ย้อนอ่านตอนแรกซะก่อนขอรับ!
ขออภัยที่ไม่ได้เขียนบล้อคมาหลายเพลาแล้ว ณ.บัดนี้ก็ถึงฤกษ์เปิดอัลบั้ม เอ้ย! เขียนเรื่องที่ค้างคาไว้นับเดือนซึ่งอาจจะเป็นตอนจบของบทความเรื่องนี้
ผมชอบและรู้จักดิโอฬารโปรเจคได้ยังไง? ตอนที่2
ย้อนเมื่อจบบทความตอน 1 ผมยังไม่ได้รู้สึกติดอกติดใจ หรือจะชอบอะไรกับเพลงของดิโอฬาร ซึ่งตอนนั้นผมยังอยู่ ม.4 เมื่อครั้งนั้นดิโอฬารเพิ่งออกชุดแรกคือ ชุดกุมภาพันธ์ 2528
แต่เมื่อเวลาผ่านไปราว ๆ อีก 2 ปี ตอนผมอยู่ม.6
ในปีสุดท้ายของโรงเรียนที่บรรยากาศดีที่สุดในกรุงเทพฯ โรงเรียนปานะพันธุ์วิทยา ฯ มันเป็นช่วงเวลาที่ควรต้องเก็บเกี่ยวความมันส์ เอ้ย ! ความทรงจำดี ๆ ในวัยเรียนให้มากที่สุด
หลายคนในวัย ม.6 อาจมุ่งมั่นอ่านหนังสือสอบเพื่อเอนทรานซ์ แต่สำหรับผม หาเป็นเช่นนั้นไม่
ในฐานะจอมยุทธ ผู้รักความอิสระ มิอาจยอมอยู่ภายใต้ความกดดันจากกการอ่านหนังสือหน้าดำคร่ำเครียดแบบเพื่อน ๆ คนอื่น ๆ ผมจึงเลือกที่จะแสวงหาความสำราญที่เหลืออยู่เป็นปีสุดท้ายด้วยการมองหารุ่นน้อง ม.4 น่ารัก ๆ สวย ๆ หมวย ๆ สักคนไว้คบหาเป็นเพื่อนคุย
แน่นอน แม้รูปไม่หล่อ แต่คารมและมุขแกล้งโง่จีบสาวของผม ไม่เคยผิดพลาด
และด้วยสายตาประดุจพญาเหยี่ยวยามหาเหยื่อของผม ผมกวาดสายตาในยามเช้า ตอนเข้าแถวก่อน 8 โมงเช้า และแล้ว ผมก็ไม่เจอครับ เพราะน้อง ๆ สาว ๆ ทั้งม.4 ม.5 มีเยอะมากจนตาลาย
อีกทั้งสาวสวยที่สุดในโรงเรียน สาวที่ผมชอบอยู่ เธอก็สวยบดบังรัศมีน้อง ๆ ม.4 ม.5 ไปซะหมด
ทำให้ผมไม่เจอน้อง ๆ ที่จะมาสวยสะดุดตาน่ารักเกินสุดสวยที่สุดในโรงเรียนของผมไปได้
ไม่เป็นไร! เมื่อความพยายามอยู่ที่ไหน ความสวยน่ารักของน้องต้องไม่ไกลเกินไขว่คว้า
และแล้วในวันหนึ่ง ระหว่างเดินทางไปทานข้าวกลางวันที่ตึกโภชนา ยามเมื่อลมพัดผ่าน ปะทะกายผมสะท้านไหวไปกับสายลม
เฮ้ย มันเกิดอะไรขึ้นนั่น!!
เพราะผมมัวแต่จ้อกับไอ้เพื่อนซี้เพลิน จนไม่ทันสังเกตเห็นอะไรผ่านไป แต่เหมือนมีพลังบางอย่างมาปะทะให้ผมสัมผัสได้
และเพราะลมที่พัดผ่านกายผมเมื่อตะกี้ มันมีรัศมีวาบหวาม เฮ้ย! มีรัศมีแห่งความน่ารักมาสัมผัสที่ขนแขนของผม !!
ด้วยประสาทสัมผัสที่บรรลุขั้นชีกอ เอ้ย!ขั้นเทพของผม แม้ยังไม่ทัรเห็นหน้าตา แค่เพียงกลิ่นกายและสายลมที่พัดผ่านมาปะทะ
จากกลิ่นกายและรัศมีความขาวของสาวคนนั้นได้มากระทบประสาทโสตสัมผัสของผมทั้งหมดที่มี
จนผมถึงกับต้องหยุดยืนชะงักกลางทางอย่างกะทันหัน !!
ทำเอาเพื่อนผมงง?? ว่ามึงหยุดเดินทำไมวะ ?
ผมรีบเดินถอยหลังกลับ 10 ก้าวอย่างรวดเร็ว เพื่อถอยกลับไปหาเจ้าของกลิ่นสัมผัสและรัศมีความขาวนั้นทันที !!
---------------------------
และสาวสวยคนนี้นี่แหล่ะ ที่ทำให้ผมได้พบความมหัศจรรย์ของบทเพลงแห่งดิโอฬารโปรเจค
คลิกอ่านตอนจบ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ถ้าแสดงความเห็นตรงช่องนี้ผมจะได้อ่านทุกความเห็นครับ แต่ถ้าความเห็นไม่ขึ้นอาจเพราะระบบรอตรวจสแปม ต้องรอ1-2วัน / ใหม่ เมืองเอก kaeake@ymail.com