หน้าที่ของไทโร 123

atsuhime 123


อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 122

ท่านเท็นโชอิน "ทั้งที่ทำร้ายผู้คนให้ทกุข์ทรมานมากมายถึงเพียงนั้นน่ะเหรอ.."

ไทโรอี "มีเรื่องนึงที่ข้าอยากจะขอถามท่านได้มั้ย?" / "อะไรล่ะ?"

"ท่านเท็นโชอินคิดว่า ในยุคสมัยนี้สมควรที่จะขับไล่คนต่างชาติต่อไปอีกหรือไม่ขอรับ?" / "เรื่องนั้นน่ะ..คงเป็นไปไม่ได้"

"ข้าก็คิดเช่นนั้น แต่ว่า..การต่อต้านคนต่างชาติเป็นอุดมการณ์ของคนที่่ยึดถือคำสั่งลับที่ออกมาจากวัง อ้างแต่ว่า จะต้องขับไล่ต่างชาติเพื่อไม่ให้มาล่วงล้ำเข้ามาใกล้องค์จักรพรรดิ เราจะวางใจมอบอนาคตของประเทศนี้ให้กับคนโง่เขลาเหล่านั้นได้หรือ?

ทั้งหมดที่นาโอาสุเกะคนนี้ทำลงไปก็เพื่อปกป้องประเทศชาติของเรา เราจำเป็นต้องทำสนธิสัญญาทางการค้า ก็เพื่อปกป้องประเทศของเราจากพวกต่างชาติ และเพื่อปกป้องประเทศชาติของเราจากคนโง่เขลา ก็คงหลีกเลี่ยงจากการถูกเคียดแค้นชิงชังได้ยาก"

"แล้วที่ทำให้เลือดนองทั่วแผ่นดินนั้น ท่านไม่ละอายต่อฟ้าดินบ้างเหรอ?" ท่านเท็นโชอินถามตรงและแรง

"ไม่เคยแม้แต่จะคิด! เพราะข้าถือว่า..ได้ทำตามภาระหน้าที่ของตัวเองจนสมบูรณ์แล้ว"

"ภาระหน้าที่เหรอ?" / "ใช่แล้ว หน้าที่ขอรับ!"

สายตาของคนทั้งสองต่างจ้องกัน

"ท่านยึดถือสิ่งนั้นมากถึงเพียงนี้เชียวหรือ?" / "ขอรับ"

เมื่อได้ยินคำตอบที่หนักแน่นและชัดเจนจากไทโรอี เพียงครู่ที่ท่านเท็นโชอินหยุดคิด สีหน้าที่เคร่งเครียดของท่านเท็นโชอินก็ค่อยๆผ่อนคลายลง และดูเป็นกันเองมากขึ้น

"จากนี้ไป..ท่านจะชงชาให้ข้าดื่มอีกได้มั้ย?" / "เป็นเกียรติสำหรับข้าอย่างยิ่งขอรับ"

"ที่สัทสุมะสอนกันว่า จงอย่าฟังความข้างเดียว ข้าก็เลยอยากได้ยินฟังจากปากของท่านเอง" / "กับผู้ที่อุตส่าห์ชมรสชาติชาของข้า ข้าเองก็คิดที่จะเปิดอกพูดเช่นกัน"

ท่านเท็นโชอินยิ้มเมื่อได้ยินไทไรอีตอบเช่นนั้น

"จริงสิ! เกือบลืมซะสนิท" แล้วท่านเท็นโชอินก็หันไปหยิบผ้าชิ้นหนึ่งออกมา แล้ววางตรงหน้าไทโรอี

"นี่คือ?" / "เป็นผ้าที่เย็บด้วยจักรเย็บผ้าจากต่างประเทศ ข้าตั้งใจที่จะเย็บมาให้ท่านเชียวนะ"

"เอามาให้ข้ารึขอรับ!?" ไทโรอีมีน้ำเสียงดีใจปนแปลกใจ

"เพื่อขอบคุณน้ำชาของวันนี้ไง"

เมื่อไทโรอีหยิบผ้าเช็ดหน้าจากท่านเท็นโอชินขึ้นมา ค่อยๆคลี่ออกแล้วพินิจดู จากอดีตสีหน้าไทโรที่เคยดุดันและเคร่งขรึมต่อหน้าท่านเท็นโชอินมาตลอด แต่มาบัดนี้กลับเปลี่ยนแปลงไปอย่างตรงกันข้าม เพราะไทโรอีเริ่มรู้ซึ้งถึงน้ำใจที่แท้จริงของท่านเท็นโชอินแล้ว

"ข้ารู้สึกเหมือนว่ามาตอนนี้ข้า..พอจะเข้าใจ ความรู้สึกของท่านคุโบคนก่อนขึ้นมาบ้างแล้ว" (ไทโรอีน้ำตาเริ่มคลอนิดๆ)

"วันนี้น่ะ เป็นวันทีี่่เราต่างก็เข้าใจกันมากขึ้นหลายเรื่องนะ"

"จริงอย่างที่ท่านพูดแล้วล่ะขอรับ"

วันนี้เป็นวันที่ท่านเท็นโชอินได้มีโอกาสชิมชาที่ท่านอีชงให้ เพียงครั้งเดียวในชีวิต ไม่มีวันที่จะหวนกลับมาได้อีก

-----------------------------

เย็นวันนั้นเป็นวันที่3เดือน3(วันที่3 เดือนมีนาคม 1860) ซึ่งตรงกับวันเทศกาลเด็กผู้หญิง เอโดะก็เริ่มเข้าสู่ฤดูโมโมะออกผล จู่ๆก็มีพายุหิมะหลงฤดูตกลงมาอย่างหนัก!!

ตัวอย่างตุ๊กตาโบราณในเทศกาลเด็กผู้หญิง

[เทศกาลฮินะ(Hina Matsuri) หรือฮินะ มัตสุริ เทศกาลนี้จะมีการจัดขึ้นในวันที่ 3 มีนาคม เป็นประจำทุกปี ซึ่งเป็นเทศกาลที่มีชื่อเสียงมาตั้งแต่สมัยเอโดะ Edo (1603-1867) เป็นเทศกาลเฉลิมฉลองของเด็กผู้หญิงในประเทศญี่ปุ่น โดยจะมีการตกแต่งตุ๊กตาญี่ปุ่น ที่สวยงามหลายตัวบนชั้นวาง ที่ตั้งอยู่ภายในบ้าน ตามความเชื่อที่ว่า จะทำให้ลูกสาวมีสุขภาพแข็งแรงและมีความสุข บางครั้งเรียกเทศกาลนี้ว่า เทศกาลเด็กผู้หญิง (Girl's Festival)

ชาวญี่ปุ่นรับเทศกาลนี้มาจากธรรมเนียมจีน ตามความเชื่อว่า จะสามารถขจัดเคราะห์ร้าย ให้ไปกับตุ๊กตาได้ โดยปล่อยตุ๊กตาลอยไปกับแม่น้ำ ส่วนในประเทศญี่ปุ่น จะถือว่าเป็นเทศกาลของการอธิษฐานให้ลูกสาวมีความสุข ขจัดพลังชั่วร้ายออกไปจากชีวิต ประสบความสำเร็จ สุขภาพร่างกายแข็งแรง และสวย - ข้อมูลจาก http://www.his-bkk.com/th/article/article_2.php]

ที่โอโอขุก็มีการนำตุ๊กตาประจำเทศกาลออกมาประดับตกแต่งเช่นกัน ซึ่งท่านเท็นโชอินก็ได้มาร่วมชื่นชมความงามพร้อมๆกับเหล่านางกำนัล

ท่านเท็นโชอิน "งามมากเลยนะ!"

ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น หลังจากไทโรอีได้มีโอกาสได้พบท่านเท็นโชอินเป็นการส่วนตัวแล้ว ขบวนเกี้ยวของไทโรอีก็ออกเดินทางออกจากปราสาทเอโดะทางประตูซากุระดะ ในช่วงที่หิมะกำลังตกกระหน่ำ

เป็นช่วงเวลาที่ท่านเท็นโอชินและเหล่านางกำนัลกำลังชื่นชมตุ๊กตาโบราณ และกำลังพูดคุยและกำลังรับประทานขนมในเทศกาลอย่างสนุกสนานและมีความสุขอยู่นั้น..

.

.

อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 124
.
.