การประลองกำลังในโอโอขุ 77

atsuhime 77


อ่านเจ้าหญิงอัตสที่รัก 76

ข่าวการลาออกของท่านนาริอากิแห่งมิโตะเพิ่งไปถึงสัทสุมะ ท่านนาริอาคิระหนักใจมากเพราะความยากลำบากในการสนับสนุนท่านฮิโตะสึบาชิขึ้นเป็นทายาทโชกุน ดูจะยากเย็นเข็ญใจมากเหลือเกิน ท่านนาริอาคิระจึงเรียกท่านไซโกมาปรึกษา

ท่านนาริอาคิระ "เรื่องมันท่าจะยากซะแล้ว แต่โชคดีท่านมิโตะยังพอมีเส้นสายอยู่ในราชสำนัก เห็นส่งจดหมายไปที่เมืองหลวงบ่อยๆ"

ไซโก "ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ท่านฮิโตะสึบาชิก็จะต้องไม่แพ้นะขอรับ"
.
"ใช่แล้ว ฉะนั้นเพื่อป้องกันไว้ก่อน เจ้าไปสืบข่าวให้แน่ใจ แล้วทำไปตามที่เจ้าเห็นสมควรเถอะ ช่วยหน่อยนะ" / "ขอรับ!"

-------------------------

ส่วนหนึ่งในความประทับใจของผมในเจ้าหญิงอัตสึบทนี้

ขณะเดียวกันที่บ้านโคมัทสึ นาโอโกโร่กำลังดื่มเหล้าปรับทุกข์อยู่กับท่านโอคุโบะ

นาโอโกโร่ "ดูเหมือนท่านเจ้าแคว้นชอบคุยกับท่านไซโก...ขนาดข้ารับใช้อยู่ในบ้าน ท่านยังคุยกับข้าน้อยกว่าท่านไซโกเลย"

โอคุโบะ "ท่านคิชิโนะสุเกะเขาเนี่ย โชคดีนะ ได้ทำงานสำคัญเป็นคนใหญ่คนโตไปแล้ว"

ช่วงนี้โอชิคะก็นำเหล้าเข้ามาเพิ่มให้อีก ก็เลยถือโอกาสอยู่นั่งฟังคนเมา2คนปรับทุกข์ด้วยกันซะเลย (คอยบริการรินเหล้าให้)

"ถ้าเทียบกับท่านไซโกแล้ว ข้ากระจอกมาก กระจอกจริงๆเชียว" / "ข้าก็เหมือนกัน ท่านโคมัทสึก็อิจฉาเค้าเหมือนกันใช่มั้ยล่ะ?"

"มันแน่อยู่แล้ว! ได้ทำเพื่อชาติ เป็นคนที่ประชาชนรู้จัก มันน่าอิจฉาน้อยอยู่เหรอ?" / "อึม น่าอิจฉามากจริงๆด้วย!"

หน้าตานาโอโกโร่เหมือนคนอมทุกข์ซะเหลือเกินในตอนนี้

"โลกนี้มีงานใหญ่ให้ทำเยอะแยะ แต่ข้ากลับมาดักดาน!อยู่ที่นี่่ทำไมก็ไม่รู้!"

ตอนนี้โอชิคะที่นั่งฟังอยู่ด้วย ชักจะหน้างอขึ้นเรื่อยๆแล้วที่ได้ยินสามีตัวเองตัดพ้อเช่นนี้ (ถึงจะหน้างอ แต่ก็น่ารักดีนะ ผมว่า)
.
"อยู่สัทสุมะนี่ แก่ลงไปทุกปี อยากจะทำอะไรก็ไม่ได้ทำ เฮ่อ..."

ปึง!! โอชิคะที่กำลังหน้างอหงิก วางขวดเหล้าลงกับพื้นอย่างแรง!! ทำเอานาโอโกโร่ที่กำลังเมาๆถึงกับสะดุ้ง!!เฮิอก!!

"อะไรกันน่ะ!! ตกใจหมดเลย!" เมียมาทำกิริยาแบบนี้ต่อหน้าเพื่อนสามีได้ไง นาโอโกโร่เลยต้องวางมาดสามีีถามศรีภรรยาซะหน่อย ไม่งั้นเดี๋ยวอายเพื่อนแย่เลย แต่โอชิคะก็ยังคงหน้าดุ ตาดุใส่นาโอโกโร่เหมือนเดิม ขณะที่ท่านโอคุโบะนิ่งเงียบ และก็เตรียมพร้อมหลบทางปืนแล้ว!!

"ท่านพี่!" / "ว่าไง!" นาโอโกโร่ตอบเสียงเข้ม ยังคงเก๊ก!ไว้ก่อนพ่อสอนไว้

โอชิคะ "ข้าก็รู้ว่าความรักชาติบ้านเมืองเป็นสิ่งสำคัญ ข้าย่อมยินดีหากท่านได้ก้าวหน้าในโลกกว้าง แต่ว่า! ท่านทำงานอยู่ในท้องถิ่น ขอให้คิดถึงชาวนาที่ท่านใช้ชีวิตอยู่กับพวกเขาบ้างสิ!!"

"ประเทศญี่ปุ่นประกอบด้วยแคว้นต่างๆ แต่ละแคว้นอยู่ได้เพราะคนในปกครองของตน ถ้ามัวมองแต่ภาพใหญ่โต แต่กลับลืมรากฐานของตน ถ้าปล่อยให้ท้องถินล่มสลาย อีกหน่อยประเทศก็จะล่มจมถูกไหมล่ะ?" (ตอนนี้นาโอโกโร่ซึมไปแล้วล่ะ)

"ท่านน่ะ ลำดับความสำคัญผิดไปเสียแล้ว...ถ้าท่านไม่เข้าใจประเด็นนี้ล่ะก็ หย่า!กับข้าไปทันทีเลยนะ!!!"

"หย่าเหรอ!?" นาโอโกโร่เองคงคาดไม่ถึงที่จะโดนโอชิคะพูดเช่นนี้ แต่โอชิคะไม่พูดไม่จาไม่ตอบอีก เธอลุกออกจากห้องนั้นไปทันที!

"เดี๋ยวชิคะ! ชิึคะ! หยุดก่อน!"

หลังจากนั้น นาโอโกโร่กับท่านโอคุโบะก็เลยเลิกดื่ม(วงแตก) แต่ลุกมานั่งคุยกันที่ชานหน้าบ้านแทน

นาโอโกโร่ "ทำให้ท่านเห็นสิ่งหน้าอายเสียแล้ว"

โอคุโบะ "ไม่เห็นจะหน้าอายตรงไหนเลย"

"ญี่ปุ่นประกอบด้วยแคว้น แต่ละแคว้นอยู่ได้เพราะคนในเขตปกครองงั้นเหรอ?"

ท่านโอคุโบะตอบยิ้มๆ "ภรรยาท่านนี่ ไม่ธรรมดาจริงๆ"

"ท่านโอคุโบะ!" / "ขอรับ"

"ข้าตัดสินใจแล้ว! ว่าจะเป็นกำนันดูแลตำบลโยชิโตชินี้ จะใช้ชีวิตอยู่ที่สัทสุมะบ้านเกิดของเราแห่งนี้นี่แหล่ะ" / "ท่านโคมัทสึ"

"ชิคะพูดถูกแล้ว ข้ามองข้ามจุดนี้ไป มัวแต่ใฝ่ฝันถึงเอโดะที่ไกลเกินเอื้อม ฟ้าคงลิขิตมาให้ข้าอยู่ที่นี่ล่ะมั้ง"

ท่านโอคุโบะเปลี่ยนท่ามานั่งแบบคุกเข่า และพูดว่า "ท่านคิชิโนะสุเกะ กับท่านโคมัทสึน่ะ" / "หา?"

"ท่านอยากจะทำอะไร อยากมีชีวิตแบบไหน ก็เห็นเป้าหมายอยู่ข้างหน้า ลิขิตชีวิตได้ด้วยตัวของตัวเอง.."

ท่านโอคุโบะน้อยใจที่ตนเองไม่อาจเลือเส้นทางชีวิตเหมือนอย่างคนอื่นๆได้ ความอััดอั้นในอกของลูกผู้ชายที่ชื่อโอคุโบะคนนี้ นาโอโกโร่เองเข้าใจดี เพราะชีวิตท่านโอคุโบะช่างน่าสงสารนัก หลังจากที่ท่านโอคุโบะเคยถูกลงโทษต้องอดอาหาร ถูกกักบริเวณในบ้านมาแล้ว เพื่อสนับสนุนท่านเจ้าแคว้น ส่วนท่านพ่อแห่งบ้านโอคุโบะก็ถูกเนรเทศไปอยู่เกาะหลายปีกว่าจะได้กลับมาบ้าน

แต่จนถึงวันนี้ท่านโอคุโบะก็ยังเป็นแค่นายทะเบียนข้าวเล็กๆคนนึงเท่านั้น ท่านเกิดมาก็ยังไม่เคยออกไปไหนที่ไกลกว่าสัทสุมะเลย ยังไม่เคยมีใครเห็นความสำคัญของท่าน จึงเกิดน้อยใจในชะตาชีวิตที่แสนอาภัพของตน

.

.

อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 78
.
.