วันอังคารที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2553

อำนาจของท่านทาดายุกิ 116

atsuhime 116


อ่านเจ้าหญิงที่รัก 115



หลังจากคดีของท่านมุราโอกะจบลงแล้ว ในวันหนึ่งท่านโชกุนอิเอโมจิได้มาเยี่ยมท่านเท็นโชอิน ขณะที่ท่านคุโบยืนชมสวนจากตรงระเบียง จึงได้เอ่ยถามกับท่านเท็นโชอินขึ้น

"ทำไมไม่เปิดอกคุยกับข้าล่ะขอรับ?" / "เปิดอกคุยเหรอ?"

"เรื่องบรรดาคนใกล้ชิดของท่านแม่ ที่ต่างถูกสงสัยว่ามีความผิด ที่ทำให้ท่านแม่ทุกข์ใจอยู่ไม่ใช่รึขอรับ?"

"แต่ว่าถ้าถึงกับจะต้องรบกวนท่านอืิเอโมจิ.." / "ไหนว่า! เราจะคุยกันทุกเรื่องไงล่ะขอรับ"

ท่านอิเอโมจิน้อยใจจึงตัดพ้อเรื่องที่ท่านเท็นโชอินเกรงใจท่านจนเกินไป



"แม้ว่า..อาจจะช่วยอะไรไม่ได้ แต่ข้าก็อยากจะรับรู้ความทุกข์ใจของท่านบ้าง" ท่านอิเอโมจินั่งลงต่อหน้าท่านเท็นโชอิน "ต่อไปนี้ขออย่าให้มีอะไรปิดบังข้าอีก มิเช่นนั้น..เวลาที่ข้ามีทุกข์หรือไม่สบายใจ ข้าจะเปิดอกคุยกับท่านแม่ได้อย่างไรล่ะขอรับ"

จากสีหน้าที่รู้สึกผิดของท่านเท็นโชอิน ก็แปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มขึ้นมาทันทีที่ได้ฟังท่านคุโบกล่าว

"มีอะไรรึขอรับ!?!" / "ข้าเพียงคิดว่า.. เป็นวาสนาที่มีลูกชายที่ประเสริฐเช่นท่าน"

ท่านอิเอโมจิยิ้มเขินๆ "ท่านเฉไฉเปลี่ยนเรื่องพูดอีกแล้ว" / "ข้าไม่ได้เปลี่ยนเรื่องนะ"

ท่านอิเอโมจิอายที่ถูกชมซึ่งๆหน้า ส่วนท่านเท็นโชอินก็ยิ้มอย่างชื่นชม

-----------------------------

ที่สัทสุมะในเวลาเดียวกัน ผู้ปกครองของท่านทาดาโยชิเจ้าแคว้นสัทสุมะ(ลูกชายคนโตของท่านทาดายุกิ) คือท่านนาริโอกิที่กำัลังป่วยหนัก!

ท่านนาริโอกิ
"คงจะถึง..เวลาแล้วสินะ... น่าเสียดาย.." แล้วท่านนาริโอกิก็สิ้นใจ

โอยุระ "ท่านพี่!! ท่านพี! ลืมตาก่อนสิเจ้าคะ ท่านพี่..ฮือๆ.."

-----------------------------

ในที่สุดเวลาท่านท่านทาดายุกิก็ได้กุมอำนาจก็มาถึง และในวันที่เรียกประชุมเหล่าซามุไรระดับสูง โดยมีท่านทาดาโยชิผู้เป็นเจ้าแคว้นนั่งเป็นประธาน และมีท่านทาดยุกิ นั่งคุมอยู่ข้างๆ

ท่านทาดายุกิ
"ในฐานะที่ข้าเป็นผู้ปกครองของท่านทาดาโยชิเจ้าแคว้น มีเรื่องนึงที่ข้าอยากจะบอกเอาไว้ นั่นคือ ข้าจะสืบทอดความตั้งใจของพี่ข้าท่านนาริอาคิระ จะปกป้องสัทสุมะและจะปฏิรูปญี่ปุ่นอย่างกล้าหาญ เพื่อให้ญี่ปุ่นของเราเจริญยิ่งๆขึ้นไป"

"ขอรับ!!"
บรรดาซามุไรระดับขุนนางต่างทำความเคารพแก่ท่านเจ้าแคว้นและท่านผู้ปกครองของท่านเจ้าแคว้นพร้อมกัน ซึ่งหนึ่งในนั้นมีทาเตวากิรวมอยู่ด้วย

---------------------------

ส่วนทางพวกซามุไรระดับล่าง คือท่านโอคุโบะและพรรคพวก ก็มานั่งประชุมถึงการกระทำของไทโรอี

โอคุโบะ "เจ้าอี มันหึกเหิมมากขนาดนั้นเชียวรึ?"

ชุนไซ
"นี่จดหมายจากยูสุเกะกับจิเซม่อน ที่ส่งจากเอโดะว่าไว้อย่างนั้น" แล้วก็ยื่นจะหมายให้ท่านโอคุโบะอ่าน

อาริมะ
"พวกเดียวกับเราที่มิโตะก็แจ้งมาเหมือนกัน"

(เพื่อนๆซามุไุรที่ร่วมประชุมต่างพูดคุยเรื่องความโหดของไทโรอีจนเสียงดัง)

ชุนไซ
"ไทโรอีไม่เพียงแต่กักบริเวณท่านผู้เฒ่าแห่งมิโตะไว้ ยังสั่งให้สำเร็จโทษ(ประหาร)ท่านโชอิน โยชิดะแห่งโจชูและ ท่านชะไน ฮาชิโมโตะแห่งเอชิเซ็นด้วย อีกทั้งมีคนที่ถูกตัดสินว่ามีความผิดอีกนับร้อยคนด้วยกัน" (ท่านชะไน คือคนสนิทของท่านโยชินางะเจ้าแคว้นเอชิเซ็น ที่เคยร่วมงานกับท่านไซโกตอนวิ่งเต้นเรื่องทายาทโชกุนที่เกียวโต)

นาราฮาร่า
"แล้วเราจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปรึไง!?" / โอยามะ "ปล่อยไว้อย่างนี้ไม่ดีแน่"

อาริมะ "เรื่องนี้จะคาดหวังกับท่านเจ้าแคว้นก็คงไม่ได้ แม้ท่านทาดายุกิจะกุมอำนาจไว้ทั้งหมดแล้วก็ตาม แต่เขาก็ยังคือบุตรของโอยุระ ที่เราไม่อาจจะวางใจได้"

โอยามะ "ถ้าอยากจะเปลี่ยนแปลงรัฐบาลอยู่ล่ะก็.."

ท่านอาริมะผู้ที่เลือดร้อนที่สุดในบรรดาซามุไรระดับล่าง หยิบดาบขึ้นกระแทกพื้น "มีทางเดียวก็คือ พวกเราต้องลงมือเอง!!"

อิจิชิ "ถ้าเจ้าแคว้นไม่ทำอะไรแบบนี้ พวกเราก็ต้องจัดการกันเอง!!" / "ใช่ๆ!!..ใช่!"

ชุนไซ
"ยูสุเกะกับจิเซม่อนที่อยู่เอโดะได้หารือกับทหารของมิโตะ ว่าคงไม่มีทางเอาชนะได้ ถ้าหากไม่ใช้วิธีโจมตีโดยตรงที่ไทโรอี"

"ใช่แล้ว! ใช่แล้ว!"
เพื่อนๆซามุไรต่างเห็นด้วยกับวิธีนี้

อาริมะลุกขึ้นยืน "ถ้างั้นจุดหมายพวกเราคือเกียวโต!! เพื่อไปปกป้องราชสำนักจากพวกมัน!!" / "ใช่ๆๆ.."

โอยามะ "พร้อมมั้ยพวกเรา!?" / "'งั้นไปกันเลย!!"

ท่านโอคุโบะที่นั่งฟังอยู่นาน จึงเอ่ยขึ้นบ้าง "คิชิโนะสุเกะเคยบอกว่า ไม่ใช่เรื่องง่ายนักที่ไปบุกโจมตี"

โอยามะ "อะไรนะ! บอกตั้งแต่เมื่อไหร่?"

โอคุโบะ "ตอนปลายปีที่แล้ว ตอนที่อยู่ในเรือที่จะไปอมามิโอชิมะกัน ข้าเลยลองถามความเห็นเขาดู"

(ไซโก เคยพูดว่า
"จะทำอะไรด้วยอารมณ์โกรธ โดยไม่ไตร่ตรองให้รอบคอบ จะทำให้เราเพลี่งพล้ำอีกฝ่ายอย่างแน่นอน ฉะนั้นควรจะอดใจรอที่โอกาสจะเป็นของเราดีกว่า")

โอคุโบะ "ตอนนี้ข้าเองจึงคิดว่า นี่ยังไม่ถึงเวลาที่เหมาะสมของพวกเรา"

อาริมะ "โธ่โว้ย!!"

------------------------------

ส่วนท่านไซโกเองที่อยู่ไกลถึงเกาะอมามิโอชิมะ ก็เฝ้ารอคอยวันที่จะได้กลับมาอีกครั้ง...

-----------------------------

ที่โอโอขุ

เย็นวันนั้นอิคุชิมะได้นำชุดกิโมโนสีขาวที่ยิงใหญ้่ชุดนั้น กลับมาคืนให้แก่ท่านเท็นโชอิน
.
.

2 ความคิดเห็น:

  1. สวัสดีค่ะ
    ยังติดตามเรื่องราวอยู่นะคะ
    ขอบคุณค่ะ

    ตอบลบ
  2. ดีใจครับ ที่คุณจูนยังมาแจ้งบอกอยู่เรื่อยๆ ไม่งั้นผมเหงาแย่เลย

    ^.^

    ตอบลบ

ถ้าแสดงความเห็นตรงช่องนี้ผมจะได้อ่านทุกความเห็นครับ แต่ถ้าความเห็นไม่ขึ้นอาจเพราะระบบรอตรวจสแปม ต้องรอ1-2วัน / ใหม่ เมืองเอก kaeake@ymail.com


ผู้ติดตาม