ความรักและความเกลียดของแม่ 88

atsuhime 88


อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 87

"เชิญทางนี้ขอรับ" คนรับใช้ของปราสาทคุมะโมโตะเรียกท่านโอคุโบะ

ท่านโอคุโบะหันมองไปที่ท่านนากาโอกะอีกครั้ง และชำเลืองมองท่านไซโก ซึ่งความรู้สึกของท่านโอคุโบะตอนนี้น่าเห็นใจมาก แต่ท่านโอคุโบะก็จำต้องออกไปตามคำขอร้อง

"ขอรับ" ท่านโอคุโบะลุกขึ้นอย่างผิดหวังและชาไปทั้งร่าง กับสิ่งที่ตนไม่คาดว่าจะต้องพบเหตุการณ์แบบนี้ สถานกาณ์ที่เป็นเสมือนคนนอก ที่เขาไม่กล้าไว้ใจให้ร่วมอยู่ฟังด้วย

หลังจากนั้นท่านโอคุโบะก็ออกไปนั่งพักอยู่อีกห้องหนึ่งคนเดียว ด้วยความรู้สึกน้อยใจและเจ็บใจในโชคชะตาของตน ความอัดอั้นทั้งหลายทั้งปวงที่ผ่านมา ที่เคยสงบไปแล้ว ก็กลับมาซ้ำเติมความน้อยใจของลูกผู้ชายคนนี้อีกครั้ง!

ท่านโอคุโบะหัวเราะทั้งน้ำตา ช่างน่าสงสารจริงๆ..

(ดูคลิปดีกว่าครับ)

--------------------

หลังจากท่านไซโกกับท่่านโอคุโบะออกมาจากเมืองคุมะโมโตะแล้ว ในระหว่างการเดินทางต่อ โดยท่านไซโกต้องไปที่เอโดะต่ออีก (ท่านไซโกไม่ต้องแบกสัมภาระ เพราะมีลูกน้องช่วยแบกให้ ส่วนท่านโอคุโบะแบกสัมภาระของตัวเอง)

และเมื่อเดินมาถึงตรงทางแยก

ท่านไซโก "โชสุเกะ" / "หืม!" ท่านโอคุโบะตอบ (สีหน้าที่ยังเห็นถึงความผิดหวัง)

"มาถึงคุมะโมโตะนี้ คงได้อะไรกลับไปบ้างแล้วนะ" / "โอ! ได้มากเลยล่ะ"

"งั้นก็ดีแล้วล่ะ" ท่านไซโกยิ้ม / "อึม!" ท่านโอคุโบะก็ยิ้มตอบ

เหตุการณ์ที่ผ่านมา ท่านไซโกเองก็ยังคงตะขิดตะขวงใจอยู่

"ท่านคิชิโนะสุเกะ!" / "หา?" / "ถึงเอโดะอย่างปลอดภัยนะ" ท่านโอคุโบะอวยพรเพื่อนด้วยรอยยิ้ม

"โชสุเกะก็เช่นกัน โชคดีนะ"

แล้วทั้งสองก็แยกทางกันตรงนั้น ท่านไซโกมุ่งหน้าไปเอโดะต่อ ส่วนท่านโอคุโบะก็กลับสัทสุมะ แต่ความรู้สึกบาดลึกที่เกิดขึ้นในใจท่านโอคุโบะยังคงวนเวียนอยู่ตลอดการเดินทาง..

(ผมเศร้ากับท่านโอคุโบะจริงๆ ไม่รู้จะบรรยายยังไงถูก แต่เข้าใจว่า คนเราที่มุ่งมั่นมากแต่กลับต้องผิดหวัง มันทุกข์เพียงใด ดูคลิปเอาดีกว่ารับ ว่ามันเศร้าจริงๆ)


---------------------------

ส่วนที่โอโอขุ หลายวันมานี้ท่านมิไดได้แต่นั่งซึมอย่างคนสิ้นหวัง โดยมีอิคุชิมะกับฮัทสึเสะนั่งมองอยู่ห่างๆ

ฮัืทสึเสะ "ทุกคนพากันเป็นห่วง ท่านมิไดไม่ค่อยยอมทานอาหารเลยเจ้าค่ะ"

อิคุชิมะได้ฟังฮัทสึเสะพูด จึงตัดสินใจเข้าไปหาท่านมิได

"ท่านมิไดเจ้าคะ เข้มแข็งไว้นะเจ้าคะ ยังมีเรื่องที่จะต้องจัดการต่อ ยังไงก็ต้องมีโอกาสได้พบกับท่านคุโบจนได้นั่นแหล่ะเจ้าค่ะ"

"อิคุชิมะ" / "เจ้าค่ะ"

"ถ้าเรื่องที่พูดกันวันนั้นเป็นความจริง" / "เจ้าคะ"

"ข้าอยากพบท่านพี่จริงๆนะ ไม่ใช่เพราะข้าเป็นภรรยา แต่เพราะว่าเป็นหญิงคนนึง" / "ท่านมิได"

"ข้าอยากพบเขาเหลือเกิน.."

.

ไม่มีคำบรรยายใดๆสักคำที่ลึกซึ้งที่จะอธิบายความรู้สึกตอนนี้ของท่านมิไดได้เลย..

.

.

อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 89

.

.