รู้จักท่านคัตสึ รินทาโร่ 120

atsuhime 120


อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 119



ต่อมาเมื่อท่านคุโบอิเอโมจิมาเยี่ยมท่านเท็นโชอินอีก

ในการพูดกันอย่างเป็นส่วนตัว

ท่านคุโบ "มิไดโดโกโระอย่างนั้นรึขอรับ?" / "ท่านคิดยังไงบ้างล่ะ?"

"เรื่องแบบนั้นข้าไม่เคยคิดมาก่อนเลย" / ท่านเท็นโชอินได้ยินเช่นนั้น ก็ยิ้มออก

"ยิ่งตอนนี้ เรื่องที่ข้าสนใจมากที่สุดคือ คังรินมารุ " / "คงรินมารุ!?"

"เรือรบไอน้ำที่บะขุฝุสั่งให้ฮอลันดาสร้าง กำลังเดินเรือวนอยู่รอบฝั่งตะวันตก และดูเหมือนเคยแวะเทียบท่านที่สัทสุมะด้วย" / "เคยไปสัทสุมะด้วยเหรอ?"

"แล้วก็ต้นปีหน้านี้เรือของญี่ปุ่น ก็จะออกเดินทางสู่อเมริกาเป็นเที่ยวแรกด้วย" / "ไปอเมริกาเลยเหรอ!?"

"ข้าได้เชิญพวกลูกเรือให้มาพบ เพื่อจะได้ไถ่ถามเรื่องราวของพวกเขาด้วย" / "อยากพบจัง! ขอให้ข้าได้พบด้วยเถอะ!"

------------------------

อีกไม่นานต่อมา ผู้ควบคุมเรือคังรินมารุก็ได้เข้าพบท่านคุโบตามคำเชิญ ท่านคุโบได้ออกมาพบพร้อมกับท่านเท็นโชอิน และเมื่อท่านคุโบกับท่านเท็นโชอินได้นังลงแล้ว

เมื่อท่านเท็นโชอินเห็นไทโรอีนั่งอยู่ในห้องรับรองด้วย จึงไม่ค่อยสบอารมณ์นัก จึงแกล้งถามประชดไปว่า "ทางนั้นก็มาด้วยเหรอ?"

เมื่อไทโรอีถูกถามก็ได้แต่ผงกศีรษะรับ (ดูท่าทางท่านเท็นโชอินจะหมั่นไส้ไทโรอีไม่น้อยเลย)

ไทโรอี "ท่านผู้นี้คือผู้บัญชาการเรือรบ คิมุระ เซ็ตสึโนะคามิ ส่วนอีกท่านนึงคือ อาจารย์สอนเดินเรือ คัตสึ รินทาโร่ ขอรับ" (จำ!ท่านคัตสึ รินทาโร่ไว้ให้ดี นี่คือบุคคลสำคัญของเรื่องอีกคน)

"ขอรับ!!" ทั้งท่านคิมุระ และท่านคัตสึต่างขานรับและทำความเคารพท่านคุโบพร้อมๆกัน

ท่านคุโบ "เชิญตามสบาย เงยหน้าขึ้นเถอะ"

ท่านคิมุระ "ขอบคุณท่านคุโบอย่างมาก ที่ให้เกียรติพวกข้า" / "ไม่ต้องมีพิธีรีตรองหรอก แล้วนั่นอะไรล่ะ?"

ท่านคัตสึ "ได้ยินว่าท่านคุโบให้ความสนใจเรื่องคังรินมารุมาก ก็เลยคิดว่า น่าจะนำเรือจำลองมามอบให้ขอรับ"

"ขอดูหน่อยสิ!" / "ได้ขอรับ" ท่านคัตสึจึงลุกไปยกเรือจำลองมามอบแก่ท่านคุโบ

แต่พอท่านคัตสึเดินไปยกเรือจำลองเพื่อเข้าไปมอบให้ท่านคุโบ แต่ท่านคิมุระกลับเรียกไว้ "โอ๊ะเดี๋ยว!..ค้ตสึ!" (ท่านคิมุระมีท่าทางจะชอบเอาหน้าและท่าทางนอบน้อมมากเสียจนเหมือนประจบประแจง)

แต่ก็ไม่ทันซะแล้ว เรือจำลองก็ส่งถึงมือท่านคุโบแล้ว

ในการพบกันครั้งแรก ดูเหมือนท่านเท็นโชอินก็รู้สึกถูกชะตากับท่านคัตสึทันที (ขณะนี้ท่านคัตสึอายุ35ปี)

ท่านคุโบ "แล้วลำจริงล่ะ จะใหญ่โตสักเท่าไหร่กัน?"

ท่านคิมุระ "ความยาวก็168ฟุตขอรับ" / "ความยาว1ฟุต ก็ราวๆ1ชากุ น่ะขอรับ" ท่านคัตสึกล่าวเสริมเพื่อให้เข้าใจมากขึ้น (แต่ท่านคิมุระมองค้อน!)

"ได้ยินว่าจะเดินเรือไปอเมริกาด้วยใช่มั้ย?" / "ขอรับ" ท่านคิมุระรีบตอบ

"ระยะทางไปถึงอเมริกาน่ะ ไกลแค่ไหนกัน?" / "สัก4พันลี้ห็นจะได้ขอรับ" ท่านคัตสึตอบ

"ข้ามโพ้นทะเลขนาดนั้น เพื่ออะไรล่ะ?" ท่านเท็นโชอินถามไปที่ท่านคัตสึ แต่มีคนรีบชิงตอบก่อน!

ท่านคิมุระ "ขอรับ! การเดินทางครั้งนี้ก็เพื่อเป็นตัวแทนเกี่ยวกับสนธิสัญญาทางการค้า ทำหน้าที่ขนส่งสินค้าไปอเมริกาน่ะขอรับ"

ท่านเท็นโชอินดูเฉยๆกับคำตอบของท่านคิมุระ แต่เมื่อ

ท่านคัตสึ "แต่นั่นเป็นข้ออ้างที่ยกมาบังหน้า จุดประสงค์ที่แท้จริงก็คือการฝึกเดินเรือ หรือจะเรียกว่าทดสอบฝีมือก็ได้ขอรับ" / "คัตสึ!" ท่านคิมุระเรียกเตือน

ท่านเท็นโชอินรู้สึกพอใจในคำตอบที่จริงใจจากท่านคัตสึมาก

(ให้สังเกตการนั่งของท่านคิมุระ กับท่านคัตสึ โดยที่ท่านคิมุระจะนั่งแบบมีพิธีรีตรองอยู่ตลอด ส่วนท่านคัตสึ กลับนั่งตัวตรงอย่างสง่าผ่าเผยและสบายๆ ตามที่ท่านคุโบเชิญให้ตามสบาย และทรงผมของท่านคัตสึก็ไม่โกนหัวแบบทรงที่ชายญี่ปุ่นยุคเอโดะไว้กัน ท่านคัตสึไว้ผมเหมือนชินเอม่อนซังไว้ ในยุคอิคคิวซัง )

"ทดสอบฝีมือเหรอ?" / "จากนี้ไปประเทศของเราจะต้องมีกำลังพอที่จะติดต่อกับนานาประเทศให้ได้ ในเวลาที่กลับมาจากอเมริกา รินทาโร่ผู้โง่เขลาจะพยายามอย่างเต็มที่ เพื่อสร้างประเทศให้แข็งแกร่งขอรับ"

"อึม!!" ท่านคุโบพยักหน้าเห็นดีด้วย

ไทโรอี "จะทำสิ่งนั้นให้สำเร็จ จะต้องสร้างความเข้มแข็งจากภายในประเทศให้เกิดขึ้นเสียก่อนใช่รึเปล่าล่ะ" พูดจบก็ชำเลืองไปทางท่านเท็นโชอิน

"นี่ท่าน! คิดจะใช้ไม้แข็งอะไรอีกงั้นเหรอ?" / "ถ้ามันจำเป็น.." ไทโรอีตอบโดยไม่หันมามองท่านเท็นโชอินเลยด้วยซ้ำ

ท่านคัตสึ "อย่าใช้ไม้แข็งอย่างเดียววิธีไม้อ่อนก็มี" / "คัตสึ!!" ท่านคิมุระเรียกเตือนอีก

ได้ยินท่านคัตสึพูดขึ้นมาแบบนั้น ท่านเท็นโชอินพอใจ จึงส่งยิ้มให้

ท่านคัตสึ "ยังไงก็ตาม ข้าปราถนาให้ท่านได้ช่วยสวดมนตร์อวยพรเพื่อการเดินทางครั้งนี้ ให้ไปถึงจุดหมายโดยสวัสดิภาพด้วยขอรับ"

ท่านเท็นโชอินยิ้มและพยักหน้า แล้วถามต่ออีกว่า

"ท่านคัตสึ! ดูเหมือนว่าท่านจะไปสัทสุมะมาแล้วใช่มั้ย?" / "ใช่ขอรับ บิดาของท่าน เจ้าแคว้นสัทสุมะ ท่านชิมะสึยังอุตส่าห์มาเยี่ยมเรือคังรินมารุด้วย"

"ท่านพ่อน่ะเหรอ!?" ท่านเท็นโชอินตื่นเต้นดีใจอย่างเห็นได้ชัด

"ท่านเป็นคนที่น่านับถือมาก แล้วก็..เคยพูดคุยกันหลายเรื่อง ทั้งเรืองกองกำลัง เรื่องป้องกันชายฝั่งของประเทศ แล้วก็เรืิ่องเปิดเมืองท่าด้วยขอรับ" / "อย่างนั้นเองเหรอ.."

"ถ้าท่านเจ้าแคว้นสัทสุมะยังมีชีวิตอยู่ล่ะก็ ญี่ปุ่นของเราก็คงจะดีกว่าตอนนี้อย่างแน่นอน" / "อย่าเพ้อเจ้อน่า!" ท่านคิมุระแทรกขึ้นมาอีก "ไม่หรอก!"

ท่านเท็นโชอินชำเลืองไปทางไทโรอี "ถ้าท่านอยู่ถึงตอนนี้ ก็คงจะถูกลงโทษให้ปลดเกษียณไปแล้ว" (ไทโรอียังตีหน้าดุเหมือนเดิม)

"โอ๊ะ! คือข้าคิดว่า พวกเราคงต้องขอตัวแล้วล่ะขอรับ แล้วสำหรับวันนี้ต้องขอ.. คัตสึ!!" ท่านคิมุระ เริ่มรู้สึกว่าบรรยากาศชักทแม่งๆๆ เลยคิดจะชิ่งก่อนดีกว่า แถมเรียกให้ท่านคัตสึให้ทำความเคารพตาม แต่ท่านคัตสึกลับคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้!?!

"อ๋อ! ข้าเกือบลืมไปเรืองนึง ข้ามีของฝากให้ท่านเท็นโชอินด้วยขอรับ" / "ให้ข้าน่ะเหรอ!?"

"คือมันใหญ่มากจนถือไม่ไหว! เอาไว้เดี๋ยวค่อยดูนะขอรับ"

ท่านเท็นโชอินยิ้มรับ "ข้าชักอยากจะรู้แล้วสินะ"

"ลาแล้วขอรับ!!" ท่านคิมุระกับท่านคัตสึ พูดพร้อมกันแล้วก้มหัวทำความเคารพต่อท่านคุโบและท่านเท็นโชอินทันที

-----------------------------

ของฝากจากท่านคัตสึ ที่นำมามอบให้ท่านเท็นโชอินคือสิ่งใด โปรดติดตามบทหน้า...

.

.

อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 121
.

.