การเปิดใจและการยอมรับ 139

atsuhime 139


อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 138


เมื่อท่านมิยะมาถึงห้องหอ พลันเมื่อประตูถูกเปิดออก ท่านก็ต้องแปลกใจที่ในห้องไม่มีคนมานั่งคอยเฝ้าในห้องเหมือนเช่นเคย และที่ต้องแปลกใจอย่างที่สุดก็คือ ท่านคุโบได้นั่งรอในห้องอยู่ก่อนแล้ว

ท่านคุโบอิเอโมจิ "ไม่มีคนอื่นนอกจากเรา ท่านแม่เป็นคนจัดการให้น่ะ ข้ามีเรื่องมากมายที่อยากจะพูดคุยกับท่าน กรุณาเข้ามาเถอะ"

ท่านมิยะดูค่อนข้างประหม่า แต่ก็ค่อยๆเดินเข้าไปหาท่านคุโบ แล้วนั่งลง

ท่านคุโบลุกขึ้นมาแล้วมานั่งลงใกล้ๆภรรยา

"ตอนนี้ข้าจะเริ่มด้วยเรื่องที่ข้าคิดว่าสำคัญมากที่สุดก่อน.... การขับไล่ต่างชาติอาจจะไม่สำเร็จ แม้บะขุฝุจะเคยให้สัญญาเอาไว้ว่า จะขับไล่ต่างชาติให้หมดไปภายใน10ปี แต่ว่า..มันเป็นการแก้ปัญหาให้กับราชสำนักได้เพียงแค่ชั่วเวลานึงเท่านั้น เราคงจะยืนกรานปิดประเทศ อีกต่อไปได้ยาก"

ท่านมิยะเริ่มมีสีหน้าเศร้าระคนผิดหวัง

"จะเปิดประเทศ หรือจะทำลายชาติด้วยการทำสงคราม เราต้องเลือกไม่ทางใดก็ทางนึง"

"เรื่องนั้น.. ไม่มีืทางอื่นอีกแล้วหรือเจ้าคะ?" / "ไม่มีทางอื่นอีกแล้ว"

ท่านมิยะยิ่งดูโศกศร้า แสดงถึงความผิดหวังที่ตนเองไม่คาดว่ามาได้ยิน

"ถ้าเพื่อประเทศญี่ปุ่น.... เพราะเพื่อประเทศญี่ปุ่น..... ข้าจึงได้..ตัดสินใจที่จะแต่งงานเข้าตระกูลโชกุนโทกุกาวะ" / "ขอรับ"

"แล้วจะยอมให้ประเทศนี่ถูกทำลายได้อย่างไรกัน ถ้าการขับไล่ต่างชาติจะเป็นสาเหตุที่จะทำให้ประเทศต้องล่มสลาย ตอนนี้มีทางเดียวก็คือ ต้องเลิกล้มความคิดเดิมซะ"

ท่านอิเอโมจิยิ้มและขยับเข้ามาใกล้ท่านมิยะ แล้วคว้ามือเธอขึ้นมากุมไว้ "ขอบคุณท่านมากนะ"

ท่านมิยะก้มมองมืือที่ถูกกุม ทำให้ท่านอิเอโมจิต้องรีบดึงมือกลับ และขยัีบตัวนั่งห่างออกไปอีก

"สำหรับเรื่องนี้ ข้าคิดว่าสักวันองค์จักรพรรดิก็จะเข้าใจ" / "แล้วทางบะขุฝุจะนำพาเสรีภาพมาสู่ประเทศนี้ได้มั้ยเจ้าคะ?"

"ข้าเองก็มั่นใจเช่นนั้น" / "ถ้าอย่างนั้น ข้าจะมีชีวิตอยู่ต่อเพื่อพิสูจน์สิ่งนี้.. ไม่มีหนทางใดที่จะทำได้ดีกว่านี้อีกแล้ว"

"ไม่ใช่เพียงแค่นั้น!!" ท่านอิเอโมจิชิงพูด จนท่านมิยะสงสัย

"ข้าจะถือว่า ท่านเป็นคนสำคัญของข้า ไม่สิ! จะทำให้ท่านมีความสุข" / "มีความสุข?"

"ยิ่งกว่าใครๆ ในฐานะภรรยา"

ด้วยสายตาที่จริงจังและคำพูดที่หนักแน่นของท่านคุโบ จากที่ท่านมิยะดูกังวลและไม่มั่นใจในตอนแรก ก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มน่ารักมาแทนที่

ท่านคุโบเื้อื้อมไปแตะมือท่านมิยะอีกครั้ง ท่านมิยะเขินนิดแต่ไม่ว่ากระไร.. ท่านคุโบจึงเข้ามาโอบกอดท่านมิยะไว้ ท่านมิยะจึงซบหน้าแนบอกท่านคุโบ

--------------------------

เช้าวันรุ่งขึ้น ณ.ห้องพระ ทุกอย่างไม่เหมือนวันก่อน ท่านคุโบไหว้พระ ท่านมิยะก็ไหว้ตาม สร้างความแปลกใจให้กับท่านฮงจูอิน และฝ่ายสนมคังเงียอินที่เห็นบุตรสาวเกิดการเปลี่ยนแปลงท่าที

คงมีเพียงท่านเท็นโชอินเท่านั้นที่รู้และเข้าใจทั้งหมด

------------------------

สัทสุมะ ท่่านไซโกได้รับคำสั่งจากท่านฮิสสะมิสึให้เดินทางล่วงหน้าไปยังชิโิมโนเซกิ ทาเตวากิและท่านโอคุโบะได้มาส่งในวันออกเดินทาง..

----------------------

ต่อมาอีกหลายวัน

ตกค่ำที่บ้านโคมัทสึ

ทาเตวากินั่งหน้าเข้มก่อนจะเอ่ยปากกับศรีภรรยาว่า "นี่คือการไปสงคราม"

โอชิงะ "ไปสงครามงั้นเหรอเจ้าคะ?" / "เพื่อปกป้องราชสำนัก ปฏิรูปบะขุฝุ เปลี่ยนแปลงประเทศญี่ปุ่นครั้งใหญ่ อาจจำเป็นต้องถึงกับเสียสละชีวิต ขอให้เตรียมใจไว้ด้วย"

"ข้าไม่ยอมเจ้าค่ะ!" / "ไม่ยอม?"

"ถ้าต้องต่้อสู้ก็ต้องเอาชนะให้ได้ สัญญาสิว่าจะเอาชนะและมีชีวิตกลับมาให้ได้น่ะ ไม่เช่นนั้นภรรยาอย่างข้า จะไม่ยอมปล่อยให้ท่านไปเด็ดขาดเลย"

ทาเตวากินิ่ง ก่อนที่จะเอ่ยขึ้น "เข้าใจแล้ว ข้าให้สัญญา ถึงต้องคลาน! ข้าก็จะกลับมา"

โอชิงะจากที่บึ้งตึงก็พลันเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม "เจ้าค่ะ!"
.
.

อ่านเจ้าหญิงอัตสึที่รัก 140

.

.