ความรักและความเกลียดของแม่ 89

atsuhime 89


อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 88


ส่วนท่านฮงจูอินนั้น หลังจากได้พบกับท่านมิไดแล้ว ท่านฮงจูอินดูจะ่อ่อนลงไปเยอะ ท่านยังคงนึกถึงคำพูดและสายตาของท่านมิไดที่ขอร้องต่อท่านในวันก่อนนั้นอยู่บ่อยครั้ง

จนกระทั่งวันนี้ ทาคิยามะเข้ามารายงานอีกครั้ง

"ท่านคุโบบอกว่าคืนนี้ ท่านจะมาหาท่านมิไดเจ้าค่ะ" / "งั้น..เหรอ.." ท่านฮงจูอินดูท่าทางจะซึมๆไป

"งั้นคืนนี้ ให้ชิงะไปเหมือนเดิมนะเจ้าคะ" / "....."

"ท่านฮงจูอินเจ้าคะ!?" / "แน่นอน!อยู่แล้ว เอาตามนั้น.." / "รับทราบแล้วเจ้าค่ะ"

---------------------

และเมื่อท่านคุโบมาห้องหออีกในคืนนั้น แต่ก็ยังพบทาคิยามะและโอชิงะมารออยู่เช่นเดิม

ท่านคุโบ "มิไดล่ะ? " / ทาคิยามะ "วันนี้ท่านยังไม่พร้อมน่ะเจ้าค่ะ"

"มิไดอยู่ที่ไหน!!! นี่ข้ามาหามิไดอยู่นะ!!!!!!!!!!.... ไม่ยอมๆๆ!!" ท่านคุโบร้องโวยวายงอแงกระทืบเท้าเหมือนเด็กๆ

"ท่านเจ้าคะ ใจเย็นก่อนเจ้าค่ะ"

โอชิงะเห็นอาการของท่านคุโบที่ร้องหาแต่ท่านมิไดแบบนี้ เธอก็หน้าเศร้าลงถนัด

แต่ท่านคุโบโวยวายเพียงไม่นาน อยู่ดีๆท่านก็ล้มลงและตาค้างคล้ายจะช็อค! ทำให้นางกำนัลต่างตกใจร้องเรียกท่านกันใหญ่ ทาคิยามะจึงสั่งให้รีบพาท่านคุโบไปที่ห้องท่านฮงจูอินทันที!

---------------------

ที่ห้องพักท่านฮงจูอิน ตอนนี้ท่านคุโบนอนหลับไม่ได้สติอยู่

ท่านฮงจูอินเอาแต่ร้องไห้ร้องเรียกท่านอยู่ข้างๆ "ฮือๆๆ ทำใจดีๆไว้นะเจ้าคะ ท่านคุโบๆๆๆ.."

แล้วอยู่ๆท่านคุโบก็หาวตะโกนอย่างดังขึ้นมา "ฮ่าาาาา....วันนี้หลับสบายดีจังเลย"

"ว่าอะไรนะ นี่เล่นละครหลอกกันรึเจ้าคะ ฮือๆ..เรารึอุตส่าห์เป็นห่วงจริงๆ ฮือๆ ทำไมมาแกล้งหลอกกันอยู่ได้ ฮือๆ"

"อย่าโกรธเลยนะท่านแม่" / "รู้มั้ยว่าแม่น่ะ เป็นห่วงมากแค่ไหน ฮือๆๆ.."

"ท่านแม่ ข้ามีบางอย่างอยากบอกให้ท่านแม่เข้าใจน่ะ" / "มีอะไรรึ?"

ท่านฮงจูิอินที่กุมมือท่านคุโบอยู่ ท่านคุโบก็ค่อยๆเอามือท่านออก แล้วค่อยๆส่งมือท่านแม่กลับไป ท่านฮงจูอินงง! ว่าท่านคุโบกำลังจะทำอะไร!?

และสิ่งที่ท่านคุโบกำลังทำก็คือ ท่านลุกมานั่งคุกเข่าอย่างเรียบร้อยอยู่ต่อหน้าท่านแม่ของท่าน และก็เริ่มพูดขึ้นว่า

"ที่ท่านแม่เลี้ยงดูข้ามาจนมาถึงวันนี้ และยังคอยดูแลห่วงใยอยู่เสมอ" แล้วท่านคุโบก็จรดมือรูป3เหลี่ยม

"ข้ารู้สึกขอบคุณท่านมากจริงๆ" แล้วท่านก็ก้มหัวคำนับขอบคุณท่านแม่ของท่านอย่างนอบน้อมที่สุด (แทบไม่อยากเชื่อเลยว่าท่านจะมีกิริยานุ่มนวลได้เช่นนี้)

"ทำไมอยู่ดีๆ?.."

"พี่น้องมากมายต้องเสียชีวิตไป แต่ข้ายังมีชีวตรอดมาจนถึงวันนี้ได้ ก็เพราะได้ท่านแม่นี่แหล่ะ ที่คอยดูแลเป็นอย่างดี อิเอซาดะคนนี้ ขอขอบคุณท่านแม่อย่างจริงใจ"

แล้วท่านคุโบก็ก้มหัวคำนับทำความเคารพต่อท่านแม่ของท่านอย่างนอบน้อมอีกครั้ง

"ข้าก็ไม่คิดว่า..จะได้ยินคำพูดนี้จากท่าน"

"แต่ว่าตอนนี้ข้าโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว จากนี้ต่อไป ข้าจะไม่ทำให้ท่านแม่เป็นห่วงข้าอีก" ท่านคุโบค่อยเข้ามานั่งใกล้ๆท่านแม่มากขึ้น มองตาท่านฮงจูอิน แล้วจึงพูดต่อ

"ขอให้ท่านแม่ จงทำใจให้สบายด้วยเถิด" ท่านคุโบยิ้มเพื่อปลอบใจ

แล้วท่านคุโบก็ลุกขึ้น แล้วเดินออกไปจากห้องของท่านแม่ไป

คำพูดทุกคำที่ท่านอิเอซาดะพูดต่อท่านฮงจูอินนั้น แสดงถึงวุฒิภาวะที่สูงและมีความเป็นผู้ใหญ่

วันนี้ท่านฮงจูอินได้พบได้เห็นท่านอิเอซาดะถอดหน้ากากที่ซ่อนไว้ จนได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของลูกชายของท่านแล้ว...

-------------------------------

และท่านคุโบก็รีบเดินทันทีโดยไม่กลับไปที่ห้องหออีก ท่ามกลางเสียงเรียกของเหล่านางกำนัลที่ต้องการให้ท่านหยุด เพราะไม่ได้เป็นตามระเบียบแบบแผนที่วางไว้แต่ต้น

แต่ท่านคุโบไม่หยุด ไม่ฟังคำทัดทานใดๆจากเหล่านางกำนัลและทาคิยามะ ส่วนโอชิงะที่ตามออกมาด้วยก็ได้แต่มองดูคนที่นางรักกำลังเดินจากไป...

และจุดหมายของท่านคุโบก็คือ....

------------------

ท่านมิไดยืนมองทิวทัศน์ด้านนอกจากภายในห้องนอนของท่าน ด้วยสายตาที่ว้าเหว่และอ้างว้างอย่างน่าสงสาร เมื่อท่านมิไดหันหลังเดินกลับเข้ามาในห้อง ทันใดนั้น!

อิคุชิมะ "หา!!!"

เสียงตกใจของอิคุชิมะ ทำให้ท่านหญิงค่อยๆหันกลับไปมองทางด้านนอกอีกครั้ง

"เราไม่เจอกันนานเลยนะ มิได" ท่านอิเอซาดะยืนยิ้มอยู่

เมื่อท่านหญิงอัตสึมองเห็นท่านอิเอซาดะ ก็ถึงกับเข่าอ่อนค่อยๆทรุดตัวลง แทบไม่เชื่อกับสิ่งที่ได้เห็น

"เจ้าค่ะ" / "เจ้าไม่ไปหาข้า ข้ามาหาเจ้าเองแล้วนะ"

"ท่านพี่" / "พอเจ้าไม่อยู่สักคน..ก็ไม่มีอะไรน่าสนใจ..เหมือนกับว่าโลกนี้ ขาดสีสันไปเลย"

"ข้าก็เช่นกันเจ้าค่ะ" / "งั้นเหรอ" แล้วท่านคุโบก็นั่งลงตรงหน้าท่านหญิง

"งั้นเราก็คิดเหมือนกันสินะ" / "เจ้าค่ะ"

ภาพแห่งความสัมพันธ์ของคนทั้งสอง แม้แต่อิคุชิมะก็น้ำตาคลอตามไปด้วย

ท่านฮงจูอิน กับทาคิยามะ ที่แอบตามมาดูท่านคุโบ ก็เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด

ทาคิยามะ "จะทำยังไงต่อไปดีเจ้าคะ?" / ท่านฮงจูอินยังไม่ตอบ

โอชิงะที่แอบยืนมองท่านคุโบอยู่ห่างออกไปอีก ถึงเวลานี้นางเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้ว ว่าหัวใจของท่านคุโบเวลานี้ได้มอบแก่ท่านมิไดแล้ว นางจึงถอยกลับไปอย่างน่าสงสาร

"ท่านฮงจูอิน?"

ท่านฮงจูอินเวลานี้เข้าใจกับทุกสิ่งที่ท่านมิไดขอร้อง เข้าใจกับทุกสิ่งที่ท่านอิเอซาดะขอ หัวใจของแม่คงทำได้แค่เพียง...

"ปล่อยให้เป็นไปตามนั้น" แล้วท่านก็เิดินกลับไป..

.

.

อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 89.9

.

.