เมื่อหมาทอดทิ้งเจ้าของที่มันรัก

ผมว่า คนเลี้ยงหมาหลายคนอาจคิดไปเองว่า วิธีเลี้ยงหมาของเรานั้นทำให้หมามีความสุขมากที่สุด

ผมเคยมีเพื่อนคนนึง เขาก็เลี้ยงหมาแบบคนกรุงเทพเลี้ยงนั่นแหละ รักและดีกับมันทุกอย่าง

หมามันก็รักเพื่อนผมมาก ๆ

แต่แล้วมีครั้งนึง เพื่อนผมต้องไปดูงานต่างประเทศ 3 เดือน เลยเอาหมาไปฝากให้แม่เลี้ยงที่ต่างจังหวัด เป็นบ้านสวนแบบโบราณ ๆ  แถมเลี้ยงแบบทิ้ง ๆ ขว้างๆ ด้วย ไม่ได้โอ๋หมาเหมือนที่เพื่อนผมโอ๋เลย

แม่เพื่อนก็เลี้ยงแบบคนบ้านนอกเลี้ยงหมา ถึงเวลาก็เรียกมากินข้าว หลังจากนั้นก็ปล่อยให้หมาวิ่งเล่นอิสระในสวน กับหมาบ้านนอกอีก 2 ตัวของแม่เพื่อน

หมาเพื่อนผม ไปอยู่ที่บ้านแม่เพื่อนได้ 3 เดือน
แล้วพอเพื่อนผมกลับมา ก็รับหมาที่บ้านแม่เพื่อกลับบ้านกรุงเทพ

หมามันไม่ยอมกลับ มันจะขออยู่บ้านนอกต่อไป ทำไงมันก็ไม่กลับ จะมาจับมันมันขู่จะกัดเลยนะ 5555

---------------

เพื่อนผมมันบอกอีกว่า อีก 3 วันต่อมา มันลาพักร้อนมาอยู่บ้านแม่อาทิตย์นึง เพื่อพยายามอ้อนหมาให้กลับ เฝ้าดูพฤติกรรมหมาของมัน 1 อาทิตย์

สุดท้าย เพื่อนผมมันตัดสินใจปล่อยให้หมาอยู่บ้านนอกครับ

มันบอกว่า ไม่อยากเอากลับแล้วล่ะ เพราะมันก็รักหมามันมาก มันเลยทำร้ายจิตใจหมาของมันไม่ลง

ขนาดตอนเพื่อนผมจะกลับกรุงเทพ ก็ลองเรียกหมาขึ้นรถอีกทีนะ

หมาของเพื่อน ทีแรกมันก็ทำท่าจะตามขึ้นรถ แต่แล้วเปลี่ยนใจฉับพลัน รีบวิ่งกลับไปยืนข้าง ๆ แม่ของเพื่อน

---------------

จากที่เพื่อนผมมันเล่ามา ผมคิดว่า หมาตัวนี้ฉลาดมาก มันคงรู้ว่า บ้านใหม่ที่มันมาอยู่เป็นบ้านของแม่เพื่อน หรือเป็นบ้านของใครสักคนที่เพื่อนผมต้องรักคน ๆ นี้มาก ๆ

หมามันจมูกดี คงได้กลิ่นความเป็นแม่เป็นลูกกันของเพื่อนผมมั้ง ?

หมามันเลยไว้ใจ ว่าถ้ามันอยู่ที่นี่ ยังไง ๆ เพื่อนผมก็ต้องมาบ้านนี้บ่อย ๆ อยู่แล้ว หมาของเพื่อนผมมันเลยตัดสินใจ ขออยู่บ้านนอกดีกว่า สบายกว่า อิสระกว่า มีความสุขกว่า

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า สุดท้ายแล้ว สัตว์จะรักอิสระและธรรมชาติมากที่สุด

เหมือนที่เจ้าหน้าที่อนุรักษ์พันธุ์สัตว์ได้เลี้ยงสัตว์ป่าบางชนิดตั้งแต่เกิด แต่พอถึงเวลาก็ปล่อยให้มันกลับคืนสู่ป่า

แม้สัตว์จะอาลัยรักเจ้าหน้าที่ที่เลี้ยงมันมา แต่ที่สุดแล้ว สัตว์มันก็ดีใจที่ได้กลับคืนสู่ธรรมชาติ ที่เป็นบ้านที่แท้จริงของพวกมัน

คลิกอ่าน คนเลี้ยงหมาระวังได้บาป