อ่านเจ้าหญิงอัตสึ ที่รัก(12)
เมื่อโอคัตสึได้อยู่ต่อหน้าท่านนาริอาคิระ ท่านนาริอาคิระก็สั่งให้คนรับใช้ทุกคนออกไปให้หมด
"เอาล่ะมีแต่เราสองคนแล้ว มีอะไรก็ว่ามา เข้ามาใกล้ๆข้าสิ"
"ครั้งนี้..ที่ให้ข้ามาเป็นบุตรสาวแบบนี้ ข้าไม่รู้สึกดีใจเลยเจ้าค่ะ มิหนำซ้ำยังหนักใจอีกด้วย"
"จู่ๆข้าก็ทำอะไรแบบนี้ เจ้าคง งง! จนทำอะไรไม่ถูกน่ะสิ" / "ใช่เจ้าค่ะ งงมากเลยเจ้าค่ะ"
"ขออภัยด้วยเจ้าค่ะ!!" โอคัตสึเพิ่งคิดได้ว่าอาจทำให้ท่านนาริอาคิระโกรธได้
"ฮ่าๆ...ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรหรอก" / "ยังมีเรื่องที่ยังไงก็ต้องถามท่านให้ได้น่ะเจ้าค่ะ"
"ทำไมถึงเลือกเจ้ามาเป็นลูกสาวใช่มั้ย"
โอคัตสึงง! แปลกใจที่ท่านนารือาคิระคาดถูก
"ขอบอกว่า เพราะเจ้าเป็นคนแบบนี้น่ะสิ ไม่ยอมให้คนอื่นมากำหนดชีวิตตัวเอง อะไรที่ยอมรับไม่ได้ก็จะกัดไม่ปล่อยเลย"
"ขออภัย!! เจ้าค่ะ!!"
"ไม่ต้องขอโทษหรอก พูดกับเจ้านี่ก็สนุกดีนะ" / "เจ้าค่ะ"
"รู้มั้ยทีเอโดะเค้าเรียกข้าว่ายังไง..... ผู้ชายที่ไม่ให้ใครเห็นก้นบึ้งของจิตใจ เพื่อนๆเรียกข้าว่าอย่างนั้น"
"นานมากที่ข้าต้องทนกับท่านพ่อ กระทั่งก่อนเจ้ามา น้องชายของข้าก็มาจากไปไกลซะเหลือเกิน ข้าเหงาจริงๆ....... พูดถึงความเหงา เพราะลูกข้าตายไป6คนแล้ว เหลือแต่โทราจุมารุ อายุ3ขวบ กับลูกสาวที่เพิ่งเกิดเมื่อปีที่แล้ว .. อะไรๆก็เกิดขึ้น.. เพราะข้าอยู่ในที่สูงกว่านี้"
"..!?!..!?!.."
"เป็นยังไง.. เจ้าเห็นก้นบึ้งของจิตใจข้ารึยัง"
"ข้าน่ะ ไม่เข้าใจอะไรเลยค่ะ..."
"ที่ข้าชอบเจ้าก็ตรงนี้แหล่ะ เจ้าเป็นคนปากตรงกับใจ คิดยังไงก็พูดอย่างนั้น ทำให้จิตใจสงบ มั่นคง..สบาย.."
"ชมเกินไปแล้วเจ้าค่ะ"
"ยังมีเหตุผลอีกอย่าง คือเจ้าคล้ายกับแม่ของข้ามาก" / "ท่านแม่ของท่านเหรอเจ้าคะ?"
"เป็นท่านแม่ที่ใจดีมาก ฉลาด แล้วก็เพี้ยนๆนิดหน่อย ไม่เหมือนใคร" / "เพี้ยน?"
"ตอนมาเป็นเจ้าสาว ขนเอาหีบที่มีหนังสือเต็มมาด้วยหลายใบ แม้กระทั่งเกราะป้องกันตัวก็หอบเอามาด้วย"
"กล้าหาญชาญชัยจริงๆ" / "ไม่ใช่แค่นั้นนะ"
"ท่านแม่ไม่ยอมใช้แม่นม ได้เลี้ยงข้าด้วนนมตัวเองเลี้ยงมากับมือ เป็นสิ่งที่ครอบครัวไดเมียวเขาไม่ทำกัน แต่ท่านจะทำซะอย่าง" (ไดเมียวคือตำแหน่งเจ้าครองแคว้น-ถ้าแปลแบบภาษาชาวบ้านๆก็หมายถึงเจ้าของที่ดินอันกว้างใหญ่)
"ท่านแม่ของท่านเป็นคนแบบนั้นนั่นเอง"
"เป็นยังไง เหตุผลในการเลือกเจ้าน่ะ หายข้องใจแล้วหรือยัง"
"เจ้าค่ะ ข้าเองก็มีท่านแม่ที่ประเสริฐมาก แม่ของข้าสอนสิ่งสำคัญ หลายต่อหลายเรื่องเลยเจ้าค่ะ"
"งั้นเหรอ.. ถ้ามาเป็นลูกของข้าก็คือ เป็นการพรากเจ้ามาจากอกแม่อันเป็นสุดที่รักเชียวรึ"
แล้วโอคัตสึก็รวบรวมสติก่อนจะพูดว่า
"ท่านเจ้าคะ !ข้าน่ะ! ยอมให้ท่านเลี้ยงเป็นลูกสาวแล้วเจ้าค่ะ"
"งั้นรึ ตัดสินแล้วรึ"
"ข้าเป็นคนโง่เขลา ขอให้ท่านช่วยเมตตาขัดเกลาด้วยนะเจ้าคะ"
"ต่อไปนี้เราก็จะเป็นพ่อลูกกันแล้วนะ ดีใจจริงๆ ดีใจเหลือเกิน!!"
"ขอบพระคุณอย่างเป็นที่สุดแล้วค่ะ"
ความเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตของโอคัตสึ ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
****************************
ที่บ้านอิไมสุมิ
"อย่างนั้นเหรอตัดสินใจแล้วเหรอ" ท่านพ่อทาดาตาเกะถาม
"เจ้าค่ะ ข้าตัดสินใจเอง ไม่มีใครกดดันค่ะ"
"ทีนี้ เจ้าก็..กำลังจะ..กลายเป็น.. ท่านหญิงสายตรงแล้วสินะ"
ทุกคนหยุดอยู่ในพวังค์แห่งความรักความเข้าใจ ท่านแม่โอยุกิยิ้มให้กำลังใจลูกสาว ท่านพ่อทาดาตาเกะก็เช่นกัน แต่!!!!
ทันใดนั้น ก็มีเสียงฝีเท้าวิ่งอย่างดังเข้ามาหยุดอยู่ที่หน้าห้อง ชิโนะนั่นเอง
"ท่านเจ้าคะ เกิดเรื่องใหญ่แล้วเจ้าค่ะ" ชิโนะพูดอย่างตกใจ
"โวยวายอะไรกัน!!"
"ท่านคิขุโมโตะ ท่านคิขุโมโตะเจ้าค่ะ "
"คิขุโมโตะ เป็นอะไรไป!!" โอคัตสึรีบซัก
"ท่านคิขุโมโตะฆ่าตัวตายแล้วเจ้าค่ะ"
โอคัตสึตกใจและรีบวิ่งออกไปหาคิขุโมโตะที่ห้องในทันที และโอคัตสึก็ไปพบคิขุโมโตะนอนอย่างไร้สติอยู่เบื้องหน้า ที่มือของคิขุโมโตะถือมีดที่ปักอยู่ที่ลำคอตัวเอง!!
เมื่อท่านพ่อตามมาถึง ท่านพ่อก็รีบฉุดโอคัตสึดึงออกมาจากห้องทันที
"อย่าดู!!ชิโนะ พkโอคัตสึกลับไปที่ห้องเดี๋ยวนี้"
แต่โอคัตสึไม่ยอม กลับพุ่งฝ่าเข้าไปคว้าศพของคิขุโมโตะไว้ พร้อมทั้งตะโกนเรียกคิขุโมโตะซ้ำๆ เขย่าเรียกให้คิขุโมโตะฟื้น
"คิขุโมโตะ!!! คิขุโมโตะ!! คิขุโมโตะ!! ไม่นะ.."
ท่านแม่รีบโผเข้ากอดโอคัตสึแล้วดึงตัวโอคัตสึให้หันกลับมา
และการเสียชีวิตของคิขุโมโตะนี้ คือเรื่องที่ทำให้โอคัตสึร้องไห้ด้วยความเสียใจมากที่สุดในชีวิตของเธอนั่นเอง............
****************************
ตอนดูถึงตอนนี้ ผมเข้าใจนะ ว่าทำไมคิขุโมโตะถึงได้กระทำเรื่องน่ากลัวแบบนี้ขึ้น เเล้วคุณผู้อ่านเข้าใจกันรึเปล่า ไม่ต้องรีบเข้าใจมากก็ได้ เพราะเราจะได้เข้าใจในเจตนาของคิขุโมโตะมากขึ้น ในบทต่อๆไปครับ
.
แต่วิถีบูชิโดมีอิทธิพลของชาวญี่ปุ่นยุคนั้นมาก และจิตวิญญาณบูชิโดนี้ก็มีสืบเนื่องมาถึงปัจจุบันพอควรเพราะวิถีบูชิโดนั้นเกิดจากวัฒนธรรมแท้ๆของญี่ปุ่นเอง วิถีบูชิโดเป็นส่วนหนึ่งของศาสนาชินโต
แม้ญี่ปุ่นจะนับถือศาสนาพุทธและขงจื้อด้วย แต่เป็นในเชิงผสมผสานกันกับความเชื่อใหม่กับความเชื่อดั้งเดิม และอิทธิพลความเชื่อทางศาสนาพุทธและขงจื้อก็ยังมีอิทธิพลน้อยกว่าความเชื่อในลัทธิชินโต และวิถีบูชิโดครับ
.
แม้เราอาจมองว่า บางครั้งดูรุนแรงไป แต่ความเป็นญี่ปุ่นที่เด็ดเดี่ยว กล้าหาญ มีระเบียบวินัยสูง ก็มีพื้นฐานที่มาจากบูชิโดและศาสนาชินโตนั่นเอง
"จงมองวัฒนธรรมผู้อื่นด้วยใจเคารพครับ"
.
อ่านเจ้าหญิงอัตสึ ที่รัก(14)
'
.
.
'
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ถ้าแสดงความเห็นตรงช่องนี้ผมจะได้อ่านทุกความเห็นครับ แต่ถ้าความเห็นไม่ขึ้นอาจเพราะระบบรอตรวจสแปม ต้องรอ1-2วัน / ใหม่ เมืองเอก kaeake@ymail.com