นิทานเรื่อง พี่น้องทะเลาะกัน

กาลครั้งหนึ่งเมื่อตะกี๊นี้ มีแม่กับลูกชาย3คน แม่ซื้อของเล่นให้ลูกทั้งสอง แต่ของเล่นมันแพง แม่จึงซื้อแค่ชิ้นเดียว และให้เล่นด้วยกัน



แต่ทีนี้ของเล่นมันมันส์มาก พี่น้องก็ไม่อยากผลัดกันเล่น คนพี่อาศัยโตกว่าเลยแย่งน้องมาเล่นซะคนเดียว น้องร้องไห้บอกจะฟ้องแม่ พี่โมโหเลยต่อยน้องไปจนปากเจ่อ น้องเลยวิ่งหนีแถมเอาของเล่นปาหัวพี่แตก



พอดีแม่มาเห็นเข้าว่าทะเลาะกัน เลยตีทั้งพี่ทั้งน้อง



น้องงง ว่าทำไมแม่ต้องตีตัวน้องด้วย เลยเจ็บแค้นหาทางเล่นงานพี่คืน โดยเริ่มเอาความผิดที่พี่แอบทำไว้แล้วน้องเห็นกลับมาฟ้องแม่ทันที เพื่อหวังให้แม่ตีพี่เพิ่ม จนทำให้พี่โดนแม่ตีเพิ่มอีกหลายที แถมแม่ยังเทศนาสั่งสอนพี่มากมายว่า



"เป็นพี่ต้องหัดเสียสละให้น้อง ไม่ใช่รังแกน้อง เป็นพี่ทำไมถึงเห็นแก่ตัว อย่างนี้ไม่ถูกต้องรู้มั้ย" แม่ว่าเสียงดัง



ส่วนน้องเมื่อเห็นพี่โดนแม่ด่า แถมจะตีเพิ่มอีก น้องก็รู้สึกสะใจเลยยืนอมยิ้ม พอดีแม่หันมาเห็นเข้าเลยต่อว่าน้องด้วย



"แม่ว่าพี่อย่าเห็นแก่ตัว แล้วแกยังมายืนยิ้ม ฉันไม่ได้ว่าแกก็ไม่ใช่แกดีกว่าพี่เท่าไหร่หรอกนะ ระวังตัวให้ดีเถอะ"

หลังจากแม่ทำโทษเสร็จแล้วเดินออกไป น้องก็ยิ้มเยาะพี่แล้วพูดขึ้นว่า"สมน้ำหน้า"แล้วก็เดินออกไป

ทุกการกระทำที่พี่น้องคู่นี้กระทำทั้งหมดทั้งหลาย ที่จริงแม่รู้เห็นมาตลอด เพียงแต่แม่ทำเป็นไม่เห็นบ้าง เพื่อหวังว่า พี่น้องจะเรียนรู้ซึ่งกันและกัน และรักกันสามัคคีกันได้

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนเราเวลาทะเลาะกัน หากอีกฝ่ายผิดก็ไม่ใช่วาอีกฝ่ายจะถูกเสมอไป

ฉะนั้น อย่าตีความเข้าข้างตัวเองฝ่ายเดียวล่ะ จำไว้ !

และอยากให้อ่านเรื่องนี้คลิกที่นี่

อัปเดทผลบอลคลิกที่นี่

ใหม่เมืองเอก