อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 117
ไดเมียวชื่อนี้ อี นาโอสุเกะ ผู้ที่ชื่นชมการชงชาเป็นชีวิตจิตใจ เป็นผู้เลือกวิถีการทำงานในแบบฉบับของตัวเอง นั่นคือ ต้องทำให้บะขุฝุแข็งแกร่งที่สุด ภายใต้อำนาจของโทกุกาวะปกครอง
ซึ่งการปกครองแบบที่ไทโรอีต้องการทำให้เกิดการเผชิญหน้ากับผู้คนมากมายด้วยวิธีการรุนแรง ไทโรอีคุมอำนาจเบ็ดเสร็จเด็ดขาดในรัฐบาลทหาร
ไทโรอี ไม่ยอมทำตามคำสั่งเสียของท่านโชกุนอิเอซาดะ ที่ให้เท็นโชอินเป็นที่ปรึกษาและดูแลโชกุนคนใหม่ ซึ่งสิ่งนี้เองที่ทำให้ไทโรอีกับท่านเท็นโชอินจึงเป็นเสมือนศัตรูซึ่งกันและกัน
ท่านเท็นโชอินเคยถามไทโรอีว่า "ท่านไม่เคยได้ยินอย่างนั้นรึ?" / "เพิ่งเคยได้ยินเป็นครั้งแรกขอรับ"
ท่านเท็นโชอินเคยประกาศกร้าวต่อหน้าไทโรอีว่า
""ไม่ว่าท่านจะคิดยังไงก็ตามเถอะ!! ข้าจะต้องทำตามเจตนารมณ์ของท่านพี่ที่เสียไป.. ไม่ทำ! ไม่ได้หรอก!! ขอให้ท่านจำใส่ใจไว้!"
-----------------------
บทที่ 118
ในเช้าวันนี้ เป็นวันที่สำคัญมากสำหรับท่านเท็นโชอิน ถึงเวลาที่อิคุชิมะต้องจากโอโอขุแล้ว
เมื่อท่านเท็นโชอินมาถึงที่ห้องรับรอง อิคุชิมะได้นั่งรอทำความเคารพอยู่แล้ว (โดยมีเหล่านางกำนัลนั่งในท่าทำความเคารพเช่นกันอยู่เบื้องหลัง)
ท่านเท็นโชอินเริ่มประโยคด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม "ตลอดเวลาที่ผ่านมา ข้านั้นเกลียดชังท่านมาโดยตลอด"
อิคุชิมะ "ข้าเองก็เหนื่อยยากกับท่านมามากมายเหลือเกินเจ้าค่ะ"
แล้วทั้งสองนายบ่าวก็อมยิ้มขำๆให้กัน
"ไม่คิดที่จะเลื่อนออกไปอีกหน่อยเหรอ?" / "จะยิ่งอาลัยอาวรณ์กันมากขึ้นนะเจ้าคะ"
"ข้ารู้อยู่แล้วน่า ลองถามดูเท่านั้นแหล่ะ"
จากนั้นอิคุชิมะก็หันไปเปิดกล่องเล็กๆที่วางอยู่ข้างขึ้น เพื่อนำสิ่งหนึ่งออกมา
"นี่เป็นของสำหรับท่านเท็นโชอินเจ้าค่ะ" แล้วอิคุิมะก็แกะเชือกที่ผูกของสิ่งนั้นออก นางกำนัลคนหนึ่งลุกขึ้นมาช่วยคลี่สิ่งของนั้นที่ม้วนอยู่ออก
สิ่งๆนั้นก็คือ ภาพวาดทิวทัศน์ที่งดงาม เมื่อท่านเท็นโชอินได้เห็นก็ถึงกับตะลึง แล้วท่านก็รีบลุกขึ้นมาเพื่อเดินเข้าไปพินิจภาพนี้อย่างใกล้ๆ
"ซากุระจิมะนี่นา! นี่เป็นภาพที่เขียนถึงสัทสุมะไม่ใช่เหรอ?" / "ภาพนี้นายท่านฝากไว้ ก่อนที่นายท่านจะเสียน่ะเจ้าค่ะ"
"จากท่านพ่อเหรอ?" / "เจ้าค่ะ .. ท่านบอกว่า เมื่อถึงเวลาให้มอบให้ท่านหญิงด้วย.. ตอนนี้ก็คงถึงเวลานั้นแล้ว"
"อย่างนี้นี่เอง... งั้นเวลาที่ข้าดูภาพนี้.. ข้าก็จะระลึกถึง..สัทสุมะ และตัวท่านก็แล้วกัน"
"ได้ฟังแค่นี้ ก็มีความสุขแล้วเจ้าค่ะ"
ทั้งสองคนมองตากัน อย่างอาลัยและผูกพันธ์
"ข้าจะไม่มีวันลืมเลย ถึงเวลา.. ที่ข้าต้องขอตัวแล้วนะเจ้าคะ" / "ข้าไม่ไปส่งนะ" ท่านเท็นโชอินน้ำตาเริ่มคลอ
"ทราบแล้วเจ้าค่ะ"
อิคุชิมะจรดมือ3เหลี่ยม แล้วค่อยก้มลงทำความเคารพนายหญิงที่ตนรักอีกครั้ง หลังจากนั้นอิคุชิมะก็ค่อยๆลุกขึ้นแล้วหันหลังเดินออกจากห้องไป
ท่านเท็นโชอินเองก็พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาต่อหน้าอิคุชิมะ ส่วนอิคุชิมะเองเมื่อเดินออกไปแล้ว ก็หันกลับมามองอีกครั้ง น้ำตาของอิคุชิมะก็เริ่มคลอเบ้าเพราะอาลัยจากนายหญิงผู้เป็นที่รัก
อิคุชิมะสูดลมหายใจลึกๆอีกครั้ง เพื่อข่มใจ แล้วเธอก็เดินจากไป...
------------
ชิเงโนะ "ท่านเท็นโชอินเจ้าคะ! แม้ข้า.. อาจจะทำได้ไม่ดีเท่าท่านอิคุชิมะ แต่ชิ็เงโนะผู้โง่่เขลาคนนี้ จะขอรับใช้ท่านด้วยชีวิตนะเจ้าคะ"
ท่านเท็นโชอินที่เฝ้ามองการจากไปของอิคุชิมะ ค่อยๆหันหน้ามา "ดูแลข้าน่ะ ยุ่งยากนะ!"
"สำหรับเรื่องนั้น ท่านอิคุชิมะสอนข้าเอาไว้แล้วเจ้าค่ะ"
ท่านเท็นโชอินยิ้ม และถอนหายใจอย่างขำๆ แล้วก็หันตัวกลับมาพูดกับชิเงโนะ
"จะมัวโศกเศร้าต่อไปไม่ได้แล้วนะ! บ้านโชกุนโทกุกาวะจากนี้ไปเป็นเวลาที่สำคัญ เราต้องมีจิตใจที่เข้มแข็งตลอดเวลา" / "ข้าเข้าใจเรื่องนั้นดีเจ้าค่ะ"
--------------------------
ญี่ปุ่นเกิดความวุ่นวายอย่างหนัก การปราบปรามอย่างรุนแรงในปีอันเซโดยไทไรอี การลงโทษอย่างเข้มงวด ก่อให้เกิดแรงแ้ค้นไปทั่วทุกหย่อมหญ้า
เมื่อไทโรอีเข้าพบท่านโชกุน
ท่านอิเอซาดะ "จำเป็นต้องทำรุนแรงถึงขนาดนั้นเลยเหรอ!?"
ไทโรอี "การจัดการในครั้งนี้ มีศักดิ์ศรีของรัฐบาลโชกุนเป็นเดิมพัน ตอนนี้เราต้องแสดงพลังให้ทุกคนเห็นว่า ใคร! ใครกันแน่ที่ปกครองประเทศนี้้"
"แต่ว่า! ถ้ารัฐบาลไม่ปกครองประชาชนด้วยคุณธรรม แล้้วจะกุมหัวใจผู้คนได้อย่างไรเล่า"
ไทโรอีล้วงหยิบจดหมายฉบับหนึ่งออกมาจากอกเสื้อ แล้ววางลง ผลักให้ท่านคุโบเห็น และนั่นคือ จดหมายลาออก!
"นั่นอะไรน่ะ?" / "ข้าคงต้องขออนุญาตลาออก หากท่านไม่เชื่อมั่นในตัวข้าแล้วล่ะก็ นาโอสุเกะก็ป่วยการที่จะฝืนอยู่ต่อไป"
------------------------
นั่นเป็นการยื่นคำขาดต่อท่านโชกุนจากไทโรอี ซึ่งท่านโชกุนก็ได้แต่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ต้องยอมปล่อยให้ไทโรอีมีอำนาจต่อไป..
.
.
ยังติดตามอยู่น่ะ
ตอบลบขอบคุณนะขอรับ!!
ตอบลบเราเริ่มจะรู้ตัวว่าติดหนังจีน ก็เรื่องนี้เเระค่าาาา
ตอบลบ