ยอดบุรุษของญี่ปุ่น 9

atsuhime 9

อ่านเจ้าหญิงอัตสึ ที่รัก(8)

ในค่ำวันนั้น ท่านพ่อทาดาตาเกะของโอคัตสึก็บอกท่านแม่ว่า รุ่งเช้าท่านเจ้าแคว้นได้เชิญให้ท่านพ่อไปพบ ท่านพ่อกลัวว่าท่านเจ้าแคว้นจะสู่ขอโอคัตสึแน่ๆ และคงยากที่จะปฏิเสธ แต่คุยกันอยู่ไม่ทันไร บ่าวก็มาบอกว่า มีแขกมาขอพบท่านพ่อ ซึ่งสร้างความฉงนแก่ท่านพ่อพอควร

ใช่แล้วครับ สุดหล่อนาโอโกโร่มาขอพบ
.
********************
.
ส่วนหนึ่งความประทับใจในเจ้าหญิงอัตสึ
.

นาโอโกโร่ มาขอพบท่านทาดาตาเกะในยามดึก ด้วยใจร้อนรน

"อ้าวนึกว่าใคร ท่านนาโอโกโร่นั่นเอง"

"ขออภัยด้วย ที่มารบกวนเวลานี้ขอรับ" นาโอโกโร่ทำความเคารพ

"ไม่เป็นไรหรอก มีธุระอะไรกับข้ารึไง"

นาโอโกโร่ก้มหัวติดพื้นอีกที แล้วเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับสูดหายใจรวบรวมความกล้า

"เรื่องท่านโอคัตสึขอรับ"

"โอคัตสึ! ทำไม?"

"ข้าอยากจะแต่งงานกับท่านโอคัตสึขอรับ"

"จะแต่งงานกับโอคัตสึอย่างนั้นรึ"

"ขอรับ!! ตระกูลของข้าต่ำศักดิ์กว่า ซึ่งข้าเป็นลูกชายคนที่3 แต่ว่า กับท่านโอคัตสึแล้ว.. ยังไงก็จะขอแต่งให้ได้ขอรับ" นาโอโกโร่พูดจบก็รีบก้มหัวติดพิ้นทันที

"เดี๋ยวๆๆๆก่อนนะ แปลว่าเจ้าคิดจะอยู่กินกับโอคัตสึอย่างนั้นใช่มั้ย ข้าไม่ได้ฟังผิดไปใช่มั้ย"

"ถูกแล้วขอรับ"

"เจ้าทำข้าตกใจมากรู้มั้ย"

"ต้องขออภัยด้วย" นาโอโกโร่ยังมีสีหน้าค่อนข้างเครียด

"แล้วท่านพ่อเจ้า ท่านว่ายังไง"

"ท่านพ่อยังไม่ทราบขอรับ เรื่องการแต่งงานในหมู่ซามุไรครอบครัวเป็นผู้กำหนด ตระกูลที่ต่ำกว่าไม่อาจขอเจ้าสาวในตระกูลสูงกว่า ข้ารู้! แต่ก็ทำเสียมารยาท"

"แล้วนี่มันหมายถึงอะไรล่ะ" ท่านพ่อโอคัตสึกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่

"ได้ยินว่า มีคนมาสู่ขอท่านโอคัตสึ ก็เลยรีบมาทันทีโดยไม่ทันยั้งคิดอะไรขอรับ"

ท่านพ่อโอคัตสึครุ่นคิดแล้วพูดว่า "อย่างนี้นี่เอง สำหรับเจ้าเห็นโอคัตสึเป็นผู้หญิงที่น่ารักถึงขนาดนั้นเชียวรึเนี่ย"

"ขอรับ... แต่ท่านโอคัตสึเคยพูดว่า อยากจะอยู่กับชายที่จะเป็นยอดบุรุษของญี่ปุ่น"

"ยอดบุรุษของญี่ปุ่นเลยรึ แล้วยังไงล่ะ"

"ข้าได้ถามตัวเองแล้วว่า สามารถจะเป็นยอดบุรุษของญี่ปุ่นของท่านโอคัตสึได้มั้ย"

ในช่วงที่นาโอโกโร่กำลังพูดถึงความรู้สึกของตัวเองตอนนี้ น้ำตาลูกผู้ชายก็เอ่ออยู่เต็มเบ้าตา

"ถามอยู่ครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ไม่มีความมั่นใจเลยสักนิด แต่คิดว่าจะพยายามขอรับ"

"คิดยังไงล่ะ"

"มันไม่ได้อยู่ที่เป็นไปได้หรือไม่ แต่อยู่ที่มีความพยายามและความตั้งใจแรงกล้าขนาดไหนต่างหาก ข้าจึงรวบรวมความกล้ามาที่นี่"

นาโอโกโร่ขยับตัวเข้าไปใกล้ท่านทาดาตาเกะเกือบจะชิดท่านแล้วพูดอย่างหนักแน่นขึ้นว่า

"ข้าอยากจะเป็นยอดบุรุษของญี่ปุ่นสำหรับท่านโอคัตสึ ไม่สิ!!!ต้องเป็นให้ได้!! ได้โปรด ..อนุญาตให้ข้าแต่งงานด้วยเถอะ" แล้วนาโอโกโร่ก้มหัวติดพื้นทันที

ท่านทาดาตาเกะครุ่นคิดคำนวณแป๊บนึง และเหมือนจะมีไอเดียบรรเจิดเกิดขึ้น

"เอาล่ะ! เข้าใจแล้ว! แสดงความตั้งใจจริงขนาดนี้ ข้าก็ไม่ขัดข้องแล้ว ถ้าท่านเจ้าแคว้นมาสู่ขออย่างเป็นทางการ จะได้ปฏิเสธไปเลย!!"

"ขอบคุณขอรับ"

"อืม! สัญญาระหว่างลูกผู้ชายนะ"

"ขอบคุณขอรับ!! ขอบคุณขอรับ!! ขอบพระคุณในความกรุณาขอรับ แต่ว่าได้โปรด...อย่าได้บอกกับท่านโอคัตสึเลยนะขอรับ ขอให้เป็นความลับก่อนได้มั้ยขอรับ"

"ทำไมล่ะ"

"เพราะข้าอยากจะบอกท่านด้วยตัวเอง"

"ถ้าเขาปฏิเสธแล้วจะทำยังไงล่ะ"

"ก็จะพยายามต่อไป!!" นาโอโกโร่ตอบอย่างเข้มแข็งจริงๆ


แล้วท่านทาดาตาเกะก็เดินไปส่งนาโอโกโร่ เผอิญได้เจอโอคัตสึ ได้พูดคุยกันนิดหน่อย

"นาโอโกโร่มาหาเราหรือ?"

"ขอรับ! มาหาท่านพ่อมีเรื่องนิดหน่อย"

"อย่างงั้นรึ? วันนี้ขอบใจมากๆเลยนะ" โอคัตสึโค้งหัวขอบคุณนาโอโกโร่อีกครั้ง แต่ใบหน้ายังสงสัยอยู่นิดๆ เมื่อนาโอโกโร่พยักหน้ารับแล้ว ก็หันไปพูดลากับท่านทาดาตาเกะ

"งั้นก็ ขอลากลับเลยนะขอรับ"

"อึม พรุ่งนี้พบกันใหม่นะ"

เมื่อท่านทาดาตาเกะกลับไปที่ห้องพักก็ไปเล่าเรื่องความกล้าหาญของนาโอโกโร่ให้ท่านแม่โอยุกิฟัง อย่างอารมณ์ดี

"สวรรค์ช่วยเราจริงๆ มีหนุ่มมาขอตัดหน้าแบบนี้ ค่อยสบายใจหน่อย ปฏิเสธท่านเจ้าแคว้นได้เต็มปากซะที"

"ข้าเองก็รู้สึกว่า ชอบนาโอโกโร่ที่มีความตั้งใจแรงกล้าเช่นนี้นะ"

"นั่นสิ นึกว่าเป็นเด็กหนุ่มไม่ประสีประสา กลับทำได้อย่างนี้ นับเป็นลูกผู้ชายแห่งสัทสุมะแท้จริง"

"ค่ะ.. ถ้าหากว่าได้ผู้ชายแบบนี้มาเป็นสามีล่ะก็ โอคัตสึต้องมีความสุขมากเป็นแน่เลยนะคะ"

"ใช่ไม่ผิดแน่"

"แต่ว่า..." ท่านโอยุกิก็พลันหวนไปนึกถึงความฝันเมื่อครั้งยังตั้งครรภ์โอคัตสึอยู่ ที่มีพระแก่ชี้หน้าแล้วสั่งท่านโอยุกิว่า

"จงพาลูกสาวของเจ้า ไปที่เอโดะให้ได้"

ท่านพ่อเห็นท่านแม่หยุดพูดไปกระทันหันเลยถามว่า "มีอะไรหรือ"

"ไม่..ไม่มีอะไรค่ะ"

แล้วรุ่งเช้า ท่านทาดาตาเกะก็เดินทางเพื่อไปปฏิเสธเรื่องการสู่ขอโอคัตสึกับท่านเจ้าแคว้นตามี่ตนเองตั้งใจไว้
.
อ่านเจ้าหญิงอัตสึ ที่รัก(10)
.
.
.
.