อ่านเจ้าหญิงอัตสึ ที่รัก(25)
หลังจากโออัตสึได้รับรู้เรื่องการต้องไปเป็นมิไดโดโกโระของท่านโชกุนคนที่13แล้ว ท่านหญิงอัตสึกังวลและกลุ้มใจมาก จนอยากจะไปพบท่านแม่ที่บ้านอิไมสุมิให้ได้ จนกระทั่งในคืนหนึ่ง ท่านหญิงก็ตัดสินใจหนีออกไปพบท่านแม่ในยามดึก แต่โชคไม่ดีเผอิญไปถูกอิคุชิมะจับได้เสียก่อน
พอตอนเช้าอิคุชิมะก็นำเรื่องท่านหญิงต้องการหนีกลับบ้านไปฟ้องท่านนาริอาคิระทันที ซึ่งเมื่อท่านนาริอาคิระได้ฟังเรื่องที่อิคุชิมะฟ้องแล้ว ก็ตัดสินใจต้องพูดให้โออัตสึรู้เรื่องและเข้าใจให้ได้ถึงเจตนาที่แท้จริงของท่าน
และเมื่อท่านหญิงอัตสึได้มาพบท่านนาริอาคิระ ท่านนาริอาคิระก็เริ่มพูด
"ได้ยินว่าเมื่อคืนจะหนีไปจากปราสาทใช่ไหม"
"ขออภัยเจ้าค่ะ"
"ข้าเข้าใจความรู้สึกของเจ้านะ แต่พูดกันดีๆเถอะ... ถ้ามีอะไรอยากถามก็ว่ามาเลย"
โออัตสึยังคงก้มหน้านิ่งจนอิคุชิมะต้องเรียก แล้วในที่สุดโออัตสึก็เริ่มพูดขึ้น
"อีโก!" / "อิโกรึ!"
"อีโก..กับข้า..เล่นโกกันหน่อยได้มั้ยเจ้าคะ" / "เล่นโกเหรอ?"
"เจ้าค่ะ" / "ดีเหมือนกัน...ข้าเล่นซารุโกเก่งนะ แต่ไม่ได้เล่นมาตั้งนานหลายปีแล้ว ตกลงจะเล่นมั้ย"
"เจ้าค่ะ"
ในระหว่างการเล่นอีโกของโออัตสึกับท่านเจ้าแคว้น โออัตสึเอาแต่เล่นโดยยังไม่พูดอะไร จนท่านนาริอาคิระต้องเอ่ยปากขึ้นถามก่อน
"เจ้ามีอะไรจะถามข้าใช่มั้ย... ต้องอยากถามแน่ๆ "
"ท่านพ่อบอกว่ารับข้ามาเป็นลูกก็เพื่อจะส่งข้าไปเป็นสะใภ้ตระกูลโทกุกาวะใช่มั้ยเจ้าคะ"
"ถูกต้องแล้ว"
"ท่านพ่อจะใช้ข้าไปเป็นเครื่องมือใช่มั้ยเจ้าคะ"
ท่านนาริอาคิระนิ่งสักพัก ก่อนจะตอบเหมือนเดิมว่า "ถูกต้องแล้ว ไม่มีทางพูดเป็นอื่นไปได้หรอก ถ้าเจ้าไปเป็นมิโดโกโระให้ข้า งานหลายๆอย่างก็จะง่ายขึ้นมากเลย"
"ทำไมถึงง่ายขึ้นล่ะเจ้าคะ"
"เพราะขับเคลื่อนในรัฐบาลน่ะสิ" / "ในรัฐบาล?"
"ข้าจะอยู่ที่สัทสุมะ ชักใยเปลี่ยนญี่ปุ่นให้ได้"
"...!?!..."
ท่านนาริอาคิระเดินหมากตัวต่อไป ก่อนจะตอบต่อไปว่า
"รู้มั้ยว่าตอนนี้ประเทศเรามีอันตรายมากน้อยแค่ไหน คนช่างคิดแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะไม่ได้เป็นรัฐบาลมีเยอะแยะ เพราะฉะนั้นต้องเปลี่ยนจากภายในเท่านั้น"
โออัตสึนิ่งไปและมองไปที่กระดานหมาก ก่อนจะพูดขึ้นว่า
"ไม่ต้องเล่นโกแล้วเจ้าค่ะ....ข้าเข้าใจแล้วว่าท่านพ่อไม่ได้โกหกข้าหรอก เพราะถ้าโกหกก็จะไม่มีสมาธิ แต่ท่านพ่อเดินหมากอย่างไม่วอกแวกเลยเจ้าค่ะ"
"นี่เจ้าทดสอบข้ารึ" / "ขออภัยเจ้าค่ะ"
"แต่ว่าทำไมถึงเลือกข้าล่ะเจ้าคะ ทำไมถึงให้ข้าไปเป็นมิไดโดโกโระ"
"(ถอนหายใจ) จะตอบยังไงดีล่ะ ....มันมีเหตุผลหลายข้อ เจ้ามีไหวพริบซ่อนอยู่เยอะ มีพลังผลักดันให้งานก้าวหน้าไปได้ มีความกล้าหาญยิ่งกว่าผู้ชายหลายคนซะอีก แต่รวมความว่า เพราะสังหรณ์ของข้า"
"สังหรณ์?" / "ถูกละ"
โออัตสึยังคงนิ่งเพื่อหยุดคิด เพราะเหตุผลแบบนี้โออัตสึก็เพิ่งจะได้ยินครั้งแรก (ที่จริงก็คล้ายๆกับที่ท่านแม่โอยุกิเคยสอนไว้ว่า "หากตัดสินใจอะไรไม่ถูก ก็จงใช้ความรู้สึกของตนเองเป็นตัวตัดสิน" )
"โออัตสึ ข้าเข้าใจความรู้สึกของเจ้า การที่ข้ารับเจ้าเป็นลูก เจ้าต้องเสียใจที่ต้องจากพ่อแม่ที่รักเจ้ามาก แต่ก็จำเป็นที่ต้องให้เจ้าไปเป็นมิไดโกโระ เจ้าคงลังเลยังสับสนอยู่.. ช่วยไปเอโดะให้ข้าได้มั้ย"
ท่านนาริอาคิระพูดเชิงขอร้อง ซึ่งเมื่อโออัตสึได้มองแววตาของท่านนาริอาคิระแล้ว ก็ตอบว่า
"ข้าจะไปเอโดะเจ้าค่ะ"
"เจ้าตกลงแล้วรึ"
"แต่เดี่ยวก่อนเจ้าค่ะ ที่ข้าไปเพราะข้าอยากจะไปเจ้าค่ะ "
"เจ้าอยากไป?"
"ข้าไปด้วยความตั้งใจจะช่วยท่านพ่อ เป็นการตัดสินใจของข้าเองโดยอิสระ ไม่มีใครสั่งหรือบังคับข้าให้ต้องทำ ข้้าอยากทำงานให้แผ่นดินของเรา ..."
ใหม่เมืองเอกเขียนและวิจารณ์
"เท่านี้เพียงพอมั้ยเจ้าคะ!"
"ดีแล้วล่ะ ขอบใจมาก ขอบใจจริงๆ" พูดเสร็จท่านนาริอาคิระก็จะก้มหัวเพื่อจะขอบคุณโออัตสึ แต่เมื่อโออัตสึเห็นท่านนาริอาคิระทำอย่างนั้นก็ตกใจมาก รีบก้มหัวให้ต่ำกว่าแล้วรีบพูดว่า
"ไม่ต้องขอบคุณหรอกเจ้าค่ะ"
"คนอย่างเจ้าคงทำให้เรารอดพ้นกลียุค นำญี่ปุ่นไปสู่อนาคต ที่สดใสยิ่งใหญ่จนได้แน่นอน"
"ทั้งที่เป็นผู้หญิงน่ะเหรอเจ้าคะ"
"ผู้หญิงเท่านั้นถึงจะทำได้ ข้าเชื่อมั่นในตัวเจ้า"
"ข้าก็เชื่อใจท่านพ่อเจ้าค่ะ ข้าอยากถามอีกเรื่องเดียวเท่านั้นเจ้าค่ะ"
"ว่าไปสิ" / "คนที่จะให้ข้าไปแต่งงานด้วยเป็นผู้ชายแบบไหนเหรอเจ้าคะ"
"เขาชื่อท่านอิเอซาชิ"
"ท่านอิเอซาชิเป็นคนแบบไหนเหรอเจ้าคะ"
"ก็..เอ่อ... " / "ท่านพ่อเคยพบเขามั้ยเจ้าคะ"
"พบหลายหน แต่ฟังข้าเล่าไม่สนุกหรอก เอาไว้เจ้าไปพบเองดีกว่านะ อดใจรอวันนั้น ให้ตื่นเต้นไปก่อน"
พอฟังท่านนาริอาคิระพูดถึงตรงนี้ โออัตสึก็ยิ้มขึ้นมา (ขณะเดียวกันนั้นที่เอโดะท่านอิเอซาชิ กำลังวิ่งเล่นไล่จับเป็ดอยู่)
"เป็นอะไรไป" / "จู่ๆก็เขินขึ้นมาเจ้าค่ะ"
"งั้นรึ โกของเรายังแข่งกันไม่จบเลยนะ "
"ทีนี้ก็ประลองฝีมือกันได้เต็มที่แล้วเจ้าค่ะ อย่าเผลอนะข้าจะเอาชนะให้ดู"
"แน่ใจรึ งั้นอย่าหาว่าข้าโหดนะ ข้าจะไม่ออมมือให้อย่างเด็ดขาด"
"เชิญเต็มที่เลยเจ้าค่ะ"
-----------------------------
หลังจากที่ท่านนาริอาคิระได้พูดและอธิบายเหตุผลให้โออัตสึเข้าใจแล้ว อิคุชิมะซึ่งนั่งฟังอยู่ด้วยก็เข้าใจในตัวท่านหญิงมากขึ้น และยิ่งเข้าใจมากขึ้นอีกด้วยว่า ทำไมท่านเจ้าแคว้นถึงได้เลือกโออัตสึ
เมื่ออิคุชิมะได้พูดคุยกับท่านนาริอาคิระโดยลำพังอีกครั้ง
ท่านนาริอาคิระ "โออัตสึเขาเป็นท่านหญิงที่ยิ่งใหญ่จริงๆนะ เขาเต็มใจไปเอโดะด้วยเจตนาอย่างนั้น"
"ท่านเจ้าคะ ข้าตัดสินใจจะเตรียมตัวไว้ ถ้านรกรออยู่ข้างหน้า ข้าจะเตรียมตัวตกนรกชั้นต่ำสุดเจ้าค่ะ"
"นรกเหรอ!?"
"งานนี้เรียกว่าสวรรค์ไม่ได้หรอก.." (หมายถึงหนทางข้างหน้าต้องลำบากอีกมากที่จะต้องไปถึงขั้นทำให้อัตสึได้เป็นถึงมิไดโดโกโระและสานงานทุกอย่างที่ท่านเจ้าแคว้นจะสั่งให้ทำจนสำเร็จ)
"วันนี้ก็เพิ่งจะเห็นความตั้งใจจริงเป็นครั้งแรก ท่านหญิงที่เป็นภาระหนักของข้าถึงกับเตรียมความพร้อมรับการสอนถึงขนาดนั้น... มั่นใจได้ว่าท่านหญิงมีอะไรดีอยู่ในตัวจริงๆ ความรู้สึกของท่านข้าเพิ่งจะเข้าใจแจ่มแจ้งเมื่อกี้นี่เองเจ้าค่ะ"
"แปลว่ามันเป็น?"
"สังหรณ์เจ้าค่ะ"
ท่านนาริอาคิระได้ฟังก็หัวเราะชอบใจทันที ( ........สังหรณ์!!!!)
------------------------
ตั้งแต่บัดนั้นท่านหญิงอัตสึก็ได้ย่างก้าวไปสู่เส้นทางสายใหม่
"ฮิโรกาวะ ไปรวบรวมมาให้หน่อย ข้อเขียนทุกอย่างที่เกี่ยวกับท่านโชกุนน่ะ"
เมื่อโออัตสึมีเป้าหมายชัดเจนแล้ว ความมุ่งมั่นที่เต็มเปี่ยมของท่านหญิงก็ได้เริ่มต้นขึ้นทันที ชะตากรรมของท่านหญิงอัตสึกับประเทศนี้เหลี่ยมซ้อนอยู่อย่างแยกไม่ออกและกำลังมุ่งหน้าไปสู่อนาคตแล้ว
.
อ่านเจ้าหญิงอัตสึ ที่รัก(27)
"
.
.
"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ถ้าแสดงความเห็นตรงช่องนี้ผมจะได้อ่านทุกความเห็นครับ แต่ถ้าความเห็นไม่ขึ้นอาจเพราะระบบรอตรวจสแปม ต้องรอ1-2วัน / ใหม่ เมืองเอก kaeake@ymail.com