มุมมองใหม่การท่องเที่ยวไทย

ประเทศไทยเป็นประเทศที่มีรายได้หลักจากการท่องเที่ยว ปีละนับแสนล้านบาท แต่ประเทศไทยมักจะให้ความสำคัญกับจำนวนนักท่องเที่ยวมากกว่าคุณภาพของนักท่องเที่ยวมากเกินไป

เราจะเห็นได้ว่าในถนนข้าวสารจะมีนักท่องเที่ยวประเภท backpacker จำนวนมาก ซึ่งนักท่องเที่ยวเหล่านี้ มักจะไม่ได้ใช้จ่ายเงินในไทยมากนัก และมักชอบเลียนแบบพฤติกรรมของคนไทยด้วย เช่นเรื่องความมักง่าย หรือความไม่มีระเบียบวินัยต่างๆ ซึ่งถ้าเป็นในประเทศของเขา เขาจะไม่สามารถทำพฤติกรรมแบบนี้ได้ เช่นการข้ามถนนไม่เป็นที่ หรือการเรียกรถแท็กซี่ที่ต้องต่อรองราคา และตรงจุดนี้ก็เป็นจุดขายของไทยมากๆ

แต่เราคนไทยชอบนักท่องเที่ยวแบบนี้จริงหรือไม่ เรารับนักท่องเที่ยวแบบไม่จำกัด จนเราไม่สามารถควบคุมเรื่องสิ่งแวดล้อมได้ดีเท่าที่ควร

ในเกาะช้างหรือเกาะเสม็ด ก็มีปัญหาขยะ น้ำเสีย หรือการบุกรุกป่าสงวนเพิ่มมากขึ้น ไทยเราไม่มีมาตรการรองรับได้ทันกับการเติบโตของจำนวนนักท่องเที่ยว ซึ่งในอดีตหาดพัทยาเคยจัดเป็นหาดทรายที่สวยที่สุดแห่งหนึ่งของโลก แต่ในปัจจุบันกลับไม่ใช่ แต่กลับเป็นแหล่งสถานบันเทิงเริงรมย์ระดับโลกไปแล้ว

ผมไม่ได้ปฏิเสธนักท่องเที่ยวประเภทbackpacker แต่ผมอยากชี้ให้เห็นว่า เรากำลังทำลายธรรมชาติมากขึ้นเพื่อสนองตัณหานักท่องเที่ยวคุ้มมั้ย ก็เท่านั้น

ส่วนนักท่องเที่ยวที่มีฐานะ ก็ชอบที่จะเที่ยวแบบสุขสบาย ทำให้ไทยเราต้องสร้างโรงแรมหรูๆ รองรับ ซึ่งถ้าเทียบกับโรงแรมต่างชาติแล้วก็นับว่ายังถูกกว่ามาก แต่นักท่องเที่ยวประเภทนี้ก็อาจจะไม่ต่างจากพวกbackpackerสักเท่าไหร่ บางคนก็งก และมักง่ายเช่นกัน แถมบางคนก็ดูถูกคนไทย โดยเฉพาะหญิงไทย

ในต่างประเทศบางที่เขาจะกำหนดจำนวนนักท่องเที่ยวว่าควรเที่ยวในแต่ละสถานที่เป็นจำนวนเท่าไหร่ เพื่อป้องกันการทำลายสภาพแวดล้อม และเขาจะกำหนดบริเวณสำหรับการก่อสร้างที่พักขนาดใหญ่ แต่ประเทศไทยนั้น ในเรื่องพวกนี้นับว่าล้าหลังมากๆ

ในประเทศภูฏาน เขาไม่เห็นแก่เงินจากการท่องเที่ยวจนเกินไป เขากำหนดจำนวนนักท่องเที่ยวที่จะเข้าประเทศ และเก็บค่าธรรมเนียมการเข้าประเทศในราคาที่ค่อนข้างแพง เพื่อควบคุมจำนวนนักท่องเที่ยวชั้นดีไว้เท่านั้น

ส่วนไทยทุกอย่างถูกไปหมด สบายไปหมด แต่เราก็แลกด้วยสิ่งเสื่อมโทรมต่างๆ ทั้งๆการค้าประเวณีและยาเสพติด และเรากำลังถูกดูถูกว่าหาเงินจากทรัพยากรเก่าๆที่กำลังหมดไป(มีของดีแต่ไม่รู้จักรักษา) ในขณะที่สิงคโปร์ที่เดิมไม่มีอะไรเลย แต่เขากลับสร้างสิ่งใหม่ๆดึงดูดนักท่องเที่ยวได้ทุกปี

ในเกาะชื่อดังหลายๆเกาะ โรงแรมและธุรกิจต่างๆเกี่ยวกับการท่องเที่ยวก็ถูกยึดครองเป็นของชาวต่างชาติเสียเป็นจำนวนมาก และนับวันก็จะมีมากขึ้น คนไทยในท้องที่นับวันก็ไม่ได้เป็นเจ้าของที่ดินเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะถูกชาวต่างชาติกว้านซื้อไปหมด คนไทยก็ได้แค่ผลประโยชน์เล็กน้อยจากการขายบริการต่างๆ เท่านั้น

ถึงเวลาหรือยังที่เราต้องหวงแหนทรัพยากรธรรมชาติของเราให้มากขึ้นกว่าแค่เงินซึ่งถูกมากถ้าเทียบกับประเทศอื่น ไทยควรเริ่มเก็บเงินค่าเข้าประเทศและอยู่ในประเทศไทยจากนักท่องเที่ยวให้มากขึ้น เพื่อนำเงินส่วนนั้นมาปรับปรุงสภาพแวดล้อมที่เสียไป ที่ยากจะกู้คืนกลับมา ก็เพราะความโลภของเรานั่นเอง

.
.