จะไม่ให้อภัยท่านหญิงอัตสึ 83

atsuhime 83


อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 82


แล้ววันที่กงศุลอเมริกันฮาริสเข้าพบท่านโชกุนที่ปราสาทเอโดะก็มาถึง ในวันที่21 ตุลาคม ค.ศ.1957 แต่ก่อนที่ท่านโชกุนอิเอซาดะจะไปพบฮาริส ท่านได้แวะมาพบกับท่านฮตตะ กับท่านโยชิโนะบุ ในอีกห้องก่อน

ท่านอิเอซาดะ "วันนี้มีอะไรก็ขอให้ช่วยกันนะ" / ท่านโยชิโนะบุ "ขอรับ ข้าจะทำงานให้สุดกำลังขอรับ"

"เปลี่ยนเรื่่องนะ..เจ้าอยากจะเป็นโชกุนหรือเปล่าล่ะ?"

คำถามตรงๆของท่านโชกุน ทำเอาท่านโยชิโนะบุต้องเงยหน้าขึ้นมองด้วยความแปลกใจ ส่วนท่านฮตตะก็ถึงกับสะดุ้ง!

"ข้าไม่เคยคิดเรื่องนั้นเลยขอรับ" / "ไม่อยากเป็นบ้างเลยรึไง!"

จากนั้นท่านคุโบก็ไม่สนใจที่จะฟังคำตอบ เอามือไปอิงเตาอุ่นๆดีกว่า..

ส่วนท่านโยชิโนะบุ หน้าเครียดมากๆ

-------------------------

ข่าวท่านโยชิโนะบุจะเข้าไปนั่งในห้องรับรองกับท่านโชกุนด้วยเมื่อฮาริสมาพบ ได้ไปเข้าหูท่านฮงจูอินแล้ว

ท่านฮงจูอิน "หา! ให้โยชิโนะบุเข้าด้วย เป็นความจริงรึเปล่า!?" / ทาคิยามะ "เจ้าค่ะ! วันนี้ตอนฮาริสเข้าพบท่านให้นั่งอยู่ในห้องด้วยเจ้าค่ะ"

"บังอาจ!!มากนะ" / "ใครรึเจ้าคะ?"

"มิไดโดโกโระน่ะสิ! เรื่องนี้ต้องเป็นแผนของมิไดโกโระแน่ๆ..ห้องรับรอง!!"

หลังจากนั้นท่านฮงจูอินก็ถึงจุดเดือดสูงสุด ลุกขึ้นยืนและตะโกนอย่างดังว่า "ข้าจะไปห้องรับรอง!! ข้าจะไปห้องรับรอง!! เพื่อช่วยท่านคุโบ!!

แล้วท่านฮงจูอินก็วิ่งออกไปทันที ทาคิยามะพยายามร้องห้ามแต่ก็ไม่ทันซะแล้ว!!

-----------------

ส่วนตอนนี้ฮาริสได้มายืนรอพบท่านโชกุนอยู่ที่หน้าห้องห้องรับรองที่ท่านมิไดได้จัดเตรียมไว้ และเมื่อประตูห้องรับรองเปิดออก

ฮาริสที่ตัวสูงมากค่อยๆก้มหัวรอดเข้าประตูที่เตี้ยกว่าเข้ามา แล้วเขาก็มองเห็นพรมแดงที่วางทอดยาวเรื่อยไป จนเห็นท่านโชกุนที่นั่งอย่างสง่าบนบัลลังก์ที่ตั้งอยู่สูงบนตาตามิที่ซ้อนๆกันอยู่ที่สุดพรมแดงนั้น

ฮาริสค่อยๆเดินเข้ามาจนอยู่ต่อหน้าท่านโชกุน ซึ่งในห้องนอกจากบรรดาที่ปรึกษาทั้งหลายแล้ว ก็มีท่านฮตตะ กับท่านฮิโตะสึบาชินั่งอยู่ด้านข้างท่านโชกุนทางซีกขวาและซ้าย

ท่านโชกุนอยู่ในชุดโชกุนเต็มยศ แถมยังยิ้มรอฮาริสอย่างเท่ห์!!

ฮาริสกล่าวเป็นภาษาอังกฤษแปลความว่า "ท่านที่เคารพ โอกาสนี้ขอมอบหนังสือแต่งตั้งลงนามโดยประธานาธิบดีแห่งประเทศสหรัฐอเมริกา ข้าพเจ้าได้รับคำสั่งให้นำความปรารถนาดีของท่านประธานาธิบดี มาแจ้งแก่ท่านโชกุน ขอให้ท่านโชกุนมีความสุข สุขภาพดี อาณาจักรของท่านรุ่งเรืองตลอดไป"

-------------

ในเวลาเดียวกันท่านมิไดก็กำลังสวดมนต์อธิษฐานอยู่เบื้องหน้าพระพุทธรูปของท่านแม่

"ขอให้การพบกับฮาริสเป็นไปด้วยดี อย่ามีอุปสรรคเลยเจ้าค่ะ"

แต่ระหว่างนั้น ชิเงโนะ ก็รีบเข้ามาแจ้งกับอิคุชิมะว่า

"เกิดเรื่องใหญ่แล้วเจ้าค่ะ" / อิคุชิมะ "มีอะไรงั้นเหรอ?" / "ท่านฮงจูอินเจ้าค่ะ!"

ท่านมิไดได้ยินก็หันกลับมาถาม "ท่านฮงจูอินเป็นอะไรไปเหรอ!?"

ส่วนท่านฮงจูอินที่กำลังโกรธจัดอยู่ตอนนี้ ก็กำลังถูกทาคิยามะ และอุตะฮะชิฉุดรั้งไว้

ท่านฮงจูอิน "ปล่อยข้า!! ข้าจะไปห้องรับแแขก ไปช่วยท่านคุโบ!!" / "อย่าเจ้าค่ะ!!ท่านฮงจูอิน!!ๆๆ"

อิคุชิมะ "มีเรื่องอะไรกันเหรอเจ้าคะ?"

ตอนนี้ท่านมิไดและอิคุชิมะได้ตามมาทันท่านฮงจูอินแล้ว แต่เมื่อท่านฮงจูอิได้ยินเสียงอิคุชิมะเรียก จึงหันกลับมา และเมื่อเห็นท่านมิไดอยู่ต่อหน้า!! ท่านฮงจูอินจึงเดินมุ่งมายังท่านมิไดทันที!!

"เจ้ารู้มั้ย!?ว่าได้ทำอะไรลงไป!! เจ้าถือดียังไง!! บังอาจให้โยชิโนะบุมานั่งเสนอหน้าด้วย!!" แล้วท่านฮงจูอินก็กระชากคอเสื้อท่านมิไดอย่างรุนแรง!! "บังอาจนักนะ!! บังอาจมาก!!.."

"ท่านฮงจูอินหยุดเดี๋ยวนี้นะเจ้าคะ!!" / "ท่านฮงจูอินปล่อยเถอะเจ้าค่ะ!!" / "อย่านะเจ้าคะ!!อย่า!!"

ทั้งอิคุิชิมะ ทาคิยามะ และอุตะฮะชิ ต่างเข้าไปรีบแยกท่านฮงจูอินออกจากท่านมิไดโดยทันที ก่อนที่เรื่องจะบานปลาย แต่ทันใดนั้นเองอยู่ดีๆท่านฮงจูอินก็เป็นลมหมดสติไป..

"เรียกหมอด่วน!เดี๋ยวนี้!"

หลังจากนั้นเหล่านางกำนัลก็พาท่านฮงจูอินกลับที่พักไป ส่วนท่านมิไดก็ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่น้อยเช่นกัน

"ท่านมิไดเป็นอะไรรึเปล่าเจ้าคะ? / "ข้าไม่เป็นไร"

----------------------

ในคืนวันนั้น ท่านคุโบก็มาเล่นหมากเรียง5กับท่านมิไดอีก

ท่านคุโบ "โอ๊ย! ข้าสนุกมากเลย เจ้าฮาริสนั่นน่ะ! เห็นข้าอยู่บนกองตาตามิทำตาโตเป็นไข่ห่านเชียว" / "นับว่าช่วยได้นิดหน่อยใช่รึเปล่าล่ะเจ้าคะ?"

"ไม่ใช่นิดหน่อยนะ พวกที่นั่งกันหน้าสลอนก็ตกตะลึงเหมือนกัน แต่ว่า.." / "แต่ว่า?"

"ข้าเองก็ทำเกินไปหน่อย" / "ทำอะไรเจ้าคะ?!" / "แกล้งปัญญาอ่อนอย่างเคยน่ะสิ"

"พอข้าได้ยินเสียงประหลาดของฮาริสแล้ว ข้าก็เลยรู้สึกของขึ้นน่ะ"

แล้วท่านคุโบก็เล่าเหตุการณ์ตอนพบกับฮาริสให้ท่านมิไดฟังว่า

ฮาริส "ข้ามีความปรารถนาอันแรงกล้า ที่จะกระชับความสัมพันธ์ของทั้งสองประเทศให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น และข้าพเจ้าจะพยายามอย่างไม่หยุดยั้ง เพื่อประโยชน์สุขของสองประเทศในที่สุด"

หลังจากฮาริสกล่าวจบ ท่านคุโบลุกขึ้น พร้อมด้วยแสดงท่าทางแปลกๆ ด้วยการร่ายรำแบบตัวละครคาบูกิ(kabuki) (เท่ห์สุดๆไปเลยท่านโชกุน!!)
.
ทำเอาทุกคนในห้องต่างตะลึงงัน แล้วท่านโชกุนยังร้องเป็นทำนองว่า

"ขอบใจที่อุตส่าห์มาจากแดนไกลเพื่อมอบอักษรสาสน์นี้ อันแสดงซึ่งมิตรภาพอันแสนดี ดังที่กล่าวไปแล้วนั้ัน ในวันนี้ข้ารู้สึกซาบซึ้งยิ่ง หวังว่าทั้ง2ชาติจะกระชับแน่นแฟ้นกันไปนานๆ จงนำความของข้าไปบอกแก่ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกาด้วย!"

หลังจากท่านมิไดได้ฟังจบ ก็ยิ้มขำๆทันทีกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อตอนกลางวัน

ท่านคุโบ "สนุกดีมั้ย?" / "สนุกเจ้าค่ะ"

"แต่ดูเจ้าไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่เลยนะ" / "ไม่จริงนะเจ้าคะ"

"ถ้าเปลี่ยนเป็นเจ้าพูด ก็คงสนุกกว่านี้ใช่มั้ยล่ะ?" / "ไม่หรอก ข้าสนุกจริงๆ"

แล้วท่านมิไดก็ใจลอย กลับไปนึกถึงเหตุการณ์เมื่อกลางวัน ตอนท่านฮงจูอินโกรธอีกครั้ง..

"เดิน3นะ!" / "เจ้าค่ะ"

"ต่อไปนี้คงจะลำบากขึ้นอีกนะเจ้าคะ" / "แล้วเจ้าคิดว่าเรื่องมันจะเป็นยังไงต่อไปล่ะ?"

"ก่อนนี้ท่านพี่เคยพูดว่า ถ้าฝืนเปิดประเทศจะทำให้คนของเรารบกันเอง ระหว่างพวกอยากให้เปิดกับพวกหัวเก่า" / "แต่ถ้าไม่เป็นแบบนั้น มันก็จะตึงเครียดต่อไปเรื่อยๆนั่นแหล่ะ"

"หากประเทศเราต้องแตกแยกเป็น2ฝ่าย ไม่ว่าฝ่ายไหนก็คิดจะบุกเข้าเมืองหลวงเพื่อเข้าเฝ้าพระจักรพรรดิใช่มั้ยเจ้าคะ?" / "เฝ้าองค์จักรพรรดิเพื่อขอพระบรมราชานุญาต? หวังให้พระองค์แทรกแซงงั้นเหรอ?"

"ถูกแล้วเจ้าค่ะ! ข้าพูดเพื่อให้ท่านพี่คำนึงถึงจุดนี้ด้วย" / "เข้าใจแล้ว.."

"แล้วที่จริงพระจักรพรรดิทรงรู้สึกเช่นไรกับเรื่องนี้...คงเป็นไปได้ยากที่จะเปิดประเทศใช่มั้ย?..ขออภัยเจ้าค่ะ! ข้าพูดมากเกินไปแล้ว " / "ไม่หรอก....ที่จริงเจ้าไม่น่าจะเกิดมาเป็นหญิงเลยนะ..น่าเสียดายนัก"

"นี่เป็นคำชมใช่มั้ยเจ้าคะ?" / "แน่นอน! ต่อไปนี้คงมีปัญหาตามมาอีกเยอะ เพราะอเมริกายังต้องมาทำสัญญากับเราในรายละเอียดอีกเยอะแยะ"

"เ่อ่อ..คือ.." / "มีอะไรเหรอ?"

"คิดว่าท่านโยชิโนะบุเป็นยังไงบ้างเจ้าคะ?" / "โยชิโนะบุเหรอ?" (แล้วท่านคุโบก็หวนไปนึกถึงหน้าโยชิโนะบุเมื่อตอนกลางวัน)

"รับไม่ไหวจริงๆ ข้าไม่ชอบเจ้าคนนั้น ไม่ถูกชะตากับเขาเลย" / "ทำไมถึงเป็นไปขนาดนั้นล่ะเจ้าคะ?"

"มันเป็นความรู้สึก สังหรณ์! น่ะ" / ท่านหญิงยิ้ม "รู้สึกสังหรณ์รึเจ้าคะ?"

"ข้าน่ะเพิ่งจะรู้สึกขึ้นมาทีละนิดแล้วล่ะว่า ถึงเวลาที่ข้าจะต้องคิดอย่างจริงจังเพื่ออนาคตของญี่ปุ่นและตระกูลโทกุกาวะเสียที" / "คิดอย่างนี้จริงๆเหรอเจ้าคะ?"

"แต่ข้ากลับคิดว่าโยชิโนะบุน่ะ ไม่เคยคิดแบบนี้เลย" / "ท่านพี่ใช้อะไรตัดสินล่ะ?"

"ลางสังหรณ์!..ข้าอยากจะทำตามทีพ่อเจ้าต้องการนะ แต่ก็ฝืนใจไม่ได้ ถ้าเป็นแต่ก่อนข้าคงไม่สนใจหรอกว่า ใครจะมาเป็นทายาท"

"ได้ยินท่านพี่พูดเช่นนี้ ข้าก็ดีใจแล้วเจ้าคะ" / "วันนี้เจ้าดูผิดปกติไปจริงๆเลยนะ"

สายตาท่านหญิงมองท่านคุโบอย่างอ่อนโยน

"คงจะมีแต่คืนนี้ล่ะมั้ง ที่เจ้าเป็นอย่างนี้ ข้าถึงจะเล่นชนะ!"

การเดินหมากของทั้งสองในวันนี้ มีแต่ความเข้าใจซึ่งกันและกันมากขึ้น..

------------------

ส่วนท่านฮงจูอินหลังจากที่เป็นลมไปเมื่อกลางวันนั้น ทั้งๆที่ไข้ขึ้น แต่ในขณะหลับท่านฮงจูอินก็ยังเอาแต่เพ้อว่า

"บังอาจให้โยชิโนะบุมานั่งด้วย! ให้อภัยไม่ได้นังมิไดโดโกโระ!...ข้าจะต้องปกป้องท่านคุโบ ปกป้องท่านคุโบ....."

------------------------

แม้ตอนนี้เกมหมากเรียง5กำลังดำเนินไปอย่างมีความสุข แต่ในขณะเดียวกันท่านมิไดก็ไม่วายรู้สึกว่า มีเงาดำทมึนกำลังไล่ตามมาอย่างกระชั้นชิดอยู่ตลอดเวลา..

.

.

อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 84

.
.