ความรักและความเกลียดของแม่ 86

atsuhime 86


อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 85


ในเวลาเีดียวกันที่สัทสุมะ ท่านไซโกกับท่านโอคุโบะได้แวะมาเยี่ยมนาโอโกโร่ที่บ้านโคมัทสึ

โอชิคะนำน้ำชามาให้ "เชิญตามสบายนะเจ้าคะ"

ทั้งสองคนคำนับขอบคุณ แล้วโอชิงะก็ออกจากห้องไป

ไซโก "ท่านโคมัทสึได้เวลาต้องกลับไปเยี่ยมเยียนตำบลของท่านอีกแล้วใช่มั้ยขอรับ?"

นาโอโกโร่ "ท่านไซโกก็ต้องไปเอโดะเหมือนกันสินะ?" / "ขอรับ จะไปพรุ่งนี้แล้ว"

"พรุ่งนี้เหรอ?" / "ก่อนจะไปก็เลยแวะมาบอกลาท่านก่อนน่ะขอรับ"

โอคุโบะ"ท่านโคมัทสึก็จะไปโยชิโตชิ ส่วนท่านคิชิโนะสุเกะก็จะไปเอโดะ" / "พวกเราต้องจากกันอยู่เรื่อยเลยนะ"

"ถึงยังไงท่านทั้งสองก็มีภาระหน้าที่อย่างชัดเจน มีแต่ข้ายังเหมือนเดิมไม่มีอะไรให้ทำเลย" ท่านโอคุโบะตัดพ้อ / "พูดอะไรแบบนั้น ก็จะไปคุมะโมโตะอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ"

"คุมะโมโตะเหรอ?" / "ข้าจะไปพร้อมกับโชสุเกะจนถึงคุมะโมโตะ เพราะมีคนที่ข้าต้องไปพบน่ะขอรับ"

"ยินดีด้วยนะ ท่านโอคุโบะ" นาโอโกโร่ดีใจกับท่านโอคุโบะที่มีโอกาสไปเปิดหูเปิดตาบ้างเสียที

"ขอรับ" / "แล้วท่านไปจากสัทสุมะนี่ก็..?"

"ครั้งแรกน่ะขอรับ" ท่านโอคุโบะตอบอย่างเขินๆ / "ได้ออกไปจากสัทสุมะแล้วต้องได้รับสิ่งดีๆแน่นอน" นาโอโกโร่พูดให้กำลังใจ

"ก็..คิดว่าโอกาสนี้ อย่างน้อยข้าก็จะได้เห็นโลกกว้างขึ้นบ้างน่ะขอรับ" / "ใช่แล้วล่ะ"

นี่เป็นครั้งแรกที่ท่านโอคุโบะจะได้ออกจากสัทสุมะ เพราะท่านไซโกชวนไปเป็นเพื่อนระหว่างต้องแวะที่คุมะโมโตะ ก่อนที่ท่านไซโกจะมุ่งไปเอโดะต่อจากนั้น

---------------------

ท่านแม่ฟุขุ

เมื่อท่านโอคุโบะ โชสุเกะกลับมาถึงที่บ้านในเย็นวันนั้น

โอคุโบะ "ข้ากลับมาแล้ว" / ท่านแม่ฟุขุ "กลับมาแล้วเหรอ?" (ท่านแม่ฟุขุกำลังเตรียมข้าวของให้ท่านโอคุบะ)

ท่านพ่อโทชิโยะ "ทำไมถึงได้กลับมาช้านักล่ะ?" (ท่านพ่อกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ถามขึ้นเมื่อท่านโอคุโบะมาถึง)

"ขอโทษขอรับ พอดีคุยกับท่านโคมัทสึ.." แต่ไม่ทันจะพูดจบ ท่านโอคุโบะก็เผอิญหันไปเห็นสิ่งหนึ่งในบ้านเข้า!? "นี่อะไรน่ะ?"

ท่านพ่อโทริโยะ "ก็เห็นว่าชุดของเจ้าน่ะ มันเก่ามากเต็มทีแล้ว ฟุขุแม่ของเจ้าก็เลยรีบตัดชุดให้เจ้าใหม่น่ะสิ"

ท่านโอคุโบะได้ยินท่านพ่อบอกเช่นนั้น จึงหันไปทางท่านแม่ ท่านแม่ฟุขุยิ้มให้ลูกชาย ส่วนท่านโอคุโบะน่ะเหรอ "ท่านแม่!" ความดีใจและซาบซึ้งต่อน้ำใจท่านแม่ มันเ่อ่อล้นหัวใจของท่านโอคุโบะแล้ว

"ไปที่คุมะโมโตะ ก็คงต้องพบปะคนมากมาย แล้วจะให้แต่งตัวแบบปอนๆไปได้ยังไงกันล่ะ" ท่านแม่ฟุขุพูดไปก็จัดเตรียมข้าวของให้ลูกชายลงกระเป๋าอย่างเรียบร้อยไปพลาง

"เมื่อคราวก่อน คำพูดอ่อนแอที่ออกจากปากของเจ้าน่ะ"

(วันก่อนที่ ท่านโอคุโบะตัดพ้อโชคชะตาต่อหน้านาโอโกโร่ว่า "ที่ข้าอยากจะพูดก็คือ คนอย่างข้าไม่เคยมองเห็นอนาคตของตัวเองเลย")

ท่านพ่อโทชิโยะ "เจ้าเคยพูดแบบนั้นด้วยรึ?"

ท่านโอคโบะทรุดตัวนั่งลง "ท่านแม่เรื่องนั้นน่ะ!" / "โชสุเกะ เจ้ากำลังจะได้ไปกับคิชิโนะสุเกะ ต้องออกเดินทางไกล ยังไงก็ต้องได้อะไรกลับมาบ้างแหล่ะ ถ้าเจ้ายังทำตัวอ่อนแอ เจ้าก็จะกลายเป็นคนที่น่าเวทนาไปจริงๆนะ"

"ขอ..รับ.." / "เข้มแข็งหน่อยสิ! เข้มแข็งน่ะ!!" ท่านพ่อสั่งลูกชาย ส่วนท่านโอคุโบะก็รับปากและพยายามยืดอก นั่งหลังตรงให้เข้มแข็งตามคำสั่งเช่นกัน

ท่านแม่เห็นแล้วก็หัวเราะ ท่านโอคุโบะก็หัวเราะตาม ท่านพ่อก็หัวเราะด้วยคน บรรยากาศแห่งบ้านโอคุโบะช่างเต็มไปด้วยความรักความอบอุ่นและกำลังใจของครอบครัวจริงๆ

-----------------------

เช้าวันรุ่งขึ้น ท่านโอคุโบะก็ได้ออกเดินทางไปกับท่านไซโกด้วยรอยยิ้ม แต่ท่านไซโกกลับหน้าเครียด แต่ที่เครียดก็เพราะ คิดกังวลกับคำสั่งที่ท่านเจ้าแคว้นได้สั่งกำชับไว้ นั่นคือ

ท่านนาริอาคิระ "เรื่องโชกุนคนต่อไป ไม่เป็นไปตามที่คิดไว้ ตอนนี้ฝ่ายเราเสียเปรียบฝ่ายโน้นมากแล้ว" / "อย่างนั้นรึขอรับ"

"ที่ผ่านมาข้าพยายามหลีกเลี่ยงการออกหน้าเคลื่อนไหวมาตลอด แต่ตอนนี้ทำแบบนั้นไม่ได้อีกแล้ว!...นำจดหมายลับนี้ไปให้ท่านหญิง ฝากเจ้าด้วยนะ!" / "ขอรับ!!"

ท่านไซโกหยุดเดิน และหยิบจดหมายลับนั้นออกมาดูอีกครั้งให้แน่ใจว่ายังอยู่ ส่วนท่านโอคุโบะที่เดินดุ่มๆนำไปก่อนจนไกล หันกลับมาดูท่านไซโก แล้วตะโกนว่า

"ท่านคิชิโนะสุเกะ เดี๋ยวก็ทิ้งซะหรอก เดี๋ยวก็ทิ้งซะเลยนะ มา! เร็วเข้า!" ท่านโอคุโบะยิ้มแย้มแจ่มใสกับการเดินทางนี้จริงๆ

.

.

อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 87
.

.