วันศุกร์ที่ 25 กันยายน พ.ศ. 2552

วิถีแห่งสตรี 13

atsuhime 13

อ่านเจ้าหญิงอัตสึ ที่รัก(12)



เมื่อโอคัตสึได้อยู่ต่อหน้าท่านนาริอาคิระ ท่านนาริอาคิระก็สั่งให้คนรับใช้ทุกคนออกไปให้หมด

"เอาล่ะมีแต่เราสองคนแล้ว มีอะไรก็ว่ามา เข้ามาใกล้ๆข้าสิ"

"ครั้งนี้..ที่ให้ข้ามาเป็นบุตรสาวแบบนี้ ข้าไม่รู้สึกดีใจเลยเจ้าค่ะ มิหนำซ้ำยังหนักใจอีกด้วย"

"จู่ๆข้าก็ทำอะไรแบบนี้ เจ้าคง งง! จนทำอะไรไม่ถูกน่ะสิ" / "ใช่เจ้าค่ะ งงมากเลยเจ้าค่ะ"

"ขออภัยด้วยเจ้าค่ะ!!" โอคัตสึเพิ่งคิดได้ว่าอาจทำให้ท่านนาริอาคิระโกรธได้

"ฮ่าๆ...ไม่เป็นไร ไม่เป็นไรหรอก" / "ยังมีเรื่องที่ยังไงก็ต้องถามท่านให้ได้น่ะเจ้าค่ะ"

"ทำไมถึงเลือกเจ้ามาเป็นลูกสาวใช่มั้ย"

โอคัตสึงง! แปลกใจที่ท่านนารือาคิระคาดถูก

"ขอบอกว่า เพราะเจ้าเป็นคนแบบนี้น่ะสิ ไม่ยอมให้คนอื่นมากำหนดชีวิตตัวเอง อะไรที่ยอมรับไม่ได้ก็จะกัดไม่ปล่อยเลย"

"ขออภัย!! เจ้าค่ะ!!"

"ไม่ต้องขอโทษหรอก พูดกับเจ้านี่ก็สนุกดีนะ" / "เจ้าค่ะ"

"รู้มั้ยทีเอโดะเค้าเรียกข้าว่ายังไง..... ผู้ชายที่ไม่ให้ใครเห็นก้นบึ้งของจิตใจ เพื่อนๆเรียกข้าว่าอย่างนั้น"

"นานมากที่ข้าต้องทนกับท่านพ่อ กระทั่งก่อนเจ้ามา น้องชายของข้าก็มาจากไปไกลซะเหลือเกิน ข้าเหงาจริงๆ....... พูดถึงความเหงา เพราะลูกข้าตายไป6คนแล้ว เหลือแต่โทราจุมารุ อายุ3ขวบ กับลูกสาวที่เพิ่งเกิดเมื่อปีที่แล้ว .. อะไรๆก็เกิดขึ้น.. เพราะข้าอยู่ในที่สูงกว่านี้"

"..!?!..!?!.."

"เป็นยังไง.. เจ้าเห็นก้นบึ้งของจิตใจข้ารึยัง"

"ข้าน่ะ ไม่เข้าใจอะไรเลยค่ะ..."

"ที่ข้าชอบเจ้าก็ตรงนี้แหล่ะ เจ้าเป็นคนปากตรงกับใจ คิดยังไงก็พูดอย่างนั้น ทำให้จิตใจสงบ มั่นคง..สบาย.."

"ชมเกินไปแล้วเจ้าค่ะ"

"ยังมีเหตุผลอีกอย่าง คือเจ้าคล้ายกับแม่ของข้ามาก" / "ท่านแม่ของท่านเหรอเจ้าคะ?"

"เป็นท่านแม่ที่ใจดีมาก ฉลาด แล้วก็เพี้ยนๆนิดหน่อย ไม่เหมือนใคร" / "เพี้ยน?"

"ตอนมาเป็นเจ้าสาว ขนเอาหีบที่มีหนังสือเต็มมาด้วยหลายใบ แม้กระทั่งเกราะป้องกันตัวก็หอบเอามาด้วย"

"กล้าหาญชาญชัยจริงๆ" / "ไม่ใช่แค่นั้นนะ"

"ท่านแม่ไม่ยอมใช้แม่นม ได้เลี้ยงข้าด้วนนมตัวเองเลี้ยงมากับมือ เป็นสิ่งที่ครอบครัวไดเมียวเขาไม่ทำกัน แต่ท่านจะทำซะอย่าง" (ไดเมียวคือตำแหน่งเจ้าครองแคว้น-ถ้าแปลแบบภาษาชาวบ้านๆก็หมายถึงเจ้าของที่ดินอันกว้างใหญ่)

"ท่านแม่ของท่านเป็นคนแบบนั้นนั่นเอง"

"เป็นยังไง เหตุผลในการเลือกเจ้าน่ะ หายข้องใจแล้วหรือยัง"

"เจ้าค่ะ ข้าเองก็มีท่านแม่ที่ประเสริฐมาก แม่ของข้าสอนสิ่งสำคัญ หลายต่อหลายเรื่องเลยเจ้าค่ะ"

"งั้นเหรอ.. ถ้ามาเป็นลูกของข้าก็คือ เป็นการพรากเจ้ามาจากอกแม่อันเป็นสุดที่รักเชียวรึ"

แล้วโอคัตสึก็รวบรวมสติก่อนจะพูดว่า

"ท่านเจ้าคะ !ข้าน่ะ! ยอมให้ท่านเลี้ยงเป็นลูกสาวแล้วเจ้าค่ะ"

"งั้นรึ ตัดสินแล้วรึ"

"ข้าเป็นคนโง่เขลา ขอให้ท่านช่วยเมตตาขัดเกลาด้วยนะเจ้าคะ"

"ต่อไปนี้เราก็จะเป็นพ่อลูกกันแล้วนะ ดีใจจริงๆ ดีใจเหลือเกิน!!"

"ขอบพระคุณอย่างเป็นที่สุดแล้วค่ะ"

ความเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตของโอคัตสึ ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

****************************

ที่บ้านอิไมสุมิ

"อย่างนั้นเหรอตัดสินใจแล้วเหรอ" ท่านพ่อทาดาตาเกะถาม

"เจ้าค่ะ ข้าตัดสินใจเอง ไม่มีใครกดดันค่ะ"

"ทีนี้ เจ้าก็..กำลังจะ..กลายเป็น.. ท่านหญิงสายตรงแล้วสินะ"

ทุกคนหยุดอยู่ในพวังค์แห่งความรักความเข้าใจ ท่านแม่โอยุกิยิ้มให้กำลังใจลูกสาว ท่านพ่อทาดาตาเกะก็เช่นกัน แต่!!!!

ทันใดนั้น ก็มีเสียงฝีเท้าวิ่งอย่างดังเข้ามาหยุดอยู่ที่หน้าห้อง ชิโนะนั่นเอง

"ท่านเจ้าคะ เกิดเรื่องใหญ่แล้วเจ้าค่ะ" ชิโนะพูดอย่างตกใจ

"โวยวายอะไรกัน!!"

"ท่านคิขุโมโตะ ท่านคิขุโมโตะเจ้าค่ะ "

"คิขุโมโตะ เป็นอะไรไป!!" โอคัตสึรีบซัก

"ท่านคิขุโมโตะฆ่าตัวตายแล้วเจ้าค่ะ"

โอคัตสึตกใจและรีบวิ่งออกไปหาคิขุโมโตะที่ห้องในทันที และโอคัตสึก็ไปพบคิขุโมโตะนอนอย่างไร้สติอยู่เบื้องหน้า ที่มือของคิขุโมโตะถือมีดที่ปักอยู่ที่ลำคอตัวเอง!!

เมื่อท่านพ่อตามมาถึง ท่านพ่อก็รีบฉุดโอคัตสึดึงออกมาจากห้องทันที

"อย่าดู!!ชิโนะ พkโอคัตสึกลับไปที่ห้องเดี๋ยวนี้"

แต่โอคัตสึไม่ยอม กลับพุ่งฝ่าเข้าไปคว้าศพของคิขุโมโตะไว้ พร้อมทั้งตะโกนเรียกคิขุโมโตะซ้ำๆ เขย่าเรียกให้คิขุโมโตะฟื้น

"คิขุโมโตะ!!! คิขุโมโตะ!! คิขุโมโตะ!! ไม่นะ.."

ท่านแม่รีบโผเข้ากอดโอคัตสึแล้วดึงตัวโอคัตสึให้หันกลับมา

และการเสียชีวิตของคิขุโมโตะนี้ คือเรื่องที่ทำให้โอคัตสึร้องไห้ด้วยความเสียใจมากที่สุดในชีวิตของเธอนั่นเอง............



****************************

ตอนดูถึงตอนนี้ ผมเข้าใจนะ ว่าทำไมคิขุโมโตะถึงได้กระทำเรื่องน่ากลัวแบบนี้ขึ้น เเล้วคุณผู้อ่านเข้าใจกันรึเปล่า ไม่ต้องรีบเข้าใจมากก็ได้ เพราะเราจะได้เข้าใจในเจตนาของคิขุโมโตะมากขึ้น ในบทต่อๆไปครับ
.
แต่วิถีบูชิโดมีอิทธิพลของชาวญี่ปุ่นยุคนั้นมาก และจิตวิญญาณบูชิโดนี้ก็มีสืบเนื่องมาถึงปัจจุบันพอควรเพราะวิถีบูชิโดนั้นเกิดจากวัฒนธรรมแท้ๆของญี่ปุ่นเอง วิถีบูชิโดเป็นส่วนหนึ่งของศาสนาชินโต

แม้ญี่ปุ่นจะนับถือศาสนาพุทธและขงจื้อด้วย แต่เป็นในเชิงผสมผสานกันกับความเชื่อใหม่กับความเชื่อดั้งเดิม และอิทธิพลความเชื่อทางศาสนาพุทธและขงจื้อก็ยังมีอิทธิพลน้อยกว่าความเชื่อในลัทธิชินโต และวิถีบูชิโดครับ
.
แม้เราอาจมองว่า บางครั้งดูรุนแรงไป แต่ความเป็นญี่ปุ่นที่เด็ดเดี่ยว กล้าหาญ มีระเบียบวินัยสูง ก็มีพื้นฐานที่มาจากบูชิโดและศาสนาชินโตนั่นเอง

"จงมองวัฒนธรรมผู้อื่นด้วยใจเคารพครับ"
.
อ่านเจ้าหญิงอัตสึ ที่รัก(14)
'
.
.
'

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ถ้าแสดงความเห็นตรงช่องนี้ผมจะได้อ่านทุกความเห็นครับ แต่ถ้าความเห็นไม่ขึ้นอาจเพราะระบบรอตรวจสแปม ต้องรอ1-2วัน / ใหม่ เมืองเอก kaeake@ymail.com


ผู้ติดตาม