อ่านเจ้าหญิงที่รัก 115
หลังจากคดีของท่านมุราโอกะจบลงแล้ว ในวันหนึ่งท่านโชกุนอิเอโมจิได้มาเยี่ยมท่านเท็นโชอิน ขณะที่ท่านคุโบยืนชมสวนจากตรงระเบียง จึงได้เอ่ยถามกับท่านเท็นโชอินขึ้น
"ทำไมไม่เปิดอกคุยกับข้าล่ะขอรับ?" / "เปิดอกคุยเหรอ?"
"เรื่องบรรดาคนใกล้ชิดของท่านแม่ ที่ต่างถูกสงสัยว่ามีความผิด ที่ทำให้ท่านแม่ทุกข์ใจอยู่ไม่ใช่รึขอรับ?"
"แต่ว่าถ้าถึงกับจะต้องรบกวนท่านอืิเอโมจิ.." / "ไหนว่า! เราจะคุยกันทุกเรื่องไงล่ะขอรับ"
ท่านอิเอโมจิน้อยใจจึงตัดพ้อเรื่องที่ท่านเท็นโชอินเกรงใจท่านจนเกินไป
"แม้ว่า..อาจจะช่วยอะไรไม่ได้ แต่ข้าก็อยากจะรับรู้ความทุกข์ใจของท่านบ้าง" ท่านอิเอโมจินั่งลงต่อหน้าท่านเท็นโชอิน "ต่อไปนี้ขออย่าให้มีอะไรปิดบังข้าอีก มิเช่นนั้น..เวลาที่ข้ามีทุกข์หรือไม่สบายใจ ข้าจะเปิดอกคุยกับท่านแม่ได้อย่างไรล่ะขอรับ"
จากสีหน้าที่รู้สึกผิดของท่านเท็นโชอิน ก็แปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มขึ้นมาทันทีที่ได้ฟังท่านคุโบกล่าว
"มีอะไรรึขอรับ!?!" / "ข้าเพียงคิดว่า.. เป็นวาสนาที่มีลูกชายที่ประเสริฐเช่นท่าน"
ท่านอิเอโมจิยิ้มเขินๆ "ท่านเฉไฉเปลี่ยนเรื่องพูดอีกแล้ว" / "ข้าไม่ได้เปลี่ยนเรื่องนะ"
ท่านอิเอโมจิอายที่ถูกชมซึ่งๆหน้า ส่วนท่านเท็นโชอินก็ยิ้มอย่างชื่นชม
-----------------------------
ที่สัทสุมะในเวลาเดียวกัน ผู้ปกครองของท่านทาดาโยชิเจ้าแคว้นสัทสุมะ(ลูกชายคนโตของท่านทาดายุกิ) คือท่านนาริโอกิที่กำัลังป่วยหนัก!
ท่านนาริโอกิ "คงจะถึง..เวลาแล้วสินะ... น่าเสียดาย.." แล้วท่านนาริโอกิก็สิ้นใจ
โอยุระ "ท่านพี่!! ท่านพี! ลืมตาก่อนสิเจ้าคะ ท่านพี่..ฮือๆ.."
-----------------------------
ในที่สุดเวลาท่านท่านทาดายุกิก็ได้กุมอำนาจก็มาถึง และในวันที่เรียกประชุมเหล่าซามุไรระดับสูง โดยมีท่านทาดาโยชิผู้เป็นเจ้าแคว้นนั่งเป็นประธาน และมีท่านทาดยุกิ นั่งคุมอยู่ข้างๆ
ท่านทาดายุกิ "ในฐานะที่ข้าเป็นผู้ปกครองของท่านทาดาโยชิเจ้าแคว้น มีเรื่องนึงที่ข้าอยากจะบอกเอาไว้ นั่นคือ ข้าจะสืบทอดความตั้งใจของพี่ข้าท่านนาริอาคิระ จะปกป้องสัทสุมะและจะปฏิรูปญี่ปุ่นอย่างกล้าหาญ เพื่อให้ญี่ปุ่นของเราเจริญยิ่งๆขึ้นไป"
"ขอรับ!!" บรรดาซามุไรระดับขุนนางต่างทำความเคารพแก่ท่านเจ้าแคว้นและท่านผู้ปกครองของท่านเจ้าแคว้นพร้อมกัน ซึ่งหนึ่งในนั้นมีทาเตวากิรวมอยู่ด้วย
---------------------------
ส่วนทางพวกซามุไรระดับล่าง คือท่านโอคุโบะและพรรคพวก ก็มานั่งประชุมถึงการกระทำของไทโรอี
โอคุโบะ "เจ้าอี มันหึกเหิมมากขนาดนั้นเชียวรึ?"
ชุนไซ "นี่จดหมายจากยูสุเกะกับจิเซม่อน ที่ส่งจากเอโดะว่าไว้อย่างนั้น" แล้วก็ยื่นจะหมายให้ท่านโอคุโบะอ่าน
อาริมะ "พวกเดียวกับเราที่มิโตะก็แจ้งมาเหมือนกัน"
(เพื่อนๆซามุไุรที่ร่วมประชุมต่างพูดคุยเรื่องความโหดของไทโรอีจนเสียงดัง)
ชุนไซ "ไทโรอีไม่เพียงแต่กักบริเวณท่านผู้เฒ่าแห่งมิโตะไว้ ยังสั่งให้สำเร็จโทษ(ประหาร)ท่านโชอิน โยชิดะแห่งโจชูและ ท่านชะไน ฮาชิโมโตะแห่งเอชิเซ็นด้วย อีกทั้งมีคนที่ถูกตัดสินว่ามีความผิดอีกนับร้อยคนด้วยกัน" (ท่านชะไน คือคนสนิทของท่านโยชินางะเจ้าแคว้นเอชิเซ็น ที่เคยร่วมงานกับท่านไซโกตอนวิ่งเต้นเรื่องทายาทโชกุนที่เกียวโต)
นาราฮาร่า "แล้วเราจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปรึไง!?" / โอยามะ "ปล่อยไว้อย่างนี้ไม่ดีแน่"
อาริมะ "เรื่องนี้จะคาดหวังกับท่านเจ้าแคว้นก็คงไม่ได้ แม้ท่านทาดายุกิจะกุมอำนาจไว้ทั้งหมดแล้วก็ตาม แต่เขาก็ยังคือบุตรของโอยุระ ที่เราไม่อาจจะวางใจได้"
โอยามะ "ถ้าอยากจะเปลี่ยนแปลงรัฐบาลอยู่ล่ะก็.."
ท่านอาริมะผู้ที่เลือดร้อนที่สุดในบรรดาซามุไรระดับล่าง หยิบดาบขึ้นกระแทกพื้น "มีทางเดียวก็คือ พวกเราต้องลงมือเอง!!"
อิจิชิ "ถ้าเจ้าแคว้นไม่ทำอะไรแบบนี้ พวกเราก็ต้องจัดการกันเอง!!" / "ใช่ๆ!!..ใช่!"
ชุนไซ "ยูสุเกะกับจิเซม่อนที่อยู่เอโดะได้หารือกับทหารของมิโตะ ว่าคงไม่มีทางเอาชนะได้ ถ้าหากไม่ใช้วิธีโจมตีโดยตรงที่ไทโรอี"
"ใช่แล้ว! ใช่แล้ว!" เพื่อนๆซามุไรต่างเห็นด้วยกับวิธีนี้
อาริมะลุกขึ้นยืน "ถ้างั้นจุดหมายพวกเราคือเกียวโต!! เพื่อไปปกป้องราชสำนักจากพวกมัน!!" / "ใช่ๆๆ.."
โอยามะ "พร้อมมั้ยพวกเรา!?" / "'งั้นไปกันเลย!!"
ท่านโอคุโบะที่นั่งฟังอยู่นาน จึงเอ่ยขึ้นบ้าง "คิชิโนะสุเกะเคยบอกว่า ไม่ใช่เรื่องง่ายนักที่ไปบุกโจมตี"
โอยามะ "อะไรนะ! บอกตั้งแต่เมื่อไหร่?"
โอคุโบะ "ตอนปลายปีที่แล้ว ตอนที่อยู่ในเรือที่จะไปอมามิโอชิมะกัน ข้าเลยลองถามความเห็นเขาดู"
(ไซโก เคยพูดว่า"จะทำอะไรด้วยอารมณ์โกรธ โดยไม่ไตร่ตรองให้รอบคอบ จะทำให้เราเพลี่งพล้ำอีกฝ่ายอย่างแน่นอน ฉะนั้นควรจะอดใจรอที่โอกาสจะเป็นของเราดีกว่า")
โอคุโบะ "ตอนนี้ข้าเองจึงคิดว่า นี่ยังไม่ถึงเวลาที่เหมาะสมของพวกเรา"
อาริมะ "โธ่โว้ย!!"
------------------------------
ส่วนท่านไซโกเองที่อยู่ไกลถึงเกาะอมามิโอชิมะ ก็เฝ้ารอคอยวันที่จะได้กลับมาอีกครั้ง...
-----------------------------
ที่โอโอขุ
เย็นวันนั้นอิคุชิมะได้นำชุดกิโมโนสีขาวที่ยิงใหญ้่ชุดนั้น กลับมาคืนให้แก่ท่านเท็นโชอิน
.
.
สวัสดีค่ะ
ตอบลบยังติดตามเรื่องราวอยู่นะคะ
ขอบคุณค่ะ
ดีใจครับ ที่คุณจูนยังมาแจ้งบอกอยู่เรื่อยๆ ไม่งั้นผมเหงาแย่เลย
ตอบลบ^.^