อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่่รัก 120
หลังจากได้พบกับผู้ควบคุมเรือคือท่านคิมุระ และอาจารย์สอนการเดินเรือคือท่านคัตสึ รินทาโร่แล้ว ท่านเท็นโชอินก็มาที่ห้องรับรองส่วนตัวของท่าน เพื่อมารอของขวัญที่ท่านคัตสึบอกไว้
ท่านเท็นโชอินนั่งอยู่หลังม่านบังตาตามธรรมเนียม เพื่อมาพบกับชายคนหนึ่ง เป็นผู้้ที่จะนำของขวัญมามอบให้
ท่านเท็นโอชิน "เงยหน้าขึ้นเถอะ" / "ขอรับ"
แม้จะต้องมองผ่านม่านก็ตาม แต่เมื่อชายคนนั้นเงยหน้าขึ้น ท่านเท็นโชอินก็ยังสามารถจำชายคนนี้ได้
"ท่านมันจิโร่! นี่จอห์น มันจิโร่ไม่ใช่เหรอ?" ท่านเท็นโชอินเบิ่งตามองอย่างดีใจ
ชายคนนี้ก็คือ จอห์น มันจิโร่ ผู้ที่เคยไปอยู่ในอเมริกา และนี่เป็นการพบกันอีกครั้ง หลังจากที่จากกันไปนานถึง8ปี
"ว่าแต่ ทำไมท่านถึงมาที่นี่ได้ล่ะ?" / "ข้าจะไปกับเรือที่จะไปอเมริกา ในฐานะของล่ามน่ะขอรับ"
"อย่างนี้นี่เอง" / "นี่ข้ากำลังคุยกับท่านเท็นโชอินใช่มั้ย? .. ไม่นึกไม่ฝันว่ามาก่อนเลยว่า ท่านจะได้แต่งงานกับท่านโชกุนแบบนี้ขอรับ"
"ข้าเองก็ไม่นึกเหมือนกันน่ะ!" ท่านเท็นโชอินยิงมุข แล้วทั้งสองก็หัวเราะ "คิดถึงสมัยก่อนจังเลยน่ะ"
ท่านมันจิโร่นิ่งไปนิด ก่อนจะถามว่า "พวกท่านนาโอโกโร่ล่ะ สบายดีรึขอรับ?" (แล้วท่านมันจิโร่ก็หวนนึกถึงคำพูดของนาโอโกโร่เมื่อในอดีต ที่นาโอโกโร่เคยพูดกับท่านมันจิโร่ว่า "ข้ากำลังจะถูกแย่งคนรักไป")
คลิปช่วงกลางจะหยุดขัดข้อง แต่ให้กดเล่นข้ามไปได้
"ท่านเท็นโชอินล่ะ ทราบความรู้สึกของเขามั้ย?" / "เอ๋!?"
"อ๋อ เปล่าขอรับ" / "มีอะไรเหรอ?.. บอกมาเถอะ"
ท่านมันจิโร่จึงตัดสินที่จะบอกออกไป "ท่านนาโอโกโร่..เคยรักท่านเท็นโชอินขอรับ" / "เอ๋!!?"
"แต่ว่า ตอนนั้นท่านกำลังจะเป็นท่านหญิงสายตรง เขาก็เลยหักห้ามใจไม่บอกให้รู้ ไม่อยากทำให้ท่านหนักใจ บอกว่าจะต้องไม่้ทำให้โอคัตสึต้องกังวลใจ"
เมื่อได้ยินเรื่องที่ไม่คาดฝันเช่่นนี้ ท่านเท็นโชอินก็ถึงกับตกอยู่ในภวังค์ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดว่า "ข้าน่ะ..ไม่เคยรู้มาก่อนเลย" สีหน้าท่านเท็นโชอินดูเหมือนจะเศร้าลง จนท่านมันจิโร่ต้องเอ่ยถาม
"นี่ข้าพูดมากไปรึเปล่าขอรับ?" / "ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก ข้าดีใจน่ะ" ท่านเท็นโชอินยิ้ม
"ดีใจรึขอรับ?" / "ข้าดีใจที่ท่านนาโอโกโร่มีความรู้สึกที่ดีให้กับข้า ทำให้ข้าคิดถึงวันเวลาช่วงนั้นมากกว่าเวลาใด"
ท่านเท็นโชอินดูมีความสุขเมื่อได้นึกถึงเวลาในช่วงนั้นอีกครั้ง
"ลืมเรื่องงานเสียสนิท!" แล้วท่านมันจิโร่ก็ลุกขึ้นเพื่อไปเปิดผ้าที่คลุมของขวัญออก
"สิ่งนี้เรียกว่าจักรเย็บผ้าขอรับ" / "จักรเย็บผ้างั้นเหรอ?"
"จากการเย็บผ้าด้วยมือ เปลี่ยนมาใช้เครืองจักรแทน" / "เครื่องจักรเหรอ?"
"เป็นสิ่งนึงที่เพอร์รี่เลือกใช้เป็นของฝากเวลาที่จะมาญี่ปุ่น หลงเก็บอยู่ในโกดังตั้งนาน ท่านคัตสึเลยขนออกมา บอกว่ามีของฝากให้ท่านมิไดแล้ว" / "เป็นของฝากที่วิเสษมาก.. ทั้งตัวท่าน และก็เครื่องจักรนี่"
"ฝากไปบอกท่านคัตสึด้วยว่า ข้าขอบคุณสำหรับน้ำใจ" / "ขอรับ"
----------------------
เมื่อท่านมันจิโรกลับไปแล้ว ท่านเท็นโชอินใช้มือลูบสัมผัสจักรเย็บผ้าอย่างชื่นชม แต่ในใจก็หวนนึกถึงช่วงเวลาที่มีความสุขในอดีต แล้วท่านก็หยิบเอาเครื่องรางสีแดง(หรือชมพู)ออกจากอกเสื้อออกมาชมอีกครั้ง พร้อมด้วยรอยยิ้ม
"เคยรักข้าเหรอ.."
ชิเงโนะ "ดูท่าทางจะสนุกมากนะเจ้าคะ" / "กำลังคิดถึงคนๆนึงที่อยู่ในความทรงจำ.."
จากนั้นท่านเท็นโชอินก็หันไปมองรูปซากุระจิมะที่แขวนอยู่
"ความทรงจำนี่แหล่ะ..เป็นสิ่งที่มีค่าที่สุด อาจทำให้มีชีวิตชีวาหรือเศร้าก็ได้ และเวลาจะช่วยปลอบใจเรา.."
------------------
ที่ปราสาทสัทสุมะ
ท่านทาดายุกิ "เรื่องนี้! ไม่ผิดแน่นะ" / "ขอรับ" ทาเตวากิตอบ
"จะบุกแล้วเหรอ?"
ทานิมุระ "เรือก็เตรียมพร้อมหมดแล้ว คาดว่าน่าจะเป็นเช้าพรุ่งนี้ขอรับ"
ท่านเจ้าแคว้นทาดาโยชิ "จับกุมซะตอนนี้เลยเถอะท่านพ่อ!" / "หุบปากซะ!!"
"ที่เรื่องบานปลายถึงขนาดนี้ สาเหตุอาจเป็นเพราะข้าเองที่ไม่ได้บอกให่ทุกคนรู้ว่า สัทสุมะของเรามีแผนการอย่างไร และต่อจากนี้ไป ตั้งใจจะเดินไปในทศทางไหน"
ทาเตวากิ "ข้าเองก็คิดเช่นนั้นขอรับ แล้วตอนนี้จะบอกอย่างไรดีขอรับ" / "จะบอกอย่างไรดีน่ะเหรอ..."
------------------------
ณ.สถานที่ที่พวกเหล่าซามุไรระดับล่างนัดชุมนุมรวมพล(ที่ๆมักใช้เป็นที่ฝึกซ้อมดาบ) ก่้อนเคลื่อนพลไปเกียวโต
อิจิชิชูจดหมายขึ้นให้ที่ชุมนุมได้เห็น "จดหมายนี่! เขียนถึงสิ่งที่พวกเราได้ตัดสินใจแล้ว"
โอยามะ "ทุกคนได้เขียนจดหมายลาพ่อแม่เอาไว้แล้วใช่มั้ย?" / "ใช่!!" เหล่าซามุไรตะโกนตอบ
โอยามะ "สมมุติว่าพลาดจนถึงตาย! พวกเราก็จะไม่เสียดายชีวิต!!" / "ใช่!!!"
"รอเดี๋ยวก่อน!!" เสียงท่านโอคุโบะตะโกนมาจากทางด้านหลัง แล้วท่านโอคุโบะก็เดินออกมาไปยืนข้างหน้า
โอคุโบะ "ทุกคน!! ดูนี่ก่อน" / แล้วท่านชุนไซก็ชูจดหมายอีกฉบับขึ้นให้ทุกคนเห็น
อาริมะ "ว่าไง? อะไรกันน่ะ?" / ชุนไซ "จดหมายจากนายท่านเขียนมาถึงพวกเรา เพื่อชี้แจงเหตุผล"
อาริมะ "จากนายท่านเหรอ.. หมายความยังไงกัน?"
แล้วท่านโอคุโบะก็ดึงจดหมายจากมือท่านชุนไซไป
"ข้าจะอ่านให้ฟัง!!" ท่านโอคุโบะตะโกน
.
.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ถ้าแสดงความเห็นตรงช่องนี้ผมจะได้อ่านทุกความเห็นครับ แต่ถ้าความเห็นไม่ขึ้นอาจเพราะระบบรอตรวจสแปม ต้องรอ1-2วัน / ใหม่ เมืองเอก kaeake@ymail.com