านโอคัตสึจะได้ไม่กลุ้มใจมากยิ่งขึ้น..."

ทุกคนเงียบกันหมด แล้วนาโอโกโร่จึงพูดต่อ

"ไม่ต้องกังวลกับความรู้สึกของข้าหรอก ข้าก็เป็นนักรบแห่งสัทสุมะ นับแต่วันนี้ไป จะลืมเรื่องท่านโอคัตสึ จะลืมเธอเสียให้สิ้น!เลยขอรับ!!"

"อืม!!! พูดได้ดี!! ยังงี้สิ สมเป็นลูกผู้ชายตัวจริงสมเป็นลูกข้า" ท่านคาเนโยชิพยายามกำลังใจให้ลูกชายคนที่3ของตน

"ขอโทษนะ" ท่านทาดาตาเกะยังย้ำอีกครั้ง

"ไม่เป็นไรขอรับ ข้าไม่เป็นไรจริงๆ " นาโอโกโร่พยายามยิ้มเพื่อข่มความเศร้าในใจตน

แต่หลังจากนั้น นาโอโกโร่ไปที่วัด เพื่อไปฝึกฟันดาบเคนโด้อย่างเอาเป็นเอาตาย(อีกแล้ว!) โดยมีเด็กวัดยืนดูอย่าง งง!ๆ

*************************

เย็นย่ำวันนั้น บ้านอิไมสุมิของโอคัตสึก็มีงานเลี้ยงฉลองการที่โอคัตสึจะได้ไปเป็นบุตรสาวของท่านเจ้าแคว้น ซึ่งหมายถึง การได้เป็นท่านหญิงระดับ2 ตามระดับบรรดาศักดิ์ชนชั้นสูงของญี่ปุ่น

ใครๆต่างเข้ามาแสดงความยินดี แต่โอคัตสึก็ยังมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก เพราะยังคงรู้สึกสับสนและกังวลกับเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไป

ระหว่างงานเลี้ยงดำเนินไป โอคัตสึปลีกตัวออกไปยืนชมจันทร์ข้างนอก และก็ได้มีโอกาสปรับทุกข์ให้ท่านแม่ฟัง ซึ่งท่านแม่เองก็แปลกใจ

"ท่านแม่คะ ข้ารู้สึกกลัวพิกล รู้สึกไม่ได้เป็นตัวของตัวเองเลยล่ะค่ะ"

"ผิดคาดเลยนะ คิดว่าลูกจะดีใจกับเรื่องนี้เสียอีก"

"ก็ดีใจ...ที่จะได้เห็นโลกใหม่ที่กว้างใหญ่สมใจ แต่ว่า....."

โอคัตสึยังไม่พูดอะไรต่อจนจบ ชิโนะ คนรับใช้ที่คล้ายๆเป็นพี่เลี้ยงของโอคัตสึอีกคน ก็เข้ามาบอกท่านแม่และโอคัตสึเกี่ยวกับคิขุโมโตะ

"นายหญิงเจ้าคะ ตอนนี้ท่านคิขุโมโตะ(พี่เลี้ยงที่เปรียบเสมือนแม่คนที่2ของโอคัตสึ) ดูท่าทางแปลกๆเจ้าค่ะ "

เมื่อทั้ง3คนเข้าไปดูอาการของคิขุโมโตะซึ่งได้นั่งนิ่งอยู่ในครัว แล้วชิโนะก็เล่าต่อ

"นั่งอยู่แบบนั้นมาตั้งแต่เย็นแล้วค่ะ"

เหมือนคิขุโมโตะจะเรียกสติคืนกลับมาได้ จึงหันกลับมา เมื่อท่านแม่ได้ไต่ถามอาการ คิขุโมโตะก็บอกว่า

"ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ แค่เหนื่อยไปนิดหน่อยเท่านั้น"

แล้วคิขุโมโตะก็รีบขอตัวออกไปดูแลเหล้ายาปลาปิ้งสำหรับงานเลี้ยงต่อ (สีหน้าโอคัตสึรู้สึกเป็นหว่ง)

*************************

ช่วงเวลานั้น ทางสัทสุมะก็กำลังสร้างป้อมปราการพร้อมปืนใหญ่เพื่อไว้รอรับมือพวกฝรั่งต่างชาติที่อาจจะมารุกราน โดยที่ท่านมันจิโร่(ชายผู้รอบรู้ซึ่งเคยอยู่ที่อเมริกา) เป็นผู้ควบคุมการก่อสร้าง ระหว่างนั้นนาโอโกโร่ก็เดินทางมาเยี่ยมเยียน ท่านมันจิโร่เลยถือโอกาสเล่าเรื่องอเมริกาให้ฟังต่อ

"ข้าเคยเล่าเรื่องเพรสซิเดนท์ให้ฟัง แต่ไม่ได้พูดถึงสิ่งที่ต้องระวัง.. อเมริกาน่ะทำสงครามกับเม็กซิโกประเทศเพื่อนบ้านเอาเป็นอาณานิคม... ต่อไปคงใช้เรือรบบุกญี่ปุ่นเป็นแน่"

นาโอโกโร่จึงถาม "จะบุกเราทำไม?"

"ก็เห็นฝรั่งเคยทำกับประเทศอื่นไง อยากจะค้าขายกับใครก็บังคับ ใช้กำลังทหารทำให้เปิดทางเดินเรือ เป็นวิธีคิดของฝรั่งเค้า"

"การค้ากับญี่ปุ่นสำคัญจนต้องทำขนาดนั้นเชียวหรือ ญี่ปุ่นเป็นเพียงประเทศเล็กๆเอง"

"เมืองที่เจริญที่สุดในโลก คิดว่าเป็นเมืองไหนบ้างล่ะ.. " / "ไม่รู้"

"มีลอนดอนของอังกฤษ ปักกิ่งของจีน และก็เอโดะของเรา" / "ขนาดนั้นเชียวเหรอเนี่ย"

"ต่อไปนี้ ฝรั่งหลายชาติจะเเข่งขันกันมาตีญี่ปุ่นเป็นเมืองขึ้น สัทสุมะเป็นด่านทางทะเลตะวันตก เลยต้องสร้างยุทโธปกรณ์เตรียมไว้" / "เพื่อจะทำสงครามกับฝรั่งเหรอ?"

"ติดอาวุธไว้จะได้ไม่ต้องต่อสู้กัน คู่ต่อสู้เห็นเรามีอาวุธ จะได้ไม่ใช้อาวุธกับเราไง"

"เข้าใจแล้ว!"

"อ๋อ! ตะกี้เนี้ย เป็นคำของท่านนาริอาคิระน่ะ"

"(ถอนหายใจ)... ท่านนาริอาคิระงั้นเหรอ" / "มีอะไรกับท่านอย่างนั้นเหรอ?"

นาโอโกโร่ถอนหายใจอีกครั้ง แล้วก็ค่อยๆพูดว่า "คนที่ข้ารักได้ถูกแย่งไป"

"งั้นก็แย่งคืนมาสิ"

"เฮอะๆ ... ถ้าเป็นคนที่ข้าสู้เขาได้ ข้าก็จะทำ"

แต่ยังไม่ทันมีบทสนทนาใดต่อ โอชิคะ น้องสาวของท่านอาจารย์คิโยมิชิก็นำอาหารกลางวันมาส่งให้ท่านมันจิโร่ โอชิคะจึงมีโอกาสได้ฟังนาโอโกโร่ระบายเรื่องเศร้าในใจให้แก่ท่านมันจิโร่ด้วยอีกคน

"เกิดเรื่องขนาดนั้นเชียวรึเจ้าคะ"

"คือว่า... ขอให้ปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความลับนะขอรับ ... "

"แต่ว่า...ท่านนาโอโกโร่รักท่านโอคัตสึมานานแล้วใช่มั้ย ข้าไม่รู้เลย.." โอชิคะถามด้วยน้ำเสียงเศร้าๆเหมือนมีความในใจอะไรบางอย่าง

"แล้วท่านโอคัตสึล่ะ ทราบมั้ยว่าท่านรู้สึกยังไง" ท่านมันจิโร่ถาม

"ไม่หรอก ข้าไม่เคยบอก"

"ตั้งใจจะปิดไว้อย่างนี้น่ะเหรอ" / "แน่นอน!" / "ทำไม?"

"ทำไมน่ะเหรอ... จะบอกไปจะได้อะไรขึ้นมา รังแต่จะทำให้ท่านโอคัตสึเป็นทุกข์เท่านั้น"

"ถ้าอย่างนั้นจะไม่ใส่ใจความรู้สึกของตัวเองเลยหรือ ความเจ็บปวดในหัวใจ กับความทุกข์น่ะ"

"ถึงจะเป็นทุกข์ ก็พูดไม่ได้ ท่านโอคัตสึจะต้องไม่เป็นทุกข์เพราะข้า"

"ถึงแม้ว่าข้าจะไปอยู่อเมริกามาหลายปี แต่ข้าก็เป็นผู้ชายญี่ปุ่น... แต่ถ้าหากเป็นข้า ข้าจะบอก เพราะหัวใจข้าเป็นอิสระ! ความรู้สึกเป็นอิสระ! ถ้าขังมันไว้แบบนั้น ข้าจะรู้สึกเหมือนกับตายไปแล้ว"

"ตายอย่างนั้นหรือ.."

"ก็เพราะคนตาย ทำอะไรหรือบอกความรู้สึกอะไรไม่ได้น่ะสิ" ท่านมันจิโร่พูดทิ้งท้าย

ทั้งนาโอโกโร่กับโอชิคะ ทั้งสองต่างคิดตามไปกับคำพูดของท่านมันจิโร่ด้วยความรู้สึกและบรรยากาศที่เศร้าๆ....

*************************

ขอสรุปในบทนี้ว่า "เมื่อมีรักแท้แล้ว แม้ต้องทุกข์หรือผิดหวัง หากเป็นเพื่่อความสำเร็จความก้าวหน้าของคนรักแล้ว ก็ต้องยอมเสีสละเพื่อเขาหรือเธอเสมอ"

คำว่าคนรัก อาจไม่ได้แปลแคบๆแค่เพียง หญิงที่ตนรัก หรือ ชายที่ตนรัก เท่านั้น ยังหมายรวมถึงทุกๆสิ่งที่เรารู้สึกรักแท้ เช่นรักพ่อ รักแม่ รักชาติรักแผ่นดิน!! เป็นต้น
.
.
อ่านเจ้าหญิงอัตสึ ที่รัก(12)
.

..

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ถ้าแสดงความเห็นตรงช่องนี้ผมจะได้อ่านทุกความเห็นครับ แต่ถ้าความเห็นไม่ขึ้นอาจเพราะระบบรอตรวจสแปม ต้องรอ1-2วัน / ใหม่ เมืองเอก kaeake@ymail.com


ผู้ติดตาม